|
●
Ravage ●
Archief
● Overzicht
1990 ● Overzicht
#51 UIT: NN #51 van 22 februari 1990
AMSTERDAM - Door de vervuiling van de chemische industrie moeten Amsterdammers ruim veertig gulden waterheffing per jaar meer gaan betalen. De Stichting Reinwater roept op om hiertegen te protesteren. Het drinkwater in de gemeente Amsterdam is afkomstig uit de Rijn. Dat is niet zo fijn als men bedenkt hoeveel giftige stoffen in deze rivier worden geloosd. Vorig jaar nog werd door het waterleidingbedrijf alarm geslagen vanwege de onaanvaardbare hoeveelheid 'bentazon' in ons Amsterdams drinkwater. De stof 'bentazon' is door het BASF-concern (cassette/videobanden en dergelijke) in de Rijn geloosd. Aangezien het de heren chemie-ondernemers een zorg zal zijn wat de Amsterdammers drinken moet u als consument meer gaan betalen voor schoon drinkwater. Het gemeentewaterleidingbedrijf is namelijk gedwongen extra waterzuiveringsinstallaties te bouwen, en de kosten daarvan worden doorberekend. Het principe 'De vervuiler betaalt' wordt hier met voeten getreden, vindt Reinwater. Daarom heeft de stichting samen met de Vereniging Milieudefensie een aktie opgezet om de rekening te presenteren waar zij hoort, namelijk bij de Chemische Industrie zelf. Zij roepen iedereen op om de verhoging van f. 43,81 water lasten te declareren bij de CEFIC, een overkoepelend orgaan van de chemische industrie, gevestigd te Brussel. Bij de stichting Reinwater en de vereniging Milieudefensie zijn standaard-deklaratieformulieren te verkrijgen waarmee men haar/zijn ongenoegen kenbaar kan maken. Tevens nodigt u de CEFIC uit uw ten onrechte verhoogde waterlasten terug te storten op uw bank- of girorekening. Als u het deklaratieformulier terugstuurt naar stichting Reinwater, Vossiusstraat 20, 1071 AD Amsterdam, zorgen zij er voor dat het bij de CEFIC in Brussel terechtkomt. Voor nadere informatie: Stichting Reinwater 020-719322, Vereniging Milieudefensie 020-221366. [Uit: MUG Amsterdam feb. 1990, via BBS De Zwarte Ster]
EDE - Zon 60 km. van de grens met de BRD bevindt zich het plaatsje Stendal. Daar staat één van de grootste bouwwerken van Europa. Hoewel er meer sprake is van werk in aanbouw dan van bouwwerk. Want al meer dan 10 jaar proberen zo'n 1000 (!) arbeiders daar een kerncentrale te bouwen, vier blokken van ieder 1000 Mw. Tot nu toe heeft de DDR-regering er 32 miljard DDR-mark in geďnvesteerd. Dat is blijkbaar nog steeds niet genoeg want er staan nog eens een keer 36 miljard gepland. Ondanks die enorme smak geld die er al geďnvesteerd is, wil het met de bouw nog niet erg lukken. Van de 8 koeltorens die er gebouwd moeten worden zijn er nog maar 2 klaar, aan 2 anderen wordt nu gewerkt. Het eerste reaktorblok is half af, een tweede is in wat men de 'Grundungsfase' noemt, oftewel bestaat enkel en alleen nog maar op papier. Zoals ook elders in de DDR bestaat er een tekort aan materialen, zijn er aanvoerproblemen en wordt er op de werkvloer op z'n zachtst gezegd maar wat aangeklooid. Ook is er te weinig opslagruimte zodat er tientallen onderdelen in de open lucht liggen weg te roesten. Na Tchernobyl zijn er nieuwe veiligheidsmaatregelen getroffen die waarschijnlijk met dezelfde slechte materialen zijn uitgevoerd. Net als in Nederland worden zure regen en het broeikaseffekt gebruikt om kernenergie te promoten. En net als hier is dat een vals argument. 70.2% van de door de DDR gebruikte energie wordt door bruinkool verworven. De DDR is wereldkampioen zwave1dioxideuitstoter. 239.5 kilo per hoofd van de bevolking per jaar. Om de uitstoot van schadelijke stoffen uit bruinkoolcentrales op te heffen zou de DDR er dus zo'n 90 kerncentrales bij moeten bouwen. Een belachelijk idee, wat de DDR zou volplempen met nucleaire tijdbommen en een enorme berg radioaktief afval. Net als hier is kernenergie geen oplossing voor zure regen en broeikaseffekt. Het is slechts het ene probleem inwisselen voor het andere. Energiebesparing blijft nog altijd de beste oplossing. Ondanks de veranderende politieke situatie in de DDR bestaan er daar nog geen energiebesparingsplannen. Integendeel, men wenst een economische groei van 13%, wat met de huidige verspilling van energie beslist geen energiebesparing kan opleveren. De Stendalcentrale was een Sovjet-ontwerp maar is toch een eigen DDR projekt. Men wilde de centrale voor het eerst helemaal zelf bouwen. Ook daar is nu verandering in gekomen. In januari bracht de BRD minister Töpfer (Milieu en Reactorzekerheid) een bezoek aan de DDR om snel voor de verkiezingen in maart nog éven wat afspraken over kernenergie te maken. Afspraken die rond moeten zijn voordat er een sterke anti-kernenergiebeweging in de DDR ontstaat. Wat de West-Duitse industrie betreft: ze vallen van opwinding over elkaar heen om de DDR met westerse technologie te overspoelen. Want die is natuurlijk oneindig veel 'beter' dan die in de DDR. En dus levert Thyssen speciaal staal voor de eerste reactor en wil KWU-Siemens graag voor het tweede blok het werk van de DDR overnemen. Iets wat ze gezien het huidige politieke klimaat wel zal lukken. Maar er ontstaat verzet. Niet alle Oost-Duitsers zijn zo verrukt over kernenergie. Er ontstaat een beweging die zich tegen het project Stendal verzet. In samenwerking met West-Duitse activisten zijn er twee demo's georganiseerd. Eén in de BRD tegen de afvalopslag in Gorleben (vlak bij de grens met de DDR. Die demo werd op 3 febr. gehouden. De tweede zal in Stendal gehouden worden op 11 maart. Een groep mensen van de stichting LAKA (Landelijk Anti Kernenergie Archief) is van plan er heen te gaan. Hopelijk met een flinke groep mensen uit Nederland. Dus mocht je zin hebben: bel of schrijf ons. Bij voldoende belangstelling zouden we een bus kunnen huren. Stichting LAKA, Postbus 8094, Ede; 08380-21414. Donderdag tussen 13.00 en 21.00 uur.
