Naar archief

UIT: NN #137 van 27 mei 1993   

Vredestocht V0LTOOID 

De afgelopen weken werd te voet het land doorkruist door een groepje vredesactivisten. Van het meest zuid-westelijke naar het noord-oostelijke deel van Nederland. De tocht begon 19 april en eindigde op 17 mei. Per dag liepen zij 20 kilometer. In de vorige NN's las je een aantal impressies van de voettocht 'Keer het in vredesnaam'. Tot slot twee verslagjes van de laatste week. 

Sirene maandag 3 mei - De eerste maandag van de maand mei hebben we stil gestaan op een kruispunt ergens tussen Putten en Nunspeet. Van 11.55 uur tot en met 12.10 uur met 8 mensen rond een vredesteken, opgesteld nabij een militair oefenterrein... luisteren naar de stilte naar de geluiden binnen en buiten. 

Dinsdag 4 mei - Dodenherdenking. Dat de ijsheiligen nog in het land zijn bleek deze ochtend. Alles was stijf en wit van de koude noord-ooster adem van de vorsten. Zoals gewoonlijk waren we om 8.30 alweer op pad en hebben we ons warm gelopen. Dat de Veluwe voor een zeer groot deel militair oefenterrein is, bleek deze dag heel duidelijk. We hebben zeker 15 km langs een schietterrein gelopen. Op de Tonnenberg nabij Heerde hebben we deze dag gewoon voorbij laten gaan. 

Bevrijdingsdag 5 mei - Weer nachtvorst. In het kader van deze dag was er in Zwolle een groot festival georganiseerd. Het thema van dit jaar was "Soms moet je keuzes maken". Om ongeveer 14 uur kwamen we aan op de vredesmarkt waar we gastvrij ontvangen werden door de organisatie. Het was leuk om deel te nemen aan de vredesmarkt waar vooral mensen kwamen die belangstelling hadden.

Deze middag konden we dan ook veel folders, kraanvogels en kruidenthee uitdelen. 

Donderdag 6 mei - Een lange loopdag. 28 km naar Wanneperveen en bekaf onze tenten opgeslagen. Geen volle maan gezien. 

Vrijdag 7 mei - Deze dag is in alle rust voorbij gegaan. 

Zaterdag 8 mei - Drenthe Wapserveen. Veel polder/veenland. Uitgerekte dorpen van enkele kilometers lang en een weids landschap. De Havelterberg al snel zichtbaar. Een zeer omstreden gebied omdat het leger daar het oefengebied met vele hectares wil gaan uitbreiden om daar met Leopard tanks te gaan oefenen en het landschap in een zandvlakte gaan omploegen. De plaatselijke bevolking verzet zich tegen deze uitbreiding. Langs de kant van de weg stonden borden geplaatst tegen het COT (compagnies oefen terrein) en voor het behoud van de Natuur. De Hobbestee, een woon/werk gemeenschap van mensen die proberen in harmonie met elkaar en de natuur te leven, was onze overnachtingsplaats. Dmv biologische-dynamische groenten, kruidenthee en een kasenmakerij voorzien zij grotendeels in eigen onderhoud. Ook deze gemeenschap verzet zich tegen de uitbreiding van het oefenterrein. Samen met diverse organisaties zitten zij in een platform met als doel de uitbreiding tegen te houden. 

Zondag 9 mei - Een gemoedelijke loopdag naar Friesland, Appelscha, het terrein tot vrijheidsbezinning. Doordat het een zonnige, vrije dag was en moederdag, waren veel mensen op de been om al .

fietsend bos en heide te doorkruisen. Vijf mensen met een rugzak en één met een kar viel wel op. Veel nieuwsgierige ogen en vragen die dag ontmoet. Op het terrein aangekomen werden we voorzien van koffie en thee en wat later ook nog met gebak. Het onweer dat dreigde is niet echt losgebarsten, enkel wat druppels. Het was erg stil op de camping. Wij bleken de enigen te zijn die daar overnacht hadden. 

