UIT: Ravage #227 van 24 januari 1997
Onwaarneembaar kraken...
Het zal nog enkele weken recupereren van de 'Tocht der Tochten' kosten voordat ik weer in staat zal zijn U te vermaken met mijn praatjes voor de vaak. En wat voor een onzinnige praatjes zullen dat in dit nieuwe jaar weer zijn? - denkt U vast. Nou geen Theo-sofisch gelul in ieder geval. Daar heb ik na vijf boeken, een stuk of drie films, een paar documentaires en honderden krakende krantenartikelen een beetje genoeg van. Bij wijze van plechtige ter aarde bestelling wil ik alleen nog kwijt dat het tot nu toe geen enkele 'beweging' gelukt is waarlijk te bewegen. Om een of andere onnavolgbare reden schijnt men altijd een polit-bureau, een centraal comité en een para-militaire knokploeg nodig te hebben. Van een moleculaire revolutie had en heeft men weinig begrepen, of erger, men heeft er nog nooit van gehoord...
Voor de rest prop ik me al herstellende, vol met zoveel smakelijks als de 'America Number One' inaugurele rede van William Jefferson Clinton, het neerkomen en opstijgen van stratosfeerballonnen, het tot pornografie verworden van de rechtstaat tijdens het Hakkelaar-proces, de kwestie Yasser-Hebron-Bibi (mijn katten vechten ook nu om de zeggenschap over de laatste 10% schone kattenbakvulling, zie: PETS!), de weerzinwekkende dood van drie kinderen en twee honden, de machinaties en rituele dansen voorafgaand aan de Eurotop ('In politics nothing happens by accident'), de al dan niet daarmee in verband staande opening van het jachtseizoen op het Puntige Kaalkopje (ha, ha te laat, allemaal al geplukt in oktober), de obligate uitspraken in Millennium...eh...voorspellinge
Ik ben dus nog lang niet zo goed in vorm als ik zou willen. Maar toch begint het ergens onwaarneembaar te kraken en tekenen zich in mijn hoofd langzaam de contouren van een nieuw gebied af. De mentale kaart ontvouwt zich en misschien wordt zelfs Area 51 deze keer wel zichtbaar.
Marinus