Naar archief

UIT: NN #96 van 31 oktober 1991   

Bezoek bush en schwarzkopf: hoe slaan wij onze slag 

Overpeinzingen van een krantenlezer 

Op de dag dat een avondkrant melding maakte van het feit dat George Bush weer eens Nederland aan zou doen voor een bezoekje, werd er al weer druk gespeculeerd in de 'aktiescene' over de uitvoering van een alternatieve welkomstparade. 

Juli '91, 

Over de vorm van een dergelijk spektakel, kunnen de meesten kort zijn: een demo natuurlijk. Een demo tegen Bush, waar halen ze het vandaan? Ja, maar wat moet je anders? NN maakt het in die periode helemaal bont. In een speciale editie, met de illustere naam 'Nu of Nooit', voorspelt onze rebellenklup "een bloedbad" tijdens het bezoekje van George. Men suggereert dat er 2.000 mensen naar de demonstratie zullen komen "die alle frust van de laatste jaren van zich af gaan keilen". Per stad zouden anti-Bush basisgroepen minimaal 50 mensen mobiliseren om in november op te togen naar Den Haag. Nou, het kan aan mij liggen maar daar heb ik tot nu toe weinig van gemerkt. 

Over het waarom een gelegenheid als de komst van Bush met beide handen aangegrepen moet worden, daar hoeven we weinig woorden aan te spenderen. Het is gewoon een enorme eikel, het zoveelste zieke machtsbrein-produkt uit de Amerikaanse wereldkeuken. Goed, velen vinden het te gek als er iets gebeurt tijdens dat bezoek, maar wat? En wie het voortouw dan neemt? In gesprekken die ik in die periode voerde rondom dit onderwerp, bleek de mening van diverse personen en mezelf blokvast te zitten. Een demo ligt zo voor de hand, dat we er niet meer aan willen. 

We weten hoe dat verloopt, met z'n 150-en en voor de zoveelste maal gekleineerd worden in de arrogante media. De massamedia: zoals zo vaak in een veel te laat stadium tot de ontdekking gekomen dat de Golfoorlog eigenlijk helemaal niet zo 'clean' is verlopen. Dat Amerika te ver is gegaan, opnieuw. En dan hebben wij het zeker met z'n 150-en weer gedaan: op een gure zaterdagmiddag in november. Nee, niet weer. Maar wat dan? 

Oorlogsmanagement 

"De Amerikaanse generaal Schwarzkopf, commandant van de VS-troepen tijdens de Golfoorlog, is op 4 december dé trekpleister op een symposium met galadiner in het Evoluon in Eindhoven", zo berichtte het Eindhovens Dagblad onlangs. "Hij houdt dan een toespraak over 'managementlessen uit de Golfoorlog'". Nou ja, kan die nog mooier! 

Hoe breng ik op subtiele wijze, buiten de kamera's van de media, honderdduizend Irakezen om zeep. De speech die Schwarzkopf houdt op het 'First World Symposium in The Management of Change' is getiteld 'Human Resources Management: What I learned from the Gulf War'. Het symposium staat in het teken van 'Hoe gaan topmanagers om met ingrijpende en veelomvattende veranderingen'. Op dezelfde bijeenkomst spreekt ook Philips-president Jan Timmer, over de grootscheepse Centurion-reorganisatie. Toe maar, en dat allemaal in ons kleine kikkerlandje. Wat een voorrecht. 

De Beul komt op uitnodiging van het adviesbureau Raadgevend Bureau Geerling (RBG) uit het Noordhollandse Schoorl. RBG is een adviesbureau op het gebied van management, dat in de drie jaar van haar bestaan jaarlijks aan de weg timmert met een symposium. Het heeft klanten als Shell, KLM en de Koninklijke Marine. Behalve Schwarzkopf en Timmer zullen ook Van der Zwan en oud-ambassadeur Gablentz van de Bondsrepubliek een inleiding houden. 

Dilemma of domweg vrees 

Terug naar m'n spannende verhaal. Nu het nog maar een kleine twee weekjes duurt alvorens Bush z'n schreden middenin de Haagse politieke kak zet, maken we ons op voor een demonstratieve tocht. Het maakt niet uit met hoevelen we zijn, we mogen er wezen. Maar het is jammer dat we zo vast zitten in ons denken, waar is de kreativiteit gebleven?  

In de regel, als er een 'topper' Nederland bezoekt, heerst de mening dat er een openlijke aktie gevoerd moet worden, waarbij ieder mens zich zonder veel scrupules aan kan sluiten. De drempel is laag. Velen uit de radikalere kringen zullen dan niet gaan, tenzij het zeker is dat er minstens duizend mensen komen. Een 'in het geheim' voorbereide grootschalige aktie kan alsnog die groep mensen bij het gebeuren betrekken. 

Maar de 'in het geheim' voorbereide akties lekken na mobilisatie zo vaak uit, dat het al snel niet leuk meer zal zijn om een dergelijk spektakel te regelen. Met een klein klubje een flitsende aktie uitvoeren waar Nederland even versteld van staat? Daar moet een voedingsbodem voor zijn, een beweging, waardoor het de moeite loont de risiko's te nemen. Zulke akties kunnen mobiliserend werken. 

Ondanks legio aanknopingspunten, houdt het interne verval ons in een wurgende greep. We durven domweg niks meer. Omdat we denken dat het toch geen donder uitmaakt. We doen cynisch als we weer een oproep onder ogen krijgen voor de demo tegen Bush' Wereldorde. Zonder eigen initiatief en alternatief, heeft niemand het recht zo neer te kijken op een daad. 

Ik zie het citaatje van maandagochtend in ons meest 'cynische' lijfblad al voor me, ergens rechts onderaan op pagina 3: "Ook de antimilitaristen waren traditiegetrouw weer met hun klubje aanwezig". Ik laat me er niet door demotiveren en zal vooraan staan. 


W.Boom

Naar boven
Naar overzicht dit nummer
Naar Jaargang 1991