Naar archief

Uit: Ravage #237 van 13 juni 1997

Lastige louis wordt buitengezet  

De Vredeswacht heeft altijd trouw - en zeker niet onopgemerkt - gewaakt bij de ITEC beurs, waar de nieuwste snufjes voor militaire training worden gepresenteerd. Deze beurs werd enkele jaren in Den Haag gehouden en bleek dit jaar uitgeweken naar Lausanne. Vanzelfsprekend kon ons Franciscaanse tegenwicht ook daar niet gemist worden. 

In het Zwitserse Lausanne werden wij -Louis, Peter en Nicole- op 22 april uiterst gastvrij onthaald door Thomas Zimmermarin, die ter plaatse het protest tegen het exporteren van oorlogsmaterieel organiseerde en dit combineerde met een manifestatie en persconferentie tegen ITEC. Ons verblijf bij respectievelijk broeders en zusters was door hem tot in de puntjes geregeld. Met twee strijdvaardige zusters had Louis al contact gehad; ze bleken zeer zorgzaam en assertief. 

De International Training and Equipment Conference (ITEC) had nu voorzichtigheidshalve van de E 'Education' gemaakt, maar dat deed niets af aan de ware aard van het gebeuren. ITEC was gekoppeld aan een enorme 'gewone' computerbeurs, die voor iedereen toegankelijk was; in tegenstelling tot ITEC dat afgeschermd werd voor ongenodigden. Officiële informatie over deelnemende bedrijven bleek beperkt tot de medische, educatieve en instructieve sectoren. Geen woord over militaire simulaties. 

Onze eerste protestdag voor het gebouw van de beurs, op een door 'het gezag' aangewezen straathoek, was koud maar vol warme momenten. Louis had besloten gedurende de beurs te vasten (en hield vol!) en genoot dus niet mee van de croissants die we kregen. Een medewerker van British Rail, ook op de beurs, herkende Louis van zijn wake in Den Haag en vertelde over zijn onvrede met het legergroen. De manifestatie verliep vrolijk en rustig; van de incognito ordebewakers (ook op 'onze' straathoek!) hoorden we pas achteraf. Zuster Maria Crucis sprak ook namens ons door de megafoon en onze uitgeleende hessen hielpen bij de opdracht iets wits aan te doen. 

De secretaris-generaal van de Computerbeurs had zich al eerder in een brief aan zuster Claire-Marie, die zich voor ons verantwoordelijk had gesteld, hevig tegen onze wake verzet, uit angst voor het imago van zijn eigen beurs; nu benaderde hij ons met dreigementen en cynisme, maar tenslotte met Zwitserse chocola 'uit respect voor onze vredelievendheid'. De meeste ITEC-bezoekers beperkten zich tot ontwijkgedrag als we ze onze pamfletjes probeerden te geven. 

We merkten dat weinig mensen wisten of geloofden dat ITEC voornamelijk benodigdheden voor militaire trainingen etaleerde. Woensdagmiddag besloten Peter en ik in de beurs te 'infiltreren' om bewijsmateriaal te verzamelen. Op grond van onze respectievelijk medische en educatieve beroepen kregen we toegang.  

Binnen bleek zo'n 95 % van het beursoppervlak inderdaad te worden ingenomen door bedrijven die militaire simulatie-apparatuur en prototypes van gecomputeriseerde wapens verkochten. We verzamelden tientallen brochures en een catalogus van deelnemers en werden vriendelijk ontvangen door de standhouders, die ons jongelingen maar wat graag wilden informeren. Louis en zuster Claire-Marie bezochten de beurs donderdagmiddag en gingen discussies aan met de standhouders. Vrijdagochtend werd 'lastige' Louis buiten gezet. Deze laatste dagen kregen we meer aandacht met een nieuw, scherpzinnig Frans spandoek én werden we geïnterviewd voor de radio. 

We kijken tevreden terug: we vonden onszelf als 'drie franciscaanse monniken' of als 'hollandse capucijners' terug in de kranten, we konden Thomas materiaal leveren voor te publiceren artikelen en het protest tegen de volgende beurs (weer in Lausanne) zal terdege worden voorbereid. En wij koesteren ons in de warme herinnering aan de ontvangen gastvrijheid en steun. (Nicole)

Naar boven
Naar overzicht dit nummer
Naar Jaargang 1997