Ravage   ● Archief    ● Overzicht 1990    ● Overzicht #55


UIT: NN #55 van 19 april 1990

TRANSNATIONALE AUTONOMEN BIJEEN

1 mei 1990, Parijs. De actuele veranderingen in de wereld kondigen een decennium vol mogelijkheden aan. 'Het socialistisch kamp' is met een enorme explosie opgeblazen. Deze dictaturen zijn omvergeworpen door opstanden waaruit honger naar vrijheid en naar een lang geweigerde autonomie blijkt. Maar houden deze omwentelingen op bij de Brandenburgse Poort?

Ook in de vrije wereld gaan bij het tegenstrijdige proces van op gang gebrachte veranderingen tekens uit die weliswaar minder spectaculair zijn maar evenzo veelbelovend, en in staat zijn om het idee te ontkrachten dat wij in de best mogelijke wereld zouden leven. Een kompleks web van rebellie begint te ontstaan waardoor sociale rollen en verhoudingen als ook instituties ter diskussie worden gesteld, onze verhouding tot het milieu en de biosfeer opnieuw wordt gedefinieerd en stelling wordt genomen tegen de gevestigde kennis en macht.

In Italië en Frankrijk wordt door werknemers strijd gevoerd tegen bezuinigingen; vastgeroeste hiërarchieën en het mechanisme van salarisonderhandelingen. In de Verenigde Staten en Italië ageren vrouwen tegen het tegenoffensief van de moral majority's. In Duitsland en elders wordt de vernietigende rationaliteit van het industriële systeem onder vuur genomen. Bijna overal wordt de krisis waarin de politieke representatie zich bevindt vergroot.

Ook al deze bewegingen vormen een antwoord op de manier waarop -ook al gebeurt dit in democratische vorm- hun autonomie wordt ontkend. De handhavers van de ver van veilige gevestigde orde doen snel een beroep op de overwinning van de demokratie en het 'einde van de geschiedenis'. Wij staan hier dus tegenover een echt ideologisch offensief dat zich ten doel stelt elk sociaal antagonisme af te slaan door de cultus van consensus.

Maar wij staan niet aan het einde van de geschiedenis. Integendeel, deze tijd is er een van historische vernieuwingen vol subversieve mogelijkheden, die kunnen leiden tot een nieuwe koers, gebaseerd op de tegenstelling tussen demokratie en autonomie, tussen een systeem van inperking en ontplooiing.

Wil deze nieuwe koers ingang kunnen vinden dan zal aan een aantal voorwaarden voldaan moeten worden: er moeten ideeën en praktijken worden geïnitieerd die overeenstemmen met de nieuwe situatie, een subversieve, transnationale beweging zal gedefinieerd moeten worden als een meervoudig uitdrukkingsmiddel van een autonome identiteit. Er dienen netwerken, gelegenheden voor dialoog en aktie te worden gecreëerd, waarbij voorbij zal moeten worden gegaan aan de huidige vormen van verdeling en verspreiding van onze kracht. Dit is het projekt waaraan wij willen werken.

Een eerste stap in die richting kan bestaan uit het organiseren op 1 mei 1990 van een transnationale Autonomenbijeenkomst in Parijs. Een breedschalig openbaar initiatief met een internationale strekking. Want de vijand verspreidt zijn macht steeds verder in de wereld, met versterking van zijn oudste bastions. Europa, om er maar één te noemen, wordt momenteel verandert in één ekonomisch, politiek, justitieel en politioneel geheel ondanks ons en tegen ons.

De eerste doelstelling van deze ontmoeting is het opnemen van de situatie. Door wie wordt tegenwoordig een nieuwe verhouding tot de sociale praktijk en verandering uitgedragen? Wat zijn de implikaties van de huidige sociale en ekonomische veranderingen voor de radikale kritiek? Welke plaats neemt het ekologisch vraagstuk in binnen de algemene kritiek op de kapitalistische produktie en samenleving? Op welke manier kunnen deze aspekten door ons worden gebruikt om de crisissituaties in het Oosten het Westen te decoderen op een positieve manier, in het perspektief van een radikale oppositie tegen de demokratie en het officiële socialisme?

Deze vragen behoeven allemaal een antwoord. Wij willen echter niet als salonideologen een diskussie opzetten. Daarom vinden wij het van belang onze aanwezigheid op een praktische manier te tonen (manifestaties, koncert, samenkomsten) waardoor kontakt en konfrontatie tussen mensen van verschillende praktijken en initiatieven kan worden gestimuleerd.

De voorlopige opzet van de bijeenkomst (van 28 april tot 1 mei) is als volgt: een autonomen-manifestatie, met muziek, in de traditionele 1 mei stoet, als teken van alternatieve kracht in al zijn diversiteit; een serie vergaderingen/debatten over verschillenden thema's: politiek-kritiek, het autonomenprojekt, ekologie, de krisis van de kapitalistische maatschappij, arbeidskritiek, het einde van het officiële communisme, de demokratie voorbij, sociale tegencentra en -culturen. Verder kunnen er aktiviteiten gepland worden voor de toekomst afhankelijk van de inbreng van de deelnemers/sters.

Om deze bijeenkomst te konkretiseren en een werkelijk moment van konfrontatie en overeenstemming te kunnen vormen, hebben we een tamelijk korte termijn (de komende weken) gesteld om na te gaan welke groepen en personen uit de verschillende landen geïnteresseerd zijn. Het spreekt eigenlijk vanzelf dat alleen een kollektieve, grote betrokkenheid het succes van een transnationale ontmoeting kan garanderen. Alle groepen en personen die deze brief ontvangen worden hierbij van har te uitgenodigd om dit initiatief door te geven en kontakt op te nemen met het organiserend kollektief.

Transnationale Bijeenkomst-organiserend kollektief (Iris, La Lezarde, Contre en anderen). Adres: La Learde, BP 161, 75966 Parijs Cedex 20, Frankrijk. Tel. (1) 42.72.04 55 (op zondagen van 16.00,tot 20.00 uur).

 

 

.Terug naar boven