NN Anti Racisme Krant [tevens bijlage NN #132 van 18 maart 1993]
Speciale uitgave verspreid op betoging Nederland Bekent Kleur van 21 maart 1993 – oplage 25.000
ANTI FASCISTISCHE ACTIE
Bestrijding fascisme middels openlijke acties
De landelijke onafhankelijke organisatie Anti Fascistische Actie (AFA) maakte begin van dit jaar een start met een samenwerkingsverband dat zich ten doel stelt fascisme te bestrijden door middel van openlijke acties. Dit kan variëren van het organiseren van informatie-avonden tot het voeren van directe acties.
Dit samenwerkingsverband gaat gestalte krijgen door in de diverse steden en regio's in het land basisgroepen op te zetten, die ondersteund worden door een landelijk secretariaat. Volgens de analyse van de AFA, weergegeven in haar intentieverklaring, betekent antifascisme 'zowel de strijd tegen fascistische organisaties, als de strijd tegen de verrechtsende overheidspolitiek'.
Bij sommige opvattingen die regelmatig vanuit delen van de overheid worden verkondigd 'vervagen de scheidslijnen met de fascistische standpunten', aldus de AFA. 'Bovendien voert de overheid een beleid dat meewerkt aan het scheppen van een voedingsbodem voor extreem-rechts'. Daarom stelt de AFA zich onafhankelijk van de overheid op. De AFA kiest voor een opbouw van de organisatie aan de basis en vanuit radicaal-linkse hoek.
'Nederland is geen fascistische staat, maar een parlementaire democratie', volgens de AFA. 'Binnen deze parlementaire democratie is echter een ruk naar rechts aan de gang. Onderdelen van de fascistische ideologie dreigen geaccepteerd te raken in de maatschappij'.
De verrechtsing komt volgens de AFA op diverse terreinen tot uiting, die elkaar beïnvloeden. Op de eerste plaats bij de zich duidelijk als extreem-rechts manifesterende groepen en partijen, die zich openlijk of verhuld uitspreken voor de fascistische ideologie. 'Extreem-rechts verandert langzaam van kwaliteit: racistisch en anderszins discriminerend geweld was tot voor kort incidenteel, maar het valt te verwachten dat de militante rechts-extremisten steeds vaker van zich doen spreken'.
Op de tweede plaats voert de overheid volgens de AFA een sociaal-economisch beleid dat onder meer leidt tot werkloosheid, hoge huren, woningnood, slechte scholing en aantasting van de sociale zekerheid. Dit veroorzaakt bij de bevolking angst en ontevredenheid, waarop extreem-rechts probeert in te spelen door eenvoudige 'verklaringen' en 'oplossingen' te geven voor de problemen.
De roep om orde en gezag en het zoeken naar zondebokken blijft niet aan extreem-rechts voorbehouden, maar is dagelijkse praktijk bij de grote politieke 'midden'partijen. Vooral onder invloed van de Europese Eenwording worden wetten verscherpt en worden steeds meer beperkende maatregelen genomen, bijvoorbeeld het doorvoeren van een algemene legitimatieplicht, het opsluiten van asielzoekers en het bemoeilijken van gezinshereniging.
Op de derde plaats 'wakkert de angst en ontevredenheid onder de bevolking de onverdraagzaamheid aan', aldus de AFA. 'Door vooroordelen gescheiden bevolkingsgroepen verwijderen zich van elkaar. Hoe meer de verzorgingsstaat wordt afgebroken, hoe meer onder de bevolking 'het recht van de sterkste' zijn opwachting maakt: er wordt een vechtmaatschappij gepropageerd. Grote bevolkingsgroepen hebben het idee in de steek gelaten te worden door de overheid, geven hun vertrouwen in de officiële politiek op en krijgen angst in het dagelijks bestaan'.
De strijd van de organisatie AFA betekent dus zowel de bestrijding van fascistische groeperingen en partijen, als het aan de kaak stellen van het overheidsbeleid, het wegnemen van vooroordelen bij de bevolking, het vergroten van de verdraagzaamheid en het aangeven van internationale solidariteit in plaats van nationale identiteit.
Omdat de overheid en extreem-rechts een tweeslachtige relatie hebben, kan de AFA in sommige gevallen met de overheid samenwerken tegen extreem-rechts. Maar een blind vertrouwen in de overheid met betrekking tot de bestrijding van extreem-rechtse groepen, zullen de antifascisten nooit krijgen. Daardoor moet de beweging zelf kracht ontwikkelen. Van een vast bondgenootschap met de overheid kan bovendien geen sprake zijn omdat de AFA de overheid juist bekritiseert op haar beleid.
Wanneer er aanwijzingen zijn dat een extreem-rechtse groepering ergens een bijeen komst wil houden, zal het in veel gevallen voldoende zijn om via een lobby - bijvoorbeeld door het aan te kaarten bij de gemeente, zaalhouder, pers - de bijeenkomst te verhinderen. Is dit niet voldoende dan zal gekeken moeten worden of een andere actievorm geschikt is: folderen of handtekeningen ophalen in de buurt van de plek waar de bijeenkomst plaatsvindt, een demonstratie, een blokkade of een andere actie.
De organisatie Anti Fascistische Actie, die inmiddels bestaat uit een twintigtal plaatselijke groepen, heeft al een aantal acties gevoerd. In de nabije toekomst wil men speciale aandacht gaan besteden aan het Nederlandse vluchtelingenbeleid. Verder wordt gedacht aan het opzetten van een campagne tegen de CD en CP '86 rond de verkiezingsstrijd begin volgend jaar. (Alex)