Ravage   ● Archief    ● Overzicht 1990    ● Overzicht #54


UIT: NN #54 van 5 april 1990

INVASIE PANAMA DUURT VOORT

Het Pentagon heeft toegegeven dat er een onderzoek loopt naar twee VS-soldaten wegens het vermoorden van Panamese gevangenen die gedurende de invasie opgepakt werden. Het wordt door de militairen gezien als een individueel geval begaan door ongedisciplineerde GI's. Maar er komen steeds meer bewijzen dat het doelbewust vermoorden van leden,van het Panamese leger (PDF) en van burgers, een belangrijk onderdeel was van de strategie bij de invasie.

In New York is een Onafhankelijke Kommissie voor Onderzoek naar de VS-invasie in Panama opgericht. De Kommissie heeft honderden getuigenissen verzameld van ooggetuigen van de slachting door de 30.000 soldaten van het invasieleger. Uit die getuigenissen konkludeert de kommissie dat de strategie van de VS onder meer bestond uit het gebruiken van militaire terreur tegen die sektoren van de Panamese bevolking waarvan het meeste verzet te verwachten was. Het betreft hier niet alleen het PDF-leger, maar ook burgers uit Panama's zwarte arme wijken.

El Chorrillo, een arme wijk gelegen vlakbij het hoofdkwartier van de POF, was een van die gebieden. VS-troepen hebben de wijk gebombardeerd en beschoten met zware artillerie, vanuit de lucht met boordgeschut beschoten en tenslotte tot de grond toe afgebrand. Carl Glenn, een onderzoeker die verbonden is aan de onafhankelijke kommissie, sprak met veel van de nu woningloze bewonersters.

Jonge moeder

Een jonge moeder die in haar etage zat met haar zuster en haar zoontje van zeven toen de invasie begon, vertelde aan Glenn: "Ik was aan het strijken toen ik de eerste machinegeweergeluiden hoorde. Dit was om ongeveer 11.30 uur. We gingen naar het balkon waar je kleine rode lichtjes kon zien vliegen die volgens de buren projektielen waren. Dertig of veertig minuten later verschenen er vier helikopters die in de richting van de kazerne vlogen. De helikopters schoten met allerlei soorten wapens, want je kon horen dat de inslagen en explosies van verschillende omvang waren."

"De lichten in de wijk gingen uit en huizen begonnen in brand te vliegen", vertelde ze verder. "Het was chaos. Mensen probeerden uit hun brandende huizen te komen, maar ontdekten dat ze tussen twee vuren inzaten. Tanks en pantserwagens en VS-soldaten te voet naderden, schietend. We konden het niet geloven, mijn zoon huilde van verschrikking. Het beste wat mijn zus en ik konden doen was hem met ons lichaam beschermen. Bij elke bomontploffing schudde het huis en braken ramen."

Een andere bewoner van El Chorillo vertelde Glenn dat op 21 december, de morgen na de invasie, een groep van 18 Amerikaanse soldaten door zijn straat kwam en "elk huis binnenging. We zagen de mensen -de bewoners- naar buiten komen, gevolgd door de soldaten, en daarna zagen we de huizen, een voor een, in rook opgaan. De VS-soldaten waren de huizen in brand aan het steken."

Het is in de arme arbeidersbuurten waar nationalistiese en anti-Amerikaanse gevoelens het sterkst zijn en het is in deze wijken dat de VS massamoord begaan heeft, volgens de kommissie. In de provincie Cocle schat het Rode Kruis dat tussen de 700 en 800 mensen omgekomen zijn. Een dokument dat Glenn kreeg van het Nationale Mensenrechten Kommitee, en dat gebaseerd was op een rapport van het Rode Kruis in Cocle, onthult dat een aantal PDF-militairen zwaar gefolterd was. Het betrof vooral leden van de eenheid 'Machos de Monte', waarvan bekend was dat ze loyaal waren aan de regering Noriega.

Het rapport van het Rode Kruis bevestigt ook een bericht dat in Panama hardnekkig de ronde doet maar nooit de pers in de VS haalde, namelijk dat het Pentagon de invasie gebruikte om enkele hoogtechnologiese wapens uit te testen. De Amerikaanse militairen bevestigen dat twee van de nieuwe Stealth bommenwerpers zijn ingezet om bommen van 2.000 pond af te werpen.

Maar Washington heeft niet toegegeven dat het nieuwe soorten anti-persoonswapens heeft gebruikt, hoewel er bewijzen zijn dat dat gebeurd is. In het rapport van het Rode Kruis staat dat "personeel dat mediese verzorging gaf aan gewonden ontdekte dat wapens van een nieuw en experimenteel karakter waren gebruikt." "Sommigen van de gewonden", verklaart het rapport "hadden gaten in hun lichaam die extreme bloedingen veroorzaakten, als een zeef. Medies personeel was niet voorbereid en had geen middel om hier iets tegen te doen, veel van deze mensen stierven."

