Naar archief

UIT: Ravage #209 van 3 mei 1996  

Die Welt tussen het Utrechts Nieuwsblad en Springstof 

Op wie moeten we ons richten? Wat is onze doelgroep? Vragen waar de redactie van het onafhankelijke links-radicale tijdschrift Fahrenheit 451 al een tijdje mee worstelt. In de colofon staat dat het blad - dat zes keer per jaar verschijnt - zich richt op "het gehele linkse spectrum van de stad Utrecht". Tijdens een discussie over de te volgen koers een half jaar geleden zei de één dat Fahrenheit 451 een podium moet blijven voor de meest radicale mensen, terwijl de ander meende dat het blad zich moet richten op het hele spectrum van radicaal-links.

Het is in ieder geval moeilijk om een blad voor de helft te vullen met Utrechtse nieuwsverhalen (deelnemer aan de discussie: "In Utrecht is nooit een discussiecultuur geweest. Misschien omdat men elkaar altijd al te vaak ziet tussendoor."). Dat blijkt ook uit het februari/maart nummer waarin Utreg er wat mager vanaf komt: één pagina over Lombok tussen verhalen over Neue Slovenische Kunst, de heftigheidscultus ("Net als in de rest van de samenleving leeft er binnen links-radicale kringen de opvatting dat met elkaar praten en samenwerken nou eenmaal altijd met problemen gepaard zal gaan en zal blijven gaan.  

Het spreekt vanzelf dat je met zo'n fatalistische houding geen problemen oplost.") en Turkijë. Naast dit manco ziet Fahrenheit 451 - genoemd naar de titel van Ray Bradbury's boek uit 1962 over een maatschappij waarin alles toegestaan is behalve kennis vergaren en lezen; een doembeeld dat steeds dichter bij komt... - er goed verzorgd uit en ademt het - zoals een trouwe lezer het in nr.10 omschreef - een welhaast 'Duitse' sfeer uit: grondig doch een tikkie saai. 

Opstandig en geen moralistisch gepreek

Wat Fahrenheit 451 is voor Utrecht, is Funest voor het Noorden des Lands. Funest wordt gemaakt door mensen uit Noord-Nederland - Leeuwarden met name - maar wil een landelijke (en liefst internationale) uitstraling hebben. De doelstelling is omschreven in de colofon: "Het zoeken naar perspectieven in de links-sociale strijd door middel van informatieverspreiding en diskussie."  

Een formule die blijkt te werken: "Na 36 Funesten zijn we nog steeds niet bankroet. Een unicum binnen linkse kringen," zo klinkt het vrolijk in het redactionele commentaar. De radicale getintheid kwam naar voren in de eerste twee nummers van 1996 waar in de fraai geïllustreerde rubriek 'Creatief met...' op deskundige wijze werd uitgelegd hoe je diverse bommen kunt maken ("Na het verfbommen-verhaal volgt nog iets waarvoor kaarsvet gebruikt kan worden. Het gaat hier om een soort autobom. Of en hoe deze bom werkt is ons niet bekend, dus wees voorzichtig!") To put it another way: don't try this at home.  

Naast radicaliteit is een verscheidenheid aan artikelen (en lettertypen) een kenmerk van Funest. Net als in Fahrenheit 451 is er relatief veel aandacht voor het buitenland en dan met name Kurdistan en Turkije. Afgaande op het gematigd positieve artikel over de comeback van de The Sex Pistols (#36) zijn tegendraadse meningen zeker welkom op de Funest-burelen. Redacteur Rick: "We houden ervan om te trappen en te treiteren. Ook binnen de eigen sien, om de boel een beetje wakker te houden." (Patrick)

Naar boven
Naar overzicht dit nummer
Naar Jaargang 1996