UIT: NN #106 van 19 maart 1992 THEMA: Anti-Racisme
'Vrouwen hebben geen aids. ze sterven er alleen aan'
Op vrijdag 13 maart om 11.30 uur heeft ACT UP! (Aids Coalition To Unleash Power) het kantoor van de NCAB (Nationale Commissie Aids Bestrijding) te Amsterdam bezet. Dit in het kader van de aktiemaand rond vrouwen en HIV/AIDS en naar aanleiding van het falende beleid rond vrouwen met HIV/AIDS en de rol van de NCAB daarin.
Om half twaalf vanochtend werd de NCAB bezet door 15 leden van ACT UP! die een gesprek eisten met de verantwoordelijke voor het beleid rondom vrouwen en AIDS. Na een uur wachten werd er gedreigd met hardere akties. Binnen 5 minuten waren plaats en gesprek geregeld met Wiebe van der Woude en Cees van Eyk. Een deel van de bezettersters bleef op het sekretariaat achter.
Een delegatie van 5 personen legde de eisen voor en probeerde 5 kwartier lang de NCAB ervan te overtuigen dat hun beleid gênant en onverantwoord is en dat ACT UP! geen vertrouwen heeft in de manier waarop de NCAB haar taken uitvoert. De partijen kwamen op geen enkele manier nader tot elkaar, met name omdat de NCAB niet verder wil gaan dan het opstellen van beleidsstukken die op de bordjes van andere instanties gedeponeerd kunnen worden, zonder zelf op wat voor manier dan ook druk uit te oefenen dat er de daadwerkelijk iets met die adviezen gedaan wordt. Om half drie werd de bezetting opgeheven.
Vrouwen en AIDS
De kritiek van ACT UP! richt zich met name op twee zaken. Ten eerste het in november 1991 door de NCAB uitgegeven rapport "vrouwen en AIDS", en ten tweede het gebrek aan een goede, ook op vrouwen afgestemde AIDS-definitie in Nederland. Het rapport "vrouwen en AIDS", geschreven in opdracht van staats-sekretaris Simons van Volksgezondheid, zou aan moeten geven waar de gaten en knelpunten zitten in het Nederlandse beleid rond vrouwen met HIV/AIDS. De totstandkoming van het rapport nam bijna een jaar in beslag. Een jaar waarin veel gedaan had kunnen worden voor vrouwen met HIV/AIDS, maar waarin weinig konkreets van de grond kwam. Ommers, in december 1990 gaf ACT UP! al haarfijn aan hoe het zat met die gaten en knelpunten. Mede daarop was de opdracht van Simons gebaseerd.
Met het uitkomen van het rapport is de stilte rond vrouwen en HIV/AIDS niet doorbroken. Hoewel de NCAB aangeeft dat veel van de kritiek van ACT UP! terecht was (is) komt de kommissie niet veel verder dan te konstateren dat nader onderzoek, evaluatie en integratie nodig is, zonder aan te geven welke instanties hiervoor verantwoordelijk zijn, op welke termijn veranderingen te verwachten zijn, en op welke manier de NCAB hierop invloed uit zal oefenen.
ACT UP! eist van de NCAB:
- dat de NCAB vrouwen met HIV/AIDS eindelijk serieus neemt en dat de foutieve gedachtenkonstruktie dat alleen vrouwen uit bepaalde "risikogroepen" kans lopen op HIV-infektie (rapport p.14), vervangen wordt door de notie dat alle vrouwen de kans lopen geïnfekteerd te worden wanneer ze betrokken zijn bij risikovolle handelingen;
- dat op basis hiervan een goed doordacht preventiebeleid wordt ontwikkeld (folders, opvang, voorlichtingskampagnes enz.) waarin rekening wordt gehouden met sociale positie, etniciteit en seksuele voorkeur van vrouwen;
- dat het advies van de NCAB dat nader onderzoek nodig is wat betreft "het verloop van de HIV-infektie bij vrouwen; de HIV-transmissie bij vrouwen; de oorzaak van de kortere levensduur van vrouwen na de diagnosestelling in vergelijking tot mannen; en de invloed van medicijnen op de ontwikkeling van HIV/AIDS bij vrouwen (p.19)", in daden wordt omgezet. Dat de NCAB bovendien aangeeft welke instanties hierbij betrokken zullen worden, welke stappen de NCAB zal nemen, wat op korte termijn te verwachten valt, en binnen welk tijdsperspektief de resultaten verwerkt zullen worden in het beleid voor vrouwen met HIV/AIDS;
- dat de NCAB aangeeft wanneer en hoe de deskundigheid van voorlichters, hulpverleners en intermediairen (rapport, p.27 -28) bevorderd zal worden; wanneer en hoe de NCAB de specifieke vrouwenmedia gaat stimuleren meer aandacht aan HIV/AIDS te besteden; wanneer en hoe de NCAB een meer geïntegreerde benadering in het kader van seksualiteit en vrouwenklachten, vanuit de ervaringen met groepsvoorlichting aan migrantenvrouwen; gaat bevorderen; hoe en wanneer voorlichtingsaktiviteiten en preventieprogramma's voor vrouwelijke gedetineerden bevorderd zullen worden; en wanneer en hoe voorlichtingsaktiviteiten en opvang gericht op drugsgebruikende prostituées zullen worden uitgebreid (rapport p. 29-30);
- dat de NCAB haar verantwoordelijkheid voor goede voorlichting en zorgverlening aan zwangere vrouwen, migrantenvrouwen, drugsgebruikende prostituées en vrouwen in het algemeen niet langer uit de weg gaat en eindelijk eens begint met het door de NCAB ontwikkelde netwerk te gebruiken op de daarvoor geëigende manier;
- dat de NCAB druk uitoefent op het veranderen van de AIDS-definitie in Nederland en/of Europa. Dit betekent dat HIV-gerelateerde symptomen die alleen bij vrouwen voorkomen moeten worden opgenomen, zodat vrouwen met HIV/AIDS dezelfde kansen hebben op mediese begeleiding en opvang als mannen met HIV/AIDS;
- dat de NCAB druk uitoefent op NATEC (Nationaal AIDS Therapie en Evaluatie Centrum) en FFL (Fight For Life) om hun trials (proefbehandelingen) toegankelijk(er) te maken voor vrouwen onder niet-diskriminerende, op vrouwen toegesneden kondities.