Naar archief

UIT: NN #128 van 21 januari 1993  

Er gebeurt weer wat in amsterdam 

Een verdomd beroerde discussie 

Drie jaar woont ze nu in Amsterdam en deed mee aan tal van linkse activiteiten. Een aantal mensen vertrouwden haar niet en gingen haar gangen na. Men vond geen enkel bewijs al zou 'Petra' een informante kunnen zijn werkzaam voor de BVD. Maar de achterdocht bleef en vele organisaties en actiegroepen waar Petra deel aan nam, werden dan ook voor haar gewaarschuwd. Drie jaar later komt Petra erachter dat ze al die tijd gewantrouwd wordt, door tien, twintig, vijftig, honderd of wellicht nog meer mensen? Mensen waar zij wél het vertrouwen in heeft. Je las in de vorige NN het relaas van Felix, die met dit vervelende verhaal naar buiten kwam. Op deze pagina's enige ingezonden reacties.   

LET'S BE HONEST 

Er is binnen Amsterdamse actiekringen nogal wat beroering ontstaan over de 'onderzoekspraktijken' naar- en de verdachtmakingen van de activiste Petra.  

Op een vergadering van de groep Anti Fascistische Actie Amsterdam (AFAA), waar Petra voorheen deel aan nam, werd door een aantal mensen die Petra wél vertrouwen, geëist dat de mensen die destijds 'onderzoek' naar haar hebben gedaan, nu eens met harde feiten moeten komen. Met uitleg komen waarom ze het nodig hebben gevonden om haar jarenlang verdacht te lopen maken in vele delen van het land. De mensen van het 'onderzoek' waren niet op deze bijeenkomst aanwezig. Er werd een nieuwe AFAA-vergadering uitgeroepen voor woensdag 6 januari. Deze bijeenkomst was er niet een om over naar huis te schrijven; de mensen van het 'Petra-onderzoeksgroepje' hadden een aantal vriendjes uitgenodigd om hun argumenten kracht bij te zetten. Die argumenten waren van het niveau lik-me-vestje.  

Nu moet ik wel zeggen dat ik m'n informatie hierover uit de tweede hand heb. Een paar mensen hebben na afloop van deze vergadering een soort van verslag gemaakt en aangeboden aan NN voor publicatie. We plaatsen dit 'verslag' niet en wel om de volgende redenen. Er is gedurende deze vergadering niet genotuleerd en het achteraf-verslag is geschreven door onder meer iemand van het 'onderzoeksgroepje'. We hebben het verslag laten lezen aan twee mensen die wel bij de vergadering aanwezig waren en die wezen ons op een aantal verdraaiingen op essentiële punten. We willen de onduidelijkheid niet groter maken. De onduidelijke situatie is hét heikele punt waar velen mee zitten die Petra kennen. 

Mensen van buiten Amsterdam reageerden onthutst na het lezen van het artikel van Felix in de vorige NN. Veel mensen in Amsterdam daarentegen reageerden een stuk lakonieker. Typisch Amsterdams zou je zeggen, maar daarmee is de kous niet af. Op die laatste AFAA-bijeenkomst werd de show gedirigeerd door, laten we zeggen een klein groepje beroepsactivisten. Mensen die veel activiteiten ontplooien en daardoor een bepaalde status gecreëerd hebben.  

Als die beroepsactivisten dan ook nog eens op de juiste momenten een voortrekkersfunctie innemen, dan zijn ze al snel de baas. Ze hebben macht in handen, trekken aan de touwtjes. Dat wil niet zeggen dat dat altijd negatief hoeft te zijn. Desondanks: waar macht is wordt gehakt en waar gehakt wordt vallen spaanders. Het zaakje rondom Petra spreekt boekdelen, zeker gezien het verloop van het laatste AFAA-overleg. Nu had het AFAA al een bepaalde reputatie opgebouwd en die is er nu niet veel beter op geworden. 

Verder is het vervelend om keer op keer te moeten constateren dat er zoveel mensen op dit soort vergaderingen geen standpunt in durven te nemen, de vragen die men privé heeft niet openlijk durft uit te spreken. Het is niet eenvoudig, ik weet het. Het is moeilijk kritiek leveren tegen personen waar je tegenop kijkt.  

