● Ravage   ● Archief    ● Overzicht 1990    ● Overzicht #61

UIT: NN #61 van 12 juli 1990

IS HOMOSEXUALITEIT NOU EEN ZONDE???

ITTERSUM - Op donderdag 5 juli is de deur van evangelie gemeente 'De Deur' in Ittersum (nabij Zwolle) opgesierd met enkele roze driehoeken. Dit naar aanleiding van het pamflet dat door deze klub verspreid werd in de Arnhemse binnenstad (zie bijgeplaatst kopietje).

Het mag duidelijk zijn dat dit soort lasterlijke praat ten aanzien van homosexuelen niet gepikt hoeft en kan worden. Het is een grof schandaal om mensen te krenken in hun gevoel. Veel woorden willen we aan het pamflet niet vuil maken. Het spreekt voor zich. Wij, potentiële zelfmoordgevallen en gefrustreerden, worden wederom gekonfronteerd met heteroterreur. Ditmaal door een klub die zich christenen noemt. Christenen die andere mensen in een verdomhoekje drukken, andere mensen niet in hun waarde laten.

Homosexualiteit is geen ziekte, maar een sexuele geaardheid. Als mensen daarvan gefrustreerd raken, dan is dat wel door dit soort pamfletten en niet door hun geaardheid. Voor veel homosexuelen is het een lang proces hun geaardheid te accepteren en te durven uiten. Maar zeker is dat na die acceptatie weinigen daarover gefrustreerd raken, laat staan zelfmoordneigingen vertonen. Laten we wel wezen. Dit was enkel een waarschuwingsaktie. Alles zal in het werk worden gesteld om dit soort Jennie Goeree-achtige gewauwel aan te pakken. Het laatste woord is hier nog niet over gesproken.

DE ROZE KWASTEN

BERICHIE UIT DORDRECHT

DORDRECHT - Na 5 jaar leven in MERWEDROOM kregen we begin april te horen of we maar zo vriendelijk wilde wezen om binnen 1 maand op te rotten. Dit omdat de huidige eigenaar Van Bree (Blarikum BV. + nog wat andere BVees) ons pand wil verkopen aan Pauw, die hier een reklamebu ro wil beginnen. De rest wil Pauw dan gaan verhuren aan andere bedrijfjes (fotostudioos enzo).

Omdat we hierop niet in wilden gaan werden we gedagvaard. op dit proces (1 mei) maakten we bekend dat we de plannen alsmede de financiële kant niet echt overtuigend vonden, dit omdat Van Bree, Pauw gaat financieren om MerweDroom aan te kopen en of Pauw dat dan sowieso allemaal wel kan bekostigen. Ook MD zelf heeft een fikse opknapbeurt nodig, het is een monumentaal pand en mag dus niet gesloopt worden.

De rechter wou dan ook niet gelijk uitspraak doen omdat die eerst het pand wou bezichtigen (samen met Pauw + aanhang) om te kijken of Pauw het dan nog steeds wilde kopen. Maar aangezien Pauw MD nog steeds dolgraag wilde hebben besloot de rechter op 12 juni om toch tot ontruiming over te gaan en dat moet dan op 1 sept. gaan gebeuren, de klootzak. Dan dienen wij dus opgerot te zijn.

We weten nog niet wat we met de komende ontruiming gaan doen, maar we gaan zeker niet zomaar weg. MERWE-DROOM is woonruimte voor 11 bewonersters, een garage/sleutelruimte, er is een botenbouwplaats, een doka, ateliers, een kroeg/konsertruimte, oefenruimte en woonruimte voor 4 katten, een hond en een konijn. MERWE-DROOM de BUNKER en alle andere bedreigde panden moeten blijven GVD. Alle arrestanten onmiddellijk vrij. Geen toepassing art. 140. Ideeën ontruim je nooit, kraken gaat door.

bewonersters + gebruikersters MERWE-DROOM

SOLIDAIR MET HONGERSTAKERS SPANJE

GRONINGEN - Maandag 2 juli werd door burgemeester Jos Staatsen en de Spaanse handelsattaché Valencia om 19.00 uur de opening van de landenweek over Spanje verricht. Dit moest met veel ophef en feestelijkheid gebeuren... echter helaas (niet al het tuig zat vast) waren er 20 mensen aanwezig die deze gelegenheid aangrepen om de hongerstaking in Spanje van de GRAPO en de PCE(r) onder de aandacht van de toegestroomde feestvierende stadjersters en 250 genodigden te brengen.

