Naar archief

UIT NN #190 van 28 juli 1995  

Poëtisch hartzeer

De geschriften van Hakim Bey, de anarchist van het occulte, duiken steeds vaker op in de muziek. Al eerder werd hij uitgeroepen tot 'huisfilosoof' van het Axiom-label van Bill Laswel. Deze produceerde ook "T.A.Z.", de cd waarop Bey uit eigen werk voorleest. Nu siert zijn geschrift Poetic Terrorism de hoes van de cd Poetic Terrorism in an era of grief van de Belgische band Perverted. 

Deze band begon tien jaar geleden als Perverted by Desire met als enige ambitie "het doden van het zondagmiddaggevoel". Voortbordurend op de eigenzinnige muziek van onder andere Captain Beefheart en The Residents en de dissonante gitaarmelodieën van Sonic Youth - waarvan ook het nummer "Starpower" werd gecoverd - experimenteerde men er driftig op los. Dit resulteerde onder meer in het album Dance Music for dying soldiers dat echter alles behalve dansmuziek bevat. 

Na deze plaat kruisde Kramer, bekend van onder meer The Butthole Surfers en Bongwater, hun pad. Onder zijn deskundige leiding namen ze nog twee laten op, waarop de experimentele lijn werd doorgezet. Kramer slaagde er echter in dit alles te verpakken in een stevige sound, waardoor het allemaal ook nog eens lekker klonk. 

Nu ligt er dan na wat personeelswisselingen - de bassist stapte op en dwong hen een andere naam te nemen en de drummachine werd vervangen door een 'levende' drummer - een vierde plaat. Voor Poetic Terrorism in an era of grief vloog men naar New Jersey waar Kramer een eigen studio heeft. Het resultaat is navenant. Zoals de meeste platen die hier vandaan komen is ook deze overgoten met een psychedelische jaren zeventig saus. Vooral in "We haven't decided yet" (whether we'll play grunge or sixties instead) lijken de vocalen af en toe van een andere planeet te komen. 

Deze sound past echter goed bij de muziek van Perverted en in tegenstelling tot wat "We haven't decided yet" doet vermoeden heeft Perverted haar draai gevonden. Ze is in staat prachtige nummers te maken met als uitschieters 'Home' ("Home is where the heart is, so where is the heart of the homeless?") 'Gidy Thing' ("Your anger is of a charming kind, your senses challenge my logical mind.") en het door George Stephanson gezongen 'Love trans dead parrots'. Het sferische "Myrskytuuli" en "Moonseeds & Lunadust", beide gezongen door de Finse Anne Kahelin konden mij wat minder bekoren, maar doen het vast goed op een warme zomeravond. Een geslaagde cd. Blijft de vraag wat de tekst "Poetic Terrorism" van Hakim Bey op de cd doet? Het antwoord vind je elders in deze NN.

DjFj

Poëtisch Terrorisme

Maffe dansjes in bankautomaathallen (24 uur per dag geopend). Illegale pyrotechnische voorstellingen. Landkunst, in Staatsparken rondgestrooide 'aardewerken' als bizarre buitenaardse kunst. Breek ergens in maar laat, in plaats van te stelen, Poëtisch-Terroristische (PT) voorwerpen achter. Gijzel iemand & maak ze gelukkig.  

Neem een willekeurig persoon & overtuig deze er van erfgenaam te zijn van één of ander enorm, nutteloos & verbijsterend fortuin - laten we zeggen 5000 vierkante kilometer Antarctica, of een bejaarde circus-olifant, of een weeshuis in Bombay, of een verzameling alchimistische manuscripten. Later zullen ze zich beseffen dat ze heel even in iets buitengewoons geloofd hebben, & als resultaat mogelijk er toe worden aangezet een intensere bestaanswijze te zoeken.  

Bout bronzen gedenkplaten in de muur op plaatsen (openbare of privë) waar je een openbaring hebt gehad, of een bijzonder bevredigende seksuele ervaring, etc. Wees diepzinnig naakt.  Organiseer een staking op je school of werkvloer op grond van het gebrek aan bevrediging van je behoefte aan luiheid & spirituele schoonheid. 

Graffiti verleende nog een zekere gratie aan lelijke metro's & starre gedenktekens - ook PT-kunst kan zich op de openbare ruimte richten: gedichten, neergepend in gerechtsgebouwtoiletten, kleine fetisjen, achtergelaten in parken & restaurants, fotokopieën onder de ruitenwissers van geparkeerde auto's, leuzen op de muren van speelplaatsen, anonieme brieven, verstuurd aan al of juist niet willekeurig geadresseerden (postfraude), radiopiraterij, nat cement...  

De door PT bij het publiek teweeggebrachte reactie of esthetische schok zou minstens zo heftig moeten zijn als de ervaring van doodsangst - hevige walging, seksuele opwinding, bijgelovig ontzag, plotselinge intuá‹átieve doorbraak, dada-eske angst - tot één persoon of tot velen gericht, 'gesigneerd' of anoniem, PT dat geen levens (buiten dat van de kunstenaar) verandert heeft gefaald. 

PT is een daad in een Theater van de Wreedheid zonder Bühne, zetels, toegangsbewijzen of muren. Om überhaupt haar werk te kunnen doen, moet PT categorisch gescheiden worden van alle conventionele structuren van kunstconsumptie (galeries, publicaties, media). Zelfs het Situationistische concept van de straattheaterguerrilla is tegenwoordig misschien al te bekend & voorspelbaar geworden.  

Een delicate verovering, niet enkel gericht op wederzijdse bevrediging maar ook als bewuste daad in een opzettelijk mooi leven - zou wel eens het ultieme PT kunnen zijn. De PTerrorist gedraagt zich als een oplich­ter wiens doel niet geld maar VERANDERING is. Bedrijf geen PT voor andere kunstenaars, maar voor mensen die zich (kortstondig althans) niet zullen beseffen dat wat je gedaan hebt kunst is. Vermijd herkenbare kunstcategorieën, vermijd politiek, lul er niet over na, wees niet sentimenteel; wees meedogenloos, neem risico's, schendt slechts dat wat geschonden moet worden, doe iets dat kinderen zich de rest van hun leven zullen herinneren - maar wees niet spontaan tenzij de PT-Muse bezit van je heeft genomen.  

Verkleed je. Laat een valse naam achter. Wees legendarisch. Het beste PT is verboden, maar laat je niet pakken. Kunst als misdaad; misdaad als kunst. 

Hakim Bey

uit: T.A.Z., the Temporary Autonomous Zone, Ontological Anarchy, Poetic Terrorism, Autonomedia, New York 1991

Naar boven
Naar overzicht dit nummer
Naar Jaargang 1995