Ravage   ● Archief    ● Overzicht 1990    ● Overzicht #64


UIT: NN #64 van 23 augustus 1990


DE ALLERAKTUEELSTE SITUATIE

In het stuk 'Boykot Eretz Israël' in de vorige NN deed ik voorkomen alsof het de aktuele situatie in Israël en internationaal beschreef. Oplettende lezersters konden echter aan het literatuurlijstje zien dat dat aktuele de situatie tot de Iraakse inval in Koeweit besloeg. Het was me op dat moment een te heikel en ondoorzichtig punt om er een beetje zinnige uitspraken over te kunnen doen. Daarom nu een poging, waarin ik tegelijk in ga op de kritiek op het stuk als of het nu niet het moment is om over druk op Israël te beginnen.

Het is nu dinsdagmiddag. De VS, Groot-Brittannië en andere westerse landen bereiden een militair optreden tegen het Irak van Saddam Hoessein voor. Na de invasie van het emiraat Koeweit (een golfstaat je waar alleen de mensen met een Koeweits paspoort burgerrechten hadden, en de enorme olierijkdom alleen onder Koeweities werd verdeeld) raakte de westerse wereld in paniek.

Saddam Hoessein had een roofoverval gepleegd op een bevriende natie en werd vergeleken met Hitler. De maat was vol, in no time werden strafmaatregelen afgekondigd en de VN-veiligheidsraad kondigde een bindende boykot van Irak af. Vooral de VS en Groot-Brittannië vonden dit niet ver genoeg gaan en stuurden troepen. Zij wilden Irak blokkeren en eisten terugtrekking van Irak uit Koeweit, terugkeer van het 'wettig gezag' en het vertrek van Hoessein als leider van Irak. Wat na 23 jaar bezetting van Israël nooit lukte en wat met Zuid-Afrika nooit gewild werd kon nu wel.

Waarom het nu gebeurt is duidelijk. Het gaat niet om iets nobels als gerechtigheid, het gaat niet om de wandaden van Saddam Hoessein: niemand deed toch wat bij het uitmoorden van de Koerden, of het uitroeien van Iraakse kommunisten, zolang Irak haar militaire dreiging op een vijand richtte, of op iemand waar geen winst uit te persen viel, werd Irak gesteund. Nu keert men om en bestrijdt Saddam omdat de belangen van de westerse landen bedreigd worden: Koeweit was één van de landen die binnen de OPEC de olieprijzen op een voor het Westen gunstig (laag) niveau hielden.

Bovendien zien de VS e.a. de kans om haar invloed in de Arabische wereld te vergroten en eindelijk militaire troepen in Saoedi Arabië te krijgen. Het belang van het Westen is dat in deze belangrijke regio de status quo, inclusief het Palestina-Israël probleem, gehandhaafd blijft. De huidige grenzen, die na de Eerste Wereldoorlog door Frankrijk en Groot-Brittannië werden getrokken, moeten gehandhaafd blijven. Saddam, en met hem velen, stelt deze grenzen ter diskussie en pleit voor Arabische eenheid en tegen de invloed van de westerse landen in de regio.

Ondertussen is het Palestijnse volk sinds 1947 op de vlucht, en zijn de Westoever en de Gazastrook al weer 23 jaar bezet door Israël. In de jaren strijd die gevoerd werd ging het verzet door een aantal fasen. Tot ver in de jaren zestig lag de hoop op rechtvaardigheid bij de Arabische regimes.

Het werden vele jaren vruchteloos wachten, geen daden maar veel mooie woorden. De PLO werd opgericht door de Arabische Liga in een poging het Palestijnse verzet te kunnen blijven controleren. Er stond een diplomaat aan het hoofd, die eveneens vol zat met mooie woorden. Inmiddels waren er onafhankelijke Palestijnse verzetsgroepen ontstaan die de bevrijding zelf wilden bereiken.

