● Ravage   ● Archief    ● Overzicht 1990    ● Overzicht #60

UIT: NN #60 van 28 juni 1990

WNC: OVER DE GEBEURTENISSEN IN WINSCHOTEN

Begin juli vindt in Groningen het proces plaats tegen de 139 arrestanten van het Wolters Noordhoff Complex (WNC). De helft daarvan, tenminste zo laat het zich nu aanzien, is momenteel op vrije voeten gesteld. Op deze paginaas buiten de aktuele berichtgeving over de arrestanten en hun juridische beslommeringen, tevens enige beschouwende artikelen, die, als je wilt, gezien kunnen worden als eerste diskussiebijdragen.

Voorafgaand: ruim 23 uur per dag in de cel in Winschoten is waanzin, we hebben daar herhaaldelijk over geklaagd, we willen dat de deuren regelmatig open staan, we willen langer luchten. Vriendelijk of onvriendelijk, we zullen nu iets moeten doen. We willen in ieder geval gezamenlijk het proces voorbereiden.

Zaterdag 16 juni 1990

's Middags tijdens het luchten konstateren we opnieuw dat de situatie werkelijk onhoudbaar is. Met her en der gevonden stukjes hout, een glas en een theelepeltje gaven we een prachtig slagwerkkonsert. De bovenverdieping doet natuurlijk mee. Als de bewakers zeggen dat we naar binnen moeten, trommelen we door, één van ons zegt dat we de hoofdbewaker willen spreken, eerder gaan we niet mee. Nog één keer: naar binnen, nee dus.

Ze verdwijnen, komen even later terug met de hoofdbewaker en nog twee bewakers. "Naar binnen!", brulden ze. Wij: "Nee, we willen eerst praten, we hebben een verzoek." "Jullie hebben niks te verzoeken, naar binnen!" Wij hebben ondertussen onze stokken e.d. op een hoop gegooid om geen agressieve indruk te maken. Eén van de bewakers doet een uitval, grijpt één van ons bij haar armen, krijgt assistentie van andere beulen, ze trekken hevig, maar wij trekken terug, het lukt ze duidelijk niet. Nog een vrouw wordt tegen de grond gekwakt. Ze besluiten assistentie van buitenaf op te roepen. Wij wachten nog steeds op ons gesprek overigens.

Anderhalf uur later komen enkele kleerkasten de luchtplaats op, identiteit onbekend, volgens ons geen smeris, ze zien er eerder uit als bazen van kroegen die door fasco's gefrekwenteerd worden. We staan dan (zitten eigenlijk) tegenover 7 bewakers en 2 kasten. Eén voor één worden we naar binnen gesleept. Als we in de gang zijn komen dan platte petten eraan, wat jammer, ze zijn te laat. Verzetten is zinloos, we hebben nu geen behoefte aan een matpartij die we sowieso verliezen.

In onze cellen teruggekeerd beginnen we een beetje lawaai te maken, zoals we zo vaak doen. Dan horen we van boven dat ze vanavond geen rekreatie hebben op grond van 'het gebeuren'. We maken wat meer lawaai, ze staan goddomme voor niets, de zwijnen, natuurlijk hopen ze dat de vrouwen boven nu van ons balen, dat zijn ze immers gewend in hun normale werk (enkelen komen uit Veenhuizen).

Na drie weken hebben ze nog niet door (hoe kan het ook als je zo gekonditioneerd bent) dat hun verdeel-en-heers spelletje bij ons niet werkt, integendeel, het keert zich enkel tegen hun. Boven wordt ontiegelijk gegild, een vrouw die verbaal protesteert tegen het rekreatieverbod wordt de cel uitgesleurd, de trap afgekwakt en naar de isocel gebracht. Later horen we dat ze zich heeft moeten uitkleden in de aanwezigheid van mannelijke bewakers. Toen ze zich daartegen verzette, werd geschreeuwd dat ze op moest schieten "anders doen wij het wel".

Het lawaai neemt nu giganties toe, we zijn ver buiten de bajes te horen. Tijdsbesef had ik niet meer, ik denk dat het uren duurde. Maar ze hebben er iets op bedacht, boven klinkt wat gestommel, deuren gaan open en dicht, er wordt wat geschoven en er wordt een vrouw naar beneden gehaald en in een lege cel gekwakt. Haar cel wordt blijkbaar leeggehaald, even later moet ze weer naar boven en de volgende vrouw komt tijdelijk naar beneden.

Door een spleet in het deurraampje kunnen we zien wat ze doen. Ik lach me werkelijk slap, het is zo'n waanzinnig gezicht, het vangnet tussen de begane grond en de verdieping ligt vol tafels, stoelen, prullenmanden, etc. Ze halen werkelijk alles weg, de bedden, glazen, kleren, boeken, schrijfbenodigdheden, shag, post, kaarten worden van de muur afgerukt (en half verscheurd natuurlijk, over vernielen gesproken) tekeningen en andere dingen die de cel wat opfleuren, toiletspullen, je kunt het zo gek niet bedenken, alles gaat eruit op de matras met deken en de po na. De cel wordt daarna nog geïnspekteerd op verstopte spullen, juist ja, de gordijnen, daar kun je een hele boel shag in kwijt, bij sommigen wordt er zo agressief gerukt dat de rails mee naar beneden komen...

