Naar archief

UIT: NN #92 van 5 september 1991  

WAO en ziektewet aktiedag op prinsjesdag 

Iedereen zal het er wel over eens zijn dat het stelsel van de sociale zekerheid in stand moet worden gehouden, zeker wat de WAO en de Ziektewet betreft. Mensen die buiten hun schuld van deze voorzieningen gebruik moeten maken, mogen geen slachtoffers worden van het wanbeleid van deze overheid.  

Die overheid heeft het miljardentekort veroorzaakt en probeert dat nu te dichten over de ruggen van de burgers. Zij worden in toenemende mate de dupe van die bezuinigingen. De controle is dusdanig dat misbruik maken van de voorzieningen bijna uitgesloten is. Het zal best wel eens gebeuren maar láng niet altijd. Verlaging van de uitkeringen zal niets helpen om de toeloop in de WAO af te remmen zoals is bewezen op 1 januari 1987, toen de WAO verlaagd werd van 80% naar 70%. 

De WAO 

De WAO voor mensen jonger dan 50 jaar wordt afhankelijk van het aantal gewerkte jaren, overeenkomstig de Nieuwe Werkloosheids Wet (NWW), Na minimaal 1 en ten hoogste 2 jaar komt de arbeidsongeschikte van de WAO in de AAW terecht. Dit betekent een uitkering van 70% van het minimumloon. 

Eerste voorbeeld: Een alleenstaande man van 42 jaar heeft 23 jaar gewerkt en wordt door een arbeidsongeval 100% arbeidsongeschikt. Hij verdiende netto f2470 per maand plus 8% vakantiegeld. In de huidige situatie krijgt hij in de WAO 70% van het laatst verdiende loon van f1720 per maand en behoud dat tot aan zijn 65 jaar. Volgens de nieuwe kabinetsplannen krijgt hij dan een WAO uitkering van 2 jaar en verdwijnt dan in de AAW met een uitkering van f1150 per maand. Een totaal financieel nadeel van f1319 per maand. 

Arbeidsongeschikten moeten bereid zijn alle soorten werk te accepteren, ook onder het nivo van zijn\haar capaciteiten of laatste baan. Zij worden door de kabinetsplannen voor een groot deel wel arbeidsgeschikt geacht en krijgen daarom een veel lagere WAO uitkering. Is er voor hen geen passende arbeid gevonden, wat zeer waarschijnlijk is omdat er geen banen zijn, dan glijden zij af naar de AAW en daardoor naar het bijstandsnivo. 30%, 50% of 100% invalide maakt voor dit kabinet niets uit, de bezuinigingen gaan hoe dan ook door. 

Voorbeeld twee: Man ongeveer 45 jaar waarvan 20 jaar gewerkt. Getrouwd en 2 kinderen. Door een hersenbloeding wordt hij 100% arbeidsongeschikt bevonden en gaat in de WAO. Zijn inkomen was f.3723 netto per maand en de WAO uitkering bedraagt 70% van het laatst verdiende loon en wel f2544 netto per maand. Een achteruitgang van f.1179 per maand.  

In het nieuwe kabinetsplan krijgt hij 2 jaar WAO en valt daarna terug op de AAW met een uitkering van f.1150 per maand.Totale achteruitgang is f2608 per maand. Door verlammingsverschijnselen heeft hij bepaalde voorzieningen nodig die door de verregaande bezuinigingen niet meer worden verstrekt. Ook medicamenten die hij broodnodig heeft moeten volgens de bezuinigingen bij het ziekenfonds worden bij betaald maar dat geld heeft hij niet. Hoezo de zwakken in de samenleving ontzien? 

