Naar archief

UIT: NN #99/100 van 19 december 1991  

XPRESSIE 

Het volgende schrijven hebben wij vertaald en enigszins bewerkt overgenomen uit Vengeance, een punk/straight edge blad uit Duitsland. Straight edge is een stroming in de punkscene die onder andere tamelijk fel tegen alkohol en andere dope soorten gekant is. We vonden de strekking aardig aansluiten bij de (nog) te voeren alkoholismediskussie. 

Hallo, mijn naam is George en ik ben een fascist! Een fascist omdat ik een straight edge overtuiging aanhang. Ook ben ik mammie's kleine padvinder die weg zou moeten blijven van alle punk/hardcoreshows en liever naar school zou moeten gaan om wiskunde te Ieren. Ik dacht altijd dat ik communistiese ideeën had, maar andere mensen schijnen dat beter te weten. Sorrie, maar ik wist niet dat door een kruis op mijn hand te dragen (Straight Edge symbool- NN) of een T-shirt met de leus 'It's OK not to drink' fascisties was... 

Ik zou hebben moeten weten dat een heleboel mensen daardoor verstoord zouden raken, speciaal nadat ze ook nog gepoogd hebben om mij dat subtiel duidelijk te maken; door mij tegen de grond te duwen, me in mijn gezicht te spuwen en me te vertellen de kolere te krijgen. Natuurlijk is het duidelijk dat ik een fascist was toen ik iemand wilde meppen die me met flesjes bekogelde.  

Ik had natuurlijk kunnen weten dat een tolerante, onbevooroordeelde persoon zo zou reageren als die in aanraking kwam met mijn extreem intolerante houding. Ik had het op moeten vatten als een goede grap, toen tien types op me doken en me dwongen alkohol te drinken. En natuurlijk was het fascisties toen mijn vrienden en ik protesteerden, toen iemand flessen liep stuk te gooien onder het geschreeuw van de kreet 'anarchie'. Het was een logiese consequentie dat ik als reaktie hierop in mijn gezicht geslagen werd...  

Ik bedoel, deze gast was mister Drie-meter-mohawk-punkrocker en hij staat voor anarchie, zoals we allemaal weten. En anarchie staat voor: niemand kan een ander vertellen wat 'ie wel of niet moet doen, iedereen kan doen wat hij/zij wil. Hoe kon ik, stomme, intolerante, straight edge fascist op het idee komen dat ik het recht had om hem te vertellen dat het misschien een beter idee was om lege flesjes in een vuilnisbak te gooien. Ik had kunnen weten dat het iemands eigen stomme schuld is als 'ie in de glasscherven valt. Hoe had ik kunnen vergeten dat in de komende tijden van totale Anarchie enkel de sterken overleven, wat natuurlijk een stuk beter is dan -en verschilt van fascisme. Laten we maar liever iets serieuzer worden! 

Begrijp mij niet verkeerd, die dronken '77 punx zijn niet mijn vijanden. Ik had alleen een introduktie nodig voor dit artikel, en verder zijn al die dingen me nog eens echt overkomen ook. Ik weet niet waarom al die mensen zo geworden zijn als ze zijn. Misschien zijn ze opgegroeid in een slechte omgeving of hadden ze veel pech.  

Ik bedoel, ik heb begrip voor de slechte situatie waarin ze mogelijk verkeren, maar ik tolereer niet het gedrag van stomme zogenaamde anarcho-punx, die iedereen een fascist noemen die ze het recht ontzegd om lol te hebben ten koste van anderen. Ik ben 23 jaar oud en mijn ervaringen tot nu toe hebben me steeds verder tot een levensstijl gebracht die straight edge genoemd zou kunnen worden. Door dit artikel te schrijven wil ik bewijzen dat straight edge noch bekrompen moralisme is, noch conformisme maar integendeel een echt, tegendraads alternatief.  

