UIT: NN #139 van 24 juni 1993       

De nederlandse contacten 

De moord op Chris Hani – deel 2 

Op 10 april 1993 werd Chris Hani in Zuid-Afrika vermoord. In de directe omgeving werd de Poolse emigrant Janusz Walus gearresteerd, nog in het bezit van het moordwapen en met kruitsporen aan zijn handen. Ook had hij een zogenaamde 'hit-list' bij zich, een lijst met namen van mogelijk andere slachtoffers. De moord stond dus niet op zichzelf. In het eerste deel van dit artikel, geplaatst in de vorige NN, gingen de schrijvers uitgebreid in op wat er waarschijnlijk achter deze moord steekt, op de politiek en de toekomstvisies van de ultrarechtse groeperingen in Zuid-Afrika en op de achtergrond van de genoemde organisaties WGI en WACL. In het tweede deel willen de schrijvers nader ingaan op de betrokkenheid van Nederlanders bij dit (volgens hen) internationale complot. 

In deel 2 van de moord op Hani willen we de connecties van de WACL in Nederland beschrijven, voorzover die bij ons bekend zijn. We beperken ons hierbij tot het Oud Strijders legioen (OSL), er zijn nog wel meer kontakten, maar het OSL is het meest interessante Wel komen er nog enkele andere zaken ter sprake die in dit verband (Zuid-Afrika) van belang zijn. Het OSL is de Nederlandse afdeling van de World Anti Communist League (WACL). 

We hebben in het eerdere artikel al enkele andere WACL-afdelingen genoemd en het OSL past daar bijzonder goed tussen. Zo denkt men er althans zelf over, want ieder jaar gaat er weer een zware afvaardiging van het OSL naar de Europese of de wereldvergadering van de WACL. OSL-voorzitter Prosper Ego is in 1990 zelfs voorzitter geworden van de Europese afdeling van de WACL, de WACL Council for Europe (deze naam is inmiddels veranderd in European Council for World Freedom). Een afvaardiging van de Europese WACL-afdeling was aanwezig op de OSL-landdag te Apeldoorn in 1988. En twee jaar geleden nog werd de vergadering van deze Europese afdeling zelfs op het OSL-secretariaat gehouden. Hieronder enkele OSL-figuren met contacten binnen de WACL: 

+ Prosper Ego, onomstreden centrale figuur binnen het OSL, voorzitter, hoofdredacteur van het blad 'Stavast', beheerder van het ledenbestand, niets gaat buiten deze man om. Zonder hem zou het OSL waarschijnlijk in elkaar klappen, want hij heeft alle touwtjes in handen. Zoals gezegd werd hij in '90 gekozen tot voorzitter van de Europese afdeling, tegelijkertijd leverde deze positie hem een bestuursfunctie op binnen de wereldorganisatie van WACL. Ego reist de hele wereld rond om WACL-vergaderingen bij te kunnen wonen en er als spreker op te treden, of die nu in Taiwan of in Costa Rica worden gehouden. In 1984 was hij nog op een conferentie van de Moon-sekte te vinden, een organisatie die nauwe banden heeft met de Japanse afdeling van de WACL, maar die ook organisaties als het Front National in Frankrijk en de Republikäner in Duitsland ondersteunt;

+ C.J. Dijkstra, de voormalige chef van de generale staf en tevens voormalig militair vertegenwoordiger van Nederland in de NAVO. Hij is tot op de dag van vandaag lid van het bestuurs-adviescollege van het OSL en bezoekt ook WACL-conferenties;

+ E. Erkelens, kolonel buiten dienst. Lid van het bestuurs-adviescollege van het OSL en spreker op een WACL-kongres in '72, toen hij actief was voor de poltieke partij DS '70;

+ wijlen Joop Zwart, voormalig perschef van de Zwarte Weduwe Rost van Tonningen. In 1981 hield hij een spreekbeurt voor het OSL, en hij onderhield ook contacten met de WACL. 

Invloed 

Nu zou het misverstand kunnen ontstaan dat het OSL slechts een geïsoleerd clubje extreem-rechtse houwdegens is dat zo nu en dan om de tafel zit met verstokte oud-nazi's en grote heroïne-handelaren. Gedeeltelijk is dat ook zo, maar veel belangrijker en vooral veel gevaarlijker is dat het OSL door haar contacten en haar leden een immense invloed op de Nederlandse en Europese politiek uit kan oefenen. Enkele voorbeelden van belangrijke figuren uit de Nederlandse politiek die binnen het OSL opereren en die ook met de WACL te maken hebben (gehad), zijn: 

+ Willem Frederik van Eekelen, voormalig minister van Defensie en momenteel secretaris-generaal van de West-Europese Unie, het militaire samenwerkingsverband van een aantal Westeuropese landen. Van Eekelen sprak in 1990 de wereldconferentie van de WACL toe, zijn rede werd in 'Stavast' afgedrukt. Een jaar later is hij spreker op de OSL-tanddag in Apeldoorn. Al veel langer heeft hij met het OSL te maken, zo was hij in '84 aanwezig bij de opening van het nieuwe kantoor;