Met spandoeken en pamfletten gebeurde dit. De politie reageerde nerveus en gefokt, de groep mensen werd nauwlettend gadegeslagen en gevolgd. Na de opening ging Josje S. nog vlak bij de axievoerdersters staan om de gemoederen trachten op te fokken (dit ontlokte de schreeuwen: "oorlog, nog meer oorlog!", "ZWIJN!!", etc.) maar nokte na het Spaanse volkslied - gespeeld door de politiekapel - vrij snel af naar de eretribune. Al met al een geslaagde aktie die ondanks politie en stille provokatie prima verliep.

De tekst van het pamflet: "Dat wat jullie noch in de pers gelezen noch op radio of tv gehoord of gezien hebben: de Spaanse regering vermoordt zijn politieke gevangenen. Op 25 mei 1990 is Jose Manuel Sevillano Martin gestorven. 44 Politieke gevangenen, militanten uit de (herop. gerichte) Spaanse Comnunistische Partij (PCE(r) en uit de Antifascistische Verzetsgroepen van de 1ste Oktober (GRAPO) zetten hun hongerstaking, die ze al meer dan 200 dagen voeren voor het verkrijgen van bajesomstandigheden die overeenkomen met hun status van krijgsgevangenen, voort.

Al in 1981 heeft de Spaanse regering de communistische gevangene Juan Jose Crespo Gallende de dood ingedreven, voordat ze tegemoet kwam aan de eis tot samenvoeging die de politieke gevangenen, gesteund door een grote krachtige volks solidariteitsbeweging, stelden. Het is nu al meer dan een jaar geleden dat de regering van Felipe Gonzales haar (PSOE, vergelijkbaar met PvdA hier) haar afspraken van toen verloochende en verder ging met het opnieuw verspreiden van de gevangenen over alle uithoeken van Spanje. Waarbij hen opnieuw belet werd te studeren, te diskussiëren en hun theoretische werken van militante gevangenen te ontwikkelen.

Vandaag spreekt de Spaanse regering het vonnis uit: de vastberadenheid van de politieke gevangenen maakt hun dood noodzakelijk. Dat is de inhoud van het onmogelijke alternatief dat de Spaanse regering geeft, door haar weigering om de terechte eisen tot samenvoeging van de politieke gevangenen in te willigen. Voor de 'demokratische' erfgenamen van het Franquisme komt het niet uit om politieke gevangenen in Spanje te hebben: de militanten kunnen dus alleen maar verdwijnen door het afzweren van hun identiteit - en als ze dat niet doen betekent het de dood in hun strijd. De eerste twee doden zullen binnenkort gevolgd worden door anderen die er al klaar voor zijn, vastgebonden aan hun bed, afgestompt door 'kalmerende' middelen en in 'leven' gehouden door intraveneuse (d.m.v. infuus) dwangvoeding. In totaal zijn het 44 kameraden en kameradinnen die op een dergelijke manier tegen hun wil in 'leven' worden gehouden.

Dit alles heeft niemand in de krant kunnen lezen, noch op de radio of tv gehoord of gezien. Het is zo dat de media zich blind houden - en proberen ons te verblinden met het licht dat op Oost Europa geworpen wordt, waar door de sociaal demokratische regeringen van West Europa wordt toegestaan de kat in het donker te knijpen, om zodoende politieke gevangenen te vermoorden in Spanje, in Turkije, in Marokko, in Israël en in het grootste deel van de EEG-staten plus in de staten die ekonomische vrienden van dezen zijn. De westerse media zijn geen informatie-organen, het zijn propagandisten van de valse demokratie, doof, stom en blind voor de politiek van de westerse moordenaars regeringen. De medeplichtigheid van de schrijvende en audiovisuele pers verergert van dag tot dag.