BORSSELE - Een nieuw hoofdstuk in het feuilleton van de akties rond de bouw v.d. kernafvalopslagfaciliteit in Borssele. Op 8 februari was de mondelinge toelichting van de bezwaren voor de Raad van State. Dit is de laatste stap in de procedures waarbij toelichting kan worden gegeven; alleen de advokaten van beide partijen (COVRA contra bewoners) mogen daar wat zeggen. De Raad van State maakte bekend dat zij haar uitspraak over 6 weken bekend zal maken. Dat zal dan ongeveer 22 maart zijn, weer heel wat later dan we gedacht hadden. Op de vraag aan de COVRA wanneer ze dachten te gaan bouwen antwoorden ze: juni. Zoals het er nu uitziet hebben we dus nog even tijd en zal die tijd in ons voordeel moeten gaan werken. Wat de weersomstandigheden betreft zal dat ook ongetwijfeld zo zijn (juni is lekkerder kamperen dan maart), en voor de rest zullen we hard moeten blijven werken om er een goede aktie van te maken. Natuurlijk gaan we er van uit dat de COVRA alsnog kan besluiten om direkt na de uitspraak van de Raad van State te beginnen en blijven het op de voet volgen. Voor het geval ze begonnen zijn voor we het beseffen, is er de eerste zaterdag na de bouw het begin een massale terreinbezetting. Let op verdere aankondigingen. Het landelijke overleg wat voor eind maart was, wordt verschoven naar zondag 1 april (dan is de uitspraak van de Raad van State zeer waarschijnlijk bekend) om 13.00 uur op de Wittenvrouwenkade 1 te Utrecht. Geen opslag kernafval in Borsele, p/a Sweers de Landastraat 73 6814 DB Arnhem 085-514957 (woensdag 2-5 uur) Ps. Ook deze aktie zal weer het nodige kosten; stort dus (een klein beetje) geld op: Giro 2840023 tnv. Stop COVRA, Middelburg.
AMSTERDAM - Als start van de twee weken durende Amsterdamse milieuaktie werd op zaterdag 17 februari werd in de Jordaan klein chemisch afval ingezameld. Vrijwilligers van het milieucentrum belden bij alle huizen aan met de vraag of nog klein chemisch afval voorradig was. Na het veel voorkomende antwoord "wat is dat" volgde dan uitleg. De twee door de stadsreiniging ter beschikking gestelde chemokarren raakten aardig gevuld. Een andere bijdrage van de stadsreiniging was het z.g. 'ratelorkest'. Dit orkest maakte het publiek attent op de aktie. Op bovenstaande foto een lid van het ratelorkest met een jordaan-bewoonster die "nog een teiltje afgewerkte olie had staan wat ze normaal in het riool gooide, maar wat nu mooi mee kon". De milieu-aktie eindigt op 3 maart met een anti-verkeers-/auwto demonstratie.
DYARBAKIR - Op 1 februari j.l. werden in het vluchtelingenkamp van Dyarbakir (Zuid-Oost Turkije) de daar onder abominabele omstandigheden verkerende Iraaks-Koerdische vluchtelingen het slachtoffer van broodvergiftiging. 9000 van de 13000 kampbewoners werden met vergiftigingsverschijnselen in het ziekenhuisopgenomen. Schattingen over het aantal ernstig zieken lopen uiteen van 500 tot 1500. Als gevolg van deze afschuwelijke gebeurtenis werd op 3 feb. in Dyarbakir een protest demonstratie gehouden, gericht tegen de Turkse regering. Aan het protest deden zo'n 2000 mensen mee van wie er 37 niet konden ontkomen aan de grijpgrage handen van de Turkse politie. Later werden in een brief aan de Turkse regering onder meer de volgende eisen gesteld: *
Maatregels tegen vergiftiging van eten en drinken. Dit was niet de eerste keer dat Iraakse Koerden in de Turkse vluchtelingenkampen te maken kregen met vergiftigde broden. In juni '88 werden in het vluchtelingenkamp van Mardin ca. 3000 mensen met hetzelfde gekonfronteerd. Hun symptomen waren akute buikkrampen, diaree en braakneigingen. Zo'n 200 mensen raakten direkt in coma. Het vermoeden dat zowel in het Mardinse- als in het Dyarbakirse vluchtelingenkamp sprake is geweest van opzettelijke vergiftiging, wordt nog eens versterkt door het op 1 feb. gepubliceerde rapport van een aantal Britse wetenschappers. Deze schreven in een artikel voor de Lancet Medical Journal dat het onderzochte brood uit het kamp in Mardin en de bloedmonsters die van de slachtoffers genomen zijn, wijzen op vergiftiging met zenuwgas. Op basis van dit onderzoek konkluderen deze wetenschappers dat de Koerden in het Mardinse kamp toentertijd opzettelijk vergiftigd zijn. Ze spreken ook het vermoeden uit dat er bij de recentelijke in Dyarbakir sprake was van kwaadwillendheid. Eén en ander is niet verbazingwekkend wanneer je het afzet tegen de geschiedenis van deze Iraaks-Koerdische vluchtelingen. Op 17 maart '88 zijn in Halabja (Noord-Irak) duizenden Koerden, voornamelijk vrouwen en kinderen, vermoord door de Iraakse luchtmacht die chemische wapens en brandbommen inzette. Meer van dergelijke operaties vonden later dat jaar plaats in Dahok, Hawia en Chemie Razon. Ook daar werden velen op gruwelijke wijze vermoord. Naast chemische oorlog waren er de vonnissen die werden voltrokken in de vorm van massa-executies zonder voorafgaand proces. Deze genocide, geleid door de Iraakse regering, gericht op een Koerdische minderheid, resulteerde in een massale vlucht van 100.000 Iraakse Koerden naar het buurland Turkije. Aldaar werden ze de verschillende opvangkampen ingeloodst en bewaakt door prikkeldraad en intimiderende militairen. Kontakt met de buitenwereld werd hun verboden en internationale waarnemers werden de toegang tot de kampen ontzegd. In de kampen is geen medische verzorging, sanitaire voorzieningen zijn ontoereikend en vooral, er is een groot gebrek aan water, voedsel en kleding. In de winter van '88-'89 stierven dagelijks tientallen mensen van de honger en de koude. Zoals blijkt uit de levensomstandigheden binnen de kampen wordt hier geen blijk gegeven van Turkse liefdadigheid maar hebben andere motieven voor het opvangen van de Iraakse Koerden een rol gespeeld. Turkije heeft evenals Irak veel belang bij het onderdrukken van de Koerden en het ontwrichten van de bevrijdingsbeweging PKK. Turkije heeft altijd al aanspraak gemaakt op grote gedeelten van het Koerdische gebied waarvan de bodem rijk is aan aardolie. Waarschijnlijk heeft Turkije de Iraakse Koerden opgenomen om enerzijds de internationale druk voor te zijn en ook in de toekomst internationale ekonomische en militaire hulp te blijven ontvangen en anderzijds deze Koerden te chanteren en te laten infiltreren binnen de PKK. Deze twee taktische overwegingen hebben niet alle bij baat gehad: Hoewel Turkije voorlopig niet toegelaten zal worden tot de EEG vanwege de mensenrechten die in dit land geschonden worden, ontvangt Turkije nog wel steeds de militaire steun die deze schendingen mogelijk maakt. Het chanteren van de vluchtelingen is echter niet gelukt. Deze hebben massaal geweigerd om tegen hun eigen volk te strijden. De reaktie van de Turkse regering hierop uitte zich in de vele martelingen die volgden. Dat ook de recente vergiftiging in deze kontekst moet worden gezien, moge duidelijk zijn.