Een rondje waarin iedereen z'n zegje kan doen, kan in zo'n geval soms tot wonderbaarlijke resultaten leiden. Kraakgroep De Pijp/Molli nam afgelopen donderdag in een vergadering de juiste en meest voor de hand liggende conclusie: hier moet hoognodig eens écht over gepraat worden met betrokkenen die Petra in de loop der jaren hebben vertrouwd en gewantrouwd. De 'Petra-onderzoeksgroep' moet op deze bijeenkomst met de billen bloot. Let wel: het wordt geen tribunaal. Blijven ze met vage argumenten komen, dan lijkt het me beter dat ze zich een tijdje terug trekken uit het een en ander, te beginnen met AFAA. Want wie wil er nu nog samenwerken met mensen die er mede voor zorgen dat er een klimaat geschapen wordt waardoor mensen afhaken. Zondag 31 januari is iedereen welkom die hier wat over te zeggen heeft, om 14 uur in Vrankrijk, Spuistraat 216. Let's be honest. 

Alex 

NAPOLEON EN Z'N BOERDERIJ 

Jammer, ik had me hier echt buiten willen houden. Dit gaat over 'Petra', de vrouw die door de halve kraakscene met een scheef oog werd bekeken de afgelopen jaren, ook door mij. Maar eigenlijk gaat het helemaal niet meer over haar, want wat hier in Amsterdam gebeurt is voor mij niet meer te geloven. 

Ik heb me tot nu toe niet direct bemoeid met de lopende discussies. Op de eerste plaats omdat ik met allerlei zaken bezig die in dit verband niet ter sprake hoeven te komen. Ten tweede zeker ook omdat ik grote huiver voelde om de persoon in kwestie (en anderen ook wel) te vertellen wat mijn rol in het geheel is geweest. 

Een jaar of vijf geleden kreeg ik voor het eerst met 'Petra' te maken. Op een actievergadering waren vrijwel geen mensen die een pamflet wilden schrijven voor een actie, geen ongebruikelijk verschijnsel. Petra bood wél hulp aan en samen met haar ging ik aan het werk. Maar Petra zei niet veel, haar inbreng was hoegenaamd nul. Ook in een later stadium viel mij dit op. Tja, verlegen...., of zat er meer achter?  

Met andere mensen gepraat en die hadden dezelfde ervaring met haar. Langzaamaan kreeg ik een ongemakkelijk gevoel, iedere keer als zij op een vergadering aanwezig was en zich kandidaat stelde voor allerlei dingen. Of als ze (na enige maanden) wel wat zei, maar dit was dan meestal een herhaling van hetgeen anderen al eerder hadden gezegd. Zo gebeurde het dan ook dat ik met een groepje mensen naar een demonstratie in Duitsland ging en Petra aan ons vroeg of ze mee kon. Wij zaten hier ongelooflijk mee in ons maag, we voelden ons allen nogal ongemakkelijk met haar aanwezigheid. Maar ja, wat doe je in zo'n geval?  

Uiteindelijk kwam het erop neer dat ik samen met iemand anders op haar af ben gestapt - lood in de schoenen - en we haar hebben gezegd dat we liever zonder haar gingen omdat we haar niet zo goed kenden. Dat was ook zo, maar het was nog maar de helft van het verhaal. Want we vertrouwden haar eigenlijk ook niet zo, maar dat vertel je niet zo één, twee, drie aan iemand. Het was toen ook nog niet zo lang geleden dat in Amsterdam de PVK (de verradersgroep) van zich had doen spreken met de bijbehorende verradersdiscussie. Wij stonden toen aan de 'goede' kant en wilden dus zorgvuldig met dit probleem omgaan. Goed, ze ging niet mee en vond dit heel begrijpelijk. Pas later bleek dat ze zich dit heel erg had aangetrokken en daar hebben we niets mee gedaan. 

In een later stadium was ik betrokken bij diverse activiteiten waar zij ook aan meedeed. We werden met zeven personen gearresteerd bij een ontruiming van een pand op de Stadhouderskade. Vijf personen werden negen dagen vastgehouden, Petra en nog iemand daarentegen kwamen eerder vrij. Van die ene persoon was dat niet verwonderlijk, want die was al bekend met naam en vingerafdrukken. Maar Petra, die was toch nog nooit eerder gearresteerd? We vonden het vreemd, al kwam niemand op het idee om het haar zelf te vragen. Integendeel, het was maar beter om haar op een afstand te houden. 

