Naar archief

Uit: Ravage #236 van 30 mei 1997   

Niet meer sparren... 

Tijdens mijn afwezigheid zijn de tweede en derde ronde van de freefight tussen 'radicaal-' en 'immediatistisch' links uitgevochten. Na een verkenningstocht in de kleedkamers tijdens de tweewekelijkse gevechtspauzes kwam ik tot de conclusie dat geen van beide partijen in staat is gebleken de tegenstander een hersenverweking te bezorgen door de ander bijvoorbeeld eens lekker tegen het hoofd te schoppen. Wat toch de bedoeling is van dit soort (sport) Spektakels. 

Men slaagt er, gezien de uitermate frisse gezichten en opgeruimde karakters van de gladiatoren, niet in elkaar enige schade van betekenis toe te brengen. De wonderspons erover en fris en monter gaat men de ring weer in. Effe sparruh. 

Ik word er niet goed van. Daar betaal ik geen fl. 75,- per jaar voor, voor die paar rondjes van en voor de zaak met weinig of geen amusementswaarde! Nog een paar nummers bloedeloos geneuzel en dit kooigevecht verwordt tot een partijtje mudwrestling of dwergwerpen. Zoals wij allen weten vervelende sporten die reeds door zich stierlijk vervelende Romeinen werden aanschouwd in een even vervelende ambiance... 

Ik stel voor dat we het gedonderjaag van de afgelopen weken gewoon vergeten. Dat we er voortaan van uitgaan dat het juist prima is dat we het absoluut niet met elkaars eens zijn. Dat we niet streven naar het maken van één beweging door middel van de stoot onder de gordel maar naar een snelle afwisseling van stoten en luchtig voetenwerk. Dat maakt de combat misschien minder overzichtelijk maar wel spannender om naar te kijken en veel amusanter. Laten we ophouden met sparren en ons met het echte gevecht bezig gaan houden. Daarmee zou al iets gewonnen zijn - dacht hij. 

Marinus

Naar boven
Naar overzicht dit nummer
Naar Jaargang 1997