Naar archief

UIT: NN #112 van 11 juni 1992   

Het milieu van woningbedrijf amstel 

- Van onze milieuredaktie Amsterdam - 

Stel je voor, je bent milieuaktivist en lid van de Werkgroep Inheemse Volkeren, je zet je in voor het behoud van het tropisch regenwoud en voor de volkeren die daar in wonen, en je woning krijgt een zogenaamde kleine beurt. Er komt een voorlichtingsavond voor bewoners. Je stelt er een vraag die voor jou logisch is: wordt er bij het opknappen van de woning tropisch hardhout gebruikt? Je krijgt de verzekering dat dit niet zal gebeuren en met een gerust hart verlaat je een paar maanden later tijdelijk je huis. 

Maar, helaas. Toen Eddie Roos, bewoner van de Govert Flinckstraat in de Amsterdamse Pijp, na een aantal weken terugkwam in zijn huis was de schrik groot. De vervangen raamkozijnen en de bijbehorende dorpels waren van... tropisch hardhout. Begrijpelijkerwijs was hij zeer kwaad. Van de ergste schrik bekomen besloot Eddie eind februari de betrokken woningbouwvereniging, Woningbedrijf Amstel, een brief te schrijven, waarin hij zich beklaagde over de manier van doen en verzocht de tropisch hardhouten kozijnen te vervangen door vuren- of grenenhout. Tevens bood hij het Woningbedrijf zijn hulp aan bij het terugdringen van het gebruik van tropisch hout. 

De reaktie van Woningbedrijf Amstel was er een die typisch is voor een bureaucratische organisatie, alhoewel je het ook als een provocatie zou kunnen opvatten. Een week nadat Eddie de brief had geschreven werd zijn trap, omdat die wat uitgesleten is, opgehoogd met, jawel, tropisch hardhouten planken. Nu liet de getergde bewoner het er niet bij zitten. Er ging een aantal brieven de deur uit en het verzoek het hardhout te verwijderen werd herhaald. 

De Gemeente 

Tegelijkertijd werd het beleid van de gemeente Amsterdam met betrekking tot het gebruik van tropisch hardhout onder de loep genomen. Wat blijkt? Het Woningbedrijf Amsterdam heeft een "richtlijn milieu" aangenomen. De richtlijn stelt dat in 1992 en 1993 naaldhout moet worden gebruikt als alternatief voor tropisch hardhout. Alleen in uitzonderlijke gevallen, en na toestemming van het Hoofd van het Woningbedrijf Amsterdam, kan tropisch hardhout worden toegepast. Het Woningbedrijf Amsterdam krijgt dit jaar voor haar beleid de gemeentelijke Milieuprijs nota bene! 

Daarnaast handelt Woningbedrijf Amstel in strijd met de gemeentelijke nota Volkshuisvesting 1991-1993 en het pre-advies op de nota Amsterdam voor Tropisch Regenwoud. Bovendien is, los van de gemeenteregels, op de voorlichtingsavond door een ambtenaar van Woningbedrijf Amstel een paar maal toegezegd dat er geen tropisch hardhout zou worden toegepast. 

De Aktie 

Omdat de verzoeken om het hardhout te verwijderen niets opleverden, besloot Eddie op 1 juni zelf tot aktie over te gaan, daarin gesteund door de aanwezigheid in Amsterdam van een lid van de stammen, de Penan en de Dayak, die op Sarawak (Maleisisch Kalimantan (= Borneo)) al jaren door middel van wegblokkades proberen hun leefgebieden te redden. Met steun van de Vereniging Milieudefensie, het Amsterdams Steunpunt Wonen en een bevriende bakfiets werden de tropische planken van de trap afgeschroefd en teruggebracht naar Woningbedrijf Amstel. De pers, vooral de Amsterdamse, was in groten getale komen opdagen, het was dringen op die trap, en bij Amstel was men dan ook onder de indruk en niet blij, ondanks dat de aktie was aangekondigd. 

Het verweer van het Woningbedrijf was ronduit slap: naaldhout is 14 procent duurder dan tropisch hardhout, en daar was geen geld voor. De ambtenaar die op de voorlichtingsavond het woord had gevoerd, zei nu dat hij niet had gezegd dat er geen tropisch hardhout gebruikt zou worden, maar dat hij gezegd had dat geprobeerd zou worden geen tropisch hardhout te gebruiken, wat toch iets heel anders is. De waarnemend directeur geloofde haar ambtenaar natuurlijk. Over de regels van de gemeente zei ze niets, als ze ze al kende. Tegen Eddie werd gezegd dat het toch niet kon dat hij dat hout er zomaar "uitgesloopt" had, en hij moest de planken terug plaatsen, anders zouden zij het voor hem doen en dan zou hij de rekening wel krijgen. 

Dit laatste maakte geen indruk maar men moest het wel zeggen met al die pers erbij en met het idee in het achterhoofd dat anders iedereen, naar Eddies voorbeeld, wel zijn of haar trap hardhoutvrij zou kunnen maken. Op zichzelf geen rare gedachte. Het Woningbedrijf kan meer zeggen of dreigen, het staat absoluut zwak in deze zaak. En anders kan Eddies advocaat zijn vingers alvast gaan aflikken. Inmiddels worden er in de gemeenteraad naar aanleiding van de publiciteit rond deze aktie vragen gesteld aan B&W door GroenLinks. 

Ferdinand

Naar boven
Naar overzicht dit nummer
Naar Jaargang 1992