Naar archief

UIT: Actieblad NN #124 van 26 november 1992  

Verstoring bijeenkomst cd 

"Enfin, mocht dat niet lukken dan wordt overgegaan tot geweldloze actie. Geweldloos, want er wordt pas geweld gebruikt, als de tegenstander niet doet wat hem wordt gezegd. Wat leven we - als je het zo beschouwd - toch eigenlijk in een vreedzame wereld." Donderdagavond 19 november verstoorden zo'n 70 demonstranten een bijeenkomst van de Centrum Democraten in een Amsterdams hotel. Fanta blikt terug op dit gebeuren. 

Met lood in de schoenen naar de afgesproken plek. Ik moet een verslagje maken voor de VPRO-radio van een poging van antifascisten om een vergadering van de Centrumdemocraten - kring Amsterdam - te verhinderen. Ik haal me de woeste gezichten van diezelfde Centrumdemocraten voor de geest.  

Anderhalf jaar geleden wilden ze vergaderen in een zaaltje in een Hervormde kerk in Amsterdam-West. De kerkelijke autoriteiten hadden op het laatste moment afgezegd, nadat zij te horen kregen wie het zaaltje hadden gehuurd. De CD'ers belandden voor een dichte deur. "Weet u misschien wie daar achter zit? De Anne Frank-stichting zeker?", vroeg men mij met haat in de ogen, want de pers is al evenmin te vertrouwen.  

Behalve de frustratie over het feit dat nergens rustig kan worden vergaderd, is er het trauma van Kedichem. Voor veel Centrumdemocraten het angstigste moment uit hun leven. Dat in combinatie met de wetenschap dat een aantal CD'ers de edele schietsport beoefent, maakt dat ik bloederige visioenen heb over het verloop van de avond. 

Op de verzamelplek heerst opgetogenheid over de opkomst. Ruim zestig mensen is meer dan verwacht. Eén van de initiatiefnemers van de actie neemt het woord: "Het moet een geweldloze actie worden". Ik haal opgelucht adem. Maar al snel wordt duidelijk dat de spreker een merkwaardig soort new speak bezigt. Men heeft het plan om een deel van de actievoerders in Sint & Piet-outfit te steken. "Dat is ludiek en biedt bovendien een excuus om ons uit te rusten met een roe."  

Hij grijnst er veelbetekenend bij. De spreker vervolgt: "Mocht een van de Centrumdemocraten een pistool trekken dan verlaten we onmiddellijk de zaal. Tenzij je natuurlijk zeker weet dat je hem met een klap kan uitschakelen". Mijn bezorgdheid is in een klap weer helemaal terug. Vooral omdat niemand protesteert of zelfs maar in de lach schiet. 

Het Sint & Piet-plan stuit wel op weerstand. "Hoe halen jullie het in je hoofd om zo'n racistisch symbool als middel te gebruiken?" De opposant krijgt bijval van twee andere sprekers. De rest zwijgt, dus wordt het idee afgevoerd. Jammer van de stencils die aan omwonenden of omstanders moeten worden uitgedeeld. Die zijn nu onbruikbaar omdat ze zijn geschreven op het Sint & Piet-idee.  

Wat blijft is het plan om eerst twee bestropdaste actievoerders te laten praten met de beheerder van de zaal. De kans is groot dat deze niet weet dat hij zijn zaal aan de Centrumdemocraten heeft verhuurd, omdat zij altijd onder een valse naam opereren. Mocht de beheerder uit eigen beweging de vergadering cancelen, dan kunnen de actievoerders rustig in de bus blijven zitten. Enfin, mocht dat niet lukken dan wordt overgegaan 'tot geweldloze actie. Geweldloos, want er wordt pas geweld gebruikt, als de tegenstander niet doet wat hem wordt gezegd. Wat leven we - als je het zo beschouwd - toch eigenlijk in een vreedzame wereld.  

