Ravage   ● Archief    ● Overzicht 1989    ● Overzicht #41

Uit: NN #41 van 5 oktober 1989

 

 

KRAAKBERICHTEN

 

 

EEN HUIS DAT STAAT

 

ROTTERDAM – Ons huis, Oranjeboomstraat 74 in Rotterdam, wordt met sloop bedreigd. Gemeentelijke instanties vinden dat de basisschool naast ons huis moet uitbreiden op de plek waar nu ons huis staat. Wij zijn het daar niet mee eens.

 

De school 'De Dukdalf' was bij oplevering 10 jaar geleden al te klein. Dit was te danken aan kortzichtig, onzorgvuldig korte-termijn-beleid. Nu, na 10 jaar, geeft het ministerie van onderwijs eindelijk toestemming om 6 lokalen bij te bouwen. Maar 6 lokalen erbij is te weinig. De fout van 10 jaar geleden wordt herhaald, ten koste van ons huis. Als hier keurig nieuwbouw had gestaan was sloop niet eens aan de orde geweest. Dan zou er wel gezocht zijn naar andere manieren om De Dukdalf uit te breiden. Het enige wat er 'mis' is met ons huis is het achterstallig onderhoud.

 

Dat wordt nu dus aangegrepen als argument voor sloop. En dat terwijl funderingen en kasko nog in prima staat zijn. De Feyenoordse basisscholen hebben allemaal grote huisvestingsproblemen. Rijk en gemeente blijken niet bereid hier iets aan te doen. Eigenlijk zou de wijk Feyenoord een nieuwe basisschool erbij krijgen. Het ministerie van onderwijs wilde hier echter geen geld voor geven en drukte een bescheidener oplossing door: uitbreiding van De Dukdalf, een lapmiddel voor de korte termijn.

 

Oude panden die goed geschikt zijn voor bewoning door woongroepen hebben in Rotterdam keuze uit twee mogelijkheden:

1. Een dure renovatie met dubbele beglazing, verlaagde plafonds en gestandaardiseerde keuken en badkamer. Of nog beter, geschikt maken voor kantoorruimte.

2. Slopen voor zielloze nieuwbouw.

 

Het Nieuwe Rotterdam, Rotterdam 1990 heeft veel geld voor promotie, het aantrekken van buitenlandse toeristen, bedrijven en kapitaal. Er worden subsidies gegeven voor prestigieuze kantoorgebouwen, glim en horeca. De 'socialistische' PvdA-gemeenteraad, de 'volksvertegenwoordiging' vindt het jammer, spijtig, maar kiest toch voor onderwijs, voor sloop van een mooi pand, voor een te kleine uitbreiding van een school in een wijk waar het lokalen tekort gigantisch is. Ze is te beroerd om bij het rijk meer geld te eisen, te sufgeslapen om met de vuist op tafel te slaan.

 

650 jaar Rotterdam 650 is genoeg Weg met de prestigieuze speeltjes van de projektontwikkelaars!

 

Geen torens voor de rijken maar scholen voor de wijken en goede huizen voor iedereen!

 

Wij vinden het jammer dat wij zo weinig serieus genomen worden door 'de beweging'. Geen enkel blaadje dat onze smeekbede heeft ontvangen heeft iets over ons huis opgenomen. Mede daardoor weten veel mensen nix van ons bestaan af. En in deze tijden van stress hebben we steun van buitenaf juist zo hard nodig. Wij hebben ontzettend veel energie, tijd en geld in ons huis gestoken omdat we van ons huis houden. Wij willen niet dat het gesloopt wordt voor een lapmiddel. We hebben maanden gekrabd, geschuurd en geverfd aan de buitenkant, het dak gerepareerd, brieven geschreven, gelobbied, vergaderd met de bewonersorganisatie en het projektburo en we zullen het niet opgeven. Niet nu de burocratie vindt dat we verloren hebben en niet als het ontruimingsbevel komt.

 

(nootje NN: Jullie nemen ons dan toch niet serieus, hopen we?)

 



KROTTENKAMP WAGENINGEN

 

Hoi, omdat wij maanden niets te melden hadden, hebben wij maar niets gemeld. Dat wil niet zeggen dat er in die maanden niets gebeurd is. Eerst maar het verhaaltje 'krottenkamp contra buitenwereld'.

