Ravage   ● Archief    ● Overzicht 1990    ● Overzicht #63


UIT: NN #63 van 9 augustus 1990


WNC GRONINGEN, DE DISKUSSIE GAAT VERDER

Ik geloof niet dat ik een uitgesproken mening heb over de ontruiming van het WNC. Mijn gedachten worden gevormd door een heleboel overwegingen. Omdat ik me door sommige kritieken ook persoonlijk voel aangesproken vind ik het nodig om te proberen wat van m'n gedachten op papier te zetten.

Om te beginnen denk ik dat je, alvorens met kritiek te komen, je moet afvragen wat het doel van de axie is geweest. Uit reakties blijkt dat dit voor veel mensen verschilt. Voor sommigen is publiciteit belangrijk, over cityvorming, kraken, PvdA-beleid etc. Voor anderen gaat het erom een stap te doen in de richting van een 'betere' beweging (wat dat dan ook moge zijn). Weer anderen gingen mee om hun haat en woede af te reageren op de smeris.

Voor mijzelf, en volgens mij ook voor veel anderen, ging het er in de eerste plaats om dat er radikaal verzet geboden zou worden tegen de ontruiming. Zo zie je al een aantal verschillende motieven van mensen die zijn meegegaan. Er zijn er ongetwijfeld nog meer, maar het lijkt me duidelijk dat er niet één doel was voor de hele groep. Het behouden van het pand was al niet meer mogelijk, anders was dat zeker voor iedereen de inzet geweest.

Uiteraard speelden voor mij ook de publiciteit, de continuïteit van onze 'sociale strijd', de 'geweldkick' en nog andere dingen mee. Hoewel ik op zich voorstander ben van het hebben van een persgroepje, kon ik begrijpen dat er geen was. Ten eerste door de hetzerige ervaringen van het WNC met de burgerlijke media, ten tweede omdat we vaak genoeg tegen een muur van onwil oplopen als we iets naar buiten willen brengen. Als ze pas reageren als we geweld gebruiken, waarom zouden we daar dan op dat moment in meegaan?

Bovendien krijgen we wel publiciteit. Misschien niet de beste, maat toch publiciteit. En hoe zou je kunnen voorkomen dat er bij een axie als deze slechte publiciteit komt? Als het Forum niet geweest was,was het wel iets anders. Ten slotte heeft heel Nederland (en daarbuiten) begrepen dat we ons verzet hebben tegen de ontruiming. Dat is de kern van de zaak.

Een andere overweging is deze: De pers is een instrument van de machthebboos, om hun doen en laten goed te praten. Als je dus écht iets goeds te vertellen hebt maak je jezelf misschien juist wel belachelijk door je afhankelijk te maken van de gevestigde media. En willen we wel, net als de machthebboos, óns doen en laten goedpraten tegenover die pers?

Ik geloof niet dat 'de beweging' in haar bestaan bedreigd wordt door axies als deze. Misschien juist wel door de angst voor dit soort axies bij veel axievoerdoos. Ondanks de negatieve gevolgen die ze op korte termijn lijken te hebben, hebben we dit soort (gewelddadige) axies af en toe nodig, om niet weg te zakken in een gezapig leventje, waarin axievoeren soms dezelfde funktie gaat vervullen als een 'gewone' baan. Verbreden is leuk, maar er moet niet teveel voor opgeofferd worden. Waar blijft onze eigen identiteit dan nog?

In het stuk 'KRITIEK OP ONTRUIMING WNC' in de vorige NN staat letterlijk: "Het lijkt mij dat in principe afgezien moet worden van geweld omdat veel mensen dit anno 1990 niet (meer) willen of begrijpen." Afgezien van de vraag of we in principe af moeten zien van geweld ben ik het niet eens met de motivatie. Ik heb niet de indruk dat veel mensen vroeger zo graag geweld wilden of het zoveel beter begrepen. Zeker de gemiddelde Telegroflezo niet waarschijnlijk. In de toekomst is het misschien zelfs wel noodzakelijk dat bij gewelddadige axies nog veel meer geweld gebruikt moet worden. Haar dan wel gericht!

In hetzelfde stuk schrijft R.: "Het moment om voor behoud van een pand te werken ligt tussen de kraak en de ontruimingsdag en niet op de ontruimingsdag". Daar ben ik het mee eens, en je kan die tijd in mijn ogen gebruiken om je duidelijk te manifesteren, te laten zien wie je bent en wat je wilt etc. De ontruimingsdag lijkt me geschikt om te protesteren of je te verzetten, afhankelijk van wat je wilt of nodig lijkt. Je moet elke situatie anders beoordelen; voor mij zijn bijvoorbeeld de Stadhouderskade en het WNC niet met elkaar te vergelijken. Bij de Stadhouderskade ging het om het deelraadsbeleid, het Heinekenterrein, de mensen in de buurt, spekulatie enzovoorts. De inzet bij het WNC was voornamelijk het zelfbepaald leven in eigen ruimtes. Oftewel autonoom leven. Of dat althans te proberen. Elke ontruiming is anders.