Het rapport stelt vast dat er ook laserwapens gebruikt zijn. De onderzoekskommissie heeft getuigenissen van chirurgen die beweren dat ze gezichtsbeschermers droegen nadat ze ontdekten dat sommige van de gewonden getroffen waren door kogels die twee keer konden exploderen.

Velen van het medies personeel van de ziekenhuizen in Panama Stad werden in de dagen na de invasie ontslagen, gearresteerd of ze 'verdwenen'. Tien doktoren die dienst hadden in het Santo Tomas ziekenhuis in Panama Stad werden gearresteerd door VS-militairen die beweerden dat er vanuit het ziekenhuis geschoten werd. Het oppakken van doktoren, medies personeel en werknemers van begraafplaatsen en mortuaria, was een taktiek die ontworpen was zodat een nauwkeurig verslag van de aantallen doden en gewonden gedurende de invasie onmogelijk was, verzekert de kommissie.

Het verbranden van lijken en gebruiken van massagraven was een ander middel om het aantal doden verborgen te houden. Een rapport van het Nationale Mensenrechten kommitee beweert dat in de provincie Cocle "honderden lichamen werden verbrand" door VS-soldaten die vlammenwerpers gebruikten. De onderzoekskommissie heeft talloze andere verslagen van ooggetuigen van VS-soldaten die vlammenwerpers gebruiken om lichamen mee te verbranden.

Een onlangs opgericht 'Verbond van Familieleden van PDF-ers die sneuvelden op 20 december', zet de door de VS ingestelde regering Endara onder druk om het juiste aantal doden van de invasie te onthullen. Het verbond eist dat de lichamen uit zes massagraven een herbegrafenis krijgen.

Nieuwe aanvallen van de VS.

Op 10 maart vielen Amerikaanse troepen de wijk Curundu in Panama Stad binnen, onder het mom van een jacht op drug dealers. Panamese tegenstanders van de invasie van 20 december zeggen dat het werkelijke doel van deze operatie, waaraan zwaarbewapende helikopters en pantserwagens deelnamen, was het intimideren van een zich heroprichtende beweging onder de arme Panamezen.

Professor Cecilio Simon, een zwarte Panamees die hoogleraar is aan de Universiteit van Panama, beschreef de militaire operatie van 10 maart als een "tweede invasie", wegens de grote hoeveelheid troepen en materieel die ingezet was. Simon legde een verband tussen de Amerikaanse operatie en een demonstratie van 5.000 arme bewonersters van de wijk San Miguelito op 8 maart. Ook die wijk werd zwaar getroffen door de invasie.

De demonstratie ontstond nadat 500 ontheemde mensen een luxueus appartementengebouw hadden gekraakt. Troepen van de door de VS geleide Publieke Krachten, die opgericht werden door het Pentagon na de ontmanteling van de PDF, vielen de demonstranten hardhandig aan in San Miguelito.

Waarom houden VS-troepen Panama nog steeds bezet, bijna drie maanden nadat president Bush verklaarde dat met de invasie alle gestelde bedoelingen behaald waren? De onderzoekskommissie stelt dat nu het doel is om van de afspraken voor het Panama-kanaal van 1977 af te komen. Hiervoor heeft Washington een marionettenregering nodig die toe zal staan dat al de 14 Amerikaanse bases voort zullen bestaan, ook lang na het jaar 2000 als het Kanaalverdrag ingaat.

De onderzoekskommissie heeft ontdekt dat Washington tenminste drie uitvoerige en ingewikkelde onderhandelingsrondes gevoerd heeft met afgevaardigden van de regering Noriega in de eerste vijf maanden van 1989. Tijdens de onderhandelingen zou de regering Bush aangeboden hebben om de aanklacht tegen Noriega in te trekken.

Het verzoek aan de rechter tot intrekking zou zelfs al op papier gezet zijn. In ruil daarvoor wilde de VS de verzekering dat de bases voort zouden mogen bestaan na het jaar 2000. Volgens bronnen die dicht bij de onderhandelingen zaten, werden de onderhandelingen verbroken in mei '89 toen Panama duidelijk maakte dat de bases volgens de afspraken van 1977 opgeheven zouden moeten worden.

De Onafhankelijke Onderzoeks Kommissie organiseert op 5 april een grote manifestatie in het Stadhuis van New York. Daar zullen tal van prominente Panamese vakbondsleiders, religieuzen, vroegere regeringsleden en bewonersters van El Chorillo spreken. De Kommissie is te bereiken op 36 E. 12 th St., New York, N.Y.

(Uit The Guardian (VS) 28 maart 1990, Keest/Ultimatum)

 

 

INVASIE KONSULAAT VS AFGESLAGEN

Vrijdagmiddag 23 maart, vijf voor een op het Leidseplein in Amsterdam. Het beeld: een twintigtal als indianen verklede vrijheidsstrijders, een wandelende Big Mac, twee kosmonauten, een vier meter hoog alternatief vrijheidsbeeld op wielen, gehuld in de kleuren van het FSLN en de in de lucht geheven arm draagt geen brandende toorts maar een staaf dynamiet, antimilitaristen in zelfgemaakte oorlogsbodems, bakfietsen op inventieve wijze omgebouwd tot levensgevaarlijke katapulten en kanonnen, een generaal om de groep van 200 vrijheidsstrijders/sters aan te voeren. Klaar voor de invasie van het consulaat!