Ze hebben haast want om 9 uur begint een voetbalwedstrijd. Voor we weer ons nu erg lege celletjes in mogen, worden we gefouilleerd en ook de schoenen moeten uit. Beneden zegt een vrouw als haar cel aan de beurt is dat ze dit niet kunnen maken, dat dit onmenselijk is, "op rapport, op rapport!" krijsen ze, en ook zij wordt naar de isocel (ze hebben er maar twee) gesleurd. Als ze alle cellen gehad hebben wordt er ook nog gezegd dat, als we de po's weer gebruiken om lawaai te maken, die ook de cel uitgaan (so what, dan pis ik op m'n matras, schuimrubber absorbeert uitstekend).

Inmiddels is ook de radio uitgeschakeld en op het cel bellen wordt niet gereageerd, later schakelen ze die ook uit. Aan minstens één vrouw worden haar medicijnen geweigerd. Natuurlijk denken ze dat ze weer een oorlog gewonnen hebben, wederom vergissen ze zich lelijk, wij laten ons niet intimideren door kun sankties, we worden alleen maar sterker en vastbeslotener!

Zondag 17 juni

De radio is nog steeds uit, er mag niet getelefoneerd worden; de hele dag wordt individueel (willekeurig) of in groepjes van twee gelucht. Ook de luchtruimte is gereduceerd tot enkele vierkante meters, we mogen ons niet in de buurt van het cellenblok begeven en roepen is verboden (de zondagsrust dient gerespekteerd te worden, nietwaar?). Ook zijn de celbellen regelmatig uitgeschakeld. Douchen gaat nu ook individueel ("normaal" twee tegelijk) en de deur gaat op slot. Op de toiletten mag slechts één vrouw per keer, "normaal" zijn dat er twee.

's Middags krijgen we een papier met daarop de omschrijving van de disciplinaire maatregelen en een klachtenformulier van de kommissie van toezicht. Invullen is wat moeilijk zonder pen, dus die wordt door een bewaker gebracht. De maatregelen zijn getroffen op grond van het huishoudelijk reglement voor het HvB, par. 10, art.76. De in de tekst genoemde aanleiding(en) zijn leugens, de volgorde opzettelijk omgedraaid. Zo zou de direkteur besloten hebben het luchten niet meer etagegewijs te laten verlopen als gevolg van een zitdemo gehouden door een negental dames.

Leugen 1: We hielden geen zitdemo, we verzochten om een gesprek met de hoofdbewaker over onze hechtenisomstandigheden. Verder zou de rekreatiemogelijkheid ons zijn ontnomen n.a.v. de lawaaidemo. Leugen 2: De lawaaidemo werd begonnen toen boven al was medegedeeld dat de rekreatie niet doorging.

De celinventaris wordt, ter bescherming van Rijkseigendommen, beperkt tot een matras met toebehoren en een nachtspiegel. Voor zover ons bekend zijn onze persoonlijke eigendommen geen rijkseigendommen. Vanwaar dan deze ordinaire diefstal? En what about het geweld tegen minstens twee vrouwen die naar de isocel zijn gesleept, het sexuele geweld tegen minstens één vrouw die zich moest uitkleden? Hierover natuurlijk geen notitie van opperzwijn, direkteur E.L. de Ruiter.

Zondagavond krijgen vele (alle?) vrouwen shag en boeken terug, ook de radio gaat weer aan. Maandagavond worden vuilniszakken met persoonlijke eigendommen teruggebracht. Er ontbreken hier en daar dingen, brieven zijn gescheurd etc. Luchten net zoals zondag. Het telefoonverbod is opgeheven.

We hebben zaterdagavond besloten om ons laatste middel in te zetten; vanaf zondag 17 juni zijn we in hongerstaking tot onze legitieme eisen zijn ingewilligd. Onze eisen zijn:

-         Opheffing van alle beperkende maatregelen (luchten, rekreaktie)
-         Stopzetting willekeurige sankties (isocel, uitkleden, geweld, e.d.)
-         Uitbreiding luchten tot minimaal één uur
-         Cellen open gedurende de middaguren
-         Gelegenheid tot gezamenlijke procesvoorbereiding.

ALLE NN-VROUWEN IN "NOORDESCHANS", WINSCHOTEN

VERVOLG OP HONGERSTAKING WINSCHOTEN

Zondag weigert iedereen eten, de hongerstaking is een feit. Zondagmiddag komen de twee vrouwen uit de isocel terug. Op maandag bellen we onze advokaten, die direkt de direkteur bellen, deze sprak over een 'noodsituatie', in het kader dus van krijgstermen. Eén vrouw blijft volgens de bewakers té lang op de plee en wordt in isolatie gestopt. De stemming onder ons is grimmig. Bewakers verschijnen alleen nog gedrieën aan de deur uit angst voor onze 'ongekende' agressie. Dinsdag horen we de radio; op het ANP iets over de hongerstaking. We horen dat mensen in andere bajessen ook willen gaan hongerstaken. De laatste vrouw komt terug uit isolatie.

