UIT: NN #108 van 16 april 1992   

NIEUWS

ANTIMILITARISTEN SPELEN BLUFPOKER 

Op zaterdagnacht 12 en zondagnacht 13 april zijn op een zevental militaire terreinen akties uitgevoerd. In totaal werden ruim honderd banden van legervoertuigen lek gestoken en tientallen landingslichten onklaar gemaakt. Diverse aktiegroepen eisten de verschillende aktiviteiten op in de media. 

De antimilitaristen verschaften zich toegang tot de terreinen door, je raad het al, gaten te knippen in de omheining. Op het terrein van de Johan Willem Friso kazerne in Assen werden de banden van 20 voertuigen lek gestoken. De aktiegroep 'Willie Wortel en de lampjes' heeft de aktie opgeëist op de vliegbasis Volkel, waar tientallen landingslichten onklaar zijn gemaakt.  

Willie en z'n kollega's kozen pijlsnel het hazenpad, nadat een bewaker de aktivisten ontdekte en een waarschuwingsschot in de lucht loste. De aktie was een protest tegen de "absurd hoge gevangenisstraf die antimilitarist Kees Koning heeft gekregen". 

Zaterdagnacht waren de Lunetten-kazerne in Vught, de Koning Willem 2-kazerne in Apeldoorn, het kamp Teuge en de legerplaats in Oirschot doelwit van aktivisten. De akties in Teuge en Apeldoorn zijn opgeëist door de aktiegroep 'Alle wapens de wereld uit'.  

Op het militair kompleks Ede-West zijn zondagnacht de banden van 40 militaire voertuigen lek gestoken. De aktiegroep 'Stop de Bewapeningswaanzin' beargumenteerde de aktie als volgt:  

"In de nacht van 12 op 13 april '92 zijn op het militair terrein in Ede vernielingen aangericht.Het vernielen van militair materieel, dat gemaakt is om in oorlogen te dienen en dus zal vernielen of vernield zal worden, is niets anders dan menslievendheid. Een politieke motivatie volgt hieronder. 

Op de krijgsmacht wordt niet noemenswaardig bezuinigd. Tijdens de koude oorlog (die in Europa koud maar in de Derde Wereld vaak echt was) benadrukte iedere regering dat we ons moesten bewapenen tegen het 'rode gevaar'. Veel mensen aksepteerden om deze redenen de gigantische bewapeningsuitgaven. Het 'rode gevaar' is niet meer. Toch wordt op de krijgsmacht niet noemenswaardig bezuinigd. Krampachtig zoeken regeringen en legerleidingen in NAVO-verband naar nieuwe vijanden. Was het 'rode gevaar' eigenlijk wel de werkelijke reden voor de gigantische bewapeningsuitgaven? 

Een NAVO-bondgenoot als Turkije, waar een 'nationale veiligheidsraad' bestaande uit kopstukken uit leger, politie en geheime dienst in laatste instantie de dienst uitmaakt; tegen Koerdische parlementsleden de doodstraf is geëist omdat zij in hun verkiezingskampagne de Koerdische onafhankelijkheid hebben aangeroerd en dagelijks folteringen en politieke moorden op linkse en Koerdische mensen plaatsvinden, blijft een zeer gewaardeerd lid van dit genootschap. Respekt voor demokratie en mensenrechten kan dus ook niet de drijfveer van de NAVO zijn. 

De landmacht krijgt een nieuw onderdeel, de luchtmobiele brigade. In de defensienota wordt als één van de redenen om dit onderdeel in te zetten, het verdedigen van ekonomische belangen genoemd. Zij krijgt in principe de hele wereld als werkterrein, daar zij ook buiten NAVO-grondgebied zal mogen optreden. Met direkte verdediging van Nederlands grondgebied heeft deze brigade dus erg weinig te maken. 

