Ravage   ● Archief    ● Overzicht 1990    ● Overzicht #54


UIT: NN #54 van 5 april 1990

RARA: 'ALS JE VREDE WILT, ZORG DAN VOOR RECHTVAARDIGHEID'

Vandaag hebben wij een bescheiden korrektie aangebracht in het officiële vervolgingsbeleid en het ministerie van Justitie een koekje van eigen deeg gepresenteerd. We hebben daarbij gebruik gemaakt van twee explosieve ladingen en een tijdsvertrager, die we geplaatst hebben bij de 'huisdrukkerij' van het gebouw. Onze aktie van vandaag ligt in het verlengde van de aktie van RARA tegen de KMAR, een week geleden.

De vernieuwing aan de buitenkant van dit gebouw houdt niet op bij de toegangspoort. Binnen wordt hard gewerkt aan een hernieuwde vormgeving op het gebied van kontrole en repressie. Aanwijsbaar vinden zich de verantwoordelijken, planners en strategen van een misdadig asielbeleid, vluchtelingenkampen, ultra-moderne bajessen en geautomatiseerde kontrole-instrumenten. In samenwerking met andere landen wordt hier een gekoördineerd justitieel beleid bepaald ter bescherming van de politieke en ekonomiese eenwording van Europa.

Justitie en binnenlandse veiligheid vormen samen een van de terreinen waarop de Europese eenwording konkreet plaatsvindt. Een voorlopig sluitstuk van de justitiële eenwording had de ondertekening van de uitvoeringsovereenkomst op het Schengen-akkoord moeten zijn. 'Schengen' is destijds op verkenning gegaan met vijf aan elkaar gewaagde lidstaten van de EG. Zij gingen op pad met de vraag, hóeveel moeite het kost die eenwording daadwerkelijk te realiseren. Een test-case dus, een politiek projekt, waarvan de betekenis veel verder reikt dan de grenzen die het aangeeft.

Het uitstel van de ondertekening, uiteindelijk te wijten aan het ontbreken van tegenmaatregelen ten aanzien van de "potentiële immigratiestroom van miljoenen Duitse burgers" (z.g. etniese Duitsers, niet alleen uit de DDR, maar ook uit bijv. Roemenië) zorgde in Nederland voor enorme opluchting. Nu hoefden de diverse protesten, die zich op het laatste moment opstapelden, zoals het gebrek aan openbaarheid en participatie, de vergaande persoonsregistratie die Schengen inhoudt enz., niet meer via de parlementaire bla bla gekanaliseerd te worden. Ze losten zich vanzelf op. Het hele parlement, inklusief groen-links, toonde zich blij en tevreden, terwijl het toch echt niet hun protest was waaraan het uitstel te danken was. Kohl haalde de bewuste kastanje uit Neerlands politieke vuur.

De opzienbarende ontwikkelingen in Oost- en Midden-Europa vormen niet de enige reden waarom het dak niet op het Schengenhuis gezet werd. De bouw stagneerde meerdere malen en de vraag is of die eigenlijk nog wel afkomt. Een deel van het materiaal is namelijk inmiddels al door de twaalf lidstaten van de EG overgenomen. De respektievelijke hoofdstukken uit de Schengenovereenkomst worden bijgewerkt en gespecificeerd tot ze als afzonderlijke verdragen door de twaalf ondertekend kunnen worden. Nu al kent de EG het verdrag over het asielrecht, met precies dezelfde punten als het Schengenakkoord. Hoe dan ook, of het huis nu onafgebouwd of onbewoond blijft, het fundament staat.

Wat die hernieuwde vormgeving van kontrole en repressie, waaraan hier gewerkt wordt, betekent, is wel het duidelijkst zichtbaar op het gebied van de asielpolitiek. De uitwijzingsmachine, waarmee asielzoekers gekonfronteerd worden, is de laatste jaren steeds meer geperfectioneerd: onder druk van het ministerie van Justitie worden grenskontroles al door ambassades in het land van herkomst zelf, of door luchtvaartmaatschappijen uitgevoerd. De asielprocedure is steeds verder verkort, wat inhoudt dat ambtenaren van justitie via een komputeruitdraai bepalen of iemand kan blijven of niet. Er vindt een aktief opsporingsbeleid plaats: razzia's in pensions en ateliers, inzet van nieuwe marechaussee-teams, etcetera.

