UIT: NN #139 van 24 juni 1993    

Berlin; the world aids conference 

Van 6 tot 11 Juni vond in Berlijn de Wereld Aids Conferentie plaats. Act Up Nederland was natuurlijk van de partij, een persoonlijk verslag.  

Aangekomen in Berlijn gingen we direct naar het Act Up kantoor in ASTA, een studentenpand. Van hen kregen we een slaapadres in een Tuntenhaus toegewezen, waar we met ons vijven de hele week konden blijven. We gingen daar pas later in de avond heen want bij ASTA konden we nog volop kruisen timmeren voor de demonstratie van zondag. Veel bekenden ontmoet en bijgepraat en een groene smurrie gegeten die nog wel te pruimen was.  

Om 20.00 uur onze eerste Act-Up vergadering. Halverwege, suf gekletst, naar onze slaapplek gegaan. Zondag naar de demonstratie. Deze was kleiner dan verwacht (rond de 500 activisten) en soms een beetje matjes, maar er werd wel veel geschreeuwd. De vrouwen liepen voorop, wat niet iedere man beviel. Voor de demo eerst naar de Brandenburger Tor geweest. Daar was een gigantisch spandoek gemaakt waarmee de weg geblokkeerd werd. Er stonden leuzen in alle talen opgespoten. Dit spandoek stelde een muur voor die uiteindelijk op de grond werd gelegd. "Tear down the wall around Aids". Dus de muur ging om en een groep mensen met Aids liepen jubelend over het doek; veel gejuich en geklap. Dit spandoek werd trouwens tijdens de openingsceremonie van de conferentie demonstratief naar binnen gedragen en later opgehangen bij de ingang.  

Tja, de rest van de acties, er was iedere dag veel te doen. De stand van Hoffman la Roche een uur bezet en onder gestikkerd en een 'die-in' met veel tromgeroffel. Men keerde zich tegen de uitsluiting van vrouwen en zwarte mannen en vrouwen bij onderzoeken met nieuwe medicijnen en de onbetaalbare prijzen van de medicijnen. De tweede farmaceut, ASTRA, die ook bekend staat om de veel te hoge prijzen, werd harder onder handen genomen. De zijkant van zijn stand werd losgerukt waardoor het dak bijna naar beneden kwam en met wat zachte dwang kwamen we langs de beveiliging en over de balie heen. Er werd opgeroepen om ASTRA te boycotten, waarbij een verklaring werd voorgelezen van de burgemeester van New York die aankondigde dat de stad geen zaken meer zal doen met deze farmaceut. "We die, They make money". 

Door de Franse Act-Upters werd een cocktailparty van het Franse instituut verstoord. Dit uit protest tegen het gebruiken van besmet bloed nadat dit reeds bekend was. Ook werd de stand van de Fransen (AFLS) bezocht, beplakt en bestolen. Hetzelfde gebeurde met de Duitse stand. Zij maken ook gebruik van ongecontroleerde bloedproducten. Afdrukken van handen met bloed werden op de stand achter gelaten. "The government has blood on his hands". 

Vanuit Nederland werd een actie tegen het Europees Comité gestart. Zij eisten dat de registratie van nieuwe medicijnen sneller moet en dat er toegankelijke programma's ontwikkeld moeten worden. Act-up Engeland ging vanaf het Act-Up kantoor in het congrescentrum naar de uitgang. Voor de toegangsdeuren verbrandde zij een honderd pond-biljet uit protest tegen de bezuinigingen op Aids-voorzieningen en tegen het feit dat men in Engeland alle gezondheidswerkers/sters een Aids-test wil laten ondergaan, terwijl daar geen reden voor is. Act-Up Engeland riep op om Texaco te boycotten daar deze sollicitanten een verplichte HIV-test oplegt. Als je deze test weigert, of als je er positief uitkomt, kun je je baan wel vergeten.  

