UIT: Ravage #215/216 van 9 augustus 1996 [thema: Auwtomobiliteit]
De blikvernauwing van de automobilist
Dinsdagavond 7 mei. In het stadhuis in Amsterdam is een hoorzitting van de gemeenteraadscommissie voor Verkeer over de Integrale Parkeernotitie. In deze notitie wordt de tussenbalans opgemaakt en voorstellen gedaan voor aanvullende parkeermaatregelen. Gezien de parkeeroverlast 's avonds en op zondagen stelt de gemeente voor ook dan betaald parkeren in de binnenstad in te voeren.
Alleen degenen die zich van tevoren hebben aangemeld voor de inspraakavond mogen het woord voeren. Om kwart over acht begint de eerste spreker. Het wordt bijna zonder uitzondering een lange rij van klagende bewoners en instellingen die allemaal al tegen de oude en vooral de nieuwe maatregelen van de gemeente zijn, of voor zichzelf een uitzondering gemaakt willen zien. Pas om kwart over tien komt er een rij sprekers vanuit de milieuhoek en bewoners aan het woord die pleiten voor verdergaande parkeermaatregelen.
Je vraagt je af wie deze volgorde van sprekers heeft bepaald, want de toon is dan al gezet. Het publiek, voor twee derde uit morrende en gekrenkte auto-belanghebbenden bestaand, heeft de smaak goed te pakken: vanavond wordt weer eens bevestigd dat er voor het beleid van de gemeente geen enkel draagvlak is. Dat er wellicht buiten de zaal nog een meerderheid is van zwijgende, althans niet kankerende Amsterdammers, dat is van geen waarde.
De stemming is koren op de molen voor sommige sprekers. Mevrouw Van Oudenallen, van de politieke partij Automobiel '99 maakt het wel heel bont. Ze bespeelt de emoties in de zaal en geeft mensen de kans hun hart te luchten. Elk draagvlak voor minder automaatregelen is verdwenen in de stad, stelt ze. Er zou bij een referendum in Amsterdam nu nooit meer een meerderheid voor de autoluwe variant zijn. Dus met de wens van de meerderheid van de stemmers bij het referendum hoeft geen rekening gehouden te worden, is de suggestie.
Mooie boel. Als het aantal stemmen er toch niet zo toe doet, misschien moet dan maar besloten worden Van Oudenallen te benoemen tot ereraadslid voor het leven, maar dan wel met inlevering van haar rijbewijs. Ze mag er een dienstfiets bij cadeau krijgen. Dat scheelt een hoop geleuter op dit soort avonden en misschien gaat ze het eens van een andere kant bekijken.
Ik raakte wel onder de indruk van andere klachten. Zeker vijf woordvoerders van wel vijftien kerken uit het centrum wezen op de negatieve invloed op de kerkgang op zondagochtend als de gelovigen voor hun parkeerplaatsen moeten gaan betalen. Vertegenwoordigers van verzorgings- en verpleegtehuizen voerden als bezwaar aan dat het bezoek voor hun bejaarde bewoners zou wegblijven. En de voorzitter van korfbalvereniging Swift stelde dat het einde van Swift, de enige echte (openlucht) sportvereniging die het centrum nog rijk is, nabij was.
Ik kreeg het even te kwaad. Was ik nu één van die mensen die de Amsterdamse kerken leeg wilde hebben en meewerkte aan hun verval, sloop (verbouwing tot parkeergarages)? Was ik één van die onmenselijke types die oude mensen hun familiebezoek op zondagen wilde afnemen? Wilde ik de ondergang van Swift? Wat was ik toch dom geweest, tot deze avond dan, dat me nooit was opgevallen dat al dat verkeer 's avonds en op zondag bestond uit welwillende gelovigen, families op bejaarde-ouderbezoek en sporters. Hoe was het mogelijk dat ik dacht dat het om winkelend publiek ging of om theater- en horecabezoekers?
Gelukkig volgde op de vertroebeling heldere momenten. Wat zijn dat voor vrome christenen die wel naar de kerk gaan als het parkeren gratis is? Hoe zit het met die kinderen die hun bejaarde ouders niet meer bezoeken als ze betaald moeten parkeren? Hopen ze stilletjes dat er toch betaald parkeren komt op zondag, zodat ze een excuus hebben om niet op bezoek te gaan?
En wat zou een gemeentebestuur in het geval van de sportvereniging moeten doen? Een tramhalte voor de deur, een metrohalte in de buurt en parkeerruimte in een garage beschikbaar stellen. En hoe is de stand van zaken bij Swift? Tram 7 stopt op 15 meter voor de poort, tram 9 en 14 stoppen op honderd meter van het sportterrein, op minder dan 500 meter bevindt zich een metrohalte, en op 150 meter afstand wordt een parkeergarage gebouwd voor 300 autos. Dat Swift dit laatste nog niet eens was opgevallen is een zoveelste aanwijzing van de blikvernauwing van de automobilist.
Wat het Platform Binnenstad Autovrij moet doen tijdens inspraakavonden en bij hoorzittingen is het zelfde als wat de tegenstanders doen: een paar mopperaars voorin de zaal, die iedereen afzeiken die iets zegt wat zij niet willen horen, een paar 'echte' Amsterdammers die namens een hele buurt spreken, en een paar zielige slachtoffers van de heilige koe. Je zult zien dat er ineens een grote meerderheid ontstaat vóór veel minder auto's. De gemeenteraad zal nog schrikken van het enorme draagvlak. Gemeenteraadsleden hebben geen oor meer voor de auto-bereikbaarheidslobby en kondigen, in koor en elkaar verdringend, de ene na de andere vergaande anti-automaatregel af.
Dus, om de stille meerderheid van mensen geen auto hebben en wel de last ervan ondervinden zichtbaar te maken: het Platform Binnenstad Autovrij zoekt acteurs met grote bek, ontwikkeld milieubewustzijn, woonachtig in Amsterdam en bij voorkeur in het bezit van een karatediploma. Meld u aan bij het Platform!
Ferdinand Ex,
Platform Binnenstad Autovrij