Naar archief

UIT: NN #187 van 16 juni 1995   

Oog voor details 

Een dier in dierentuin, ironisch: "Ja, ik heb hier m'n natje en m'n droogje. Nog verwarming ook." Ander dier, nog ironischer: "En, niet te vergeten, dubbele beglazing." Weer ander dier, jaloers: "Maar die schildpadden hebben nog een zwembad ook." In een belendende kooi zit een gorilla een boek te lezen. Op de muur staan turfstreepjes. 

De dialogen en beelden uit een "dierentehuis voor arme dieren" is me het langst bijgebleven na het zien van Wallace & Gromit/De Aardman­collectie. Een zestal klei-animatiefilms van de beroemde Aardmanstudio is vanaf vandaag te zien in vier filmhuizen. Twee van de zes filmpjes - 'Creature comforts' en 'The wrong trousers' - kregen respectievelijk in 1990 en 1994 een Oscar.  

Het geklaag van de dieren in 'Creature comforts' is het kortste (vijf minuten) maar tevens het aardigste deel van de collectie. De regisseur Nick Park gebruikte interviews met stadsbewoners voor de stemmen van dieren. De meeste mensen antwoordden op Park's vraag wat ze vinden van dierentuinen: "It's good to see the animals - but I think it's a bit cruel." Vervolgens vroeg Park wat hun eigen woonsituatie was, waarna hij de reacties uit hun context haalde.  

Een origineel idee met een veel echter resultaat dan de Nederlandse variant van Andre van Duin, die enkele jaren geleden op televisie te zien was. Moderne kunst heeft vaak als manco dat er wel ideeën zijn, maar dat de uitvoering alles behalve ambachtelijk is. Bij Aardman is ook de uitvoering technisch hoogstaand en geestig.  

Dat laatste geldt vooral 'A grand day out'. Wallace, de excentrieke uitvinder en zijn hond Gromit zijn door hun favoriete Cheddarkaas heen. Ze kiezen een exotische vakantiebestemming: de maan, waar kaas in overvloed is. Het meest komische is het uit het verband halen van typische Engelse details. De Blackpool-sticker op de reiskoffer, het overmatig thee- en crackersgebruik en vooral de liefde voor kaas: Wensleydale, Lancashire, Gorgonzola, Stilton - ik ben er vast een paar vergeten - vormen bijna een primaire levensbehoefte.  

Deze details zijn leuker dan de verhaallijn. "The wrong trousers is," zoals The Times schreef, "set in an eccentric world of fantastical inventions." Allerlei moderne, bijna absurde, uitvindingen zorgen ervoor dat het harmonieuze duo Wallace en Gromnit geen hand hoeft uit te steken bij het opstaan, aankleden, eten klaarmaken en het lezen van de krant. Zo ongeveer als in de reclame die de Postbank enkele jaren geleden op de televisie uitzond. Ook hier zijn de details opvallend: Gromit leest 'The Repulic' van Pluto en in de krant staat dat de aandelenkoers van Cheddar-kaas (!!) dramatisch is gedaald.

Vanaf het moment dat de nieuwe huurder, een sinistere pinguin, het leven van de twee vrienden zuur maakt, wordt het spannend, maar tegelijkertijd wat voor de hand liggend. Het einde lijkt te veel op een Tom and jerry-achtervolging. Jammer, want het voorgaande was amusant genoeg.  

Patrick van IJzendoorn

Naar boven
Naar overzicht dit nummer
Naar Jaargang 1995