Naar archief

UIT: NN #128 van 21 januari 1993  

Inval dependance pauluskerk 

ROTTERDAM - Konden we twee NN's geleden nog uit de mond van Henk ten Brink (medewerker vluchtelingenwerk Pauluskerk) lezen dat zij een goede relatie hadden met de Rotterdamse vreemdelingenpolitie, nu (een krappe maand later) blijkt maar weer eens dat liefde van twee kanten moet komen. En aan de Pauluskerk ligt het nog steeds niet. Wat is er gebeurd? 

De Pauluskerk heeft in Rotterdam, naast haar eigen ruimte aan de Mauritsweg, acht zogenoemde dependances. In die 'Pauluskerk-filialen' helpen de mensen van de vluchtelingensteungroep net zo goed illegale of uitgeprocedeerde vluchtelingen. 

Op dinsdag 12 januari om 05.00 uur dringen een aantal politie-agenten, door een toegangsruit in te slaan, één van die dependances aan de Mathenesserlaan binnen. De zeven slapende aanwezigen werden gearresteerd. Twee mensen, een Nigeriaan en een Roemeen, die onlangs een hartaanval heeft gehad en op toelating voor Canada wachtte, werden woensdag 13-1 het land uitgezet. De vijf anderen, een Marokkaans gezin dat al sinds 1966 in Nederland leefde, werd opgesloten in de vluchtelingengevangenis het 'Grenshospitium' in Amsterdam. Van de drie kinderen, resp. 7, 17 & 20 jaar oud, zou alleen de oudste zoon in Nederland mogen blijven.  

Vrijdagochtend 15-1 diende een kort geding van de familie tegen de dreigende uitzetting, de uitspraak daarvan volgt 26-1. Vrijdagmiddag zijn de twee ouders en de jongste dochter al vast uitgezet, zij mogen de uitspraak in Marokko afwachten. De oudste dochter verzette zich zodanig dat zij nu nog vastzit in het Grenshospitium. En zo rukte het sobere & humane Nederlandse asielbeleid, geheel volgens de wet, weer een gezin uit elkaar. 

Het is de eerste keer sinds de Pauluskerk in 1983 begon met het opnemen van 'kansloze vluchtelingen' dat de politie een inval doet. Ds. Visser van de Pauluskerk is verbijsterd. "Met alle hoofden van de vreemdelingendienst bestond de stilzwijgende afspraak dat er geen inval zou worden gedaan. Maar deze dienst respecteert geen enkele afspraak en is een onbetrouwbare partner waar geen greintje schappelijkheid van kan worden verwacht. Onvoorstelbare willekeur!", aldus Visser. Plaatsvervangend hoofd van de Vreemdelingendienst, K. van der Leest, over de inval: "Het is niet uitgesloten dat de rechercheurs wisten dat Visser er zo nu en dan mensen stalde, maar een afspraak hierover is nooit gemaakt." 

Ds. Visser had onlangs een nieuwe assistent geïnstalleerd in de dependance. Deze man werd er echter snel weer uitgegooid, omdat hij vrouwelijke vluchtelingen lastig viel en zich racistisch uitliet tegenover de vluchtelingen. Ds. Visser: "Die assistent is meteen naar de politie gerend en heeft de mensen verraden."  

Afgelopen vrijdag 15-1 overlegde Visser met de vreemdelingendienst over de vraag of de dependances nu wel of niet onder de Pauluskerk-onschendbaarheid vallen. Dit blijkt niet het geval te zijn. Door deze beslissing wordt het voor de mensen die zich actief bezig houden met de steun van vluchtelingen weer een stapje moeilijker. Eens te meer is duidelijk hoe kansarmen en vluchtelingen het slachtoffer worden van een steeds scherper wordend beleid. Het kan niet vaak genoeg gezegd: RACISTEN VERDRIJVEN, VLUCHTELINGEN BLIJVEN! KOSTO IN DE BULLEBAK, VLUCHTELINGEN VRIJ!  

DEMONSTRATIE IN JENA 

JENA (BRD) - Tijdens een vakantiebezoek aan de (voormalig) Oostduitse stad Jena hoorden wij plotseling demonstratie-geluiden. We gingen dus op onderzoek uit. Tussen de vrijwel gesloopte fabrieken van Carl-Zeiss Jena vonden we een demonstratie met zo'n honderd deelnemers. In het gebouw waarin de oude Carl-Zeiss ooit met zijn beroemd geworden optische industrie begon, bleek een bijeenkomst van (extreem)rechtse studenten te zijn en daar werd met veel lawaai, wat eieren en tomaten tegen gedemonstreerd. Uiteraard kregen wij een verklaring in de handen gedrukt: 

"Is alles nu nog niet voorbij??? Het pogrom-jaar 1992 is voorbij. Honderdduizenden demonstreerden tegen buitenlanderhaat. Het jaar 1993 begint in Jena echter met een nieuwe hetze tegen buitenlandse medeburgers/sters. Onder het motto: Ik denk, dus ben ik bij de Duitse Burschenschaft (Burschenschaft is een vereniging van conservatieve mannelijke studenten en ex-studenten) houdt de Duitse Burschenschaft hier een bijeenkomst.  

De rechtsbuiten van de CDU en Bondsdaglid Heinrich Lummer houdt hier vandaag een rede met als thema: 'De multiculturele samenleving -de smeltpot Duitsland?' Tot voor kort leek de Burschenschaft nog een studentikoze, anarchronistische en karnavaleske vereniging te zijn. Deze mening moeten wij echter na onderzoek van het ons ter beschikking staande materiaal, grondig herzien. Over het algemeen genomen heeft de Burschenschaft een uitgesproken racistisch, sexistisch en nationalistisch gedachtengoed.  