De stemming is nu rustiger en we zijn blij dat er 'buiten' op ons gereageerd wordt. We krijgen vuilniszakken met onze spullen terug, sommige dingen ontbreken. Woensdag luchten we weer met 5 vrouwen. We beginnen een beetje last van duizelingen te krijgen, het hongergevoel is verdwenen. Donderdag horen we dat we overgeplaatst worden naar Hoogeveen. We besluiten dat we doorgaan met hongerstaken tot de overplaatsing en in Hoogeveen opnieuw te bekijken hoe de situatie is.

Vrijdagnacht worden 'opeens' 12 vrouwen van hun bed gelicht. Eruit, jullie zijn vrij. Zeven vrouwen blijven achter. Zaterdag houden 6 vrouwen op met de hongerstaking. De celdeuren blijven open, de situatie is relaxed. Voor 7 vrouwen zijn ze niet bang. Eén vrouw gaat door, ook uit solidariteit met andere gevangenen die nog steeds in isolatie zitten. Dinsdag 19 juni worden de zeven vrouwen overgeplaatst naar Dordrecht. Het lijkt erop dat Winschoten voorgoed dicht is.

LAATSTE NIEUWS ARRESTANTEN

Het is bijna onmogelijk om alles wat er gebeurt met de arrestanten een beetje bij te houden. Wel komen er steeds meer brieven binnen, er zijn mensen vrijgelaten enz. Hieronder kort over de juridiese stand van zaken op dit moment.

Het eerste wat speelde was het schorsingsverzoek op vrijdag 22 juni. Niet alle advokaten hadden dit ingediend. "Dat levert toch niets op". Terwijl andere advokaten wel optimisties waren. Echt ergens op rekenen deden we die vrijdag dan ook niet. Des te blijer waren we toen er 's avonds verhalen binnen kwamen 'dat er mensen vrij zouden komen. Alle steungroepen begonnen koortsachtig elkaar te bellen, met uiteindelijk als resultaat dat er 's nachts om twaalf uur bekend was dat er 45 mensen vrij zouden komen. De NN-nummers vlogen om je oren, wie kwamen er vrij, zat je vriendje er ook bij? Dat mag eigenlijk niet uitmaken, maar dat deed het natuurlijk wel. Sommige arrestanten worden midden in de nacht de straat op geschopt. Voor zover wij weten is iedereen door de diverse steungroepen goed opgevangen.

Na het weekend zeggen de advokaten dat er volgens hen geen enkele logika in het vrijlatingsbeleid' zit. Voor de duidelijkheid: er zijn mensen vrijgelaten die niets hebben verklaard (ook hun naam niet), mensen die wel verklaringen hebben afgelegd, dan wel over zichzelf dan wel over anderen. Wel is duidelijk dat een aantal mensen als leiders wordt gezien, die zitten dan ook wel tot het proces.

Maar eerst diende nog het hoger beroep tegen de gevangenhouding. Dit vond plaats op dinsdag 26 en woensdag 27 juni. Door de vrijlating van 45 mensen door het schorsingsverzoek was iedereen erg optimisties over dit hoger beroep. Helaas viel het erg tegen, er werden maar 5 mensen vrijgelaten.

Het ziet er dus naar uit dat er 74 mensen tot het proces vast zitten. De processen zijn van dinsdag 3 juli tot en met maandag 9 juli. De dagen worden ingedeeld naar advokaat. Er zijn ongeveer 40 advokaten bij de hele zaak betrokken, dat maakt het voor hun ontzettend moeilijk om een beetje greep te krijgen op het geheel. Wel wordt het steeds duidelijker dat de arrestanten in de bajes de gezamenlijke procesvoorbereiding steeds beter van de grond krijgen. Ook de mensen die vrijgelaten zijn, zijn hier druk mee bezig.

Op donderdag 28 juni heeft er een solidariteitsdemo plaats gevonden in Utrecht Door onze deadline, drukker, PTT enz. moet je tot het volgende nummer wachten voor een verslag. (en een oproep heeft ook niet veel zin meer). Als je naar het proces toe wilt, moet je een briefkaartje sturen naar: Arrondissement Rechtbank, Postbus 781, 9700 AT in Groningen. Hierop vermelden welke dag je wilt (en een tweede keus) en natuurlijk (?) je naam. Bij het proces moet je je legitimeren. Als je dat niet wilt, en toch de arrestanten wilt steunen moet je tijdens de procesdagen gewoon maar naar Groningen gaan.

Voor meer info: steunpunt Groningen 050-133247. Of gironummer 2819508 t.n.v. Steunfonds Basta Groningen.

.Terug naar boven