De Ziektewet 

Per ziekmelding leveren werknemers 1 dag vakantie in. hoewel daar per CAO van afgeweken kan worden. Bij ziekte wordt niet langer 100% uitgekeerd maar slechts 70% van het loon. In veel CAO's wordt de ziekte-uitkering nog doorbetaald tot 100% Het kabinet wil nu met werkgevers en de bonden afspraken maken om die 100% ongedaan te maken zodat de CAO aanvullingen op het ziekengeld komt te vervallen. De eerste 6 weken moeten voortaan door de werkgever zelf worden betaald uitgezonderd zwangerschaps- en bevallingsverlof. 

Voorbeeld: Iemand breekt een been en had zich al 3 keer eerder in dat jaar ziek gemeld en is in totaal dus 55 dagen door ziekte afwezig geweest. Hij heeft 26 vakantiedagen per jaar en verdiend f.3000 per maand. Hij verliest 4 vakantiedagen en krijgt tijdens zijn ziekte 70% van zijn loon in plaats 100%. Dat betekent een inkomensverlies van f.2275.90 op jaarbasis oftewel 6,4% minder inkomen. 

Het kabinet verwacht in 1994 zo'n 4,4 miljard gulden te besparen en het aantal WAO uitkeringsjaren met 125.000 terug te brengen. Echter, de arbeidsongeschikten zijn de slachtoffers van dit beleid, want zij zijn degenen die door de kabinetsplannen hun uitkeringen zien dalen tot het absoluut minimum. Het grootste deel van de WAO'ers komt in de AAW terecht en zodoende is het aantal WAO'ers gedaald. Dat een absolute verdraaiing van de werkelijke feiten. 

Het hele probleem moet bij de wortel worden aangepakt door middel van verbeteringen op de werkvloer, vermindering van de werkdruk. Met andere woorden preventie, een betere rechtsbescherming enz. Vooral in de Gezondheidszorg moet veel verbetert worden omdat de uitval daar bijzonder hoog is. Al de bezuinigingen en het ontslaan van pas gediplomeerde verpleegkundigen zijn voornamelijk de oorzaak van het tekort aan gediplomeerd personeel. 

Daardoor is er een te hoge werkdruk ontstaan. Bijvoorbeeld 10 mensen doen het werk van 20. Er is ook geen financiële speelruimte voorradig zodat er zelfs hele afdelingen leeg staan. En dan wordt er niet eens gepraat over de miljoenen verslindende apparatuur die niet gebruikt kan worden omdat speciaal opgeleid verpleegkundig personeel door gebrek aan geld ontbreekt. Alles de schuld van de bezuinigingswoede van de overheid in het verleden en het heden. 

Akties 

Als gevolg van al de plannen worden allerlei akties gevoerd door de vakbonden. Vanaf 9 september trekt een aktiekaravaan door Nederland en brengt o.a. straattoneel. De gezamenlijke vakbonden roepen alle mensen op in hun woonplaatsen de politieke partijen te benaderen en discussies te voeren met vooral plaatselijke CDA en PvdA wethouders enz. Er worden affiches geplakt en buttons en stickers uitgedeeld op weekmarkten en in de bedrijven. 

Via de media worden mensen opgeroepen om op 17 september tijdens de troonrede samen te komen op de Dam in Amsterdam. Verder worden tijdens de troonrede werkonderbrekingen gehouden in het hele land en misschien wel stakingen. De onderwijsbonden hebben hun leden opgeroepen tijdens de troonrede geen les te geven want ook zij komen straks aan de beurt. 

Twee en een half miljoen kinderen zijn dan minstens een uur verstoken van de lessen. Zou het misschien niet beter zijn om als protest tegen de overheid ook de kinderen maar thuis te houden? Niet alleen de vakbonden moeten de straat op maar zeker alle burgers moeten hun stem laten horen. 

Al ben je nu nog jong, vroeg of laat krijgt de jonge mens ook met a: die narigheid te maken, met ziekte en alle gevolgen van dien. Dus allemaal de straat op. Hopelijk zijn wij sterk genoeg om dit kabinet te dwingen om af te treden!

Naar boven
Naar overzicht dit nummer
Naar Jaargang 1991