+ Hans Gualthérie van Weezel, sept. '92 vertrokken als Tweede Kamerlid voor het CDA en sindsdien permanent vertegenwoordiger bij de Raad van Europa. Hij is welhaast vast spreker op de OSL-landdagen. Als CDA-kamerlid nodigde hij in '88 een vertegenwoordiger van de Angolese UNITA-terreurbeweging uit, maar na protesten ging dit niet door;

+ Sari Heemskerck Pillis-Duvekot, Tweede Kamerlid voor de VVD, Ook zij woont de OSL-landdagen bij, heeft er in '89 voor gesproken, en schrijft ook af en toe iets in het blad 'Stavast'. In '83 was zij aanwezig op de WACL-bijeenkomst in Taiwan;

+ Ben Hennekam, de verkeersspecialist van de Tweede Kamerfractie van het CDA, regelmatig aanwezig op de OSL -landdagen én op de wereldvergaderingen van de WACL;

+ James (Jimmy) Janssen van Raay, de vroegere voorzitter van het Interkerkelijk Comité Tweezijdige Ontwapening (ICTO), tegenwoordig Europarlementariër voor het CDA, waarvan hij midden jaren '80 vice-voorzitter was. Schrijft regelmatig in 'Stavast', spreekt ook vaak voor het OSL en bezocht diverse WACL-conferenties;

+ Joseph Luns behoeft natuurlijk weinig introductie, maar voor alle duidelijkheid: deze vroegere secretaris-generaal van de NAVO en ex-minister van buitenlandse zaken is lid van het bestuurs-adviescollege van het OSL en sprak in '86 de vergadering van de WACL toe in Luxemburg;

+ Wim Mateman, Tweede Kamerlid voor het CDA. Hij kwam vorig jaar in het nieuws kwam wegens zijn opmerkingen over 'een paar bejaarde spleetogen', waarbij hij het had over de Chinese regering. Opmerkelijk was dat hij het 'dictatoriale' China afzette tegen het, volgens hem, democratische Taiwan. Niet zo raar als je bedenkt dat hij in '81 aanwezig was op de 'World Freedom Days' van de WACL in dat land;

+ Ad Ploeg, ex-staatssecretaris op het ministerie van Landbouw en Visserij en voormalig Tweede Kamerlid voor de VVD, is lid van het bestuurs-adviescollege van het OSL. In 1987 was hij co-voorzitter van de WACL-conferentie. In 1979 was hij zelfs gastspreker op een militaire academie in Taiwan. Nu weten wij niet hoeveel militaire academies Taiwan heeft, maar het zou ons niet verbazen als dit de Political Warfare Cadres Academy was, dezelfde academie als waar zo ongeveer alle topfiguren van de Zuidamerikaanse doodseskaders zijn opgeleid, zoals de bovengenoemde Roberto d'Aubisson. In 1980 kreeg Ploeg nog een hoge onderscheiding voor zijn verdiensten aan Taiwan. De toenmalige secretaris van de WACL, prof. Woo Jae-Sung noemde Ploeg de contactpersoon vim de WACL in Nederland. 

Extreem-rechts Nederland 

Als laatste nog iets over bemoeienissen van racisten en rechts-extremen in Nederland met Zuid-Afrika. Allereerst zijn daar natuurlijk de Stichting Nederlands Zuidafrikaanse Werkgemeenschap (NZAW) en de Stichting Nederland Zuidafrikaanse Vereniging.

Vele bestuursleden van deze twee clubs zijn terug te vinden bij het OSL: prof. S.w. Couwenberg bijvoorbeeld is bestuurslid van de NZAV en heeft ook voor het OSL gesproken en in 'Stavast' geschreven. In 1988 verspreidde hij nog een petitie tegen de culturele boykot van Zuid-Afrika. De al genoemde Wim van Eekelen heeft regelmatig voor de NZAW gesproken, evenals Jimmy Janssen van 'Raay en Ad Ploeg. De CD-advocaat Leonard van Heyningen is ook voor de NZAW werkzaam geweest, zowel als advocaat als in de functie van bestuurslid. 

Zeer opvallend is de beschrijving die Marcel Korten, veelschrijver in 'Stavast' en altijd prominent aanwezig op het podium tijdens OSL-Ianddagen, geeft van zijn reis naar Zuid-Afrika in de zomer van 1991. In zijn artikeltje in het blad 'Zuid-Afrika Nu' van de NZAW valt te lezen dat hij terecht kwam in het dorpje Orania in de Karoo: "Orania is de concretisering van de Volksstaatgedachte. Initiator is de theoloog prof. Carel Boshoff. Boshoff is in Zuid-Afrika een rechtsbuiten en gerespecteerd man. Zelf kan ik beamen dat Boshoff een aimable persoonlijkheid is en gastvrij: ik overnachtte bij hem. Hij is onder andere bekend door zijn cultuurorganisatie de Afrikaner Volkswag. Hij is getrouwd met een dochter van Verwoerd. (...) Orania is gebaseerd op de Besloten Vennootschapsgedachte. Op deze manier kunnen ongewensten buiten de deur worden gehouden. Het gevolg moet dan een zuiver blanke Afrikaner bevolking zijn. (…)". 

