Naar archief

UIT: NN #144 van 16 september 1993

NIEUWS

Lachende nazi's op de vlucht?

DIKSMUIDE - Op zaterdag 28 augustus trof een aantal nazi's van CP'86 elkaar in het CS van Den Haag om gezamenlijk af te reizen naar de zogenaamde 'Kameraadsschapsavond' in het Belgische Diksmuide. Deze avond wordt door de Vlaams-Nederlandse fascistische organisatie Voorpost georganiseerd als voorproefje van de jaarlijkse IJzerbedevaart in Diksmuide. Antifascisten togen naar Den Haag, om te protesteren tegen deze geplande Belgische reis van de CP-aanhangers.

Een vijftigtal antifascisten begeven zich in de vroege ochtend van zaterdag jl. naar de stationshal in Den Haag. Daar hebben zich reeds tien nazi-skins verzameld, met emblemen van keltische kruizen en van de Afrikaner Weerstands Beweging op hun kledij. Later zal Stewart Mordount (Haags CP gemeenteraadslid) zich met een even grote kudde bij deze groep voegen. Verder zijn Martin van de Grind (nazi-skinblad Hou Kontakt) en Bert van de Aalst aanwezig.

Onder begeleiding van een handjevol stationsagenten worden de nazi's enige tijd in een van de glazen toegangssluizen van de stationshal vastgezet. De dreiging van de antifa-demonstranten blijft verder minimaal: geschreeuw, een enkel rotje, leuzen en wat gespuug. Omstanders krijgen een pamflet overhandigd, waarin uitgelegd wordt waar het protest toe dient. De aantallen zijn echter verre van genoeg.

De onduidelijke situatie over wat we nu verder kunnen doen, wordt groter wanneer blijkt dat de twee gehuurde CP-busjes plotseling zijn verdwenen. Tegen een uur of twaalf ziet de smeris kans de nazi's al rennende, achtervolgt door demonstranten, de trein in te loodsen. De trein richting Lelystad vertrekt. De CP-leden stappen echter in station Mariahoeve in Den Haag alweer uit en laten zich met de bestelbusjes naar Belgi rijden.

Toch nog een paar woorden besteden aan de verschillende gevoelens over de actie. Was het effectief en zinnig? Hadden we die nazi's mooi op de vlucht doen slaan, of hebben ze een uurtje kunnen lachen om die besluiteloze activisten? Kon het anders in de korte voorbereidingstijd? In ieder geval was de frustratie over de dubbelzinnige besluiteloosheid bij velen merkbaar.

Als we voor de toekomst iets kunnen leren van deze actie, is het dat er helderder voor n actie-opzet gekozen moet worden en dienovereenkomstig gemobiliseerd. Het direct verdrijven van fascisten heeft immers andere consequenties als een massaal, luidruchtig protest nst de CP'ers. Een opzet op papier is daarbij onmisbaar. Deze actie heeft teveel onrust en ergernis opgewekt; laat de volgende keer een versterking, een stap voorwaarts betekenen. Teveel afknappers en voor sommigen al eentje, werken precies de andere kant op.

Ondertussen ging de IJzerbedevaart de volgende dag gewoon door. Op zondag 29 augustus hadden zich in Diksmuide zo'n 30.000 mensen verzameld, die zich te buiten gingen in een van nationalisme en militarisme doordrenkte sfeer. Er waren enkele duizenden militante fascisten aanwezig, van de Engelse League of St. George, C-18, National Front, de Vlaamse Militanten Orde, Vlaams Blok, Voorpost, Were Di, de Duitse FAP. De Nederlandse delegatie bestond voornamelijk uit CP'86-leden en nazi-skins uit het Hou Kontakt-circuit.

Het moet een waanzinnig -in de ware betekenis van het woord - gezicht zijn om al deze organisaties te aanschouwen op een infomarkt, alwaar ze onderling materiaal en informatie uit hebben kunnen wisselen; waar ze wentelend in zelfbevestiging plannen hebben kunnen maken. West-Europa zou een stuk frisser geworden zijn, indien Diksmuide gedurende dat weekeinde van de aardbodem was verdwenen. (Tups)

Gesprek tussen Liberiaanse vluchtelingen en Justitie

AMSTERDAM - Tijdens de actie op 31 augustus van acht Liberiaanse vluchtelingen die allen vanuit de grensgevangenis door Justitie op straat gezet waren, was door Justitie toegezegd dat vier van hen en n persoon van de Werkgroep Vluchtelingen van het Autonoom Centrum (AC) een gesprek zouden krijgen met een hoofd van vreemdelingenzaken, op 2 september om 2 uur.