De hardheid van de asielpolitiek heeft in enkele West-Europese landen een sociale beweging doen ontstaan, die protest en direkte praktiese solidariteit met elkaar verbindt en zo de deportatiepraktijken tenminste enigszins bemoeilijkt. Diverse militante akties hebben de uitvoerders hiervan rechtstreeks getroffen. Onze aktie van vandaag ligt in het verlengde van de aktie, die vorige week door RARA tegen de KMAR gedaan is, en wij onderschrijven de daarin gestelde eisen:

- Vluchtelingenbeleid uit handen van politie, marechaussee en justitie.
- Geen gedwongen vestiging in kampen, geen vreemdelingenbewaring, sluiting van de speciale gevangenissen.
- vrije toegang voor vluchtelingen tot alle noodzakelijke financiële, juridiese, sociale, edukatieve en mediese voorzieningen.
- Erkenning sexe-specifieke vluchtgronden; schrappen van het begrip 'ekonomies vluchteling'.

Hoe onmenselijk de behandeling van vluchtelingen is, willen we hier nog eens herhalen. Iedereen, wiens ogen, oren en hart nog enigszins openstaan, kan het weten. Het racisme en de hypocrisie druipen er gewoon vanaf. Enerzijds wordt er gespreken over "hordes vluchtelingen aan onze grenzen", die "profiteren van onze voorzieningen", terwijl anderzijds in EG-verband de bezorgdheid uitgesproken wordt over het feit "dat het Europa aan voldoende bevolkingsaanwas ontbreekt", dat "het voortbestaan van de Europese bevolking veiliggesteld moet worden". West-Europese vrouwen worden d.m.v. premies en reageerbuisbevruchting gestimuleerd om kinderen te krijgen, terwijl toch beweerd wordt dat Nederland "vol" is.

De macht en willekeur van politie en marechaussee binnen de asielpolitiek zijn nu al aanzienlijk. De Europese verdragen zorgen ervoor dat de macht nog meer in handen van deze uitvoerders te liggen komt en daarmee bij hun subjectieve beoordeling. "Wat het ook wordt, het betekent buitenlandertje jagen", aldus een marechaussee over het Schengenakkoord. Maar hierbij gaat het niet alleen om vluchtelingen: ze worden ingezet tegen groepen mensen, die volgens politieke kriteria al van tevoren als "gevaarlijk" zijn gedefinieerd. SIS-komputer, legitimatieplicht en kontroles op straat zijn daarbij de nieuwste middelen. De grenzen worden gewoon van buiten naar binnen verlegd. Het resultaat daarvan kan niet anders zijn dan meer uitwijzingen en meer gevangenen.

Op deze ontwikkeling wordt al geruime tijd geanticipeerd: het aantal cellen is de afgelopen paar jaar meer dan verdubbeld. Ook de struktuur van de bajes en de 'behandeling' van gevangenen daarbinnen zijn aangepast: nieuwe high-tech bajessen zijn en worden gebouwd met speciale beveiligde afdelingen. Permanente en langdurige isolatie zijn een vast onderdeel van de behandeling geworden. Het is tot een gekoördineerd West-Europees beleid geworden, dat tegen gevangenen wordt ingezet. Om te voorkomen dat gevangenen zich organiseren en om ieder verzet te breken.

Zo wordt de strijd van politieke gevangenen om bij elkaar in groepen geplaatst te worden in heel West-Europa met harde hand onderdrukt. De hongerstaking, die momenteel door de gevangenen uit de GRAPO en PCE(r) in Spanje gevoerd wordt, is hiervan een duidelijk voorbeeld: folter in de vorm van dwangvoeding en de in de BRD ontwikkelde 'komametode', alsmede het konsekwent doodzwijgen van de strijd, zijn de antwoorden van de staat. 'Pas je aan of sterf', onder dat motto wordt het verzet van gevangenen tegen de isolatiepraktijken in verschillende landen en op verschillende manieren geprobeerd het zwijgen op te leggen. Ook hier in Nederland.

De Europese eenwording heeft de laatste tijd een geheel nieuwe dynamiek gekregen. De positie van de heersende klasse in West- Europa is door de internationale ontwikkelingen in alle opzichten versterkt, zonder dat ze daar zelf veel voor heeft hoeven te doen. De EG ontwikkelt zich nu onder West-Duitse leiding tot een ekonomies en politiek machtsblok, dat haar drang tot expansie en onderwerping nauwelijks meer verhult.