KOPENHAGEN - In de vorige NN stond een verslag over de beslommeringen rond het pand Sorte Hest in Kopenhagen. Uit de Grachtenkrant hebben we nog wat aanvullende informatie. Voorlopig hebben de mensen op andere plekken woonruimte gevonden en hebben ze hun kroeg op een open plek in de stad voortgezet. De smeris lijkt hen na enige ontruimingen nu met rust te laten. De bezetters zeggen hun kroeg nodig te hebben, waar dan ook, dus ze zetten hun aktiviteiten op straat voort. De smeris bewaakt de panden nog steeds en deze panden worden dus nog even met rust gelaten. Maar de bezetters zijn vastbesloten ze zo gauw mogelijk weer terug te pakken. De aannemers die bij de sloopaktiviteiten betrokken waren zijn niet met rust gelaten. Bovendien stond in de Grachtenkrant de volgende persverklaring uit solidariteit met Sorte Hest: "Het was vrijdag 2 februari dat onze vriendinnen en vrienden in Kopenhagen in hun huizen werden overvallen door de Deense smeris. Zij werden allen gearresteerd, hun huizen - het gekraakte complex Sorte Hest - geheel en al vernield. We zijn hier laaiend over en hebben op vrijdag 9 februari het Deense konsulaat in Amsterdam aangevallen. We zijn naar binnen gestormd, hebben daar vernield, toen weer naar buiten gegaan waar we vanaf de straat de ruiten op de eerste verdieping met stenen hebben bekogeld. Enkele ruiten gingen kapot, waarna we stenen en verf naar binnen hebben gegooid. Ook hebben we enkele pamfletten achtergelaten waarin we onze woede uiten over de overval op de panden. "We hebben onze aktie bewust overdag en op deze manier uitgevoerd om aan de Deense - en Nederlandse - staat te laten zien dat zij niet zonder gevolgen panden kunnen overvallen en vernielen en mensen kunnen arresteren. Op de dag van onze aktie werd in Kopenhagen een demonstratie gehouden tegen de smeris-aanval waar 3000 mensen aan meededen. We weten dat onze aktie ertoe bijdraagt dat onze vrienden en vriendinnen hun strijd voor een zelfbepaald leven met nog meer energie en kracht zullen voeren. Wij zijn hier hetzelfde van plan. Sorte Hest BZ! Hafenstrasse bleibt! Kraak de orde, breek de staat!
De mogelijkheden voor onderhandelingen tussen regering en verzet in El Salvador lijken opnieuw te verslechteren. In januari had president Cristiani verklaard dat hij het voorstel van het verzet om de Verenigde Naties te betrekken zou onderzoeken. Cristiani ging in begin februari naar de VS, en sprak daar onder meer met VN-vertegenwoordigers. Maar erg veel lijkt daar niet uitgekomen te zijn. Op dit moment verklaren meerdere ARENA-politici (van de extreem-rechtse regeringspartij) dat de VN zich niet met de interne problemen van het land moet bemoeien, en ook Cristiani zelf wil niet aanvaarden dat de VN een aktieve rol speelt. Het FMLN wil dat VN-hoofd Perez de Cuellar als bemiddelaar optreedt, Cristiani wil hem slechts als waarnemer aksepteren. Aan de andere kant reisde de VN-vertegenwoordiger voor Midden-Amerika, De Soto, naar Mexico om met het FMLN te praten en daarna naar El Salvador. Vorig weekend waren er ineens weer gevechten in drie verschillende buitenwijken van de hoofdstad, waarschijnlijk om de regering onder druk te zetten om op het onderhandelingsvoorstel in te gaan. Belangrijkste faktor bij dit steekspel blijft de houding van Washington, en die voorspelt weinig goeds. Bush heeft opnieuw zijn totale steun aan Cristiani uitgesproken, en gepleit voor een nieuw hulpprogramma waarin de ekonomiese hulp aan El Salvador zelfs verhoogd wordt. Dat zal eerst door het congres goedgekeurd moeten worden. Demokraten hebben juist een voorstel ingediend waarin nieuwe hulp aan EI Salvador slechts gegeven mag worden als er allerlei verbeteringen in het land te zien zijn. Maar er waren ook enkele opzienbarende uitspraken van mensen die tot nu toe bij de hardliners hoorden maar die nu publiekelijk verklaren dat er onderhandeld moet worden in El Salvador. Hoge funktionarissen uit de regering Bush verklaarden dat, maar ook iemand als de hoogste militair voor de afdeling Latijns-Amerika. Deze generaal verklaarde dat het FMLN niet militair verslagen kan worden, en dat de regering dus zal moeten onderhandelen om een einde aan de oorlog te kunnen maken. De sabotage in het hele land door verzetsgroepen gaat door. Nu en dan zijn er zware gevechten; de afgelopen weken vooral bij de stad San Miguel en in de provincie Morazan. Het leger voert twee grote operaties in dat gebied, maar wordt zwaar op de huid gezeten. Op 11 februari werd een dorp in Morazan waar uit Honduras teruggekeerde vluchtelingen neergestreken zijn, door legervliegtuigen gebombardeerd waarbij zes doden vielen. Eind januari kwamen de congresleden terug van hun reces, en ze kregen onmiddellijk te maken met protestakties van de El Salvador-beweging. De 'hearings' in het congres op 24 januari werden voortdurend verstoord door aktievoerdersters toen onderministers Aronson verslag kwam doen. "Leugenaar!" werd er geroepen en 15 mensen werden gearresteerd. De dag daarvoor zijn veel mensen opgepakt bij akties bij het Kapitool. Meer dan 4000 mensen hebben meegedaan aan blokkadeakties bij kantoren van congresleden. Op