Bij aankomst van ons bleek Justitie zich niet aan haar woord te houden. De medewerker van het AC werd geweigerd. Volgens de heer Frouws, Hoofd Unit Beroep, waren zij niet welkom omdat zij geweerd zijn uit de grensgevangenis, Justitie graag consequent wil zijn en ons dus ook toegang tot haar gebouwen weigert. Later, in het gesprek met de vluchtelingen, vertelde hij nog dat wij er niet in kwamen omdat het AC een hekel heeft aan de regering, te veel kritiek uit en bovendien toch alleen maar met alles wat zij horen de pers informeren en zaken daarbij opblazen.

De heer Frouws heeft de vluchtelingen nog eens uitgelegd dat de grensgevangenis een hele vooruitgang is in vergelijking met de oude opvang op Schiphol-Oost, en dat het comfortabele verblijf daar bedoeld is om onderzoek te kunnen doen. Het beleid ten aanzien van Liberianen wordt bepaald door de hoeveelheid mensen die zeggen uit Liberia te komen. Voor de mensen wiens identiteit niet achterhaald kan worden kan Justitie niets anders doen dan uitzetten of op straat zetten.

Op de vraag waarom Justitie niet geloofd dat zij Liberianen zijn en beweert dat hun papieren vals zouden zijn kwam geen antwoord. Presentatie bij ambassade of consulaat gebeurt niet; het beleid van Justitie betekent dat niemand wordt gepresenteerd aan zijn eigen autoriteiten, dit ter bescherming van de vluchteling, zelfs als deze zelf om presentatie vraagt en duidelijk maakt geen problemen te hebben met zijn eigen autoriteiten. Hiermee geeft Justitie dus indirect toe dat velen van hen wel degelijk Liberiaan zijn. Bovendien gebeurt het wel degelijk dat mensen naar de Liberiaanse ambassade worden gebracht. Vaker nog gebeurt het dat Liberianen, waarvan Justitie overtuigd is met Nigerianen te maken te hebben, naar de Nigeriaanse ambassade worden gebracht om een laissezpasser te verkrijgen.

Als mensen eenmaal op straat zijn gezet is Justitie niet meer verantwoordelijk voor hen, en moeten ze zelf maar zien wat ze doen. Terug naar de gevangenis kan niet. Wel werd hen verteld dat zij naar Brussel konden gaan voor een presentatie op de ambassade. Dit leek Frouws financieel voor de vier geen enkel probleem, want, zo zei hij, 'als je naar Den Haag kunt komen kun je ook wel in Brussel komen'. Ook in andere opzichten hoefden zij niet op enige ondersteuning van Justitie te rekenen, want 'als je een gast hebt, en je wilt dat hij weggaat, ga je hem toch geen eten geven?'

Over deze vragen is ruim twee uur gepraat; volgens de vluchtelingen is steeds hetzelfde gezegd in andere bewoordingen. De vraag waarom ook Liberianen vanuit de OC's op straat worden gezet, terwijl bij hen niet getwijfeld wordt aan hun nationaliteit, werd niet beantwoord. Na twee uur praten waren de volgende drie punten duidelijk: Als bij presentatie komt vast te staan dat zij Liberiaan zijn kunnen zij naar een AZC, ze hoeven niet bang te zijn in de tussentijd gearresteerd te worden, Frouws zal proberen hun in beslag genomen identiteitsbewijzen aan hen terug te laten geven.

Het gesprek heeft dus in geen enkel opzicht iets opgeleverd voor de vluchtelingen. De houding van Justitie komt er op neer dat zij het slachtoffer zijn van de hoeveelheid mensen die zeggen Liberiaan te zijn; zij zijn nu verantwoordelijk voor zichzelf, en hun aanwezigheid in Nederland wordt getolereerd. Ze mogen echter niet wonen of werken, hoe ze aan eten komen moeten ze ook zelf maar zien. Meest interessante tip die Frouws kon geven toen hem werd gevraagd hoe zij de komende winter door konden komen was dat ze konden proberen te trouwen. (Werkgroep Vluchtelingen Autonoom Centrum)

Hongerstaking in grensgevangenis

A<STERDAM - In de grensgevangenis is wederom een hongerstaking uitgebroken. Enkele Zuid-Afrikaanse vluchtelingen zijn al tien dagen in hongerstaking en verder een groot aantal sinds maandag 6 september. Om totaal zou het om zo'n veertig vluchtelingen gaan. De toestand in de gevangenis is de laatste tijd verhard, vooral ook omdat een deel van het personeel steeds grover optreedt tegen de vluchtelingen.