Eenmaal ter plekke loopt het anders dan gepland. Iedereen stapt rustig uit de bus, alsof het een rustpauze tijdens een schoolreisje betreft. Beentjes strekken, plasje doen. Wat de twee stropdas-verkenners aan het doen zijn is niet helemaal duidelijk. Opeens begint het te borrelen en te stomen onder de aanwezigen. Mensen doen bivakmutsen op. Een stuk of vier actievoerders beginnen opeens richting het hotel te rennen. Omdat er verder niks wordt gezegd volgt de rest vanzelf. Geruisloos is er overgeschakeld op een van-dik-hout-zaagt-men-planken strategie. De voorste actievoerders halen hun 'roe' uit hun jasjes, korte handzame stokken. 

Rennend op de trap van het hotel begint men strijdkreten te roepen: "CD oprotten", maar ook gewoon: "Whaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaah!" Omdat er in het trappenhuis al snel een opstopping ontstaat, klimmen er mensen over de balustrade naar de eerste etage, knuppeltje tussen de tanden. Het ziet eruit als een scène uit Muiterij op de Bounty.  

Een man - duidelijk de beheerder of eigenaar - probeert te sussen: "Laten we er alsjeblieft over praten". Maar de actievoerders proberen er langs te komen. Achter de klapdeuren staan een stuk of drie Centrumdemocraten. Kortgeknipte jongens, die met flessen, vazen en asbakken beginnen te gooien. De eigenaar gaat door met zijn bemiddelingspogingen terwijl hij een bloeddoordrenkte zakdoek op zijn hoofd drukt. Boven het glasgerinkel uit verzekert hij dat de vergadering is afgelast en dat iedereen naar huis gaat. Een van de initiatiefnemers maant zijn mede-piraten in het trappenhuis om zich terug te trekken. Het gaat tenslotte om het verstoren van de vergadering, niet om een strafexpeditie tegen CD'ers. De antifascisten verlaten het hotel. 

Mijn collega en ik blijven achter om de eigenaar van Hotel Slotania te interviewen. "Als we hadden geweten dat het om de Centrumdemocraten ging, dan hadden we de zaal nooit verhuurd. Dat is vragen om moeilijkheden. Men heeft zich aangemeld onder de naam Stichting Stipolka, of zoiets (zo heet het scholingsinstituut van de partij - FV). Maar als u het niet erg vindt, ga ik nu even naar het toilet om me een beetje te fatsoeneren", zegt hij terwijl het bloed in zijn ogen stroomt (in het ziekenhuis krijgt hij zes hechtingen).  

Een jonge Centrumdemocraat wil ons uitleggen hoe schandalig het is dat zijn partij niet gewoon kan vergaderen. Maar twee anderen vinden dat 'de linkse pers moet oprotten'. Als we weglopen wordt mijn collega de trap afgeduwd. Ik krijg van achter een schop tegen mijn hoofd. Gelukkig heeft hij gympen en niet van die Engelse werkmansschoenen aan. 

De actievoerders hebben zich aan de overkant van de straat opgesteld. De politie arriveert en kan eigenlijk niets meer doen. Berichten in de krant en op het journaal van RTL 4 dat de CD'ers door de politie moesten worden ontzet, kloppen dus niet. De aftocht van de CD'ers via de achterdeur was al in volle gang en dat wisten de actievoerders. Het berichtje in de Volkskrant dat de actievoerders slaags raakten met het hotelpersoneel, klopt ook niet. De eigenaar stond tussen de vechtende partijen in en is - gezien de aard van de verwonding - waarschijnlijk getroffen door rondvliegend glas. In de pers is hij de enige gewonde, maar aan de kant van de antifascisten zijn, zo blijkt, drie gewonden gevallen (snijwonden, een hersenschudding en een verloren kies). Verder heeft een van de jonge Centrumdemocraten een hoofdwond opgelopen. 

Het is druk op straat. Donderdagavond is koopavond en bovendien zit onder het hotel een Febo. Voorbijgangers, meer dan de helft migranten, kijken niet-begrijpend naar het tumult. Het Sint & Piet-idee werd afgeblazen omdat men rekening wilde houden met de allochtone mens en zijn gevoelens. Een hoogst moreel standpunt, waardoor men nu mooi zonder stencils zit.  

We vertellen drie jonge Arabieren dat er zojuist een vergadering is verstoord van een partij die de buitenlanders het land uit wil hebben. Hun reactie: "Over zoiets valt niet te vergaderen. Eigenlijk hadden we bij de actie moeten zijn". Maar goed, ze zijn in ieder geval niet vernederd door een zwarte Piet. Aan de overkant van de straat roepen de zestig demonstranten hun leuzen. Als ik goed heb geteld, zitten er drie donkere mensen bij.  