de universiteit van Yale werden aan 1500 studenten oproepen verstuurd om zich bij het leger te melden omdat ze naar EI Salvador moesten. Voor meer informatie konden ze een nummer bellen dat van de demokratiese fraktievoorzitter Dodd bleek te zijn. Hij werd gek gebeld. In Chicago werd een snelweg geblokkeerd door 250 mensen. President Cristiani was in begin februari op rondreis in de VS, en werd overal achtervolgd door aktievoerdersters, met op spandoeken de leus 'Christiani = doodseskaders'. Tot drie keer toe werd de kolonnen auto's van de president door aktivisten tot stilstand gedwongen. Eerst in New York toen hij op weg was naar de VN, drie dagen later in Boston, waar ook het hotel waar hij verbleef met 'bloed' onder gegooid werd. Toen Cristiani een squashwedstrijd ging bekijken waar zijn zoon aan meedeed, renden mensen het speelveld op. Ook toen hij op bezoek ging bij het Witte Huis waren er veel demonstraties, die doorgingen bij een perskonferentie en de doorgang beletten toen Cristiani naar zijn ambassade wilde. In de maand maart zal de toestand in El Salvador hopelijk meer in de aandacht staan in Nederland. Op 24 maart is het tien jaar geleden dat Romero vermoord werd. Kerkelijke groepen organiseren een aantal bijeenkomsten. Bovendien werden de vier Nederlandse journalisten in maart 1982 door het Salvadoraanse leger vermoord, wat ook niet ongemerkt zal blijven. In maart komt ook een delegatie van de mensenrechtengroep CDHES op bezoek, evenals Mirna Anaya, de weduwe van de Salvadoraanse mensenrechtenvoorzitter Herbert Anaya. Bij Ultimatum worden voorbereidingen getroffen voor een aktiedag, de 'invasie in de VS'. Omdat de VS door blijft gaan met het eksporteren van terreur naar Midden-Amerika is een invasie (van het konsulaat op het Museumplein) de laatste oplossing om dat te stoppen. De dag zal eind maart plaatsvinden, en we hopen op de participatie van veel mensen en groepen, met spandoeken, muziek, en alles wat er zo bij een invasie komt kijken. Wie meer wil weten, of op een of andere manier mee wil doen, moet kontakt opnemen met Ultimatum, Houtkopersburgwal 15, tel 020-244158. Ondertussen kijkt men ook in El Salvador met spanning uit naar de verkiezingen in Nicaragua op zondag aanstaande. Die zullen immers ook hun invloed hebben op de buurlanden. Wat zal er gebeuren na de uitslag, die hoogstwaarschijnlijk opnieuw een overwinning voor de Sandinisten zal zijn, en daarmee een konsolidatie van hun revolutie. En hoe zal de VS zich daarna gaan gedragen?
AMSTERDAM - Op maandagochtend 12 februari om ± 5.45 uur werden zeven antimilitaristen gearresteerd op de mijnenveger de Grijpskerk. Het schip was beschilderd met leuzen als 'Nederland uit de NAVO', 'Stop vlootbezoeken aan Amsterdam' en 'NAVO rot op'. De zeven vonden de arrestatie wel best. Ze zaten er al een paar uur en begonnen het toch wel koud te krijgen. Bij een eerdere poging bleek de aktie uitgelekt (een politiebusje stond hen openlijk op te wachten). Het bleek wel goed te werken om de aktie gewoon opnieuw te voeren. Persverklaring: 'Vandaag zijn wij, Antimilitaristiese Aktie Amsterdam (AAA), overgegaan tot het bezetten van de mijnenveger de Grijpskerk, gelegen aan de kade van het marine-etablisement. Deze ludieke aktie heeft als doel om wederom aandacht te vestigen op de rol van Amsterdam als internationale marinehaven. In de afgelopen vijf jaar waren er 329 militaire scheepsbezoeken aan de Amsterdamse haven. Tal van deze schepen hebben deelgenomen aan internationale konflikten. Zoals de Golfoorlog, de oorlog om de Malvinas (Falklands), en kleinere konflikten (bijvoorbeeld de kanonneerbootdiplomatie voor de kusten van Nicaragua en Libanon). Verder oefenen veel NAVO-schepen een zeer offensieve strategie in de Noordelijke IJszee. Vaak is het juist na dergelijke oefeningen 'grijs' in de Amsterdamse haven. In een tijdperk waarin iedereen zegt dat de koude oorlog achter ons ligt oefent de NAVO in de Noordelijke IJszee in het afgrendelen en platschieten van Russiese havens in een vroegtijdig stadium van een oorlog. In september '89 werd dit nog geoefend in de NAVO-oefening Sharp Spear, waaraan 270 schepen en 320 vliegtuigen meededen. Volgens ons past het oefenen van dergelijke offensieve strategieën niet in een tijdperk van toenadering van Oost en West. Wij wensen niet langer te worden beschouwd als inwoners van een militair agressief land en eisen het volgende: EEN VERBOD OP MILITAIRE VLOOTBEZOEKEN, HET STOPZETTEN VAN DEELNEMING AAN MILITAIRE OEFENINGEN VAN LAND-, LUCHT- EN ZEEMACHT en AFSCHAFFING VAN DE MARINE. ANTIMILITARISTIESE AXIE AMSTERDAM
