UIT: Ravage #227 van 24 januari 1997  

Italiaanse anarchisten veroordeeld 

De vier anarchisten in Italië die terecht stonden wegens twee bankovervallen, zijn veroordeeld tot twee jaar gevangenisstraf. De rechtszaak tegen tientallen andere anarchisten werd om formele redenen verplaatst. Allen worden er van beschuldigd deel te nemen aan de ondergrondse anarchistische organisatie ORAI. 

In Rome zou op 10 december besloten worden of het voorarrest van 68 anarchisten verlengd mocht worden en of de aanklachten tegen de anarchisten tot een proces zouden leiden. De zitting in Rome is echter om formele redenen verplaatst daar verschillende betrokkenen geen kennisgeving hadden ontvangen en de advocaten niet in alle stukken inzage hadden gekregen.  

De zittingen zullen nu op 16, 17, 21 en 24 januari plaatsvinden. De locatie is niet langer het Paleis van Justitie, maar de zogenaamde 'bunkerzaal' onder de Rebibbia-gevangenis. Waarschijnlijk willen de heren rechters er zeker van zijn dat ze geen pottekijkers krijgen. De massale aanwezigheid van solidaire kameraden, die ook afkomstig waren uit het buitenland, voor het paleis van justitie in Rome moet hen niet lekker gezeten hebben. 

Poppenkast 

Op 13 december 1996 diende in Trento het hoger beroep tegen de anarchisten Antonio Budini, Carlo Tesseri, Christos Stratigopoulos en Jean Weir, die ervan beschuldigd worden in juli 1994 twee bankovervallen te hebben gepleegd in de buurt van Trento. De rechtbank had hen in eerste instantie veroordeeld tot zeven (Tesseri) en 6,5 jaar (de anderen) gevangenisstraf. Dit was te danken aan de belastende verklaringen van de 'kroongetuige' Mojdeh Namsetchi, de ex-vriendin van Tesseri. Zij heeft gezegd dat ze medeplichtig was aan deze bankroven, om zo de kameraden te 'verklikken'.  

Mojdeh Namsetchi werd ondervraagd achter gesloten deuren, zonder de aanwezigheid van de kameraden die in groten getale uit heel Italië en zelfs uit het buitenland waren gekomen. Ze werd beschermd door een soort kamerscherm en door vier carabinieri van de ROS (een speciale eenheid). Van te voren dachten we, een beetje bezorgd om eerlijk te zijn, dat dit meisje alle tijd had gehad om allerlei gegevens uit haar hoofd te leren en de omstandigheden en de tijdstippen van de overval zou laten kloppen.  

Niets daarvan echter. Voor de tweede keer was haar ondervraging één grote poppenkast, dermate absurd dat zelfs de hoofdofficier van justitie perplex stond. Haar antwoorden beperkten zich tot 'weet ik niet', 'dat herinner ik me niet' en nog wat nietszeggende zinnetjes. Niet alleen herhaalde ze de tegenstrijdigheden, die in eerste instantie naar boven waren gekomen - ze deed er nog een schepje bovenop.  

Ze verliet de zaal in tranen, alleen en vertwijfeld. Een schouwspel dat eerder medelijden dan woede opriep. Een andere getuige, een bankmedewerker, ondergroef vervolgens de verklaringen van het meisje verder, door een afwijkende beschrijving te geven van de vrouw die aan de bankoverval zou hebben deelgenomen.   

Vrijspraak? 

De in verlegenheid gebrachte openbare aanklager heeft in het licht van dit alles de rechters verzocht zich niet door de verklaringen van de 'spijtoptante' te laten beïnvloeden. De schuld van de aangeklaagden zou al overduidelijk bewezen zijn door de video-opnamen in de banken en door de herkenning door het bankpersoneel. Hij eiste dan ook drie jaar cel wegens 'herhaalde bankovervallen' voor alle aangeklaagden, met uitzondering van Jean Weir, voor wie hij vrijspraak eiste. 

Zijn eis - waarin de ongeloofwaardigheid van Modjeh Namsetchi openlijk toegeven leek te worden - had bij het publiek de hoop op een mogelijke vrijspraak aangewakkerd. We wachtten vol spanning op de uitspraak. Na enkele uren beraadslaging werd tegen elf uur 's avonds in het gerechtshof van Trento het onverwachte vonnis uitgesproken: twee jaar cel voor alle aangeklaagden, zonder uitzondering.  

Het recht heeft zijn loop gehad. Nu is het wachten op de motivatie van dit vonnis. Deze zal over ongeveer een maand beschikbaar zijn. Het proces heeft in elk geval een positieve kant: het werd duidelijk dat Mojdeh Namsetchi absolute ongeschikt is voor haar rol als `spijtoptante'. Het onderzoek begint te wankelen... 

Op 16 januari wacht Antonio, Carlo, Jean en Christos overigens nog een proces, namelijk in verband met illegaal wapenbezit. Bij een ander proces waar anarchisten bij betrokken zijn, is het vonnis op 18 december door het hof van Cassatie vernietigd. Het ging om een ontvoeringszaak begin jaren '90, waarvoor een achttal anarchisten in eerste instantie en in hoger beroep tot levenslang veroordeeld waren voor het ontvoeren van Mirella Silocchi.  

Ze werden veroordeeld ondanks het feit dat er geen sluitend bewijs voor hun betrokkenheid was en ze zelf steeds elke betrokkenheid ontkend hadden. Het Hof van Cassatie oordeelde dat het Gerechtshof er een potje van had gemaakt, allerlei 'bewijsmateriaal' was 'zoek geraakt' en verklaringen spraken elkaar tegen. De zaak is terugverwezen tot het gerechtshof, dat wil zeggen het hoger beroep zal opnieuw gevoerd worden. Wanneer is nog niet bekend. De betrokkenen blijven hoe dan ook vastzitten.  

Tom R. 

[kader] 

ORAI 

Het heeft er alle schijn van dat de Italiaanse Justitie een heksenjacht heeft ontketend op de anarchistische beweging. Er zou sprake zijn van een Organizzazione Rivoluzionaria Anarchica Insurezionalista, ORAI. Deze 'Opstandige Revolutionaire Anarchistische Organisatie' zou op twee niveaus actief zijn: een zichtbare laag die dient als maatschappelijke dekmantel met daaronder een verborgen laag die zich bezighoudt met nietsontziende aanvallen tegen de staat.  

Justitie probeert aan te tonen dat de strafbare feiten van de anarchisten gepleegd zijn als onderdeel van een groter, subversief plan. Hierdoor wordt het mogelijk in het kader van een wet vergelijkbaar met 'ons' artikel 140 ('deelname aan een criminele organisatie'), de aanval te openen op anarchisten in het algemeen.  

Meer informatie hierover vind je in het artikel 'Italiaanse Waanvoorstellingen', dat verscheen in Ravage #222. Eind januari verschijnt een uitgebreid dossier over de achtergronden van dit en de andere processen, dat deels wordt samengesteld door het Solidariteitscomité Italië, dat in München zetelt.