Aan de achterzijde van het hotel rijden middenklasse auto's af en aan. Een paar jonge CD'ers wagen zich nog even aan de zijkant van het hotel. Geen echte skinheads, maar het komt er wel in de buurt. Als we ons voorstellen als journalisten bijt een ons toe: "Ik hoop dat ze je moeder hebben vergast in de tweede wereldoorlog!" Een ander brengt de Hitlergroet. Na een tien minuten zijn ook zij weg. De actievoerders trekken zich terug, gevolgd door twee Golfjes van de politie. 

Janmaat, zelf ook aanwezig op de bijeenkomst, komt naderhand met de curieuze verklaring dat men zich had teruggetrokken 'om te voorkomen dat aan de andere kant doden zouden vallen'. Gespierde taal, natuurlijk. Toch moet er rekening mee worden gehouden dat tijdens de confrontatie een enkeling in het zaaltje met trillende hand het staal in zijn binnenzak heeft betast. 

Fanta Voogd    

PERSVERKLARING ACTIE TEGEN CD 

Amsterdam, 19 november - Vandaag hebben we een vergadering van de CD, kring A'dam in restaurant Slotania te Slotermeer verstoord. De CD is een racistische partij. Wij vinden dat racistische organisaties verboden zouden moeten zijn, omdat hun activiteiten bedreigend zijn voor vele groepen en dat de oplossingen die zij bieden voor maatschappelijke problemen altijd uitgaan van de 'superioriteit van het blanke ras'. Hun politiek drijft mensen uit elkaar en dat is per definitie een slecht uitgangspunt voor wat voor oplossing dan ook. 

De afgelopen maanden is de CD in verband gebracht met verschillende meer of minder gewelddadige groepen. Hun postbus in Friesland werd gebruikt om huurlingen voor Kroatië te werven via de Nederlands-Kroatische werkgemeenschap. In het neonazi skinheadblad Hou Kontakt zijn advertenties verschenen van het zéér antisemitische en racistische postorderbedrijfje Oi-Stuff's van John van Prooyen. Van Prooyen is een nazi-skinhead en hij was bij de laatste Tweede Kamer verkiezingen kandidaat. Onlangs is hij opgepakt wegens mishandeling van mensen met een andere huiskleur. Als klap op de vuurpijl verscheen in de Nieuwe Revu (02-09-92) een artikel over een heuse CD-schietclub In A'dam-Noord. 

Ondanks deze berichten hebben wij besloten de CD-vergadering praktisch, doch geweldloos te verstoren. Duidelijk onbewapend zijn we massaal het restaurant binnen gegaan om op die manier door middel van een duidelijke meerderheid de CD'ers doen bewegen te vertrekken. De CD'ers reageerden agressief door onmiddellijk met flessen en asbakken te gooien. 

Hierdoor zijn verschillende mensen gewond geraakt, waaronder de eigenaar van het restaurant. Door de toezegging van de eigenaar, dat de vergadering niet door zou gaan, zijn wij van AFAA weer naar buiten gegaan. Buiten hebben we ons aan de overkant van de weg opgesteld, zodat de CD'ers ook de tijd en de ruimte kregen om te vertrekken. Door dit terugtrekken is het aantal gewonden beperkt gebleven. Ons doel, de vergadering verstoren, was bereikt.

Met vriendelijke groeten, AFAA. 

p.s. AFAA staat voor Anti-Fascistische Actie Amsterdam. Nu en in de toekomst zullen wij de racisten tegemoet blijven treden op geweldloze manier. Wij organiseren acties waaraan iedereen mee moet kunnen doen. De beste manier om racistische organisaties klein te houden is om ze, van begin af aan te confronteren met brede massale acties. Dit is ook de beste garantie voor een ordelijk, geweldloos verloop. Als AFAA zullen wij ook initiatieven van andere organisaties steunen, door er actief aan deel te nemen of op andere manieren.

Naar boven
Naar overzicht dit nummer
Naar Jaargang 1992