Vrouwen en Aids 

Op de conferentie stond ook een stand van Aids Information Switzerland (AIS). AIS stelt o.a. dat je geen condooms hoeft te gebruiken en is tegen spuitruilprogramma's en seks voor het huwelijk. Behalve Act-Up voerde ook de Deutsche Aids Hilfe actie tegen de AIS. Act-Up bezocht de stand, de mensen waren al gevlucht. De stand werd geplunderd, de spullen werden kapot gemaakt, de stand werd ingepakt met toiletpapier en gigantisch veel verscheurde folders dwarrelden onder veel Act-Up geschreeuw door de lucht. "Shit on the AIS". 

Dit jaar was er meer aandacht voor vrouwen en Aids. Maar nog niet echt veel en vooral weinig voor lesbische vrouwen. De kamers waar deze meetings plaatsvonden, waren bovendien veel te klein en achteraf gelegen. Vorig jaar werd er nog actie gevoerd tegen Terrence Higgins Trust, zij stellen dat vrouwen die met vrouwen vrijen geen beflapjes nodig hebben. Dit is echter in hun nieuwe materiaal veranderd en aangepast; een klein succesje dus voor Act-Up. Er was ook aandacht voor Japan; de volgende conferentie is in Yokahama. Er zijn in Japan inreisbeperkingen voor mensen met HIV/Aids, maar dat zal tijdens de conferentie even worden opgeheven. Misschien een boycot??  

Maar een Japanse Homo- en Lesbo-groep hoopten en drongen er bij Act-Up op aan de conferentie toch naar Japan te laten komen, daar dit voor hun een kans is door de overheid als serieuze partner gezien te worden. Ook voor de 'coming out' zou de conferentie stimulerend kunnen werken. Meer groepen gaan nu rond de tafel zitten om te praten over wel of niet naar Japan. Ook hoorden we dat Clinton onder druk van Jesse Helms en consorten de inreisbeperkingen voor de VS weer bekrachtigd heeft. Shit!!  

Na de demonstratie op zondag werden zo'n 5300 kruisen en Davidsterren in een grasperk van een rotonde de grond ingeslagen. Er kwam een groot spandoek bij waar op stond dat er in Duitsland al 5300 mensen aan Aids zijn overleden waren. Over dit spandoek werd in de loop van de week acid gegooid, het gat dat daardoor ontstond werd steeds groter en groter. De kruisen trokken veel bekijks, auto's stopten en mensen stapten uit om foto's te nemen. Het was een verdomd indrukwekkend gezicht.  

Tenslotte de afsluitingsceremonie. Wij op het balkon met een spandoek. Beneden in de zaal demonstreerden ook twee groepen. "No more talking, we want a cure action". Deze leus werd luid gescandeerd door de zaal, gevolgd door een luid applaus. Er waren trouwens wel vaker positieve reacties van omstanders die meeklapten of leuzen mee riepen. Na deze actie bij de sluiting bleef het onrustig in de zaal.  

Er was nog een actie van HIV-drugsgebruikers en er werd om meer (of eindelijk) aandacht voor lesbische vrouwen gevraagd. Een paar keer de kreet: "What about lesbians, where were they in the program" Een HIV-positieve vrouw uit Engeland betoogde dat mensen met HIV en speciaal vrouwen met HIV zeker niet moeten wachten tot er iets voor hen wordt gedaan, ze zullen het toch zelf moeten doen. Tevens vroeg ze iedere HIV-positieve op te staan, een donderend lawaai vulde de zaal.  

Een zwarte vrouw uit Zambia vertelde haar ervaringen. Dat je door arm te zijn en je kinderen niet te eten kan geven sneller voor tien dollar zonder condoom meegaat dan voor 5 dollar met, over hoe moeilijk het is om je te organiseren zonder geld, ruimte en andere voorzieningen. Ook sprak ze over haar vriendinnen van Act-Up. Bij deze lieten we posters zien voor meer steun aan vrouwen met HIV/Aids en een spandoek waarin geëist wordt om overal de inreisbeperkingen voor mensen met HIV/Aids op te heffen. Nog een laatste Act-Up: "Fight back, fight aids!". Er valt nog veel meer te vertellen, want over workshops e.d. heb ik het nu nog helemaal niet gehad, maar ik vind het even genoeg.  

Frank