Naar archief

UIT: NN #152 van 6 januari 1994   

Neo-nazi actief in schietsportverenigingen 

Iedereen die dat wil kan zonder enige controle lid worden van een schietsportvereniging. Pas als iemand zelf een wapen thuis wil bewaren, is toestemming van de minister van Justitie vereist. De minister beslist op voorspraak van het hoofd van politie, na een zéér oppervlakkig onderzoek. Enige tijd geleden raakte de Schietsportvereniging Lisse in opspraak, omdat dit een CD-schietclub bleek te zijn. Maar er lopen meer vreemde vogels rond in wapenland. 

Vanaf 1 februari 1989 is Marcel Alexander Keizer secretaris van Schietsportvereniging Diana uit Monster. Tevens is Keizer penningmeester van de Schietsportvereniging Manu Armata uit Pijnacker. Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 1982 in Den Haag duikt de naam Martin Keizer op als lijsttrekker van de Nederlandse Volks Unie (NVU). De NVU was een zeer openlijke nazi-partij. Hun jeugdafdeling, het Jongeren Front Nederland (JFN), verspreidde bijvoorbeeld foto's van Hitler. Rond '83 verkoopt Keizer zelf olieverfschilderijen van Adolf Hitler.  

Keizer was een actief en overtuigd lid van NVU en JFN. Zo werd hij op 14 januari 1983 gearresteerd voor het plakken van NVU-pamfletten in Zoetermeer. Op 17 september 1983 was hij aanwezig bij een poging de dood van NSB-er Peter Ton te herdenken. Ook in 1983 hoorde hij tot de elite, die aanwezig mocht zijn bij een 'Zonnewendefeest' van de weduwe Rost van Tonningen. In 1985 was hij aanwezig op een bijeenkomst van de HIAG, een Duitse organisatie die ijvert voor eerherstel van SS'ers.  

Binnen de NVU schopt hij het tot bestuurslid, in ieder geval van 1982 tot 1985. In samenwerking met het JFN probeert hij in 1984 een demonstratie te organiseren voor de vrijlating van Rudolf Hess. Een speciale bezigheid van hem was het aanleggen van een archief van antifascistische activiteiten. In zijn NVU/JFN-tijd was Keizer dikke vriendjes met het huidige CP'86-raadslid Stewart Mordaunt, die tegenwoordig steeds vaker als CP-knokploegleider opduikt.  

Ondanks deze bezigheden en diverse arrestaties kon hij op 7 februari 1984 eigenaar worden van de 'Sleutelshop aan de Markthof' in Den Haag. Nog steeds is hij daar eigenaar van. Doel van deze winkel is 'het slijpen van scharen, messen, en dergelijke, en het maken van sleutels'. Niets aan de hand, zou je dus denken. Maar de Sleutelshop verkoopt ook wapens. En daarvoor is een speciale vergunning nodig, die Keizer kennelijk probleemloos kreeg, ondanks zijn nazi-activiteiten en zijn arrestaties. Soms is de Sleutelshop zelfs rechtstreeks betrokken bij dit soort activiteiten. Bij een inbraakpoging in het Meldpunt Discriminatiezaken bleek de gebruikte auto op naam van de Sleutelshop te staan, oftewel Keizer.

De bestuursfuncties van Keizer bij een schietvereniging zijn niet zonder belang. Het bestuur bepaalt in feite, wie een wapen thuis mag bewaren. Daarvoor gelden slechts twee eisen: een lid moet minimaal twaalf keer per jaar schieten. Dit wordt gecontroleerd door het bestuur. Verder moet de politie een advies uitbrengen aan Justitie, die toestemming moet geven, maar het daarbij uitgevoerde onderzoek stelt niets voor.  

Navraag bij Justitie en de politie leert het volgende. Een schietsportvereniging krijgt als vereniging een vergunning. Daarbij vindt een controle van de achtergrond van de bestuursleden plaats. Nieuwe bestuursleden worden vervolgens niet meer nagegaan door politie of Justitie. De politie bevestigt, dat het mogelijk is, dat een schietvereniging op deze manier overgenomen wordt door neonazi's.  

Misschien is Keizer inmiddels van gedachten veranderd? Daar lijkt het niet echt op. Op 14 april 1989 woont hij een vergadering bij van CP'86, CD, Voorpost en de Koninkrijkspartij in Den Haag. Voorpost is een uitermate gewelddadige Belgische organisatie, die de laatste tijd ook enige aanhang in Nederland begint te krijgen. De Koninkrijkspartij is een mislukt fascistisch initiatief, waarbij onder andere Henk de Roode betrokken was. De Roode probeerde in het verleden knokploegen binnen de CP op te zetten. In december 1989 schrijft Keizer nog, dat hij lid is van de CD. Tijd voor een bezoekje aan de Sleutelshop, voor een peiling van Keizers huidige instelling.  

In de etalage ligt een bloedstollende hoeveelheid vechtmessen, vlindermessen, stiletto's, en noem maar op, in alle soorten en maten. Daarboven hangen kruisbogen. In een vitrine een ruime sortering luchtbuksen, alarmpistolen, en dergelijke. Uitgebreid bekijk ik de etalage, vooral de dolken. Ik ben duidelijk een geďnteresseerde klant. Als de zaak leeg is, loop ik naar binnen. 

"Goeiedag, ik hoorde van vrienden van mij dat u ook dolken graveert." "Dat ligt aan 't materiaal. Handgraveren doe ik niet." "Het, eh, gaat om nogal omstreden tekeningen. Ik begreep dat dat hier geen probleem was." "Nee, dat doe ik wel." "Ja, maar het - schichtig kijk ik om mij heen - gaat om, ehh, tekens uit de Tweede Wereldoorlog." "Oh, je bedoelt hakenkruisen enzo", reageert Keizer begripvol. "Nee, da's geen probleem. Die heb ik in voorraad. Daar heb ik sjablonen van." Rustig idee, zo'n figuur die in wapens handelt en bestuursfuncties in schietverenigingen bekleedt... 

(Overgenomen uit de Nieuwsbrief van KAFKA)

Naar boven
Naar overzicht dit nummer
Naar Jaargang 1994