Veel realistischer is het deze luchtmobiele brigade te zien als middel om opstanden, en andere ontwikkelingen die de huidige Nederlandse ekonomie onwelgevallig zijn, door militair ingrijpen te onderdrukken. Voor de bewoners van de Zuid-Veluwe zal het oefenterrein van de luchtmobiele brigade een aanslag op de rust, natuur en rekreatiemogelijkheden en inkomsten betekenen. 

Voor mensen die in opstand komen tegen hun uitbuiting (waar de Nederlandse ekonomie op draait) zal de luchtmobiele brigade ernstige gevolgen hebben: zij worden gedood of verkracht en zo teruggeschopt in hun positie van uitgebuitenen. Hun rechtvaardige eisen voor zeggenschap over hun leven en profijt van hun grondstoffen en arbeid die ze verrichten worden beantwoord met geweld van de luchtmobiele brigade. STOP DE BEWAPENINGSWAANZIN!"   

PROCES ARRESTANTEN KRAAKDAG 

AMSTERDAM, Op woensdag 8 april moesten drie mensen voor de rechter verschijnen. Zij zouden op 22 januari '92, tijdens de landelijke antikraakwetdemonstratie in Amsterdam, een arrestatieteam hebben aangevallen. 

Op het moment dat de smeris begon met het arresteren, gebeurde er vanuit de demonstratie helemaal niks. Een grote groep stillen mengde zich tussen, de demonstranten, toen de stoet vanaf de Munt de Kalverstraat inliep. De stillen begonnen vervolgens wild om zich heen te slaan, vijf personen werden gearresteerd.  

De aanklacht tegen de drie die moesten voorkomen, is openlijke geweldpleging en één heeft daarbij nog de aanklacht zware mishandeling gekregen. Hij zou met een koevoet hebben gezwaaid op het moment dat hij door vier stillen in de houdgreep genomen werd. 

Vanaf het kraakpand De Binnenpret liep een groep van 50 sympathisanten, weinig maar gezellig, vorige week woensdag voor het proces naar de rechtbank aan de Parnassusweg. Daar aangekomen werd de geluidsbakfiets voor de ingang gezet en iemand las een verklaring voor. Een vuurspuwer en de zon maakten deze luidruchtige bijeenkomst nog wat gezelliger. De smeris stond toe te kijken, met honden.

De Officier van Justitie had de dagvaardingen nog wat veranderd. Aangedikt met pikante details als "schopbewegingen maken", enz. Onze advokate vond dat ze hierdoor de verdediging niet goed had kunnen voorbereiden. De OvJ vond dit onzin, de rechter te ingewikkeld en stuurde de zaak terug naar de rechter-commissaris. Voor onbepaalde tijd verdaagd. 

Verder had de rechter nog te melden dat je maar moest gaan stemmen als je het niet met de spelregels eens bent en dat anoniem getuigen niet kan. Behalve als je tot de smeris behoort natuurlijk, die waren bijna allemaal anoniem.

Het vrolijke vijftal 

GEWONDEN DOOR KNOKPLOEG  

UTRECHT, In Utrecht heeft een knokploeg, bestaande uit drie mannen, een zevental krakers verwond met een ijzeren pijp en knuppels. Die bevonden zich in een benedenwoning, een voormalig loodgietersbedrijf in de Pijlsweerdstraat, die in de nacht van woensdag op donderdag 8 op 9 april was gekraakt. Ze stond geruime tijd leeg, daar de eigenaar geld problemen heeft. 

Donderdagmiddag arriveerde de gewaarschuwde eigenaar met z'n twee zoons en ze sloegen zonder pardon de aanwezige krakers de straat op, onder luid gejuich van buurtbewoners. Een kraker probeerde te vluchten voor het geweld, door van het balkon te springen. Hij liep hierbij een dubbele enkelbreuk op. Andere krakers liepen flinke verwondingen op aan armen, rug en hoofd.  

