NN #133 van 1 april 1993   

KOLOFON 

0, 0 en nog eens 0, wat waren we populair op 21 maart met ons antiracisme krantje. Iedereen wilde 'm hebben, want de krant was gratis. Een lamme arm kreeg je ervan. Gelukkig hadden we iemand die op een mountainbike glaasjes isotone dorstlesser kwam brengen, want anders waren we er aan bezweken. We hebben nu 24.579 krantjes uitgedeeld. 

Weer over naar de orde van de dag. Een gewone NN, voor ons oude vertrouwde publiek. Jullie zijn onze ware fans, de echte geïnteresseerden in onze (niet zo) blijde boodschap. Alhoewel, niet zo blijde: de wereld is nu eenmaal een poel van ellende, en onze strijd is het enige lichtpuntje. Zo moet je het zien. Niet van: goh goh wat een ellende, maar: welk één aanknopingspunten voor het verdiepen van onze strijd! Edoch, menigeen meent toch dat NN wel een wat hogere amusementswaarde mag krijgen. Spontaan worden we bedolven onder de striptekenaars. Ter redactie vermoeden we dat lieden na het aanschouwen van de inmiddels bekende Antifa Anton-strip dachten: dat kan ik ook. 

Door het door mij gebezigde taalgebruik in deze kolofon waan ik mij terstond in de middeleeuwen, of beter gezegd: in het CDA. Dat komt natuurlijk door Lubbersche kampementen. Kampementen, een prachtwoord mijn waarde. Edoch, eruit blijkt dat den Gristenlijken Democraten onverbeterlijk zijn. Zoals in de plaatselijke kraakkroeg werd opgemerkt: Van Agt had wat met Menten en Lubbers met kampen, vandaar de vondst. We hopen dat de kampementen heuse opleidingsinstituten voor den sociaal geïnspireerde revolutionaire bevrijdingsstrijd worden. Fight the power, en begin bij jezelf. 

O ja, voordat ik het vergeet: NN GAAT STOPPEN. Aan het eind van deze periode (na NN #136) moeten jullie je eigen blad gaan maken, want we hebben er geen zin meer in. We willen wat anders, er zijn plannen voor een acrobatiekgroepje. Daarmee willen we benefietfeesten gaan opluisteren.