● Ravage   ● Archief    ● Overzicht 1989    ● Overzicht #43

UIT: NN #43 van 2 november 1989

20 JAAR WERELDWINKELS

Het is helaas een bittere noodzaak om het provincialisme van de politieke partijen aan te vallen, zei Jan van Bergen, de voorzitter van de Landelijke Vereniging van Wereldwinkels. Hij sprak 28 oktober op een jubileumdag omdat de Wereldwinkels twintig jaar bestaan.

In het ontwerp regeerakkoord kwam hij over de 3e wereld slechts vage teksten tegen, niets over de noodzaak tot strukturele verandering, niets over de relatie tussen Europa en de 3e wereld. Op een congres in september hadden de wereldwinkels besloten zich meer met de politiek bezig te houden. De bewaking van 3e wereld-belangen is beter in handen van de basis dan in die van de politieke top, zei Van Bergen. We moeten scenario's ontwikkelen om de politiek te beïnvloeden. Daarbij blijft de bewustmaking van de basis een belangrijke aktiviteit.

In een paar zinnen beschreef hij de ontwikkeling van wereldwinkels. De afgelopen twintig jaar is een schat aan ervaring opgedaan over aktievoeren. Het is een basisbeweging van honderden organisaties die zich aan de tijd heeft aangepast: mensen hebben verstand van management en marketing gekregen, het assortiment - ook voor grootverbruikers -is gegroeid.

Ook aan de wereldwinkels kan 1992 niet voorbijgaan. Hij wilde partners zoeken in eigen land en daarbuiten. Misschien is het naast elkaar bestaan van een aantal organisaties als SOS Wereldhandel wel een luxe, zei hij. Je zou met Europese zusterorganisaties samen in aktie kunnen komen en gemeenschappelijk kunnen inkopen.

En waarom zouden er in de winkels geen paskamers komen en waarom breiden we het assortiment niet uit tot bijvoorbeeld tuingereedschap, elektronika, komputers. Het is maar een voorstel, zei Van Bergen na een licht geroezemoes in de zaal. Hij opperde tenslotte het idee van derde wereld supermarkten in plaats van de vrije teugel te laten aan bedrijven als Xenos.

Textiel

Na het redelijke sukses van Max Havelaar kondigde Van Bergen een nieuwe kampagne aan: Stof tot Nadenken. Een aktie voor zuivere textiel. Net als bij de koffie heeft SOS Wereldhandel - leverancier aan o.a. Wereldwinkels - nu rechtstreeks kontrakten gesloten met producenten: coöperaties in Afrika en Azië. Ze leveren katoenen handdoeken, washandjes e.d. en kleding, waarvoor een eerlijke prijs wordt betaald. Het maakt de textiel iets duurder dan bedrijven als C&A rekenen.

'Onderdelen van de textielhandel en -produktie zijn bekend', staat in een brochure van SOS Wereldhandel. 'We kennen de verhalen van de ateliers in de Filippijnen, waar meisjes voor een zeer laag loon werkweken tot 70 uur maken, en hoe in Nederland thuiswerksters voor een habbekrats werken. We weten, bijvoorbeeld sinds het verschijnen van het boekje 'C&A, de stille gigant' (Soma, 1989) hoe weinig de textielconcerns zich gelegen laten liggen aan de omstandigheden van de arbeid(st)ers.'

Een totaaloverzicht ontbreekt nog. Dat wil SOS Wereldhandel samen met verwante organisaties in binnen- en buitenland krijgen. Zo kan duidelijk worden welke politieke maatregelen nodig zijn en waar kritische konsumenten op moeten letten.

Boykot

In een forumdiskussie kwam een mogelijke boykot van andere textiel aan de orde. Deelneemster Maart je van Putten (auteur van een dokumentaire over de internationale arbeidsverdeling en lid Europarlement) had de vraag al eens voorgelegd aan Filippijnse textielarbeidsters. Alsjeblieft niet, kreeg ze als antwoord.

Het zou zinnig zijn als bijvoorbeeld de wereldwinkels de afname gelijk konden overnemen. Marijke Smit (Soma, auteur van 'C&A, de stille gigant') vulde aan: een gerichte aktie tegen C&A zou zinvol zijn, maar dat moet je per land en per situatie bekijken.

Op de Philippijnen is er nu een loonkonflikt bij IGMC dat o.a. levert aan C&A. De arbeidsters krijgen maar 10 gulden per dag en eisen de 12 gulden waar ze wettelijk recht op hebben. Als reaktie zette het bedrijf alle 1000 arbeidsters op straat - een lock out. Ze bivakkeren nu in de vrijhandelszone rond het bedrijf en worden geïntimideerd door de zonepolitie.

Ze roepen op tot een boykot van IGMC-produkten en tot het schrijven van protestbrieven.Je kunt schrijven aan: The President of IGMC, Don Chua Lamko \ Buildings, Alfaro Streetcorner H.V. de la Costa, Makati Metro Manilla, Philippines of naar het moederbedrijf: William Baird plc, 79 Mount Street, London, United Kingdom. En naar C&A natuurlijk: Damrak 79 in Amsterdam.

.Terug naar boven