De knokploeg werd samen met drie krakers gearresteerd, er is proces-verbaal tegen ze opgemaakt. De kraak werd niet georganiseerd vanuit het Utrechtse kraakspreekuur. 

IETS VRIJERS BEDREIGD MET SLOOP  

DEN HAAG, Het gekraakte pand Iets Vrijers aan het Haagse Spui, dreigt binnenkort onder de sloophamers te geraken. Een projektontwikkelaar heeft het plan opgevat, om een nieuwbouwkomplex te deponeren aan het Spui.  

Uit protest hiertegen organiseerde Iets Vrijers, waar wekelijks muziekoptredens in de zaal plaats vinden, op zaterdag 14 maart een ludiek en luidruchtig protest. Bovenop het dak bracht de band 'Snakepiss' haar repertoire ten gehore aan het wandelende publiek. Het leverde nogal wat verkeersproblemen op. Iets Vrijers is van plan iedere zaterdagmiddag live vanaf de daken te schreeuwen dat Den Haag een alternatief kultuurpodium armer raakt. 

VILLA EIKENRODE WORDT ONTRUIMD  

HEEMSTEDE, Op dinsdag 14 april deed de Haarlemse rechtbank uitspraak in de Korte Termijn Procedure (KTP), die aangespannen was door de projektontwikkelaar tegen villa Eikenrode/Krakelbont in Heemstede (zie NN #104): ontruiming! Het is nu aan de gemeente om een ontruimingstermijn te bepalen (KTP-stijl), een datum is dus nog niet bekend. 

Een Hilversumse korrespondent meldde ons op 14 april dat tijdens een fietstochtje in een villawijk aldaar zijn aandacht werd getrokken door een oploopje bij een huis. Naderbij gekomen bleek het huis rijkelijk beplakt te zijn met posters waarop de bewoner, ene meneer Slikker, uitgemaakt werd voor gore sloper.  

De bijgeplaatste afbeelding was van Villa Eikenrode en die meneer Slikker was volgens de tekst op de poster de projektontwikkelaar in persoon die de villa na ontruiming wil gaan slopen ten bate van een nieuw te bouwen appartementenkompleks. Schande! Dat was wel even slikken voor Slikker. Op 15 april trof een anonieme informant vele leuzen aan op het raadhuis in Heemstede, teksten die verband houden met de dreigende ontruiming van villa Krakelbont in Heemstede. Meer nieuws volgt. 

TENTENKAMP UIT PROTEST TEGEN DREIGENDE ONTRUIMING 

UTRECHT, Bewoners van kraakpanden en zogenaamde 'plankwoningen' in de Utrechtse wijk Lombok richtten zaterdag 11 april langs de Leidsche Rijn een tentenkamp in. Het tentenkampje vormde een protest tegen het gevolgde gemeentebeleid in de wijk.  

Nu de renovatie van Lombok er waarschijnlijk toch aan gaat komen, dreigt voor de bewoners een naderende ontruiming. Volgens de bewoners heeft de gemeente voortdurend haar plicht verzuimd om de huizen te onderhouden. De krakers en 'plankers' eisen dat alle huren na de renovatie betaalbaar blijven en dat zij als hurende buurtbewoners in Lombok kunnen blijven wonen. 

Zij hebben naar eigen zeggen de afgelopen jaren bijgedragen aan de leefbaarheid in de wijk, door de leegstaande woningen te bewonen en zo verkrotting voorkomen. De bewoners weigeren echter om na lange tijd 'gedoogd' te zijn door de gemeente, zich nu weer op straat te laten zetten. 

WAAROM DENKEN ALS JE KUNT EXPERIMENTEREN? 

NIJMEGEN, Op vrijdag 10 april heeft de Stichting voor de Afschaffing van Dierproeven (SAD) de afdeling van de vakgroep Psychologie op de Universiteit in Nijmegen voor een uur bezet. Dit vanwege de experimenten die er uitgevoerd worden op dieren. 