HEERHUGOWAARD - Co van Melle is ontsnapt uit de gevangenis Westlinge in Heerhugowaard. Hij zat daar een straf uit van zeven maanden, omdat hij vorig jaar samen met Kees Koning een NF-5 straaljager had omgesmeed tot een stuk schroot. Westlinge is een half-open gevangens waar je als gevangene allerlei voordeeltjes hebt in vergelijking met andere gevangenissen. Je mag regelmatig een weekend naar huis, je kan de hele dag tv kijken, en als je het gevangeniswerk niet leuk vindt mag je gewoon wat anders doen. Het gevaar van zo'n 'gezellige' gevangenis is dat je het op den duur nog leuk gaat vinden ook. Zaken die in het dagelijks leven heel normaal zijn, worden in jouw ogen privileges, en je verliest op den duur elk gevoel voor realiteit. De drang naar vrijheid, die in een klassieke gevangenis alleen maar sterker wordt, raak je langzamerhand kwijt. Een vrij humaan, maar daardoor des te geniepiger on4erdrukkingsmechanisme. Zover wilde Co het niet laten komen. Hij knoopte een stel lakens aan elkaar en nam de kuierlatten: "Om niet alle kontakt met Amsterdam te verliezen (heimwee?) en om mijn Turkse lessen weer in te halen, loop ik na een maand Heerhugowaard weer vrij rond. Ik ben nu op zoek naar huis & poen, want de Staat is niet barmhartig voor een voortvluchtige. Voor een goed begrip: vluchten is een recht, sommigen zeggen een plicht van een gedetineerde. Je straftijd wordt niet verlengd. Hoogstens zoeken ze je, maar wat dan nog. Als je bij een aktie gepakt wordt, kom je in een bajes terecht waar ze minder een beroep doen op je kollaboratie dan in zo'n lopen gevangenis. In elk geval: hartelijk dank voor jullie steunbetuigingen, zoals het sturen van NN. Alleen krijg ik die nu niet meer gratis. Co"
DEN HAAG - Op 13 februari was er een proces tegen vredesaktivist Gerrit vd E. Hij had in Den Haag bij verschillende kazernes stukken uit het hek geknipt, de stukken opgerold en aan de wachtkommandant overhandigd. Deze aktie herhaalde zich enige tientallen malen, uit solidariteit met de toen nog hongerstakende Kees Koning en tegen de wapenleveranties aan Turkije. Voor het proces waren vier getuigendeskundigen uitgenodigd. Geen van deze vier werd toegelaten, de rechtster wist alles al. De advokaat pikte dit niet en begon de stukken van de gd's raar te lezen. Op haar beurt wilde de rechtster op tijd thuis zijn en kapte loze verklaringen af met opmerkingen als "Dat heb ik allemaal al gelezen in de Staatscourant" en "Ik heb geen behoefte aan geschiedkundige verklaringen". Het lijkt toch wel sterk dat zij alles al wist. Een Koerd kwam met een vijftal duidelijk gedokumenteerde voorbeelden van het inzetten van het Turkse leger tegen de Koerden. Ook al wist ze alles al, ze had er niks van begrepen. Medewerking aan volkerenmoord is strafbaar en het knippen in hekken was alleen bedoeld om hier een uitspraak over te krijgen. Wet is wet zou niet op mogen gaan met Neurenberg in het achterhoofd. De straf werd "ondanks de nobele motieven" drie weken onvoorwaardelijk. Het 'recht' moet zijn beloop hebben.
AMTERDAM – Onderstaande open brief werd uitgedeeld op het officiële anti-apartheidsfeest op de Dam, 17-2-90, vanwege de vrijlating van Mandela. Ed van Thijn bleek niet aanwezig te zijn heel verstandig 'gevlucht' naar het buitenland. "Aan de burgemeester van Amsterdam Ed van Thijn. Langs deze weg willen we je laten weten dat je, wat ons betreft, niet welkom bent op dit feest. In de achter ons liggende jaren heb je laten zien dat je eigenlijk voornamelijk geďnteresseerd bent in het verhogen van je eigen prestige. Je geniet van publiciteit en de op jou gerichte kamera's. Je maakt graag goede sier met de resultaten van strijd die je zelf nooit konsekwent voerde. Carričrebelust probeer je de glans van de overwinningen van het volk van Zuid-Afrika te laten schitteren in het zilver van je eigen ambstketen. "De vraag die we je stellen is: Wat deed je nou eigenlijk zelf? Onder jouw bestuur wordt in de Amsterdamse haven nog steeds Zuid-Afrikaanse steenkool overgeslagen. Gedurende de harde en lange jaren van strijd is jouw gemeentebestuur steeds zaken blijven doen met de Nederlandse investeerders in apartheid. Je gaf de Mobiele Eenheid de opdracht om met geweld van wapenstok, traangas en paardenhoeven een vreedzame blokkade van het Shell-laboratorium te breken. Tijdens jouw bestuur werden anti-apartheidsaktivisten van hun bed gelicht, hun huizen doorzocht, ze werden dagenlang opgesloten en verhoord. Het is waar, je hebt de vestiging van een ANC-kantoor in Amsterdam mogelijk gemaakt. Maar deed je dat nou echt om de strijd van het ANC effektief te ondersteunen of om je eigen en Amsterdams prestige op te krikken? Als het werkelijk om de strijd van het ANC was gegaan, had je toch ook je nek uit moeten steken om "als Amsterdammer" sankties daadwerkelijk door te voeren. Om akties die dat doel nastreven te ondersteunen in plaats van uit elkaar te slaan. "Als je dat werkelijk gedaan zou hebben had je politieke risiko's genomen en je positie op het spel gezet. Je hebt die prijs niet willen betalen. Het resultaat op dit moment is, nu Mandela en het ANC de wereld vragen om de sankties te handhaven, jij er in jouw gemeente nog niet eens in geslaagd bent die sankties in te laten gaan. "Daarom: Wat ons betreft kun je beter hier verdwijnen. Amsterdam is een anti-apartheidsstad, dat zéker. Daarom is er reden om feest te vieren. Niet dankzij, maar ondanks jou, je politieke vrienden, zakenrelaties en diplomatieke circuitjes. Als je zo nodig een glansrol wilt spelen, prima. Huur een zaaltje en nodig hén uit om voor je te applaudiseren. Doe maar, als je ons er op straat maar niet mee lastig valt."