Enige tijd later werd de informant Lex Hester ontmaskerd, die geruime tijd bij boekhandel het Fort van Sjakoo had gewerkt (zie NN nr.73). Ook in die periode werd Joop Tiel ontmaskerd binnen de vredesbeweging, een man die maar wat graag z'n auto ter beschikking stelde aan activisten en hen dolgraag naar de plek van de actie wilde rijden. In die periode rezen de vragen rondom Petra. Hé, Petra heeft ook een auto en rijdt vaak voor acties, ze staat altijd klaar als je haar ergens voor vraagt. Ik sprak hier met een aantal mensen over in m'n omgeving en we besloten uiteindelijk om een onderzoek in te stellen naar haar. 

Dit 'onderzoek' verliep uitermate stroef, met name door de geringe inzet van enkele personen in ons 'onderzoeksgroepje'. We konden niets hard maken. We trokken haar actieverleden in Haarlem na en daar stond ze als een goed persoon bekend. We beëindigden ons 'onderzoek' naar Petra. In de tijd daarna heb ik nog met diverse personen over Petra gepraat, mensen die net als ik een vreemd gevoel kregen bij haar optreden. Oude dingen werden herhaald, nieuwe voorvallen kwamen ter sprake maar nooit kwam het zover dat iemand kon zeggen: Petra is een infiltrante. Voor zover ik weet is er ook niemand geweest die haar dat met zoveel bewoordingen heeft gezegd. 

Op een vergadering in Amsterdam waar ikzelf niet aanwezig was, in het leven geroepen door een aantal personen nadat Felix met zijn verhaal over Petra naar buiten kwam (zie NN #127), werd geschermd met ons zogenaamde 'onderzoek' waar ik bij betrokken ben geweest. Dat 'onderzoek' werd gebruikt in die vergadering om Petra verdacht te houden. Men zei op die vergadering dat ons 'onderzoek' destijds gestopt is om belangrijke redenen, zogenaamde geheime redenen. Nu, dat is nieuw voor mij als 'mede-onderzoeker' en totaal uit de lucht gegrepen. Het is niet te geloven wat hier gebeurt in Amsterdam. Ik kan het niet anders zien dan als een spelletje van vrijpleiterij en machismo. 

Een macaber spelletje, want of Petra nu wel of geen infiltrante is (dat is eigenlijk helemaal niet meer van belang): hier is sprake van of leugenachtigheid, of van het achterhouden van geheime informatie die voor de hele beweging van belang is. Je zou toch zeggen, als men informatie heeft die voor ons allen van belang is dat die naar buiten wordt gebracht? Velen hebben met Petra acties gevoerd en willen nu weten hoe de vork in de steel zit. Op zo'n cruciaal punt kun je je niet langer verschuilen achter argumenten als 'we kunnen niet zeggen wat we nog meer weten want dan verspelen we de kans om haar ooit nog te kunnen ontmaskeren', Zoals geschreven, is het niet meer van belang of Petra wel of geen infiltrante is. Waar het in deze om gaat is een vraag om eerlijkheid en menselijkheid. 

De vergadering is afschuwelijk verlopen, slechts te vergelijken met een allegorie die ik ooit eens heb gelezen in een anti-autoritair links boek van Orwell. In dat boek is sprake van een zwijn genaamd Napoleon, die een roedel honden om zich heen verzamelt. Deze Napoleon is een absolute machtswellusteling. De honden worden ingezet om iedere kritiek in de kiem te smoren en dus iedereen af te maken die ook maar iets aan te merken heeft op de gevolgde of de te volgen lijn.  

Op een gegeven moment gaat het niet zo goed met de 'autonoom' geleide boerderij en moet het paard opgeofferd worden. Enkele vrienden van het paard zien dit eigenlijk niet zo zitten omdat het paard toch al die tijd één van hen was. Maar volgens Napoleon is het voor de boerderij absoluut noodzakelijk dat het paard weggaat. Uiteindelijk blijkt dan dat het paard naar de slachtbank moet. De enkele vrienden die hiertegen ageren, worden dus inderdaad de mond gesnoerd. De honden gehoorzamen blindelings en de schapen (de meerderheid op de boerderij) durven de mond niet open te doen. 