Bij de vakgroep Psychologie doet men proeven met onder andere ratten en apen. Men past technieken toe die men sociale-, of moeder-deprivatie noemt. Dit betekent dat baby-apen één week na de geboorte worden weggehaald bij de moeder en vervolgens overgezet worden op kunstmoeders. Deze kunstmoeder is een bouwsel van hout en zachte materialen.  

Ofwel de dieren worden in een groep lotgenoten met voor ieder een kunstmoeder geplaatst of men past de 'ernstige sociale deprivatie' toe, hetgeen wil zeggen dat er helemaal geen soortgenoten zijn, de baby-aap wordt alleen gelaten met de kunstmoeder. Men gaat vervolgens op diverse leeftijden proeven nemen, gezocht wordt naar gedragsverschillen tussen 'natuurlijk' (met moeder in het laboratorium) en afwijkend opgegroeide apen. 

Met dit soort proeven wil men typeringen over menselijk gedrag te weten komen, schrijft het SAD in haar persbericht. Bijvoorbeeld: "Is het schadelijk voor een kind om in een crèche geplaatst te worden?" Deze richting van de wetenschap probeert op 'biologische' wijze menselijk gedrag te onderzoeken en vervolgens te verklaren.  

Hiermee wordt de laakbare weg die ingeslagen is door onder andere Pavlov, Harlow en Skinner gevolgd. Nut van dit soort onderzoeken is nooit aangetoond. Immers, dieren zijn geen mensen, dieren reageren anders dan mensen. Het is daarom absurd te veronderstellen dat op deze wijze ook maar één patiënt genezen is of ooit genezen zal worden. 

Zo'n veertig aktivisten bezetten vrijdagmiddag op de tweede verdieping van de Katholieke Universiteit Nijmegen, de kamer van prof. J.Vossen, hoofd van de afdeling psychologie. Na een kwartiertje ontstond er wat gedrang omdat enige medewerkers van de afdeling hinderlijk in de weg stonden. Meneer Vossen raakte zelfs over z'n toeren toen hij een aktivist als 'aktie-knokploeg' betitelde.  

De diskussies waren op niets uitgelopen, niet verwonderlijk als je wordt gekonfronteerd met walgelijke uitspraken als "hoe weet u dat in de vrije natuur levende dieren gelukkiger zijn?" en "dieren hebben gewoon minder hersenen, die voelen geen angst!" Ook hier gaat winst boven welzijn en sust geld elk geweten. Na een uurtje verlieten de bezetters de ruimte.  

Later die dag werd er nog een ludieke publiciteitsaktie uitgevoerd bij het privé-adres van J. Vossen in Mook, waar met de huis-aan-huis verspreiding van pamfletten de buurt op de hoogte werd gesteld over het werk dat hun buurman verricht. 

Na afloop van de aktie vernam ik dat er in Nijmegen niets bekend was over de aktie, de SAD had geen moeite gedaan om meer mensen bij de aktie te betrekken dan vanuit hun eigen kringetje. Dit leidde tot een wat gespannen sfeer met weinig spontane, persoonlijke betrokkenheid. Jammer, bij dit soort goede en legitieme akties. Mensen van de AKKU, een linkse studentenvakbond, hadden graag met nog eens 40 mensen mee willen doen, als zij over de aktie hadden geweten. [Tups] 

11 APRIL 1942 – 11 APRIL 1992 

LEEUWARDEN, Ik zal niet spreken, zegt de oude man. Wat ik te zeggen heb, wens ik niet te zeggen. Noch tegen jou, noch tegen iemand anders. Noch vandaag, noch morgen. Er is geen morgen meer. Elie Wiesel: Zwijgen over Kolvillág. 

