Naar archief

UIT: NN #77 van 21 februari 1991  

Gescheiden procesvoering WNC 

"Wij trekken ons niets aan van een 'gerechtelijk vonnis'. Wij proberen ons leven in eigen hand te nemen en zelf te bepalen hoe wij leven en hoe we met andere mensen omgaan, zonder autoriteit en onderdrukking. Samen leven en werken op basis van gelijkwaardigheid. Je moet de dingen niet doen omdat iedereen ze doet of omdat ze je worden opgelegd. Je hebt elk moment zelf de verantwoordelijkheid om keuzes te maken en dan ook te staan voor de gevolgen van die keuzes en deze niet uit de weg te gaan." 

(uit: Waarom wij deze dag barricades opwerpen en stadsvernielingsprojekten aanvallen. Groningen 26-05-1990)   

WIE VAN HET VERLEDEN NIET WIL LEREN, KIEST BEWUST OM FOUTEN TE HERHALEN 

Wij, een aantal mensen uit den lande hebben besloten tot een gescheiden procesvoering van die mensen die verklaringen hebben afgelegd tijdens de weken die we als WNC-arrestanten hebben vastgezeten. Waarom denken wij dat er verschillen zijn tussen ons als niet-verklaarder*s en de wel-verklaarder*s en hoe willen we dit tot uitdrukking brengen. We hebben 2 uitgangspunten om duidelijk te maken hoe we hier over denken.  

Ons eerste punt is, dat een verklaring afleggen bij de smeris iets is wat niet mag gebeuren en dat dit niet te verantwoorden valt. Aan dit idee willen we ook consequenties verbinden. Meer in algemene zin denken we dat er bij de WNC ex-arrestanten verschillen in motivatie en uitgangspunten bestaan in hoe we in de axie hebben gestaan. Dit uit zich o.a. ook in het verklaringen afleggen. Al dan niet een verklaring afleggen heeft niet alleen met concreet eigenbelang te maken maar ook met een algemenere visie over hoe de wereld in elkaar zit en wat we in deze wereld willen doen. 

Ook wij zien natuurlijk in dat er een boel verschillende redenen zijn waarom mensen zijn gaan verklaren. De persoonlijke omstandigheden waarom mensen dat (uiteindelijk) zijn gaan doen nemen we dan ook serieus. Kaar de omstandigheden kunnen wat ons betreft niet een excuus zijn voor verklaren, hoewel we ze ook niet per definitie willen afdoen als zijnde smoesjes. Het al dan niet "makkelijk" verklaren heeft te maken met verschil in uitgangspunt. 

Of verklaringen afleggen in de toekomst niet meer (of minder) zal voorkomen, hangt er mede van af of we (onuitgesproken) individuele verschillen in motivatie en uitgangspunten om aan een axie mee te doen duidelijk kunnen krijgen. 

In de tweede plaats liggen er de concrete verschillen met verklaarder*s. Op basis van materiaal, aangedragen door verklaarder*s kan justitie het waarschijnlijk tot veroordelingen laten komen. We laten ons echter niet leiden door dit gerechtelijk vonnis, het gaat ons om de eigen mensen die het justitie mogelijk maken om een vonnis uit te spreken. 

De manier waarop we het proces willen voeren heeft qua scheiding die we trekken naar ons idee nauwelijks meer dan een symbolische betekenis. Onze voorstelling en de invulling daarvan is dat we een advocaat willen uit het groepje van tien dat bereid is om een politiek proces te voeren. We willen dus niet een advocaat die ook de wel-verklaarder*s gaat verdedigen. Wel kunnen wat ons betreft alle advocaten in gezamenlijk overleg het proces voorbereiden. Dit voorstel komt neer op het oorspronkelijke idee, zoals dat uit Groningen is voorgesteld. 

Tijdens het WNC-proces willen we qua advocaten dus een scheiding maken tussen ons als niet-verklaarder*s en de wel-verklaarder*s. De reden hiervoor is dat het ons in dit geval nauwelijks mogelijk lijkt voor een leer persoonlijke benadering te kiezen. In de eerste plaats is het over mensen oordelen eigenlijk altijd subjectief, persoonlijk getint (wie bepaalt wanneer iemand oké is of niet?). Ook zouden we mensen waar nog nooit mee gepraat is tot niet-meedoen veroordelen. Juist als we sommige verklaarder*s wel toelaten en andere niet zijn we rechter aan het spelen. 

Wat betreft de moeilijkheden over het voeren van een verklaarder*sdiscussie spreekt de geschiedenis met de Mariënburcht (ontruiming begin '87 in Nijmegen) boekdelen. Van de 7 mensen die daarvoor verleden jaar door de Hoge Raad werden veroordeeld, hebben indertijd 5 dermate belastende verklaringen over zichzelf, anderen en structuren afgelegd, dat het tot veroordelingen kon komen. 

Zelfs nu nog lijkt het taboe open stelling in te nemen over dit gebeuren. In plaats van er iets van te willen leren is een algemene consequentie die aan het verklaren wordt verbonden nog steeds, dat dat wat gebeurd is maar met de mantel der liefde bedekt moet worden. In deze zin lijkt het je druk maken over effectieve infiltratie door de BVD en andere inlichtingendiensten wat dubbelzinnig, zolang we niet serieus omgaan met en consequenties trekken uit het feit dat we zelf steeds weer 'vrijwillig' de gewenste informatie aan smeris en justitie leveren. 

We realiseren ons zeker dat de WNC-axie ook een gezamenlijke verantwoording inhoudt wat betreft de dingen die zijn misgegaan. Daarnaast vinden we ook dat iedere betrokkene een eigen verantwoordelijkheid heeft, vandaar ook dat we wat de procesvoering betreft, dergelijke consequenties trekken als we nu doen. Iedereen zal wat het verklaren betreft wel een eigen stellingname hebben over hoe hiermee om te gaan. Hopelijk hebben (zien) mensen nog genoeg zin om hun ideeën duidelijk te maken. 

We realiseren ons ook dat we gezien het verloop van voorgaande discussies zouden.kunnen worden gezien als splijtzwam die koste wat kost een scheiding tussen arrestantenes wil doorvoeren. Dit is niet de opzet. Onze eigen mening en stellingname hebben een basis in bepaalde ideaalbeelden. Hiervoor wensen we dan ook uit te komen. 

We zijn van plan om eventueel tijdens het proces, buiten de rechtszaal om met stellingnames naar buiten te treden. Een ideetje is ook om met andere betrokkenen, dus ook met verklaarder*s, om de tafel te gaan zitten en te kijken naar verschillen in uitgangspunten en motivatie en dit eventueel te publiceren. Omdat de 'fout' verklaren steeds weer wordt gemaakt en min of meer onlosmakelijk verbonden lijkt met 'de beweging' zijn we van plan om te zijner tijd een brochure te maken over verklaren, verhoormethodes etc.  

Natuurlijk is het een prima zaak als mensen die het met onze ideeën en stellingnames eens zijn met ons willen samenwerken. Neem in dat geval even contact op. Ons adres is: Eekhoorntjesbrood, Postbus 41172, 9701 CD Groningen.

Naar boven
Naar overzicht dit nummer
Naar Jaargang 1991