Twee weken geleden hebben enkele personen de vergadering naar hun hand gezet met onjuiste, gekleurde en onvolledige informatie. Van tevoren is een lijn uitgezet om degenen met kritiek de schuld van de onrust in de schoenen te schuiven door middel van een combinatie van charme, kadaverdiscipline en massa-mobilisatie.  

Het klinkt nogal dramatisch, maar ik weet waar ik het over heb. Ik was ook betrokken bij het 'onderzoek' en ook ik heb Petra gewantrouwd. Maar ik ben niet zo laf om niet te durven toegeven dat ik fout heb gehandeld. De manipulatoren van de vergadering van twee weken terug zijn dat duidelijk wel. Ik vind het achteraf spijtig dat ik er niet bij kon/wilde zijn omdat Petra en degenen die een echt onderzoek hebben uitgevoerd totaal zijn afgemaakt. Ik wil geen beschuldigende vinger wijzen in de richting van al diegenen die die woensdag niets anders deden dan te zwijgen. 

Frank   

ACHTERBAKSE RODDELCAMPAGNE 

Met stijgende verontwaardiging en groeiende woede heb ik zojuist het verhaal op de middenpagina van NN #127 zitten lezen. Als ik dit verhaal van Felix over 'Petra' heb gelezen loop ik van woede mijn cel rond en trap van kwaadheid tegen de celdeur (Ik zit hier als gevolg van een antimilitaristische actie uit '89 vast). Ik kan de woede van Felix zeer goed begrijpen. Afkomstig uit dat deel van de 'Beweging' waar de laatste tien jaar meer infiltranten ontmaskerd zijn, wil ik graag reageren.  

In 1984 werd John Gardiner alias John Wood ontmaskerd op het Vredes Actie Kamp (VAK) te Woensdrecht. Dit feit veroorzaakte een groot onderling wantrouwen en vele discussies zijn toen gewijd aan het thema 'infiltranten'. De conclusie was dat infiltratie nooit te voorkomen is als je grootschalige acties wil uitvoeren. Je kan je daar beter bij neerleggen dan continu heksenjacht te voeren. Zo'n heksenjacht en het onderlinge wantrouwen maakt meer kapot dan zo'n infiltrant kapot kan maken.  

Na John Wood/Gardiner zijn er nog verscheidene infiltranten binnen het VAK en aanverwante organisaties ontdekt. Meestal omdat ze zelf naar buiten brachten waar ze mee bezig waren. Ik denk dat deze zelf-aangiftes grotendeels voortkomen uit het beleid van openheid en vriendschap. Nu zullen een hoop mensen die zichzelf als 'Harde Kern' beschouwen dit zeer naïef vinden en afdoen als een sprookje. Ik hoef die mensen echter slechts te wijzen op de affaires die zich hebben afgespeeld rond Jack uit de Staats en hun acties bij het Art. 140 gebeuren in Nijmegen, om te laten zien wat zo'n opstelling de 'Beweging' kost en gekost heeft.  

Juist degene die een ander verdacht maakt is in mijn ogen de meest verdachte figuur. Het zaaien van tweestrijd en wantrouwen is juist één van de doelstellingen van de BVD. Het voeren van een achterbakse roddelcampagne zoals bij 'Petra' is uiterst funest voor ons als groep. Ik ben dan ook blij dat niemand zulke roddels tegen mij heeft geuit, ik zou hoogstwaarschijnlijk op zijn/haar bek hebben geslagen (van de roddelaar). 

Natuurlijk kan er wantrouwen tegen bepaalde personen heersen en ik heb zelf ook wel deelgenomen aan besprekingen in kleine kring om de 'bewijzen' dan wel aanwijzingen door te praten als iemand niet vertrouwd werd. Deze werden altijd in kleine kring besproken en zolang de 'bewijzen ' niet hard te maken waren, werd er dan ook buiten deze groep niet over gesproken.  

Ik denk dan ook niet dat het antwoord ligt in het zelf formeren van een eigen 'inlichtingendienst' dan wel een 'contra-infiltratie dienst'. Bij grootschalige acties valt sowieso niets geheim te houden. Hoe vaak worden deze acties niet in kroegen besproken om mensen te vinden die mee willen doen, compleet met details. Indien geheime acties worden voorbereid kan dit niet anders gebeuren dan op het 'need-to-know' principe waarin slechts een zeer kleine kerngroep (hooguit 3 à 4 personen) van alle details op de hoogte zijn. 

