Ravage   ● Archief    ● Overzicht 1990    ● Overzicht #52


UIT: NN #52 van 8 maart 1990

NA NICARAGUA…

Pats! zo snel gaat het, ons Asterix-eilandje in Midden-Amerika toch nog door de Romeinen veroverd. De nieuwslezer op de radio vertelde maandagmorgen vroeg dat de eerste uitslagen er waren en dat UNO (de klont van 14 oppositiepartijen) vóór stond. Jaja, denk je dan; zo'n eerste uitslag, zeker uit een konservatief stukje van het land, dat verandert snel genoeg. Maar langzaam en zeker bleef dat verschil: FSLN iets meer dan 40%, UNO meer dan 50%.

De klap kwam des te harder aan omdat iedereen, letterlijk iedereen zeker was van de overwinning van de Sandinisten. Ineens worden ze dan door een meerderheid weggestemd. Dezelfde bevolking waar de Sandinisten de revolutie voor (en mee) wilden opbouwen, stemde tegen hen. En nog wel in "de meest vrije verkiezingen van Latijns-Amerika".

In de afgelopen week is er heel wat afgepraat, en er zijn wel duizend verklaringen voor, en het is verbazend om te merken hoe snel mensen toch weer allerlei lichtpuntjes weten te verzinnen. UNO, dat is rechts, de contras, de VS, neemt de (staats)macht over op 25 april. De enige gelukte revolutie van de laatste ja,ren in Latijns-Amerika is flink in de kladden geraakt. Dat gaat heel links in Latijns Amerika aan, en aan de emotionele toestanden in Nederland te zien ook heel wat mensen hier.

Door de contra-oorlog van de VS en de ekonomiese sabotage zat het land tot z'n nek in de ellende. Er werd honger geleden. En de contra-aanvallen waren wel in intensiteit gedaald, maar ze waren er nog steeds. Velen geloofden niet dat aan beide problemen een eind zou komen zolang de Sandinisten aan de macht bleven. De enige manier om uit de ekonomiese misère te komen en uit de oorlog die maardoden bleef eisen, was de VS te vriend krijgen en dus op haar bondgenoot de UNO te stemmen. Dat is in bijna alle analyses de belangrijkste reden waarom zoveel mensen die in '84 nog FSLN stemden nu UNO kozen.

En dan zijn er nog duizend andere redenen. Dat veel mensen rechts zijn bijvoorbeeld, of geloven in de gladde praat van de conservatieven. Dat het FSLN zich steeds autoritairder was gaan opstellen, en het kontakt had verloren met grote groepen mensen, vooral zij die niet politiek aktief zijn. Dat voor veel mensen niet meer duidelijk was wat die revolutie nou voorstelde; er is zoveel teruggedraaid onder druk uit het buitenland dat je niet meer snapt "waarvoor je het doet", en waarom zou je dan niet voor je eigen maag kiezen?

Dat je later daarvoor de rekening gepresenteerd krijgt telt niet, als je nu geen cent meer hebt of nu in dienst moet om een uitzichtloze oorlog in de bergen te gaan vechten. De invloed van de kerk, die voor UNO is? Panama, waar de yankees lieten zien dat ze oorlog kunnen en willen voeren? Het zet te denken over wat wij verwachtten van die Nicaraguanen. Waarom zouden zij ondanks tien jaar oorlog en crisis wel het idealisme kunnen opbrengen dat in alle andere landen steeds meer van het podium verdwijnt?

Wat er nu gaat gebeuren in Nicaragua is nogal onduidelijk. Hoe de UNO de macht over gaat nemen en hoe rechts ze dan tekeer zullen gaan blijft een grote vraag. Hoe de Sandinisten zich op zullen gaan stellen evenzeer. Van beide kanten komen zowel verzoenende als militante uitspraken. Chamorro, de nieuwe president, praat tot nu toe vrij gematigd. In tegenstelling tot haar vice, de liberaal Godoy die het heeft over "rekeningen vereffenen".

De Sandinistiese leiding zegt aan de ene kant dat de verworvenheden (landhervorming, nationalisatie, gezondheidszorg) niet aangetast mogen worden en dat het leger blijft zoals het is, maar verklaart ook duidelijk een legale oppositie te gaan voeren. Er komen verwarrende berichten binnen over knokpartijen tussen de twee groepen hier en daar, de berichtgeving is weer erg slecht. Beste bronnen op het moment zijn de Waarheid en EI Pais.

Een van de belangrijkste punten zal zijn hoe de contras het land binnen zullen komen. Worden ze ontmanteld (eindelijk) of komen ze als gewapende stoottroep in de maatschappij terecht? Omdat de politie en het leger geheel sandinisties zijn, heeft de UNO geen repressieapparaat. Als ze binnenkort harde maatregelen door willen gaan voeren kunnen ze niet op het leger en de politie rekenen, kunnen ze dan de contras goed gebruiken?

Veel zal ook afhangen van de strategie die de VS gaat volgen. Ook Bush was verrast door de uitslag, en maakt niets duidelijk. Is het waar dat er nu een stroom dollars het land binnenkomt, of laten ze de nieuwe regering stikken zoals nu ook met Panama gebeurt? Ze zullen er in ieder geval alles aan doen om te voorkomen dat de volgende verkiezingen anders uitvallen.

