Naar archief

Uit: Ravage #236 van 30 mei 1997  

Wie dit leest is gek 

Euro hier, euro daar, neuroflapdrollen overal. Nog maar een paar uurtjes terug van een geweldig jazzconcert van Steve Coleman & Five Elements. Op zijn Nike-gymschoenen speelde saxheld Coleman (een echte cool man) met zijn zeven muzikanten en danseressen de sterren van de hemel.  

Wat, Nike-gympen?! Yes motherfuckers, zoals ook de Amsterdamse infinityrockers van Beaver ongegeneerd zingen over een 'friendly planet' op hun nieuwe cd. En dat in tijden van planetaire vertechnologisering (kramp in de mondhoeken), europeanisering, allerhande blokvormingen links en rechts, doemscenario's van hier tot Tokyo, liaisons, soort-egoďsme, hoerenlopers-met-een-visie en terugtochten naar tweede standpunten (Hakim Bey).

Soms is het een verademing in een waardenvrij ligbad af te dalen en de drukte van de wereld van je af te laten spoelen. Maar eerst weer een ravage aangericht. Chaos rules! Slijp de messen, zing uit volle borst mee met wijlen Jack Jersey (??? hebbe zijn ziel), pluk de dag, pluk de nacht, laat je eurodisneyvuist op de bullshit neerkomen en lees ze met zorg.  

Stap in een bootje en vaar de pracht en praal grachten af met verf en kwast (EUhhh..rot..op..de..kademuren). Er moet meer gekalkt worden. Ten slotte een tip voor de Eurotop: wil je de Eurohotemetoten ondanks alle beveiliging tóch tegenkomen, zak dan gewoon af naar de rosse buurt...

Naar boven
Naar overzicht dit nummer
Naar Jaargang 1997