Overigens heb ik de indruk dat veel kritiek voortkomt uit onbekendheid met de Groningse situatie. Misverstanden zou je het soms kunnen noemen.

Wat me teleurstelt, is dat veel mensen zich (hebben) laten meeslepen door de hetzerige berichten in de pers, ook van tevoren al, met name n.a.v. de dood van L. Dat de axie ook op medekrakoos overkomt als blind geweld vind ik onbegrijpelijk. Iedereen weet toch waar het om gaat en dat we geen geoliede & gedrilde oorlogsmachine zijn. Natuurlijk gaan er dingen fout, dat kan je bij geen enkele axievorm helemaal voorkomen. Het is alleen de vraag in hoeverre het mogelijk is daarover openlijk te discussiëren. Volgens mij wordt er in kleine groepjes wel veel over gepraat. O ja, nog iets over de continuïteit: het is prima erover te discussiëren, maar volgens mij moet het axievoeren continueren, dan volgt de discussie vanzelf.

Volgens R. lijkt de axie "zelfs als een overwinning, een sukses gezien te worden zeker nu artikel 140 door de rechter is afgewezen. De kritiek wordt niet besproken." Ik weet niet zo goed of ik de axie nou een sukses vind of niet. Volgens mij is dat ook niet zo belangrijk. Het is gebeurd, en we moeten verder met de opgedane ervaringen. Veel deelnemoos hebben in mijn ogen wel een goed gevoel overgehouden aan de gebeurtenissen, ondanks de doorstane ontberingen. Wat mij enorm gesterkt heeft is alle steun die er op gang kwam, gecombineerd met de belachelijke vertoning die justitie er van gemaakt heeft. Daarnaast was de verbondenheid tussen (bijna) alle arrestoos een geweldige ervaring die in de toekomst nog heel nuttig zal kunnen zijn.

Ik heb zelf (uiteraard misschien omdat ik ook tot de arrestoos behoorde) niet de indruk dat er echt een scheiding is ontstaan "tussen mensen die wél en niet hebben vastgezeten", zoals Fem in 'Te Gek Om Los Te Lopen' (ook in NN #62) schrijft. Volgens mij is er wel een enorme band gegroeid tussen de arrestoos, maar kan iedereen daar alleen maar van profiteren. Overal zitten mensen die elkaar kennen, met dezelfde ervaringen die ze door kunnen geven. Het lijkt me wel te begrijpen dat bepaalde dingen niet in het openbaar besproken worden, maar in kleine groepjes of heel nadrukkelijk met alleen direkt betrokkenen. De kritiek wordt zeker wel besproken, maar (nog) niet als vorm van evaluatie. Hopelijk gebeurt dat ook nog, anders vind ik dat we in gebreke blijven.

Over artikel 140 ben ik absoluut niet optimisties; ik verwacht zwaardere straffen bij het hoger beroep, of anders aanpassing van de wet op wat langere termijn.

Ik zou nog veel meer kunnen en willen reageren op alles en iedereen, maar i.v.m. de naderende deadline zal ik alleen nog even ingaan op de 'gewelddadig uitgelokte ontruiming'. Ik vind het uitlokken vaneen ontruiming eigenlijk altijd een zwaktebod, omdat we het pand niet kunnen behouden en dus alleen zelf nog bepalen wannéér het ontruimd wordt. Het is sterker om de komst van de smeris af te wachten en ze dan op hun donder te geven. Dat is helaas vaak niet mogelijk, en dan moeten we misschien onze zwakte onder ogen zien en het behoud laten vallen als doel. Maar het verzet moet wel duidelijk gaan om de ontruiming. Als je blijft zitten kan je soms nog een paar maanden of langer gewoon wonen en werken. Onder zware druk natuurlijk, maar het getuigt van wilskracht en doorzettingsvermogen.

Tot slot wil ik iedereen aanraden om ergens de Grachtenkrant van 30-07-90 op te zoeken en het stuk 'don't believe what you read of hoe de burgerlijke media ons denken vertroebelen of de stem van de zwijgende krakersmeerderheid' te lezen. Dat werpt een interessant licht op de tot nu toe geschreven kritieken.

GROETJES VAN EEN NN'er

 

 

.Terug naar boven