AMSTERDAM - Zaterdag 28 april 1990 is door een aantal groepen uit het hele land uitgeroepen tot een landelijke aktiedag bij Shellpompen tegen de aanwezigheid van het bedrijf in Zuid-Afrika. Vorig jaar was er de grote Spektakelblokkade bij het Shell-laboratorium in Amsterdam. Nu roepen we iedereen op om in het hele land soortgelijke akties -in het klein- bij Shell-pompen te organiseren. In West-Duitsland organiseren antiapartheidsgroepen op 28 april eveneens akties bij Shellpompen. Geprobeerd zal worden de aktiedag een nog internationaler karakter te geven. Er is al een aantal ideeën over hoe de pompenakties vorm kunnen krijgen: er is van alles mogelijk. Groepen kunnen zelf kijken welke vorm ze kiezen. Wij denken in de eerste plaats aan allerlei vormen van blokkades, maar op picket-lines kan je natuurlijk ook eindeloos doorfantaseren. Om een klein beetje een indruk te geven wat we ons bij de akties kunnen voorstellen. Het uitzetten van estafette-routes. Dat werkt als volgt: verschillende groepen spreken met elkaar af om een aantal Shell-pompen voor hun rekening te nemen en daar zelf iets te organiseren, de pomp op hun eigen manier in te richten. Als dat gebeurd is, kunnen we bij elkaar op visite gaan en de blokkade of de picket van elkaar overnemen tot het weer tijd wordt om bij de volgende pomp te gaan kijken wat daar allemaal aan de hand is. Zo kunnen groene, gele, zwarte routes uitgezet worden die misschien elkaar ook nog eens kruisen. Op de fiets, met de auto, tussen dorpjes, in een stad. Of bijvoorbeeld demonstraties van een paar groepen motorrijders die een groot aantal snelwegpompen afgaan. De pomp gebruiken als drive-in-bioscoop, om in ons eigen auto's naar een film over de strijd in Zuid-Afrika te kijken. Of de boel eens goed vastzetten door te kijken hoelang we erover kunnen doen om voor een dubbeltje te tanken (voor deze ene keer dan). Een pomp kan gebruikt worden als openbare repetitieruimte voor een nog op te richten fanfare of olie-drum-formatie. Op de oprijlaan van een pomp wordt een schelpenpad aangelegd. Borden plaatsen dat alleen witte auto's mogen tanken.
HOORN - Op zaterdag 17 februari hebben 30 anti-apartheidsaktivisten het kantoor van Holland International in Hoorn enige uren bezet. De reden: De vestiging van een KLM-agentschap in dit kantoor. KLM verzorgt reizen naar Zuid-Afrika. Uit hun persverklaring: "Mandela is vrij maar juich niet te vročg, er zitten nog duizenden politieke gevangenen in Zuid-Afrikaanse gevangenissen. Voor de bedrijven is het signaal groen om weer te gaan investeren. Hierdoor geraakt Zuid-Afrika uit haar ekonomisch isolement. Juist nu is het belangrijk om aktie te voeren om de internationale druk niet af te laten nemen. De positieve ontwikkelingen in Zuid-Afrika zijn louter afgedwongen door jarenlange internationale strijd. KLM uit Zuid-Afrika! Hoorn in de LOTA! SANKTIES NU!" (p.s. met dank aan de luitjes van de Grachtenkrant die de gehele verklaring afdrukken in hun komende editie)
AMSTERDAM - De blijdschap was bijzonder groot op die historische zondagmiddag van de vrijlating van Nelson Mandela. Burgemeester Van Thijn's oproep die middag de afzonderlijke blijdschappen op het voor de gelegenheid tot Nelson Mandela plein omgedoopte Leidseplein te bundelen, had succes gehad. De pers wekte die avond en de volgende dag zelfs de indruk dat de hele politieke staalkaart, van RaRa tot Kuklux-klan, op was komen draven: een ongekende blijdschap was het gevolg geweest. Dat belooft wat voor het carnaval van boven de rivieren, zou je zeggen. Want dát feest zit er dit weekend aan te komen. Toch willen we de kommerciële wereld ervoor waarschuwen niet al te gretig in die belofte te investeren. Evenmin trouwens als in Zuid-Afrika, ook al ligt dat onmiskenbaar onder de rivieren (en komt elke demonstratie daar op ons hier als een uitbundig feest over). Want zo eensgezind en gebundeld waren die blijdschappen niet. Direkt aan het begin van de optocht werd een groep vermeende ku-klux-klanners door zwarte mededemonstranten ontmaskerd. In het daaropvolgende moment van verwarring en onzekerheid, begreep men elkaars blijdschap niet. Sommige 'ku-klux-klanners' begrepen zelfs hun eigen blijdschap niet meer, maar verlost van masker en hoed werden ze in de algemene blijdschap opgenomen. Het restant van de 'ku-klux-klan' spoedde zich met geluidsinstallatie naar de kop van de demonstratie, onder weg live-reportages uitzendend van interviews met de politieke kopstukken van 's Neerlands anti-apartheidsbeleid, zoals minister Van den Broek (erg blij voor het Nederlandse bedrijfsleven) en minister Dales (die de LOTA 'afschafte'). Zelfs Bush kon via de 'Klan'-mikrofoon van zijn blijdschap getuigen. Alleen Ed van Thijn, die aan de kop van de demonstratie zou lopen, konden ze niet achterhalen. Toen de 'Klan' daar aankwam, had de burgemeester de demonstratie al verlaten. Hij zou pas op het Nelson Mandela-plein voor de mikrofoon van Theaterstraat zijn woorden de vrije loop laten. Dat was blijkbaar de bedoeling, maar toen de eerste woorden over zijn mompelende lippen wilden komen, werd het restant van de 'Klan' door de aanwezige pers ontmaskerd als RaRa-aktivisten. En toen wilden Ed's woorden maar niet meer vloeien. Het keiharde optreden 'tegen de spektakelblokkade van het Shell-lab van vorig voorjaar, als zijn bijdrage aan het Amsterdamse anti-apartheidsbeleid, moet hem op dat moment te binnen zijn geschoten. Steeds luider en breder klonk de roep om sankties over Nelson Mandela's plein, terwijl Van Thijn zich mompelend onder politiebegeleiding liet afvoeren. 's Avonds zagen we hem terug op de tv. Met ongebroken blijdschap viel hij Conny Braam van de AABN om de nek. Het was geen direkte uitzending, maar wat een extreem gevoel, die blijdschap.