Maandag 10 mei - Norg... na eerst een interview te hebben gehad met een plaatselijke krant togen we richting onze overnachtingsplaats. Wat bleek, een militaire oefening van de geneeskundige troepen kruiste ons pad. We hadden ze onderweg al gezien in konvooi, nadat we bij een opslagplaats te Veenhuizen onze aanwezigheid bekend hadden gemaakt. Toen duidelijk werd dat we naast de militairen zouden overnachten, ontsproot het idee om ze voor "het lapje" te houden. De campingbeheerder was zeer te spreken over onze aanwezigheid en heeft ons als zijn gasten gastvrijheid verleend. Terwijl hij dit uitsprak kregen we een hand vol kwartjes om te douchen en te bellen. In de avond en nacht zijn we bezig gegaan. Nadat we de tekst OPLAPPEN? OPDOEKEN! hadden gekalkt, hebben we het herkenningsteken voor de helikopters (een grote witte H) getransformeerd tot een vredesteken. Dit onder het 'Wakend oog' van de militairen. De volgende ochtend rond 8.30 uur werd ontdekt wat er gebeurd was, terwijl wij vrolijk op pad gingen, versterkt door "drie vrouwen voor vrede" uit "Assen.  

Deze etappe hebben meegelopen: Hans, Anja, Dinie, AIi, Turi, Volanda, Hanneke, Sietse, Jeme, Anja en Simone. Vriendelijke groeten namens 'In vredesnaam', Carolien. 

Woensdag 12 mei - was een rustdag in Groningen. In de binnenstad werd gefolderd en door het uitdelen van kraanvogels en zakjes kruidenthee, werd getracht mensen aan te spreken. 

Donderdag 13 mei - liepen we verder, richting Eemshaven. Onderweg regende het. De eerste regenbui sinds we op 19 april in Retranchement de tocht begonnen. Anja sloot zich in Oldehove weer bij ons aan, nu vergezeld van Tobi, een vriendelijk en levensluchtig hondje. Overnacht werd in Electra. 

Vrijdag 15 mei - We brachten in Zoutkamp een kort bezoek aan de marechausseekazerne en even later passeerden we de Willem Lodewijk-kazerne. In het zicht van die kazerne lunchten we in de berm van de weg. De marechaussee kwam joviaal en belangstellend' kijken en we zagen hoe een colonne diepladers het kazerneterrein opreed en later, beladen met tanks en vergezeld van legertrucks, het kazerneterrein weer verliet.  

Toen we even later de kazernepoort naderden, bleek hoe angstig het leger is voor een paar wandelaars. De kazernepoort werd bij onze nadering hermetisch gesloten. Door het hek gaven we onze folders af en we zongen ons repertoire van antimilitaristische liederen, terwijl de militairen zichzelf blokkeerden. Gelaten wachtten bewakers en militairen die het kazerneterrein wilden verlaten, gevangen achter prikkeldraad, tot we zouden vertrekken. Helaas was ons repertoire beperkt, zodat we na enige tijd uitgezongen waren en besloten om verder te gaan. Toen we op veilige afstand waren, ging de poort weer open. In Lauwersoog overnachtten we. Daar vernamen we dat de beperkende bepalingen van de Hengelose gevangenen (HSA inbraak) waren opgeheven en we stuurden elk van hen een groet. 

Verder ging het, door het schitterende Groninger Hogeland, met overnachtingen in Pietersburen en Uithuizen, waar Anja en Tobi ons weer verlieten. Op maandag 17 mei, een maand en een dag nadat de tocht in Zeeuws Vlaanderen was begonnen,bereikten we het noordelijkste puntje van Nederland; de Westpier van de Eemshaven. Op het enorme industrieterrein, nu nog een kale opgespoten vlakte waarboven de veldleeuwerikken jubelen, strooiden we weidebloemenzaad. We hopen dat industrievestigingen zullen uitblijven.  

We kampeerden aan de voet van de windmolen Goliath, waarvan de vrijwillige molenaarster, Ida Wieringa, ons met een aanstekend enthousiasme toonde hoe je zo'n molen moet bedienen. Zo kwam de Vredesactietocht van In Vredesnaam ten einde. Weemoedig blikten we terug op een maand van vrijheid, vrede en openheid naar elkaar, de natuur, de wereld en de mensen. Zo zou ik altijd willen leven. Groetjes, Hans.

Naar boven
Naar overzicht dit nummer
Naar Jaargang 1993