Vandaag is het precies vijftig jaar geleden dat de eerste tien joden in Leeuwarden werden gearresteerd door de Duitse bezetter. Het was een represaille voor het verdwijnen van een bordje 'Verboden voor joden' uit het Vosseparkje. De groep werd naar het koncentratiekamp Amersfoort gevoerd om vandaar uit naar één van de vernietigingskampen te worden gedeporteerd. 11 April 1942 is de dag waarop Leeuwarden voor het eerst werd gekonfronteerd met de deportatiepolitiek van de nazi's. 

Een politiek die via uitsluiting en deportatie ten doel had de totale vernietiging van 11 miljoen joden in Europa. Van die 11 miljoen ter dood veroordeelden werden er 5 miljoen vermoord. Voor Leeuwarden betekende die gruwelijke politiek dat in mei 1943 de joodse gemeenschap in onze stad niet meer bestond. Kolvillág, het dorpje waar de oude man in de roman van Elie Wiesel over spreekt, eveneens weggevaagd in de Tweede Wereldoorlog, werd geroemd om zijn gastvrijheid: "Een vreemdeling zal zich hier nooit ongewenst voelen."  

Tien joden waren vijftig jaar geleden ongewenst in Leeuwarden. 140.000 Joden waren ongewenst in Nederland. In Mexico in 1649, waren op deze dag 109 Joden ongewenst en werden verbrand. In 1940 waren de joden in de Poolse stad Zychlin ongewenst: Ze werden op 11 april gedeporteerd naar diverse koncentratiekampen. Op 11 april 1941 werden 250 joden in Subotica in het Joegoslavische gebied Vojvodina doodgeschoten.  

Vandaag vijftig jaar geleden werden 250 joden uit het getto van Zablotow weggevoerd. Werden in Lublin enkele honderden joden doodgeschoten en drieduizend gedeporteerd naar het vernietigingskamp Belzee. Op 11 April 1945 werden in Randegg, Oostenrijk, honderden joden vermoord omdat ze ongewenst waren, net als die andere miljoenen joden die in de geschiedenis niet gewenst waren. 

11 April is voor ons een dag om bij stil te staan. Maar het is heden ten dage voor ons ook (of juist) een dag om vanuit dat stilstaan bij, te komen tot verzet tegen het neofascisme, antisemitisme en de rassenhaat die thans weer de kop op steken. Geweld tegen migranten en vluchtelingen is aan de orde van de dag. Brandaanslagen, terreur en moord tegen etnische groepen is een alledaags fenomeen In Europa geworden.  

De Europese overheden kreëren een klimaat waarin alledaags racistisch geweld een voedingsbodem vindt. Er wordt door politici een nieuw vijandsbeeld geschapen, de Islam. Er wordt tegen vluchtelingen een vervolgings- en deportatiebeleid gevoerd, gelegitimeerd door de hetze tegen migranten en vluchtelingen. 

Wij willen deze dag, 11 april, herdenken om vanuit het stilstaan bij toen, daadwerkelijk verzet te bieden tegen de racistische politiek van nu! Daarom hebben wij vandaag, in alle bescheidenheid, bloemen gelegd bij het joodse monument. Omdat wij niet willen zwijgen, om niet op een dag gekonfronteerd te worden met het besef, dat er geen morgen meer is..! [Groep Radikale Anti-fascisten Friesland]  

VREDESZONES OP DE BALKAN 

Van 26 tot 29 maart was er in Bratislava, in Tsjecho-Slowakije, een conferentie met als onderwerp 'New walls in Europe, racism and nationalism'. De konferentie was georganiseerd door de 'Helsinki Citizens Assembly' (HCA). Dit is een basisorganisatie die in 1990 in Praag werd opgericht om horizontale communicatie tussen Oost en West (Europa), die gewoonlijk via regeringen ging, mogelijk te maken. Eén van de workshops op de agenda ging over 'vredeszones' op de Balkan. Hier volgt een kort verslag. 