Dit project van prof. Boshoff wordt ook besproken in het blaadje 'African Express', uitgave van de African Express Nieuwsdienst. De twee mensen die voor deze organisatie verantwoordelijk zijn heten Gooitzen van der Laan en A.H. van der Laan-Binnendijk. In het blaadje staan regelmatig positieve stukken over de Konserwatiewe Party en over de Afrikaner Weerstands Beweging en meer van dit soort fascistische clubs waar Zuid-Afrika zo rijk over kan beschikken. Daarnaast is G. van der Laan ook een belangrijk figuur binnen de Bond Nederlands-Israël, een antisemitische organisatie die meent te weten dat de 'echte Joden' in Noord-West-Europa wonen, en binnen de niet meer bestaande fascistische Conservatieve Volkspartij. 

De contactpersoon van de African Express Nieuwsdienst in Zuid-Afrika was de op 1 maart jl. gestorven Jan van de Graaf. Deze in 1953 naar Zuid-Afrika geëmigreerde Nederlander was echter niet alleen contactpersoon voor dit obscure clubje apartheidsfanatici, maar ook voor de 'Vlaamse' fascistische organisatie Voorpost en in Nederland voor de al even fascistische Centrumpartij '86. In Zuid-Afrika vervulde hij een rol als secretaris van de Dietse Federatie, een club waarvan het bestuur bestaat uit 3 Afrikaners, 3 ex-Vlamingen en 3 ex-Nederlanders.  

In het blad van Voorpost, 'Revolte', wordt deze federatie als volgt omschreven: "Onze uiteengereten volksdelen van een en dezelfde Dietse stam." Het doel zou zijn: "Die bevordering en organiseren van ekonomiese en kulturele bande tussen die Republiek van Suid-Afrika, die Nederlande en die Dietse gemeenskappe in Suid-Amerika. Die bevordering en organisering van emigrasie uit die Dietse lande in Europa en van die Dietse gemeenskappe in Suid-Amerika na Suid-Afrika. Die samesnoering en organisering van almal van Dietse oorsprong in Suid-Afrika. Die ondersteuning van die strewe vir die hereniging van die Nederlande met die oog op die bevordering van die belange van alle Dietse lande. Ondersteuning en bevordering van die ideaal van totale gebiedskeiding tussen Blank en Nie-Blank in Suid-Afrika. Die daarstelling van 'n ekonomiese-, politieke-, militère en volkse blok van Dietse lande, met volle erkenning van elke lidland se vryheid van optrede in sy huishoudelike aangeleenthede. Die verwerping van alle ideologieë wat strydig is met die demokratiese, volkse tradisies van die Dietse lande." Afgezien van hun kontakten met Voorpost (welke ook in Nederland actief is), is de Dietse Federatie in Nederland gelieerd aan de Centrumpartij '86. 

Een luguber staaltje van hoe dit soort samenwerking tot uitdrukking komt was te vinden in het CP-blaadje 'Centrumnieuws' nr. 1 van 1992. Onder een artikel van Jan van de Graaf stond de volgende oproep afgedrukt: "Wij roepen jonge Nederlanders en Vlaamse Jongens en meisjes op om zich te melden als vrijwilliger(ster) om ingelijfd te worden in: HET DIETS COMMANDO om op die manier daadwerkelijk humanitaire steun te verlenen in de strijd van het dappere Boerenvolk. Grote vaderlanders gingen ons voor zoals: Dr.Leyds Dr.Muller en Dr.Coster. Aanmelden schriftelijk bij: Het Diets commando" (volgde de postbus van de CP '86, welke toebehoort aan de voorzitter, Willem Johannes Wijngaarden). Een bijna niet meer verbloemde oproep aan potentiële Nederlandse en Vlaamse huurlingen tot gewelddadige hulp aan hun apartheidsvriendjes in Zuid-Afrika. 

Met bovenstaand artikel willen we niet beweren, dat alle genoemde Nederlanders rechtstreeks contacten onderhouden met bijvoorbeeld de moordenaars van Hani. Voor een deel van de Nederlanders kan dat echter wel gelden, zoals voor degenen die via de CP '86 naar Zuid-Afrika gaan om daar voor het blanke ras te strijden. Voor veel van de andere Nederlanders, vooral voor diegenen die betrokken zijn bij OSL en WACL, geldt dat ze op z'n minst stevig meewerken aan het doen ontstaan en in stand houden van een internationaal netwerk en een klimaat, waarin moorden als die op Hani kunnen worden gepleegd. 

KAFKA