ARNHEM - Op 1 januari 1989 verliep de lozingsvergunning van de gezamenlijke Billiton bedrijven in Arnhem. Als sinds jaar en dag lozen deze ondernemingen zware metalen en chemiese verbindingen op de Rijn en in de Nieuwe Haven. Met name het slib van de havenbodem is zeer ernstig vervuild met giftige en deels kankerverwekkende metalen. De aanvraag voor een nieuwe vergunning bood milieugroepen in Arnhem de mogelijkheid om van Rijkswaterstaat scherpere lozingsnormen te eisen. ook de milieu-afdeling van de gemeente Arnhem kwam in het geweer. Zij wenste in de toekomst niet financieel aansprakelijk te zijn voor de noodzakelijke sanering van de Nieuwe Haven. Het was ook de gemeente die als eerste bij de Raad van State in beroep ging toen Rijkswaterstaat in het voorjaar van 1989 een gedoogvergunning verleende aan Billiton. Deze gedoogbeschikking diende om de periode te overbruggen dat Billiton zonder eigenlijke vergunning met lozen doorging in afwachting van de sanering van het rioolstelsel van het bedrijf. Rijkswaterstaat had daarbij echter nagelaten om de beschikking ter inzage te leggen en de gemeente Arnhem werd met haar beroepsschrift in het gelijk gesteld. Tegen de tweede gedoogbeschikking tekende het Dokumentatiecentrum in aug. '89 beroep aan bij de Raad van State. Zij verzocht daarbij het college om een inhoudelijke uitspraak over de vervuiling door Billiton. De Raad van State ontweek dit verzoek echter en verklaarde het beroepsschrift op louter formele gronden niet-ontvankelijk. Op l okt. 1989 stelde Rijkswaterstaat vast dat Billiton haar rioolstelsel voldoende qesaneerd had en verleende zij het bedrijf een nieuwe lozingsvergunning. Naar de mening van de Gelderse milieufederatie en het dokumentatiecentrum gaande door Rijkswaterstaat vastgestelde normen en kontrolemaatregelen niet ver genoeg. Beide organisaties hebben daarom in december '89 beroep aangetekend bij de Raad van State tegen deze beschikking van Rijkswaterstaat. De uitslag van deze procedure kan echter nog een paar jaar duren. Daarom heeft het dokumentatiecenrum besloten om het nu voorradige materiaal te bundelen en uit te brengen. In de bundel zijn opgenomen de belangrijkste gegevens uit de aanvraag van Billiton, de teksten van de diverse bezwaar- en beroepsschriften, persberichten naar en in de media, de tekst van de uiteindelijke vergunning aan Billiton met daarin de nieuwe lozingsnormen en kontrolemaatregelen.
DEN BOSCH - Vandaag, dinsdag 20 februari, is er in verschillende plaatsen aktie gevoerd tegen de werkplicht. Om de werkloosheid onder jongeren terug te dringen, moeten schoolverlatersters tussen 18 en 21 jaar maandelijks bij de Sociale Dienst en het Arbeidsburo komen. Zij moeten daar verantwoorden waarom zij nog geen werk hebben of niet aan een omscholing zijn begonnen. Geen werk of omscholing bij het vierde gesprek betekent dat je als 'niet werkwillige' wordt beschouwd. Je uitkering wordt stopgezet. De maatregel is onderdeel van een gericht beleid waarin de belangen van de werkgevers op de eerste plaats staan. De werkgeversorganisaties staan te juichen. Hun woordvoerders spelen volop mee in de hetze-wedstrijd tegen de werklozen. Lonen omlaag, verplicht werken of omscholen en flexibele kontrakten tegen rot loontjes. Zo worden binnen een paar jaar de uitkeringen verlaagd naar een nivo van de basisbeurs (± f.630,-). Wie er iets bij wil, gaat maar bedelen. De druk op mensen zonder betaalde baan wordt verder opgevoerd. Nieuwe manieren om de werkloosheidscijfers te verlagen, heroriënteringsgesprekken, verlaging van de minimum jeugdlonen, arbeidspools, maatregelen tegen ziekteverzuim, verplichte herkeuring voor arbeidsongeschikten. De ene stap moet de volgende rechtvaardigen. Op weg naar een samenleving waar elk individueel belang ondergeschikt wordt gemaakt aan het zo goedkoop mogelijk produceren van konsumptiegoederen. Niemand heeft het over de kwaliteit van het opgedragen werk, niemand heeft het over het zinloze van de werkplicht, niemand heeft het over de superwinsten van grote bedrijven! ONZE EISEN ZIJN: Volledige vrijheid in beroeps- en scholingskeuze, geen gedwongen scholing en arbeidsinzet, geen sollicitatieplicht, herwaardering van onbetaalde arbeid, verhoging van de minimumlonen, uitkeringen en studiebeurzen, radikale herverdeling van macht, bezit, kennis en inkomen. In de volgende steden zijn vandaag axies gevoerd. Den Bosch In Den Bosch is in de nacht van maandag op dinsdag door sympathisanten van NU de leus 'WERKPLICHT? ARBEIDSEINSATZ!!' op een kademuur gezet. Hierna is één persoon gearresteerd die dinsdagochtend is vrijgekomen. 