Yasser Arafat kwam na een coup binnen de PLO aan het hoofd van de nieuwe PLO. De periode van de gewapende strijd brak aan.Vanuit Jordanië en Libanon kwam een guerrilla-oorlog op gang. Israël reageerde met militaire strafmaatregelen tegen de dorpen of streken in die landen die 'gastvrijheid' verleenden aan Palestijns verzet. Voor een deel van de groepen binnen de PLO, als de PFLP en DFLP, kwam inmiddels de overtuiging dat voor de oplossing niet alleen tegen Israël maar ook tegen de reaktionaire Arabische regimes gevochten moet worden omdat deze de oplossing net zo goed tegen hielden.

De Jordaanse koning Hoessein, bang voor zijn troon, bestreed de opkomende Palestijnse macht, wat in september 1970 uitmondde in grootscheepse moordpartijen op Palestijnen. In Libanon kwam het wankele machtsevenwicht (krappe meerderheid christenen) door de Palestijnen en de Israëlische strafexpedities in beweging. Op termijn kwam met de gewapende strijd geen oplossing. Het verzet raakte haar bases kwijt in Libanon, en verdween naar o.a. Irak.

De Intifada begon, en hoewel er veel gebeurt is de afgelopen twee en een half jaar, kwam een oplossing niet dichterbij. De VS (die Israël met miljarden steun op de been houden) kijken nog altijd de andere kant op, net als de andere westerse landen. De PLO deed vele concessies, die (zoals ze op CNN zeiden) onveranderd strandden op de betonnen muur van Israëls NEE.

En toen kwam Saddam Hoessein die zich opwierp als zijnde de opvolger van groot leider Nasser. Hij sprak mooie woorden over Arabische eenheid, waarin alle Arabieren vrij en welvarend zullen zijn, en waarmee gerechtigheid voor de Palestijnen van Israël kan worden afgedwongen.

Veel Palestijnen zijn enthousiast over de koers van Saddam Hoesein omdat er wat politieke overeenkomsten bestaan, en omdat hij gewoon handelt. Belangrijkste reden is dat veel Palestijnen gewoon hopeloos zijn en Saddam als laatste strohalm zien. Bovendien is hij militair in staat om Israël een grote bek te geven. Het is niet waarschijnlijk dat de meeste Palestijnen onder Hoesseins leiding zullen willen leven.

Mensen die zeggen dat het nu niet het moment is om over druk op Israël te beginnen hebben denk ik gelijk en ongelijk. Het gelijk zit hem in het feit dat de Palestijnen niet bar hoog op de zogenaamde 'politieke agenda' staan, omdat de gehele wereld naar Irak zit te koekeloeren. Nu Israël bijvoorbeeld boycotten staat voor veel mensen ook gelijk aan het verzwakken van Israël op een moment dat het bedreigd is, als kiezen voor Saddam.

Er is echter geen reden om maar niks te doen op dit moment, het had zelfs al veel eerder gemoeten. Er kan best een begin gemaakt worden met de opzet van een kampagne die de druk op Israël moet gaan opvoeren, al is het alleen maar door het naar buiten brengen van informatie. Met die informatie kan ook nu het beeld van Israël veranderd worden. De martelingen in de gevangenissen gaan door, de gevallen uit het stuk hiernaast speelden een half jaar geleden, maar het gebeurt nog, nu, op dit moment.

Dát naar buiten brengen en nog veel meer kan ook tijdens de huidige crisis. Want als het nu niet gebeurt kan het nog maanden duren voordat de tijd wel rijp is, en in die tijd kan de Israëlische regering doorgaan met het onteigenen van Palestijnse grond, het zich toe eigenen van het water etc. De sfeer in Israël begint zeer intolerant te worden tegenover Palestijnen en zelfs 'linkse' Israëli's, en meer en meer komt het idee op om de Arabieren er maar gewoon uit te gooien. Alleen druk op Israël van buiten af kan verdere ontwikkelingen in die richting voorkomen.

rik

 

 

.Terug naar boven