Naar archief

UIT: NN #81 van 4 april 1991

BRIEVEN

REAKTIE (HOMO)TERREUR

Groot-Brittannië is een afschuwelijk land voor pedo's, potten en flikkers maar in het artikel van de vorige NN #80 over de Britse pedo-vluchteling Steven wordt het wel erg somber, en foutief voorgesteld.

Seks tussen mannen is in Engeland in 1967 en niet eind jaren zeventig gedeeltelijk gelegaliseerd. In Schotland overigens pas vanaf 1980. Lesbianisme is nooit verboden geweest. De leeftijdsgrens voor heteroseks en lesbiese is 16 jaar en niet 15 jaar, voor homoseks bij mannen inderdaad 21 jaar.

Clause 28 is deel van een wet op het lokaal bestuur. Het verbiedt gemeenten om op scholen te laten onderwijzen dat homoseksualiteit aanvaardbaar is als een soort gezinsverband en het verbiedt ze om geld te geven aan groepen die homoseksualiteit propageren.

Er is nooit een rechtszaak gekomen tegen een gemeente die Clause 28 aan haar laars lapt, wat veel gemeenten overigens wel doen. Dat organisaties die opkomen voor homo-rechten (stelselmatig) worden opgedoekt is onzin. Een beperkt aantal groepen is haar subsidie kwijtgeraakt, de meeste niet.

Wat veel vervelender is aan Clause 28 is dat het werkt als een soort zelfcensuur: veel nieuwe groepen durven geen subsidie aan te vragen, want ze zijn bang dat ze het toch niet krijgen. Dat één van de aanklachten tegen Steven gebaseerd is op Clause 28 lijkt me onmogelijk. Ik neem tenminste aan dat Steven geen gemeente is.

Wat je ook kunt zeggen over de verschrikkelijke aidshysterie in Groot-Brittannië het is onzin dat mensen met aids worden opgesloten in aparte huizen (in Zweden is één zo'n huis). Het is ook onzin dat mensen met aids verboden wordt om naar homobars te gaan.

KEES

Naar boven
Naar overzicht dit nummer
Naar Jaargang 1991