's Middags 12.00 uur was de NU-aktie op de markt. Daarbij werd erop ingegaan dat in DB 16 langdurig werklozen worden aangesteld als stadswacht met behoud van uitkering plus wat loon. Twaalf mensen gingen als stadswacht te werk ("Ja, u daar, wilt u even die peuk uitmaken?") en er werden stencils met verklaringen uitgedeeld. Bovendien werden mensen m.b.v. een infostand en megafoon geďnformeerd over de werkplicht. De axie duurde ongeveer anderhalf uur. Haarlem In Haarlem werd om 10.45 uur de GSD ongevraagd schoongemaakt door 'te werkgestelden' uitgedost met theedoeken om het hoofd en schortjes. Na de GSD als podium voor een waterballet te hebben achtergelaten ging de groep te werkgestelden verder naar de Grote Markt alwaar de trap van het Stadhuis nog even onder handen werd genomen. Op beide plaatsen werden verklaringen uitgedeeld. Wageningen In de drukke winkelstraat de Hoogstraat werd het winkelend publiek gekonfronteerd met te werkgestelden die straatstenen m.b.v. tandenborstels schoonmaakten en vervolgens omgekeerd teruglegden (opdat de stenen gelijkmatig zouden slijten). Bovendien waren een aantal te werkgestelden belast met de taak stenen e.d. op te meten. Deze meetkundigen hebben de resultaten bij het gemeentehuis langs gebracht. Het geheel werd met muziek omlijst. Ook hier werden verklaringen uitgedeeld en er waren veel positieve reakties. Amsterdam Ongeveer 20 werklozen hebben geprobeerd zuurstof aan het grachtenwater toe te voegen, door het omhoog te hijsen en vervolgens 16 keer door te gieten en aan de andere kant in de gracht terug te gooien. De projektbegeleiding was in handen van ongeveer 70 (!!) met hun handen in hun zakken toekijkende politie-agenten. Dit alles vond plaats voor de deur van de GSD hoek Vijzelstraat. Dankzij deze aktie zijn 90 mensen een uur lang 'zinvol' beziggehouden. De aktie was een groot sukses. Rotterdam In Rotterdam werd om 13.30 uur een stuk straat afgezet waarbinnen een groep te werkgestelden in overall en met helm stoeptegels oplichtten, schoon schrobden met uit de Maas geput water en vervolgens omgedraaid teruglegden, zodat de tegels gelijkmatig zouden slijten. Via stencils werd voorbijgangers duidelijk gemaakt dat het hier ging om een werkervaringsprojekt van GAB en GSD en dat als mensen de te werkgestelden ook in hun wijk aan de slag wilden zien, zij een extern nummer van de GSD moesten bellen. Verder lieten de te werkgestelden ons weten heel blij te zijn zulk nuttig werk te mogen doen. In Apeldoorn is ook aktie gevoerd, maar daar hebben we helaas geen verslag van binnengekregen. Met strijdbare groeten, jullie horen nog van ons ! NETWERK UITKERINGSGERECHTIGDEN POSTBUS 5201 AS DEN BOSCH
DEN HAAG - Op 9 februari is er een demonstratie gehouden bij de Indonesiese ambassade in Den Haag die was georganiseerd door het West Papua Volksfront. De vlag van West Papua werd gehesen waarna de aanwezige Papua's het volkslied van West Papua zongen. De stoep voor de ambassade was helemaal afgezet met dranghekken, de toegang met extra kettingen vergrendeld. De demonstratie bestond uit ongeveer vijfenveertig Papua's en sympathisanten. De demonstranten eisten via een megafoon de vrijlating van politieke gevangenen. Daartoe behoren Dr. Tom Wainggai die onder de anti-subversiewet tot de maximum straf van twintig jaar is veroordeeld wegens het hijsen van de West Papuase vlag, zijn vrouw die acht jaar kreeg voor het naaien van de vlag en vele omstanders die zes tot acht jaar achter Indonesiese tralies verdwenen. Met en zonder megafoon werd Indonesië's president Suharto beschuldigd van korruptie, diefstal van grondstoffen en moord. Er werd om glasnost en perestrojka in het Indonesiese beleid geroepen. Ook riepen de demonstranten op tot steun aan de bevrijdingsbeweging van West Papua, de Organisasi Papua Merdeka (OPM). Met tranen in haar ogen sprak een gevluchte vrouw het ambassadepersoneel toe in het Maleis. Maar achter het hoge hek was niemand te bespeuren in het gebouw met spiegelglas en bewakingskameraas. Toen uiteindelijk een Indonesiër zich liet zien werd deze meteen uitgedaagd naar buiten te komen of open te doen, hij deed het niet. Voor de Papua's was dat geen verrassing, ze kwamen niet om een petitie aan te bieden of een verzoek te doen, ze kwamen om te laten zien dat ze er nog zijn als tegenstanders van de Indonesiese machthebbers. Het scanderen van leuzen werd afgewisseld met Papua strijdliederen begeleid door twee gitaren. De sympathisanten bestonden onder andere uit vertegenwoordigers van de Molukse organisaties Nunusaku, Homeland Mission en de RMS, het Haags Vredesplatform, boekwinkel de Rode Hond, Komitee Indonesia. Na deze konfrontatie ging men in optocht naar het Vredespa1eis waar drie vertegenwoordigers van het West Papua Volks Front om half vier een afspraak hadden met de deputy-register van het Internationaal Hooggerechtshof. Het Internationaal Hooggerechtshof heeft, als vertegenwoordiger van de Verenigde Naties in Nederland een brief in ontvangst genomen voor sekretaris-generaal Perez de Cuellar. De demonstratie heeft redelijk wat aandacht gekregen in de Nederlandse media. De VARA-radio en VPRO-radio hebben diezelfde middag interviews uitgezonden met Papua-demonstranten: over de achtergronden, de arrestaties in West Papua en de onafhankelijkheidsstrijd. De Haagsche Courant plaatste een foto met een verslag, net als het Algemeen Dagblad. Het Binnenhof volstond met een foto van een persburo, met een kort onderschrift. De Volkskrant plaatste een foto met onderschrift waarin ze melding maken van de Indonesiese "bezetting", tussen haakjes dus, alsof deze bezetting niet serieus valt te nemen. De demonstratie op 9 februari in Den Haag was een moment in de strijd. De strijd gaat door!! De Papua's zullen Nederland en de wereld blijven konfronteren met de strijd van hun volk voor een onafhankelijk, demokratisch en Melanesisch West Papua. Meer informatie: West Papua Volksfront, Postbus 40066, 1009 BB Amsterdam. [Bron: BBS De Zwarte ster]
|
||