|
●
Ravage ●
Archief
● Overzicht
1989 ● Overzicht
#43 UIT: NN #43 van 2 november 1989 CLAT: 20 JAAR VALSE SOLIDARITEIT Twintig jaar geleden werd CLAT-Nederland, een steungroep v.d. Latijns-Amerikaanse vakbondskoepel CLAT (Centraal Latino Americano de Trabajadores) opgericht. Voor CLAT-NL gaf dit reden tot feest, dat op 21 okt. j.l. werd gevierd met een jubileummanifestatie in Vredenburg te Utrecht. Vakbondsleiders uit Latijns-Amerika kwamen speciaal hiervoor naar Nederland om gezellig met Bukman, andere politici en organisaties als o.a. NOVIB, CEBEMO, FNV en CNV hun feestje te vieren. Wij hebben ons 'feestje' al wat eerder gevierd. Vlak vóór de manifestatie hebben we aan alle personen, die door het CLAT waren uitgenodigd om deel te nemen aan een forumdiskussie, brieven verstuurd waarin werd meegedeeld dat het diskussie-onderdeel was komen te vervallen. Om de feestvreugde bij het CLAT nog meer te verknallen, hebben we in de nacht vóór de manifestatie het landelijke kantoor van CLAT-NL in Utrecht een 'feestelijker' aanzien gegeven. Wat een verrassing toen ze 's ochtends het pand niet meer in konden, omdat het slot was dicht gekit, en alleen maar op de stoep konden staren naar leuzen als '20 jaar valse solidariteit' en 'CLAT loves Contra's/CIA'. Volgens ons geeft het 20-jarige bestaan van CLAT-NL geen enkele reden tot feest, gezien de smerige rol die veel CLAT-vakbonden en met het CLAT verbonden personen vaak spelen in Latijns-Amerika. Volgens Gerard van Pijkeren, voorzitter van CLAT-NL, is het CLAT "beslist geen christelijke organisatie, maar vormen demokratiese beginselen het uitgangspunt. Je kunt hooguit spreken van een humanistiese en sociaal-christelijke kleur, maar er is geen konnektie met de partij politiek en onze achterban is uiterst gevarieerd". Dat dit pure leugens zijn blijkt wel uit het feit dat het CLAT grotendeels wordt gefinancierd door Europese christen-demokratiese klups als het CDA, CDU en de Konrad-Adenauer Stiftung. En in Nicaragua krijgt de CLAT-vakbond CTN zelfs rechtstreeks geld van de CIA, wat direkt hun politieke positie duidelijk maakt. Met de mond vol over mensenrechten en het recht op vrije vakbondsvorming, is het CLAT al jaren aktief betrokken bij de aanval op en het zwart maken van de Sandinistiese regering. CLAT pretendeert op te komen voor de belangen van het 'gewone' volk, boeren en arbeiders, maar in feite steunen ze alleen de mensen die passen binnen hun anti-kommunistiese politiek. CLAT-vakbonden dienen van de CLAT-leiding, gezeteld in Venezuela, samen te werken met (rechtse) burgerregeringen en vaak ook met militaire regimes. Dit komt tot uiting in het, zeer openlijk, keer op keer niet meedoen met oppositionele vakbondseenheidskoepels in landen. Vaak gaat men daar openlijk buiten staan om vervolgens de steun aan de regering te verklaren. Wanneer een CLAT-vakbond te 'links' dreigt te worden, wordt de financiële kraan wat verder dichtgedraaid of wordt de bond zelfs helemaal afgestoten. Hiermee wordt duidelijk dat het CLAT, en dus ook CLAT-NL, helemaal geen solidariteitsorganisatie is maar een rechtse klup die met veel geld vieze machtspelletjes speelt in Latijns-Amerika. Redenen genoeg om hun feestjes en aktiviteiten te boycotten uit ware solidariteit met het Latijns-Amerikaanse volk! (Er is veel geschreven over het CLAT, zoals het boek 'Latijns-Amerikaanse vakbeweging en solidariteit - een kritiese analyse van CLAT in Latijns-Amerika en Nederland', '84. In Bluf! ('86) en een brochure van de Landelijke Vereniging van Wereldwinkels ('87).
|
||