Lekt het dan uit dan is het simpeler om uit te vinden waar het lek zit. Moeten er meer mensen bij betrokken worden, dan zullen deze slechts summier worden voorgelicht en pas op het allerlaatste moment volledig ingelicht. Als mensen niet willen meedoen zonder alle details te krijgen, laat ze dan maar vallen, liever met minder mensen dan dat de halve stad op de hoogte is. Hoe vaak heb ik het niet meegemaakt dat mij werd gevraagd om aan zo'n actie deel te nemen, waarbij alle plussen en minnen gedetailleerd werden verteld (vaak in de kroeg ook nog). Ik weet zeker dat ook anderen deze situaties herkennen.  

Verhalen als van Felix maken dat ik me uiteindelijk verdrietig ga afvragen of we het dan nooit zullen leren. Felix zelf dank ik dat hij dit (weer eens) aan de kaak stelt en ik hoop, dat de 'Petra' uit het verhaal niet volledig afknapt na dit gebeuren. Overigens kom ikzelf uit Haarlem en weet dus over wie het verhaal gaat en ik weet, dat er geen lievere en gemotiveerde meid te vinden is. Als ze geen acties meer zou voeren zou dit een zeer groot verlies zijn. Ik heb haar vaak benijd om haar gemotiveerdheid en inzet. Meer van deze meiden en minder eikels zou de 'Beweging' alleen maar ten goede komen. 

Ad, 9 januari   

GROETEN UIT SCENE 

In eerste instantie was ik niet van plan te reageren op de geruchten van een stelletje romantische revolutionairen die actief zijn in het dorpje Scene. Daar waar het leven oh zo saai is en je het alleen door roddel en achterklap uit kan houden. Navraag leerde dat het om een stel notabelen gaat met veel invloed, maar blind voor de gevolgen van hun beleid. Nu heb ik een afwijking, zelfs misstanden in de kleinste gehuchtjes kunnen mij kwaad krijgen. 

Met zijn allen tegen één, omdat die de normen en waarden niet blijkt te hanteren is een veel voorkomend verschijnsel in deze gemeenschappen. Daarom trekken de meeste mensen die hier niet van houden vaak weg uit deze plaatsjes. In sommige landen leidt dit tot volledig verlaten spookstadjes, in Nederland tot inteelt en polio. De wandaden waar een recent slachtoffer zich aan schuldig heeft gemaakt, komen als ik het artikel 'Infiltrante ontmaskerd?' goed begrijp neer op het collectief maken van het bezit (een auto in dit geval), erg actief zijn en van buiten komen. Deze 'import' is in die gehuchtjes altijd verdacht. Scene wijkt een beetje af van Tholen, Genemuiden en Marken; aandacht voor je ouders wordt er niet gewaardeerd. Deze notabelen hebben dan toch hun eigen politiek. Eigenlijk zou de bevolking zo anarchistisch moeten zijn dat ze hun regenten de deur wijzen en zelf gaan denken, maar ach dat is nog een lange strijd. 

Pas geleden kwam ik Petra weer tegen (laat ook ik haar maar zo noemen) tijdens een bijeenkomst over ontwikkelingen bij revolutionaire bewegingen in de Derde Wereld. Wat doe je tegenwoordig Petra? Een hele rits aan activiteiten rolde naar buiten. Ik werd al moe toen ik het hoorde. Niets veranderd, nog steeds de hyper-activiste van weleer, terwijl ik vooral mijn tekstverwerker nog zie. Alleen zag ze er nu iets gezonder uit dan in de tijd dat ik met haar samenwerkte. Destijds had ze dan ook last van haar maag en tolde een tijd lang door het land met de naweeën van een Deense gummiknuppel. 

Sloeg echter geen vergadering over en was met geen stok naar bed te krijgen. Zo heb ik samengewerkt met Petra. We waren samen actief in de antimilitaristische beweging: BONK, VAK en VAK-mobiel, gelegenheids-actiegroepjes en eventjes bij het tijdschrift AMOK. Het laatste was te weinig aktivistisch en teveel papierwerk en daar verdween ze weer. Meestal was ze betrokken bij het voorbereiden van acties, gewoon omdat ze dit de beste manier vond om iets te bereiken.  