De HCA is vanaf het begin van de crisis erg actief geweest in voormalig Joegoslavië. Hun oproep tegen de oorlog en de Citizens Vredeskaravaan waren samen met de anti-oorlogs campagnes in verschillende regio's van voormalig Joegoslavië aanleiding voor het onstaan van het 'vredeszones-projekt'. Dit projekt werd speerpunt van het 'European Civic Centre for Conflict Resolution' (ECCCR) dat tevens het eerste instituut is dat door HCA werd opgericht. 

De geschiedenis leert ons dat de eerste 'vredeszone' in 1642 was, tijdens de Britse burgeroorlog. Toen sloten Engelse royalisten en militieleiders een pact om verder bloedvergieten te voorkomen. Er werd een deklaratie opgesteld waarin de koning en het parlement een gelofte aflegden om net als 'de mannen van Cheshire' de wapens neer te leggen en een neutrale persoon zouden laten bemiddelen in het conflict.  

Dat is wat de geschiedenis vertelt, en het 'vredeszoneproject' is gebaseerd op dezelfde principes. Het doel van de ECCCR is om initiatieven te ontwikkelen opdat regio's zich kunnen stabiliseren tot 'vredeszones' in de woelige Balkan. In principe is de 'vredeszone' een poging om verdere verbrokkeling van de maatschappij in gescheiden etniese groepen te voorkomen. Er wordt begonnen in Subotica, een stadje op de Servies/Hongaarse grens.  

Subotica heeft een multi-etniese, multireligieuze bevolking en een slimme burgemeester, dus het is geen verrassing dat het de eerste zal zijn om zichzelf tot 'vredeszone' uit te roepen. Een deel van de steden in voormalig Joegoslavië heeft interesse getoond in het 'vredeszone' model. Ze zijn met voorbereidingen begonnen voor uitgebreide vredesprogramma's.  

Dat zijn de volgende steden: Sjenica (Servië), Vevcani & Ohrid (Macedonië), Zenica (Bosnië-Herzegovina), Pula (Kroatië). Waarschijnlijk zullen meer steden volgen. Gemeentebesturen in Italië, Spanje, Nederland en Griekenland hebben interesse getoond om deze 'vredeszones' te ondersteunen met solidariteitskontakten en stedenbanden.  

De 'vredeszones' werken aan de ontwikkeling van verschillende projekten op het gebied van vredesonderwijs, konfliktoplossing, en herstarten van multi-etniese, multiculturele en oecomeniese samenwerkingsprojecten. Ze zoeken naar mogelijkheden om in deze projekten samen te werken met andere vredeszones, en burgergroepen uit andere voormalig Joegoslaviese republieken en de rest van Europa. Er zal een struktuur worden opgezet voor internationale ondersteuning, materieel en inmaterieel, om hun vredesprogramma vorm te geven. 

Het Subotica-vredesprogramma is nogal uitgebreid. De reden waarom gemeentes die los van het centrum staan meer zin hebben om mee te doen aan het vredesprogram ligt voor de hand. Op dit moment is de macht in alle voormalig Joegoslaviese republieken zich aan het centraliseren. Dat houdt in de opeenstapeling van burokratiese, politieke en andere machten in de hoofdsteden.  

Dat betekent ook dat sommige steden, speciaal die waarin de heersende partijen geen meerderheid hebben in de gemeenteraad, een zeker zelfbeheer hebben behouden, alhoewel dat veel verminderd is in de huidige situatie. De voornoemde steden zijn voorbeelden van zulke losgeraakte regionale centra die bereid zijn de niet militaire oplossingen voor de crisis uit te voeren. 

Andere HCA aktiviteiten zijn: 'Thematic Conference of Minorities on Minorities and Democracy', op 5, 6 en 7 juni in Subotica, 'Thematic conference on the integration of the Balkan region in Europe' in de eerste week van september in Valencia en als laatste 'The Citizens Peace Conference and Municipal Peace Conference', waarschijnlijk in Sarajeveo, maar dat was gepland vóór de recente gekte. [Ante Cikara for Mi Za Mir]