Jullie hebben nooit gelezen of gehoord van de situatie van politieke gevangenen in Spanje of daarbuiten, noch van de diverse en voortdurende oproepen om hun legitieme eisen te ondersteunen. Toch hebben 50.000 mensen vier maanden geleden gedemonstreerd in Bilbao, en eind mei heeft de politie twee demonstranten in Pamplona ernstig verwond. Bovendien zijn de zetels van het Rode Kruis in Madrid en in Virgo al weken lang bezet, evenals de Spaanse consulaten in Hamburg, in Luik, in Zürich en in Frankfurt. Ook zijn er verschillende andersoortige akties gevoerd tegen de belangen van de Spaanse regering in Brussel, Essen, Hamburg en elders. De media houden alles tegen dat de vuile was van onze 'demokratieën' zou onthullen; of we ons nu vreedzaam met veel mensen manifesteren of met de meest direkte kracht van onze beperkte middelen.

We moeten ons zelf informeren en ons zo snel mogelijk organiseren. Breek de medeplichtige stilte die de misdaden van de regering Gonzales bedekt. Hun strijd, onze strijd, internationale solidariteit.

SOLIDARITEITSAKTIE VOOR CASABONNE

AMSTERDAM PERSVERKLARING: "Zondag 8 juli 's nachts hebben wij onze solidariteit aan Jean-Philippe Casabonne willen uiten d.m.v. leuzen kalken, verfbommen gooien en een ruit in keilen bij het Franse consulaat aan de Vijzelstraat.

JP Casabonne, een Franse student, wordt sinds drie jaar gevangen gehouden in Spanje. Hij werd gearresteerd omdat hij z'n adres had gegeven aan twee Basken, die later in het bezit van een wapen werden opgepakt. Hij wordt er van beschuldigd deel uit te maken van een gewapend gezelschap. December '88 moest hij voorkomen. De aanwezigheid van zijn advokaat werd onmogelijk gemaakt en zijn dossier nooit in het Frans vertaald. Hij werd veroordeeld tot zes jaar gevangenis zonder bewijs.

Casabonne heeft a tijd de strijd van het Baskische volk gesteund, daarom is hij waarschijnlijk zo hard aangepakt. Hij weigert gratie aan te vragen, want dat zou betekenen dat hij schuldig is. Drie jaar is te veel, Jean-Philipe moet vrij!

BEZETTING SPAANSE AMBASSADE BERLIJN

BERLIJN - Op vrijdag 8 juni is de Spaanse ambassade in Oost-Berlijn bezet door een aantal Westberlijnersters. Bewust of onbewust heeft dit in de West- en Oostduitse pers tot een reeks misverstanden geleid.

Het ging niet om, zoals de TAZ meent, om "vrienden van de GRAPO" of om een "aktie van Spaanse extremisten", zoals de Süddeutsche Zeitung dacht. Ook de in verhouding welwillende Berliner Zeitung, zit er naast, als ze gelooft dat Spaanse studenten de ambassade bezetten.

Veeleer ging het om een protest tegen de invoering van inhumane detentievoorwaarden in Spanje, detentievoorwaarden die, toegegeven, vanuit de BRD in West-Europa al algemeen gebruik zijn. Dat kan echter niets veranderen aan de principiële inhumaniteit van de regels veranderen, die isolatie en dwangvoeding tot normaliteit verklaring.

Het ging de bezetters namelijk niet om de verdediging van Spaanse terroristen, GRAPO en PCE(r). Ze weten weinig van deze beide groepen, interesseren zich daar ook niet bijzonder voor. Het ging hen er enkel om, ertegen te protesteren dat gevangenen in Spanje en elders en binnenkort ook bij ons (de DDR, typ) onder inhumane voorwaarden worden vastgehouden.

Over het verdere verloop is te zeggen dat de bezettersters tegen 11.15 uur door de politie ontruimd werden. Ze werden naar Pankow gebracht. Daar werden ze naar eigen verklaring door de politie provocerend behandeld. Een telefoongesprek en het kontakt met hun advokaat werd geweigerd. De bezettersters weigerden hunnerzijds aparte verhoren en eisten de gemeenteraad van het centrum als bemiddelaar. Na 5 uur werden ze vrijgelaten. (Bron: Telegraph 11)

.Terug naar boven