Kwaadwillenden kunnen gelijk weer denken: "Zie je wel, is dit niet het doel van iedere infiltrant, zorgen dat je in de organisatie komt, eventueel om gewelddadiger acties te stimuleren." Nu was er binnen BONK en ook het VAK inderdaad een Joop de Boer (ook wel bekend als Joop uit Tiel) actief die een dergelijke politiek voerde. Door zijn voorbereidende werk lekten acties uit. Als Petra meedeed niet. 

Ik heb weinig zin om een overzicht van acties te geven. Het was inderdaad meer 'dan door het rode licht rijden'. De mensen die samen dit soort roddels de wereld in zweren, dwingen je bijna een soort geloofsbrieven van iemand te produceren met feiten en bewijzen om een kameradin te verdedigen. Maar zowel Petra als ik hebben daar weinig baat bij en diegenen die dat wel hebben, kan ik niet echt waarderen (Joop heeft al genoeg verziekt).  

Voor onze dorpshelden eentje dan: In 1987 koos BONK voor acties tegen de militaire industrie die wapens leverde aan Iran en/of Irak die toen in oorlog waren. We besloten het bedrijf Melchemie aan te pakken. Een bedrijf dat ingrediënten voor gifgassen aan Irak had geleverd en een vestiging in Bagdad had. De actie werd door vier mensen voorbereid en de rest werd gevraagd naar een afgesproken plaats te komen, zonder te weten waarvoor. Petra was één van die vier en Joop werd er buiten gelaten (Hij was daarover zo kwaad dat hij niet kwam). 

De actie verliep uitstekend, we konden een goed beveiligd kantoor binnen komen. Het was duidelijk dat niemand van de actie geweten had; de directeur (waarschijnlijk) vroeg met een angstige blik: "mag ik mijn jas nog wel meenemen?" Bovendien lag het bureau bezaaid met ordners vol met orders van de afgelopen twee jaar. Helaas konden we die niet meenemen. Na een uur of twee werden de ruiten naar het kantoor ingehakt en wij gearresteerd. 

Ik heb deze actie uitgekozen omdat 1) een naïeve activist dacht dat het geen kwaad kon het organisatieschema aan de politie te vertellen en alles dus toch al bekend is; 2) Melchemie van iedere vervolging heeft afgezien; 3) de tegenstelling Joop de Boer - Petra duidelijk blijkt; 4) duidelijk is gebleken dat er van uitlekken geen sprake was en 5) omdat het gewoon een hele leuke en goed geplaatste actie was, alhoewel niet perfekt omdat we die ordners mee hadden moeten nemen. 

Opeens lees je dan over iemand waar je zoveel en lang mee samen hebt gewerkt als zou ze een verraadster zijn. Ik heb de aantijgingen geen moment serieus genomen. Daarvoor heb ik te veel acties met haar gevoerd die uit hadden moeten lekken als er een infiltrante aanwezig was geweest. 

Martin   

SO WHO CARES? 

Ha fijn! De verse NN is aangekomen, een belangrijke informatiebron als je buiten de stad woont. Met interesse begin ik het artikel over een vermeende infiltrante 'Petra' te lezen. Reeds in de tweede alinea krijg ik een angstig vermoeden dat ik weet wie met Petra bedoeld wordt en lees met stijgende woede en verbazing het vervolg. Ik weet niet of ik nu heel hard zal gaan lachen op janken; dit is absurd en schofterig! 

Een paar jaar geleden, toen ik -nog niet zolang- in Haarlem woonde werd ik thuis opgezocht door twee Amsterdamse mannen uit de kraak- en actiebeweging, waarvan ik er één tot m'n kennissenkring rekende uit een periode daarvoor toen ik in Amsterdam woonde. Mij werd gevraagd of we ergens rustig konden gaan praten en we zijn toen naar Lugosis (kroeg) gegaan.  

Al snel werd de reden van hun bezoek duidelijk gemaakt: Petra. Zij vertelden dat Petra sedert korte tijd in Amsterdam woonde en in die korte tijd actief was geworden bij velerlei initiatieven (buurtoverleg, acties, kroeg e.d.). Dat vonden ze opmerkelijk. Niemand kende Petra voor zij in Amsterdam was gaan wonen. Ze wisten wel dat zij daarvoor in Haarlem had gewoond. Naar ik begreep stond Petra op 't punt zich aan te sluiten bij een groep waarvan het politieke werk nogal kwetsbaar is. Men wilde weten of ze wel te vertrouwen was.  

