Naar archief

UIT: NN #106 van 19 maart 1992 THEMA: Anti-Racisme

'Vrouwen hebben geen aids. ze sterven er alleen aan'

Op vrijdag 13 maart om 11.30 uur heeft ACT UP! (Aids Coalition To Unleash Power) het kantoor van de NCAB (Nationale Commissie Aids Bestrijding) te Amsterdam bezet. Dit in het kader van de aktiemaand rond vrouwen en HIV/AIDS en naar aanleiding van het falende beleid rond vrouwen met HIV/AIDS en de rol van de NCAB daarin.

Om half twaalf vanochtend werd de NCAB bezet door 15 leden van ACT UP! die een gesprek eisten met de verantwoordelijke voor het beleid rondom vrouwen en AIDS. Na een uur wachten werd er gedreigd met hardere akties. Binnen 5 minuten waren plaats en gesprek geregeld met Wiebe van der Woude en Cees van Eyk. Een deel van de bezettersters bleef op het sekretariaat achter.

Een delegatie van 5 personen legde de eisen voor en probeerde 5 kwartier lang de NCAB ervan te overtuigen dat hun beleid gênant en onverantwoord is en dat ACT UP! geen vertrouwen heeft in de manier waarop de NCAB haar taken uitvoert. De partijen kwamen op geen enkele manier nader tot elkaar, met name omdat de NCAB niet verder wil gaan dan het opstellen van beleidsstukken die op de bordjes van andere instanties gedeponeerd kunnen worden, zonder zelf op wat voor manier dan ook druk uit te oefenen dat er de daadwerkelijk iets met die adviezen gedaan wordt. Om half drie werd de bezetting opgeheven.

Vrouwen en AIDS

De kritiek van ACT UP! richt zich met name op twee zaken. Ten eerste het in november 1991 door de NCAB uitgegeven rapport "vrouwen en AIDS", en ten tweede het gebrek aan een goede, ook op vrouwen afgestemde AIDS-definitie in Nederland. Het rapport "vrouwen en AIDS", geschreven in opdracht van staats-sekretaris Simons van Volksgezondheid, zou aan moeten geven waar de gaten en knelpunten zitten in het Nederlandse beleid rond vrouwen met HIV/AIDS. De totstandkoming van het rapport nam bijna een jaar in beslag. Een jaar waarin veel gedaan had kunnen worden voor vrouwen met HIV/AIDS, maar waarin weinig konkreets van de grond kwam. Ommers, in december 1990 gaf ACT UP! al haarfijn aan hoe het zat met die gaten en knelpunten. Mede daarop was de opdracht van Simons gebaseerd.

Met het uitkomen van het rapport is de stilte rond vrouwen en HIV/AIDS niet doorbroken. Hoewel de NCAB aangeeft dat veel van de kritiek van ACT UP! terecht was (is) komt de kommissie niet veel verder dan te konstateren dat nader onderzoek, evaluatie en integratie nodig is, zonder aan te geven welke instanties hiervoor verantwoordelijk zijn, op welke termijn veranderingen te verwachten zijn, en op welke manier de NCAB hierop invloed uit zal oefenen.

ACT UP! eist van de NCAB:

Naar boven
Naar overzicht dit nummer
Naar Jaargang 1992