Wat viert de Burschenschaft en waar zijn ze trots op?

1920: Door Burschenschaftleden worden in Mechterstadt 17 arbeiders vermoord. In de 'Besluiten van Eisenach' wordt vastgelegd dat joden of afstammelingen van joden geen lid mogen zijn.

1923: Hitlers Mars op de hal van de veldheren; 'Wij bekennen met trots, dat zich hierbij ook leden van de Burschenschaft bevonden.' 1933: Actieve deelname van Burschenschaftleden aan de boekverbrandingen.

1935: De Burschenschaft sluit zich volledig aan bij Hitlers Nationaal Socialistische Studentenbond. Het vaandel wordt met trots overgedragen.

1952: De Burschenschaft roept op tot een Generale Amnestie voor Nazi-misdadigers.

1964: De Burschenschaft roept de regering op ervoor zorg te dragen dat de Bondsrepubliek Duitsland een Duitse Staat blijft. Daarmee is onverenigbaar dat in de Bondsrepubliek een multiculturele samenleving ontstaat.

1992: Op een bijeenkomst van de Burschenschaft in Eisenach wordt het streven naar een Groot Duits Rijk opnieuw uitgesproken en vastgelegd: 'We zien het als een symbolische daad om te stellen dat Duitsland groter is dan de BRD en DDR samen'.

En Helmut Kohl viert mee: 'De geestelijke vrijheid en de eenheid van de natie waren voor de Burschenschaft in de voorbije 175 jaar de belangrijkste doelstellingen, die zij steeds met moed en betrokkenheid verdedigd heeft'." (Loeke en Marc)  

FMLN DOET NOG MEER WATER BIJ DE WIJN 

De derde grote crisis van de Salvadoraanse vredesakkoorden is weer achter de rug. Het vredesproces loopt weer, maar het FMLN-verzet heeft weer wat water bij de wijn gedaan. 31 December 1992 was de uiterste datum dat president Cristiani de verplichte zuiveringen in het leger door had moeten voeren. 

Het gaat hier om de resultaten van het onderzoek door de onafhankelijke 'ad-hoc commissie'. In de akkoorden werd afgesproken dat deze commissie alle officieren tegen het licht zou houden om te kijken in hoeverre ze bij massamoorden en executies e.d. betrokken waren. Officieren die op de lijst terecht kwamen zouden uit het leger verwijderd moeten worden. De lijst is ruim honderd moordenaars lang en de hele top van het leger staat er in.  

Cristiani heeft lang niets laten horen, af en toe verdween een militair 'vanzelf' (er gaan geruchten dat Washington grote sommen geld aan de besmette militairen aanbiedt om ze af te kopen). Begin december vroeg Cristiani, die suggereerde dat hij het leger koest moest houden om een staatsgreep te vermijden, aan het FMLN of 14 hoge officieren (waaronder de minister van oorlog) gespaard mochten blijven. Verder wilde hij meer tijd om de zuivering kalmpjes te kunnen laten verlopen. Het FMLN ging niet akkoord. Toen er eind december nog niets gebeurd was, voerde de VN de druk op en legde alle schuld bij de regering. 

Begin januari kwam Cristiani met een beperkte ontslag en afvloeiingslijst. Daarna sprak hij met FMLN-leiders en die gingen akkoord met een langere afvloeiingstermijn, die zelfs tot in 1994 loopt. In ruil zou er geld vrijkomen -dat er ook allang had moeten zijn- voor programma's voor ex-guerrillastrijders. Binnen het FMLN bestaat geen eenstemmigheid over deze meegaande houding. 

Het is vooral Villalobos van de ERP-fractie die zich zo soft opstelt. Van de andere fracties hoor je weinig, ze zijn vooral verwikkeld in interne discussies over de te varen koers. Het lijkt erop dat men vooral zo snel mogelijk alle obstakels uit de weg wil ruimen om als legale politieke beweging aan de slag te kunnen. De verkiezingen van maart 1994 komen steeds dichterbij, als er nog veel vertragingen opduiken kunnen ze geen goede campagne voeren. Daarnaast is het probleem van de ex-strijders enorm. Op 15 december werden de laatste (van de ruim 8000) strijders en strijdsters gedemobiliseerd. 

Maar er is bijna geen geld voor ze en ook het afgesproken stuk landbouwgrond is nog steeds niet uitgedeeld. Het FMLN kan dat nauwelijks opvangen en wil ook die knoop doorhakken. Een lichtpuntje is dat er de laatste weken geen berichten zijn van moorden. Sinds de akkoorden zijn talloze mensen uit de basis van volksbewegingen omgekomen onder omstandigheden die sterk aan doodseskadermoorden deden denken. Maar de laatste tijd is het dus opvallend rustig op dat vlak. 

Binnen het leger vallen wel veel doden. Men zegt dat er een interne schoonmaak operatie gaande is. Die is vooral gericht op het behouden van de macht in de drugs- en wapensmokkel. De militairen moeten 'reorganiseren' als ze evenveel willen kunnen smokkelen in de burgermaatschappij. Wij blijven u op de hoogte houden. (KS, Ultimatum)

Naar boven
Naar overzicht dit nummer
Naar Jaargang 1993