Vorige week merkte een bewaarder op: 'Ze moeten hem anders maar uit een vliegtuig boven de oceaan gooien' (over een vluchteling na een mislukte uitzetting). Ook roept hij regelmatig tegen vluchtelingen: 'come to the boss'. Verder werd door een andere bewaarder die het eten binnenbracht afgelopen maandag gezegd: 'Animals, come take your food'. Hierop brak er bijna een massale vechtpartij uit. Hieronder enkele verklaringen van vluchtelingen over hun hongerstaking:

"Wij zijn allen asielzoekers in de grensgevangenis en vragen Amnesty International, het Autonoom Centrum en de UNHCR in te grijpen in onze kritieke situatie wat betreft de onmenselijke behandeling waaraan we in de grensgevangenis onderworpen zijn door de Nederlandse overheid. Wij voelen het als onjuist, een inbreuk op mensenrechten om gedeporteerd te worden naar ons land nadat we duidelijk hebben gemaakt vluchtelingen te zijn vanwege politieke, religieuze overtuiging of oorlog en crisissituaties."

"In de grensgevangenis is geen goed eten en geen goede medische verzorging, in feite zijn dieren nog beter af. We worden behandeld als criminelen wat een inbreuk is op onze menselijke waardigheid. Wij, alle asielzoekers, willen de Nederlandse overheid vragen of het een misdaad is om te vluchten. We zijn het zat, we zijn het zat We hebben vrijheid nodig! Vrij! Vrij!"

"Wij ondergaan mentale stress We gaan hier dood in het grenshospitium. We zijn een serieuze staking begonnen. We eten niet meer en doen niet meer mee aan activiteiten. We zijn geen kinderen die je kunt opsluiten. Asiel zoeken is geen misdaad Wij zijn geen misdadigers. Waarom zijn we opgesloten? Stop de beperking van vrijheid. We willen vrijheid! Vrijheid voor allen! Vrijheid voor allen!" (Werkgroep Vluchtelingen van het Autonoom Centrum)

Isralisch/Palestijns paar in de knoei

AMSTERDAM - Het Isralisch/Palestijnse paar Fanny C. - Jousef S. verkeert nu al geruime tijd in een zeer nijpende situatie in Nederland. Steunpunt Vluchtelingen de Pijp heeft middels een brief van 20 augustus het ministerie van Justitie verzocht hun situatie te herzien en ze een verblijfsvergunning te verlenen op humanitaire gronden.

Het paar verblijft met dochter sinds 15 januari 1991 in Nederland. hun verzoeken om toelating als vluchteling en verlening van een vergunning tot verblijf werden in oktober dat jaar afgewezen. Aan het herzieningsverzoek is schorsende werking onthouden. Op het hiertegen gevoerde kort geding in juni 1992 is door de president van de rechtbank evenwel negatief beslist. Het paar verblijft sindsdien illegaal in Nederland.

Steunpunt Vluchtelingen de Pijp helpt de drie sedert januari 1993. Het paar heeft beide de Isralische nationaliteit, echter Fanny C. is joods, en komt uit een extreem-religieuze familie. Deze zijn lid van de Habab beweging die behoort tot de extreem-rechtse nationalistische vleugel van het Isralische politieke spectrum. Fanny is eerder getrouwd maar in 1989 officieel gescheiden.

Daarna begon haar relatie met Jousef S. Zij wilden gaan samenwonen maar dat werd hen belet door de familie C. en joodse extremisten. Jousef S. werd bedreigd door lieden omdat hij de relatie moest verbreken. Hierna werd zijn auto in brand gestoken. Hij deed aangifte, maar dit bleek onmiddellijk bekend bij de Kahana-beweging, die vervolgens dreigde zijn huis in brand te steken. Toen hij dit negeerde werd er brand gesticht in zijn huis.

Fanny werd ondertussen herhaaldelijk afgeranseld met een stok, waarbij zij blijvende schade aan haar gezichtsvermogen opliep en bleef lijden aan hoofdpijn. Sindsdien verhuisden zei vier keer naar andere steden maar werden steeds achterhaald door de extremisten. Tien dagen voor hun vertrek naar Nederland ontvoerde Franny's ex-man de dochter die zij samen hebben. De politie bracht haar terug maar verklaarde dat ze niet zouden blijven komen. Enkele dagen later werd Jousef met een vuurwapen met de dood bedreigd. Daarna vertrokken zij naar Nederland.

