UIT: Ravage #228 van 7 februari 1997
Linkse dichter I
als een vis in het water
zwemt de politicus in zijn woordensnot
wat hij zegt heeft geen belang
wat hij doet maakt niet uit
of de show te genieten valt
en langer dan een zapkonde blijft hangen
dat telt
de kritiek klinkt bekend
ik echo de ideeën
die van me worden verwacht
in mooiere zinnen
dan de gemiddelde ontevreden
kiezer
de vraag openlatend
wat nu?
net als de politicus
parasiteer ik op de Grootste Gemene Deler
van mijn omgeving
om op handen gedragen te worden
bang om te provoceren
bang om te verliezen
als winterschilder in december
geef ik ieder cliché een nieuwe kleur
hier is mijn show geniet het
en
het publiek het publiek smult
van zoveel overbekend
liever dan hun gedachten te laten prikkelen
populisme in het klein
Linkse dichter II
soms kan ik de neiging niet onderdrukken
zachtjes fluister ik in de microfoon:
''ik hou van jou''
even geef ik de romanticus in me de vrije teugel
de zaal is verbluft
en
begint te joelen:
''cliché cliché''
ik lach in mijn vuistje
mijn volgende gedicht heet:
''Multinationals RAUS''
het publiek staat op de banken
opgelucht haalt men adem
overtuigd dat ik een grapje maakte
men zet spontaan een wave in
Harry Zevenbergen