Klokslag één uur maakt Radio Voice of Amsterdam bekend dat het consulaat niet is ingegaan op onze eis om haar handen terug te trekken van Midden-Amerika. Het ultimatum is verstreken, we trekken op naar het Museumplein. Twee busjes met stillen begeleiden ons. Aangekomen bij het Museumplein krijgen we nog meer begeleiding: zes busjes ME. De tegenstander is goed voorbereid.

Bij het consulaat nog meer verdedigingstroepen, drie busjes ME, een bus platte pet en een waterwerper. Achter de hekken rondom het consulaat meer ME met honden. De helikopter ontbreekt. We vallen aan, aan de voorzijde van het consulaat. Pijlen verlaten bogen, verfzakjes en dito bommetjes waaien over het hekwerk. Het hekwerk wordt afgeschermd door platte petten, zij staan al klappertandend onze bewegingen aan te zien. De mobiele katapult wordt hen teveel en die proberen ze op ons te veroveren. Middels klappen over en weer wordt het ding weer door ons heroverd. Wat denken ze wel!

Het komende anderhalve uur ondernemen we verschillende aanvalspogingen, een aantal malen wordt er door de agenten gechargeerd. Indianen houden krijgsdansen, de twee aanwezige geluidswagens produceren zo'n oorverdovend lawaai dat de eerder gedane oproep om een radiootje mee te nemen achteraf nergens op sloeg. Pas op twee kilometer afstand van het strijdtoneel kon je weer wat van Radio Voice of Amsterdam verstaan.

De aanwezige 16 à 20 stillen stonden onze invasiepogingen op de voet te volgen, maar arrestaties bleven vooralsnog uit. Deze vonden plaats nadat de ME het slagveld betrad. Dat gebeurde in het heetst van de strijd, terwijl we massaal bezig waren met onze laatste aanvalsgolf. Even daarvoor hadden we nog geprobeerd het hekwerk omver te trekken middels een touw.

De laatste aanvalspoging: ondersteund door ophitsende muziek uit de speakers (aanvallen! tetteretet!). Alles wat we nog in handen hadden werd over het hek richting consulaat gegooid. Het werd met vrolijke kleurtjes opgefleurd. Nu kregen de agenten het wel erg benauwd en sloegen in het wilde weg om zich heen. ME schoot hen te hulp en stillen arresteerden mensen van ons. De waterwerper begon te spugen, maar spuit tegen een boomtak waarna het water neerdaalt op de linie ME. We trokken ons terug, ook al ging dat wel erg traag. Met name onze leider, de generaal, bleef wel erg lang hangen in de voorste linie.

Er komt een Amerikaanse krant uit, de Herald Internationalist Tribune, met het laatste nieuws over de invasie. Met een redelijk voldaan gevoel beginnen we de terugtocht. Achteraf blijkt dat er acht vrijheidsstrijders zijn opgepakt; vier daarvan komen diezelfde avond alweer vrij. Maandag de overige vier, die middels foto-dagvaardiging op 31 mei voor moeten komen voor 'openlijke geweldpleging'. Vrijdagnacht pleegt de aktiegroep RAAR een aanslag op het consulaat.

 

- - - -

RAAR MAAR WAAR!

In de nacht van vrijdag 23 op zaterdag 24 maart j.l. hebben wij, de Radical Anti-Amerikaanse Rebellen ('RAAR'), de eerder die dag afgeslagen invasie van het Amerikaanse consulaat te Amsterdam alsnog voltooid. Ons commando wist ongehinderd de tuin van dit imperialistische bastion te bereiken, waarna wij de fiets van de consul hebben ontvreemd en het spiegeltje van diens auto volledig onklaar hebben gemaakt. De Yankees kunnen meer van dit soort akties tegemoet zien als zij hun Midden-Amerika beleid niet wijzigen!!

OOG OM OOG? TAND OM TAND

- - - -


DAKPANNEN

In sommige gedeeltes van El Salvador lijkt het of de mensen vreemd met hun afwas omgaan. Pannen, deksels en andere ijzeren voorwerpen liggen de meeste tijd buiten op het dak. In dezelfde gebieden kun je bomen tegenkomen die het hele jaar kerst vieren, vol met slierten aluminiumfolie.

'Het zijn de 'anti-radar wapens' van de bevolking. De oorlog in El Salvador wordt namelijk mede gevoerd met de spionagegegevens van de Amerikaanse radarvliegtuigen. Die werken zo nauwkeurig, dat ze groepjes guerrilla's door de reflektie van hun metalen wapens registreren. Het verzet had al snel het antwoord: zorgen dat overal metaal rondslingert zodat de radar door de bomen het bos niet meer ziet.

 

 

.Terug naar boven