Ik kon wel begrip opbrengen voor voorzichtigheid met mensen waarvan weinig bekend was en de gang van zaken garandeerde Petra's integriteit, daar vertrouwde ik op. Dus ik praatte. Ik vertelde ze dat ik ze niet zo veel kon vertellen over haar actieverleden omdat ik ten tijde daarvan niet in Haarlem woonde. Ik heb ze voor nadere info daarover doorverwezen naar een aantal personen die al heel lang in Haarlem woonden en waarvan ik wist dat ze veel met Petra hadden opgetrokken (daaronder was ook degene die Felix in Haarlem hieromtrent benaderde). Ik vertelde ze dat Petra in Haarlem een gewaardeerd en geliefd persoon was, zowel wat betreft haar inzet bij acties e.d. als op het persoonlijke vlak. Ik vertelde ze dat ik haar zelf sympathiek vond en mijn indruk was dat ze zeer zeker te vertrouwen was.  

Ik heb na het gesprek tot het moment dat ik Felix's artikel las niets meer over wantrouwen naar haar toe gehoord. Ik ging er dus vanuit dat ze geaccepteerd was. Ook als ik Petra tegenkwam kreeg ik die indruk; altijd even enthousiast bezig met van alles en nog wat. Ik heb haar nooit verteld dat mensen haar hadden nagetrokken en hierover ook niet met anderen gesproken. 

Bovenstaand relaas is het produkt van me zo goed mogelijk herinneren wat er gezegd is zonder dit meteen te kleuren met opmerkingen mijnerzijds, die komen straks. Het is een puzzelstukje van een ingewikkelde puzzel. Ik denk dat veel mensen een puzzelstukje in hun bezit hebben en dat die allemaal op tafel moeten komen. Niet alleen omdat Petra's leven hierdoor een flinke klap heeft gehad en zij, denk ik, niet verder kan vóórdat dit uitgespit is. 

Maar ook omdat deze affaire -wederom- veel zegt over het functioneren van de kraak- en actiebeweging. So who cares? Als ik mijn puzzelstukje inpas in wat Felix heeft gehoord en opgeschreven dan beperk ik me dus even tot wat er staat over Haarlem: Men (ja, wie eigenlijk??) stelt dat Petra een paar jaar geleden in Haarlem is nagetrokken en niet bekend was. En ook dat de onderzoekers toen met de andere dingen (mijn invulling: het staven van haar verhalen met de verhalen van anderen) niet verder kwamen. 

Hoe kan het zijn dat na het gesprek met mij plus de kontakten die ik heb aangeleverd iets dergelijks gesteld kan (blijven) worden? Ik zie twee mogelijkheden die helaas alle twee ongelofelijk zijn:

1) Er waren minstens twee onderzoeksgroepjes tegelijkertijd actief en dat dan ook nog eens onkundig van elkaars uitkomsten. Daarbij zouden de anderen dan 'mijn' onderzoekers ook nog eens klunswerk hebben geleverd.

2) Het wantrouwen en de zwartmakerij moest koste wat het kost jarenlang volgehouden worden. Rijst de vraag: Waarom? Ik durf hier vooralsnog geen antwoord op te geven, misschien anderen. Kom maar op als je durft. 

Ik hoop dat Petra zodra deze toestand is bezonken zich weer strijdbaar voelt om verder te gaan. Mensen als zij zouden er meer moeten rondlopen in de kraak- en actiebeweging! Met alle respect voor Felix. 

Marcia, 11 Januari 1993   

AAN PETRA 

Hoe rot je je ook voelt: blijf doorgaan met je inzetten voor je idealen, dan kom je er het snelst weer overheen en kun je weer lachen. 'FIGHT THE COWARDS!'  

Reneetje van LF, een lotgenoot             

HONEST  

...constateren dat er zoveel mensen op dit soort vergaderingen geen standpunt in durven te nemen, de vragen die men privé heeft niet openlijk durft uit te spreken. Het is niet eenvoudig, ik weet het. Het is moeilijk kritiek leveren tegen personen waar je tegenop kijkt. ...  

Naar boven
Naar overzicht dit nummer
Naar Jaargang 1993