Als vliegen op de stront storten West-Europese bedrijven en banken zich op de Oost-Europese landen, om hen zo ekonomies en politiek aan zich te binden. West-Europese regeringen verkeren in jubelstemming over de zogenaamde "overwinning van het kapitalisme", er wordt opeens over "vrede in de wereld" gesproken, alsof die alleen uit Europa zou bestaan. Ondanks twee wereldoorlogen is blijkbaar nog steeds niet voor iedereen duidelijk dat kapitalisme en oorlog onverbrekelijk verbonden zijn. De oorlog in de drie kontinenten, in stand gehouden door wapens en ekonomiese chantage door het Westen, gaat intussen onverminderd door en wordt eenvoudig doodgezwegen.

Het lijken verschillende problemen in verschillende delen van de wereld; de sociale en politieke gevolgen van de herstrukturering in het Westen, de onvermijdelijke veranderingen op politiek en ekonomies gebied in de landen van het "reëel bestaande socialisme" en ongekende massale ellende in de landen van de drie kontinenten. Maar aan de basis daarvan ligt nog altijd de ongebroken macht van het kapitalisties systeem.

Echter, de 'diktatuur van het kapitaal' is geen oplossing voor de problemen en behoeftes van de mensheid, noch in het Westen, noch in het Oosten, nog in het Zuiden. Het kapitalisme kan immers alleen bestaap ten koste van uitbuiting en vernietiging. Het socialisme is niet dood; het ideaal van een klasseloze maatschappij, waarin gelijkheid en vrijheid geen prijs hebben, blijft voor ons recht overeind staan!

Wij hebben in het geheel geen zin om te wachten tot het kapitalisme aan zijn eigen logika ten onder gaat. De uitbuiting en vernietiging van mens en natuur zijn zodanig, dat de noodzaak voor verzet levensgroot is. In schril kontrast hiermee is echter de toestand van links; de realiteit is immers dat geen enkele linkse kracht momenteel in staat is om een serieus antwoord te formuleren op de ontwikkelingen om ons heen. Het tempo van de herstrukturering, Europa 92 voor de deur, de ontwikkelingen in Oost-Europa; het defensief lijkt totaal.

En intussen krijgt de ideologiese hegemonie van de heersenden de kans om zich weer te versterken. "Sociale markt ekonomie" en "demokratie" zijn de leuzen, die nu nog meer als universele waarden worden voorgesteld. Zij moeten dienen om de verantwoordelijkheid voor wereldwijde uitbuiting en voor fascisme te versluieren. We zullen de handen opnieuw ineen moeten slaan en, uitgaande van de reële situatie, een duidelijke strategie moeten ontwikkelen om door deze hegemonie heen te breken. Om door alle versnippering, individualisering en apathie heen weer een perspektief op verandering te bevechten.

Naast al het noodzakelijke - en vaak ondankbare - politieke werk, denken wij dat militante aktie een noodzakelijk onderdeel is van die strijd. Zij zijn een uitbreiding van de politieke mogelijkheden. In de huidige situatie, waarbij onze kracht nog relatief zwak is, zullen wij ze gebruiken om grenzen te stellen, te breken met de pacifikatie en machteloosheid, en om ruimte te scheppen voor verandering. We zullen de dingen weer in hun ware kontekst moeten plaatsen! Hier hebben wij met onze aktie een bijdrage aan willen leveren.

REVOLUTIONAIRE ANTI RACISTIESE AKTIE

 

'Crespo Galende'

Crespo Galende werd op 19 juni 1981 na meer dan 100 dagen hongerstaking door de Saanse staat vermoord. Met deze hongerstaking door gevangenen van del GRAPO en PCE(r) was destijds bevochten dat de gevangenen bij elkaar geplaatst werden. In de jaren daarna zijn zij, mede onder druk van het West-Europese beleid, langzaam maar zeker weer van elkaar geïsoleerd. Op dit moment voeren gevangenen in Spanje al vier maanden een hongerstaking om deze isolatie weer ongedaan te maken. De Spaanse staat geeft echter geen duimbreed toe, de gevangenen krijgen dwangvoeding toegediend en een aantal van hen worden kunstmatig in leven gehouden door de "komametode'. Terwijl de West-Europese regeringen hun mond vol hebben over schendingen van mensenrechten elders in de wereld, worden in West-Europa zelf politieke gevangenen, die strijden voor rechtvaardige eisen, in alle stilte vermoord.

BREEK DE STILTE

SAMENPLAATSING VAN DE GRAPO EN PCE(r).

 

 

.Terug naar boven