Naar archief

NN #136 van 13 mei 1993   

Smeris hakt weer in op demonstranten 

Vandaag, 8 mei 1993, stond dan de voorlopige afsluiting van de twee Wilde Woeste Weken op stapel. Demonstreren in Den Haag. Opgeroepen door het Landelijk Aktie Komitee (waaronder de JOVD, of ze het nou leuk vinden of niet, ha ha). Aan de oproep werd massaal gehoor gegeven; duizenden studenten, jonge - nu nog - bijstandsgerechtigden en sympathisanten trokken zaterdagmiddag naar het Malieveld.  

Dat ook de politie massaal gehoor zou geven aan de oproep konden wij al vernemen via het Journaal van 7 mei; er was versterking opgetrommeld uit vele buurtgemeenten en andere steden. Meer dan zeven pelotons ME, twee ā drie waterkanonnen, ik weet niet hoeveel arrestatieteams opererend vanuit hun stalen auto's, speciale videoteams, politie te paard, politie met honden, politie op motor en in de jeep. Al bij aankomst op Den Haag CS werd duidelijk dat we letterlijk en figuurlijk niet om hun aanwezigheid heen zouden kunnen. Demonstranten werden ontdaan van spandoekstokken, Palestijnensjawls e.d.  

Op het Malieveld verzamelden zich zo'n 25.000 actievoerders/sters. Ondertussen werd het wachten voor vertrek opgeluisterd met muziek van de Tröckener Kecks, kon je bij politieke en/of actiestands allerlei info ophalen van wat je al wel of niet wist, of je tegoed doen aan friet van Piet, patat Ad en een kroket van Jet. Daarna toespraken van woordvoerdsters van de LSVB, de CNV- en FNV jongeren. Opnieuw werd uiteengezet waarom het belangrijk is om je te verzetten tegen de plannen van Ritzen en Ter Veld en er werd benadrukt dat de open actieweken slechts een aanzet zouden zijn, indien de politiek weigert te luisteren naar het protest. Verder werd er vanaf het podium opgeroepen de politie als mens toch alsjeblieft aardig te blijven vinden, daar is de organisatie geloof ik later wel op terug gekomen.  

Maar goed; rond drieën vertrokken we dan, richting... tja, richting wat eigenlijk? Ondanks de provocerende aanwezigheid van met name jeeps met ME, die zich op elke hoek dominant manifesteerden, verliep de demonstratie zeker het eerste uur rustig. Leuzen werden gescandeerd, liedjes gezongen en er werd stevig doorgestapt. 

Het negeren van de overkill aan politie werd echter onmogelijk toen de kop van de demo was aangekomen bij het kruispunt aan het Buitenhof. Alles bleek hermetisch afgesloten met linies ME, politie met honden en de waterkanonnen. Blijkbaar sloeg de demo niet snel genoeg linksaf want voordat je doorhad wat er precies gebeurde spoten de waterwerpers, chargeerde de linies ME en werd de demo uit elkaar gereten. De smeris kreeg waar het om vroeg: een rel, een flinke rel! Natuurlijk begon men zich te verdedigen met de dingen die voorhanden waren. 

Er vielen vele rake klappen en politiehonden beten in het rond. Om de paniek tussen de rond rennende actievoerders nog te vergroten, reden arrestatie-eenheden knoerthard in hun auto's rond, soms recht op de menigte in. Af en toe sprongen ze hun auto uit om een arrestatie te verrichten en niet bepaald op zachtzinnige wijze. De organisatie riep op om, voordat de ME de hele zooi bij het Buitenhof nog verder zou hebben afgezet, de weg te vervolgen richting Malieveld. Veel demonstranten wilden dat wel, maar welke kant op en hoe?  

Uiteindelijk bereikten de meeste het Malieveld. Dit betekende echter geen einde van de confrontaties. Het kruispunt naast het Malieveld werd geblokkeerd door de nu woedende actievoerders/sters. Terwijl aan de ene kant van het veld de eindmanifestatie z'n doorgang probeerde te vinden, vlogen op het kruispunt de stenen in het rond en er vond opnieuw een slachtpartij plaats. Uiteindelijk gingen de charges zover dat politie te paard ook op het Malieveld als idioten tussen de menigte galoppeerde. Gevaarlijk!!  

Alle demonstranten drongen samen voor het podium, de sfeer was gelaten en om te snijden. Ondertussen werd het Malieveld van drie kanten volledig afgesloten, linies ME werden opnieuw opgesteld. Overleg tussen actieleiders en de politie liep uit op niets, de ME weigerde zich terug te trekken en was absoluut niet voor rede vatbaar (wie had anders gedacht?). De roep en peacegebaren van het gros van de demonstranten maakten evenmin veel indruk, de ME bleef waar ze was.  

Vanaf het podium werd het één en ander aan mededelingen gedaan. Het werd duidelijk dat er veel gewonden waren gevallen en er werden veel mensen vermist. Ook enkele 'prominenten' kwamen er niet zonder kleerscheuren vanaf. Paul Rosenmöller (fractie Groen Links) kreeg een koude douche, waarna hij aankondigde kamervragen te gaan stellen over het politie optreden van deze dag. Een CNV-actieleidster d'r arm werd gekraakt na ME optreden. De organisatie was in alle staten. Dit hadden zij niet verwacht, er waren afspraken gemaakt dat de politie buiten beeld zou blijven en er sowieso geen politiehonden ingezet zouden worden. Zij wijten het uit de klauwen lopen van de demonstratie volledig aan provocaties van politiezijde.  

De organisatie riep op om de manifestatie te beëindigen om zodoende nieuwe charges te voorkomen. De meeste mensen gaven gehoor aan deze oproep en vertrokken via de achterkant van het Malieveld richting station of elders. Rond 18.30 uur werd het weer rustig rond het Malieveld. Pas thuis (veilig aangekomen) voor de buis werd mij duidelijk hoeveel gewonden er onder de demonstranten waren gevallen, maar liefst 60, waarvan velen het slachtoffer waren van hondenbeten. 48 Demonstranten haalden de thuisbasis niet; zij werden gearresteerd.  

Bij het zeer verdraaide RTL4-nieuws nog diezelfde avond, uitte Ritzen z'n ongenoegen over de uit de hand gelopen demonstratie. "De studenten hadden toch wel moeten weten dat een demonstratie als deze ook andere elementen zou aantrekken?", waar heeft die man het over! Laten we voor het gemak maar aannemen dat hij met deze 'elementen' de grote hoeveelheid aanwezige smeris heeft bedoeld. Wat mij betreft, op naar die hete zomer!  

Anita

Naar boven
Naar overzicht dit nummer
Naar Jaargang 1993