In de afwijzing van het asielverzoek wordt gesteld dat het paar geen vervolging te vrezen heeft van de autoriteiten en hen moet aanspreken op bescherming. Het is echter duidelijk dat het de vraag is of bescherming zal worden geboden. Vervolging vindt niet plaats door de autoriteiten maar door extremisten, die zo blijkt ook banden hebben met die autoriteiten.

Daarbij komt dat een huwelijk tussen een jood en een niet jood in Isral niet mogelijk is. Er is geen burgerlijk huwelijk maar slechts een religieus en door de joods/islamitische mix van de twee is dat niet mogelijk. Het werpt wel; een extra licht op de moeilijke positie van Isralisch en Palestijnen die een relatie aangaan. Justitie heeft nog niet gereageerd op de brief. (Rik)

WEG MET DE KUTKUNST!

AMSTERDAM - Op vrijdag 10 september zou op, of liever gezegd onder de Hortusbrug in Amsterdam een 'kunstwerk' van Inez van Lamsweerde onthuld worden. Tegen de tijd dat de onthulling plaats zou moeten vinden, werd duidelijk dat dit niet door zou gaan. De nacht tevoren was het 'kunstwerk', een gigantische pin-up, zodanig beklad door de actiegroep 'de Schone Waakster', dat men het niet meer bijtijds schoon had kunnen krijgen.

Het handjevol christenen dat met een groot houten kruis demonstratief op de brug was gaan staan, hield het dan ook snel voor gezien. De wethouder was al helemaal niet komen opdagen en van Lamsweerde had zich hooguit tien minuten ten tonele vertoond. Wel waren er heel wat voor- en tegenstanders gekomen die bovenop de brug voor camera en microfoon hun mening gaven. De pers was rijkelijk vertegenwoordigd.

De vrouwen-actiegroep Spuugzat, deelde een verklaring uit, waarin zij uitlegt waarom ze niet van deze "pin-up, die volgens van Lamsweerde, normaal gesproken in de cabine van een vrachtauto hangt" is gediend. Wat Spuugzat betreft had ze daar ook mogen blijven hangen. "Dat de wethouder van cultuur, dhr. Bakker, zich laat lenen om dit soort vrouwonvriendelijke rotzooi aan publiciteit te helpen, vinden wij volslagen misplaatst. Een pin-up wordt hier verheven tot kunst en gebracht als zou het iets heel origineels zijn. Het getuigt meer van een goedkope instelling dan van originaliteit om met zo'n afbeelding naam te willen maken. SEX SELL'S; geen kunst aan! Deel uitmakend van het publiek, hebben wij er schoon genoeg van om met de resultaten van deze mentaliteit noodgedwongen geconfronteerd te worden. Als wethouder het echt zo prachtig vindt, hangt hij het maar in zijn priv-cabine op", aldus Spuugzat.

De verzamelde kunstbewonderaars kon echter geen enkel begrip opbrengen voor hun bezwaren: "preutse trutten", "ze heeft gewoon een man nodig", "we leven in 1993", "dogmatisch", "gefrustreerd" en meer soortgelijks uit het gebruikelijke repertoire. Van een discussie kon dan ook geen sprake zijn. En passant werd de protesterende vrouwen ook het nachtelijk geklad in de schoenen geschoven, waarschijnlijk met de gedachte: jullie zijn toch allemaal n pot nat. Ook was er een 'zeer bewogen' vrouw die zelf ooit feministe was geweest en blij was dat ze daar nu overheen was. Waarschijnlijk heeft ze sindsdien inderdaad minder zorgen: het verstand op nul enzo. Na een tijdje verwaterde de gesprekken, de pers droop af en de rest van de aanwezigen ook.

's Avonds kon ik dan eindelijk op de televisie het kunstwerk bewonderen. Prachtig! Volgens het journaal was de kans groot dat het kunstwerk onherstelbaar beschadigd is. In dat geval zal Inez van Lamsweerde een nieuwe versie maken, n die tegen dergelijke vernieling bestand zal zijn. Nou, dat zien we dan wel weer! (Marleen)

Naar boven
Naar overzicht dit nummer
Naar Jaargang 1993