40 % van de bevolking staat bewust achter de Sandinisten, en dat is een sterke basis. Van de meer dan 50% die UNO heeft gestemd is nog maar de vraag· hoe gemotiveerd die zijn. De UNO is en samenraapsel van politieke partijen, die onder druk van de VS ontstaan is. Er zitten kommunisten en sociaal-demokraten in én konservatieven en liberalen (die de feitelijke macht hebben).

Er was feitelijk geen program, en nu gaan alle partijen afzonderlijk verder. Het FSLN is dan de grootste partij. Veel mensen hebben ook niet zozeer voor UNO gestemd als wel tegen het FSLN, En er zijn dan nog de mensen die zelf rot schrokken toen de uitslag daar was. Zij waren er ook van overtuigd dat de FSLN zou winnen en dachten dat het geen kwaad kon de UNO sterker te maken.

Er dreigt het gevaar dat de Solidariteitsbeweging in Nederland zich enorm in het defensief laat drukken omdat "de meerderheid van de Nicaraguanen tegen de Sandinisten blijkt te zijn". Terwijl solidariteit nu juist hard nodig is. Er wordt druk gediskussieerd, bijvoorbeeld binnen het Nicaragua Komitee dat volgende week een kongres heeft.

Laten we in godsnaam offensief doorgaan, niet meegesleept worden door het beeld dat Nicaragua terug naar af wil. Want de uitslag is te danken aan tien jaar interventie door de VS en haar bondgenoten en pas daarna aan de Sandinisten. De strijd gaat door, en de oorlog ook, want nu komt de CIA (enzo) pas echt het land binnenzetten en het gaat erom dat zij zo min mogelijk ruimte krijgen. De VS zal korte metten met de Sandinisten willen maken, die met 40% van de bevolking achter zich een reëel 'gevaar' blijven.

Een ander gevolg dat volledig vergeten wordt, is het effekt voor linkse bewegingen in de buurlanden. Nicaragua was een vrijplaats en rustplek voor linkse groepen uit de ander Midden-Amerikaanse landen. Vooral het verzet in El Salvador krijgt er problemen bij. Nicaragua kon dan niet openlijk hulp verlenen aan de strijd in El Salvador maar is een belangrijk achterland, voor allerlei strukturen, mediese verzorging, voor de vluchtelingen, opleidingen etc. Dat zal allemaal voor een groot deel opgedoekt worden.

Mauricio Aleman van het FMLN was vorige week op rondreis door Europa en had de volgende inschatting: op prakties gebied een flinke klap, politiek gezien valt het mee. De mogelijkheden voor akkoorden tussen verzet en regering in El Salvador zijn zelfs vergroot na zondag. Want de Sandinisten hebben laten zien dat revolutionairen een demokratie kunnen opbouwen en vrije verkiezingen organiseren waarvan ze de uitslag accepteren, ook als die voor hen negatief is.

Het FMLN stuurt op het moment aan op onderhandelingen over een vergelijkbaar proces in El Salvador, en de tegenstanders kunnen niet meer het argument gebruiken dat het slechts een truuk van het verzet is. Ook het argument dat de bevrijdingsstrijd in El Salvador grotendeels een exportprodukt is van Nicaragua, kan nu niet meer ingezet worden. De mogelijkheden voor snelle onderhandelingen zijn dus vergroot. Ook kan het FSLN in Nica nu weer openlijker partij kiezen voor het verzet in El Salvador.

Maar daar staat tegenover dat regering en leger van El Salvador nog steeds tot weinig bereid zijn en de oorlog hevig woedt in het hele land. "Als ze niet binnen korte tijd met ons om tafel gaan zitten, zullen we gedwongen zijn een nieuw offensief te lanceren, waarbij we alle lessen die we bij het vorige in november geleerd hebben zullen gebruiken", verklaarde Aleman.

Het is nog lang niet rustig in de Amerikaanse achtertuin, en het is er zeker niet rechtvaardiger op geworden sinds vorige week zondag. Daarom blijft het motto wat ons betreft: Wapens voor El Salvador! (je kent het gironummer toch wel?).

 

 

INVASIE

En dan is er de invasie in de VS, waarvoor de noodzaak alleen maar gestegen is. Als je dit leest is de verkennings- en spionageoperatie waarschijnlijk al achter de rug (vrijdag 9 maart). Op vrijdag 16 maart leggen we een ekonomiese blokkade rondom het VS-konsulaat aan het Museumplein (mensen mogen erin, goederen niet; tassen inleveren). Daarna een invasie-oefening om de VS te intimideren, zoals de yankees dat konstant in Honduras en op de Caribiese Zee doen. Om 10.00 uur verzamelen voor het konsulaat.

Op 23 maart wordt de VS binnengevallen, om de demokratie te herstellen en de bezetting van Midden Amerika op te heffen. Kom met je allen en neem mee wat bij een invasie te pas komt (modderlaarzen, parachutes, helikopters, spandoeken, vlaggen, snorkels en flippers (de marine!), ladders...) Hoe het precies zal verlopen kunnen we natuurlijk niet schrijven, de vijand leest mee. Op 23 maart is het verzamelen om 13.00 uur op het Leidseplein. Vandaar in optocht naar het Konsulaat.

Meer informatie, affiesjes, pamfletten e.d. geeft het Breed Interventie Platform, Houtkopersburgwal 15 Amsterdam, tel 020-244158. Venceremos!

 

 

.Terug naar boven