De afgelopen maand kreeg ik een nog slechter gevoel over het hele dope gebeuren toen ik me realiseerde dat drank en drugs door de autoriteiten gebruikt worden om de massa tevreden en de minderheden onder controle te houden. Ik denk dat de overheid en grote dope syndikaten samenwerken om die minderheden die streven naar sociale en politieke veranderingen eronder te houden. Het is b.v. bewezen dat in de jaren '70 de CIA betrokken was bij de dope voorziening van de hippiescene, om hun politieke kracht te breken en hun publieke aanzien kapot te maken.  

Een ander voorbeeld is de Crack-invasie. In het begin was crack een goede manier voor de autoriteiten om de zwarte jeugd te controleren. Het hele dope gebeuren in de States veroorzaakt een enorme hoop geweld, maar niet tegen de autoriteiten (afgezien van een incidentele dooie smeris). De jongeren en minderheden vechten tegen elkaar en niet tegen de autoriteiten die verantwoordelijk zijn voor de shit waar ze in zitten.  

Later liep het uit de hand met het crack-gebeuren. Nu zijn er wat problemen om de controle over de toestand te herwinnen voor de autoriteiten. De overheid pretendeert actie te ondernemen tegen de dopemaffia vanwege publieke druk. Maar in werkelijkheid maken ze afspraken met de dopesyndikaten en laten hen hun gang gaan zolang het gezag maar niet bedreigd wordt. 

Denk maar aan de Iran/contra affaire. Bedenk wat voor een connecties de dopemaffia heeft om zo'n grote dope en wapen handel op te kunnen zetten. Zonder twijfel reiken hun connecties tot de top van de wereld politiek. Natuurlijk kan de overheid de syndikaten niet openlijk tolereren maar de maatregelen die ertegen genomen worden zijn zeer zwak in vergelijking tot de maatregelen die bijvoorbeeld genomen worden om het systeem te beschermen. 

Laten we het nu eens hebben over de maatschappij waarin we leven. In onze industriële samenleving lijken een enorme hoeveelheid mensen niet te geven om de ellende die er is. Veel mensen weten er niet van, of beter, willen er niet van weten. Deze mensen geven alleen om geld, luxe en de pleziertjes die daar mee verbonden zijn. Een van deze pleziertjes is natuurlijk feesten in de betekenis van zoveel mogelijk zuipen als ze kunnen en zo vaak mogelijk neuken. Mensen die een hoop van dit soort plezier hebben zijn redelijk tevreden en geven nix om wat er verder in de wereld gebeurd.  

Wat ik bedoel te zeggen is dat de overheid een maatschappij als hiervoor beschreven nodig heeft en dat dergelijk gedrag zich enkel laat beschrijven als totaal conformisties. De oprechte burger rebelleert niet, maar af en toe krijgt 'ie de kriebels en voelt zich dan de grote rebel als 'ie zich bezat of te snel rijdt. En zo is iedereen tevreden. Als de normale pleziertjes niet meer volstaan worden er nieuwe dingen uitgeprobeerd, cocaïne, etc. 

De konsumenten van sigaretten en alkohol voorzien de overheid ook nog van extra belasting inkomsten waar dan weer nuttige dingen mee gedaan kunnen worden (tramkontroleurs bv). Al met al zullen sommige mensen zeggen dat straight edge een extreme maatregel is tegen bepaalde problemen, maar ik denk dat alleen radikale maatregelen tot oplossingen kunnen leiden. Als mensen geconfronteerd worden met uitersten zullen ze misschien gaan nadenken over achterliggende ideeën. 

Straight edge en vegetarisme zijn voor mij uitingen van de bereidheid tot veranderen. Het zijn niet alleen een hoop mooie woorden, want waar ik een hekel aan heb, is hypocrisie. Ik ben niet onder de indruk van mensen die hun mond vol hebben van revolutie maar niet eens hun kleine persoonlijke revolutie met succes hebben weten te voltooien. En hoe zit het met jou?

Naar boven
Naar overzicht dit nummer
Naar Jaargang 1991