Ravage   ● Archief    ● Overzicht 1990    ● Overzicht #57


UIT: NN #57 van 17 mei 1990


WERKPLICHT EN LAGERE UITKERINGEN

Eindelijk hadden ze het rond. De werkloze jongeren zouden nou eens echt hard aangepakt worden. Na jarenlang gesukkel over het jeugdwerkgarantieplan, de jongerenkorting en de vele andere duistere p1annen hadden ze op het ministerie van asocia1e zaken een totaalpakket samengesteld. Een super oplosmiddel waarmee alle jongeren tot 27 in een aantal jaren tewerk gesteld zouden worden. Hopla, en weg is uw werkloosheidsprobleem.

Het drie-fasenplan had als volgt moeten werken: jongeren tot 21 moeten het met maximaal 456 piek stellen. Dat is het bedrag voor thuiswonenden. Boven de 21 moet je een half jaar wachten voor je een bijstandsuitkering krijgt. In dat halve jaar krijg je een uitkering ter hoogte van het budget voor levensonderhoud volgens de Wet op de Studiefinanciering. Dat betekent f.435.88 voor een 'thuiswonende' en f.783,06 voor een uitwonende schoolverlater.

In dat halve jaar moetje een baan vinden. Lukt dat niet, dan mag je nog een half jaar zelf zoeken, met een bijstandsuitkering. Daarna wordt je geplaatst op een garantiebaan. Tegen minimumloon 32 uur per week werken, soms betekent dat nog minder dan een bijstandsuitkering.

De hetze

Tot zover de plannen. Na jarenlang gerommel met regelingen is eindelijk een ruime Kamermeerderheid bereid de arbeidsdwang voor jongeren in te voeren. Na D'66 en de VVD staan nu ook CDA en PvdA achter het wetsvoorstel. De laatste twijfels zijn weggenomen door een publiciteitskampanje met onder andere de PvdA-econoom Flip de Kam. Deze schaarde zich in het koor van werkgevers door de aanval op de werklozen te openen. Krakers en punkers moeten tewerk gesteld worden. Geen uitkering meer voor dat tuig.

Breeduit kwamen de uitspraken in de pers. Gevolgd door diverse praatprogramma's over uitkeringsfraude en werkschuw tuig. Ouderen die niet in arbeidspools willen, jongeren die de boot missen, hele volksstammen die zich van de maatschappij vervreemden. Staatssekretaris Elske ter Veld pruttelde voor de vorm nog wat tegen over de fraude, maar over de arbeidsplicht was langzamerhand iedereen het eens. Het klimaat was rijp gemaakt voor drastiese maatregelen. Het wetsvoorstel hoefde alleen nog even formeel door de Kamer om vervolgens ingevoerd te worden. Leek het.

De kink in de kabel

Op papier was alles rond, maar toch bleek het plan niet uitvoerbaar. De werkgevers en vakbonden waren het niet eens met de voorwaarden. Samen met de overheid vormen zij binnenkort het bestuur van de nieuwe Regionale Buro's voor de Arbeidsvoorziening (RBA), nu nog arbeidsburo. Zij moeten de regeling uitvoeren. Hun tegenstand dwong het kabinet dan ook af te zien van het wetsvoorstel.

De werkgevers zijn tegen de regeling omdat zij niet willen toezeggen dat ze altijd voor de benodigde garantiebaantjes zullen zorgen. Misschien lopen over een paar jaar de winsten wel terug en zijn zelfs onderbetaalde slavenbaantjes nog te duur. De vakbonden vrezen dat de goedkope garantiebaantjes gewone banen zullen verdringen.

De regeling is weer even van de baan. Maar niet voor lang. "We moeten op zoek naar een nieuwe formule die zo dicht mogelijk blijft bij de opzet van het plan", aldus minister De Vries. Allemaal zijn ze het er over eens dat de werkloze jongeren naar het werk geduwd moeten worden. Hun probleem is dat niemand de eindverantwoording wil dragen. Met arbeidsdwang hebben ze weinig moeite. Op 31 mei a.s. is er een vervolgoverleg tussen kabinet, werkgevers en vakbonden. Een overeenkomst lijkt nog slechts een kwestie van tijd.

Aktie!

Vrijwel niemand heeft het meer over de dwang. Het lijkt wel of die vanzelfsprekend geworden is. Wij willen protest aantekenen tegen deze gang van zaken. Voor ons zijn arbeids- en scholingsdwang absoluut onverteerbaar. Bovendien dreigt het kabinet alsnog jongerenuitkeringen fors te verlagen. Een oud verhaal in een nieuw jasje. Nu nog voor 'schoolverlaters', later voor alle jongeren. zij moeten naar het 'studiefinancieringsnivo'.

Daar wil het kabinet uiteindelijk alle uitkeringen hebben. Dat bedrag van 750 piek is precies 50 % van het minimumloon. Op Europees nivo is dat bedrag een leuk gemiddelde met het oog op de naderende eenwording. Voor degenen waar het om gaat is er een klein probleem: je komt niet van de honger om, maar er is niet van te leven. In een normale maatschappij hebben mensen zelf de mogelijkheid en de middelen te bepalen wat ze belangrijk vinden. Zonder dwang en met een behoorlijk inkomen.

Daarom willen wij onder andere de aandacht vestigen op de belachelijke overwaardering van betaald werk. Er zijn meer mensen die onbetaalde arbeid verrichten dan mensen met een betaalde baan. Uit protest tegen het alleen waarderen van (onderbetaald werk willen wij onze stem laten horen bij het overleg tussen kabinet, werkgevers en vakbonden. Hun arbeidsdwang en kortingen op uitkeringen kunnen niet door de beugel.

Op 19 mei zijn we in Den Haag te vinden bij de mani 'Nederland tegen verarming', met eigen stencils en een spandoek. (Bovendien komt er die middag een picket bij de Britse ambassade tegen de Poll Tax.) Dit is onderdeel van een kampanje tegen werkplicht en een vervolg op de akties van 20 februari jl.

Netwerk Uitkeringsgerechtigden

Postbus 1586 5200 BP Den Bosch

 

 

.Terug naar boven