 

Nadat Mick Jager, onze burgemeester, duidelijk gemaakt had dat hij ons niet zou tolereren, hebben wij niets meer van hem vernomen. Wel heeft de Centrale Woningstichting Wageningen te kennen gegeven graag op het terrein een kantoor met werkruimte te willen bouwen. Na een bezoek aan CWW bleek dat dit waarschijnlijk nog wel twee jaar kan gaan duren. De VVD vindt dat we er een zooitje van maken en op moeten rotten. Het is niet eerlijk tegenover 'gewone burgers'.

 

Al dit gezeik voorkomt echter niet dat we hier gewoon blijven wonen en verder bouwen. Het buitenleven bevalt ons nog steeds prima en als je wil kun je dat ook eens komen proberen. Vooral mensen die zin hebben in bouwen of andere positieve bijdragen, behalve het spekken van de bierkas, vinden hier hun (droog) bedje gespreid. Veel liefs en kusjes van de krottenkampbewonersters.

 

 



GEKRAAKT

 

AMSTERDAM - Terwijl de fanfare van de eerste liefdesnacht de laatste noten blies op het straatfeest van de Tesselschadestraat werd er in de Kinkerbuurt alweer een etage gekraakt. De 1e C. Huygenstraat 29 was dit maal aan de beurt. De ruimtes stonden vanzelfsprekend al geruime tijd leeg, misschien dat dit te maken heeft met de woonplek van de eigenares, Venezuela.

 

Omdat alles zeer voorspoedig verliep valt er (voorlopig) weinig te melden. Behalve misschien dat een nogal dronken bezoeker van een cafe een paar huizen verderop met een knokploeg dreigde. Niets meer van gemerkt natuurlijk. In de Molukkenstraat in A'dam oost werd een leegstaande fabriek gekraakt, ook afgelopen weekend. Hier is verder niets van bekend, behalve dat het pand onlangs door de gemeente aan J.Kroonenberg (de grootste particuliere onroerend goed bezitter van A'dam) verkocht is. Ook deze kraak verliep, voor bekend, voorspoedig.

 

Na reeds 15 jaar (sinds de metrosloop) dichtgespijkerd te zijn geweest is deze provokatie woning aan de mond van de IJ-tunnel dan toch eindelijk gekraakt. Bij de twee eerdere pogingen waren de etterhakkies van Buro IJ-tunnel snel aanwezig om de 10 à 15 krakers om onduidelijke reden gelijk weer op straat te zetten. Maar deze keer hadden we het grondiger aangepakt. Met minstens 40 mensen trokken wij richting het pand op de hoek Weesperstr./N.Herengracht. Het verrotte hout kraakte nog heerlijk. De smeris kwam pas na 10 minuten. Binnen waren de sporen van de lange leegstand overduidelijk (lekker zonnetje tussen de pannen door), maar het leek nog prima bewoonbaar. Er gaan 4 mensen wonen. Alle hulp en bouwmateriaal is zeer welkom.

 

 



BOELGAKOV BLIJT (En zo hoort het ook)

 

Van een oud dametje kocht Gerard W. Bakker in Amsterdam het grachtenpand Boelgakov, voor een habbekrats (f 50.000). Vervolgens dacht Gerardje W. de krakers die er al jaren in woonden te kunnen uitkopen voor een halve habbekrats (f 25.000) maar dat feest gaat niet door. Bakker moet maar een andere bestemming voor zijn besmette geld gaan zoeken, Boelgakov blijft gekraakt. Op de begane grond wordt binnenkort een gigantische, want 40 meter lange kroeg met videoroom, yes yes, geopend. Komt dat zien! De baropbrengst naar ideële doelen.

 

 



TESSELSCHADESTRAAT 7/9

 

AMSTERDAM - Zondag 1 oktober hielden de bewonersters van de panden Tesselschadestraat 7 en 9 hun straatfeest: Zo'n 200 mensen namen de moeite om te komen, wat bemoedigend is voor de opkomst bij wat nog moet komen. De nu bijna 4 jaar gekraakte panden kunnen na 19 november ontruimd worden.

 

Hoewel zondag niet duidelijk werd wat er in de Tesselschadestraat verder gaat gebeuren, wordt het wel tijd dat de Am'damse verdeeldheid eindelijk wordt overwonnen en een brede coalitie wordt gevormd om deze ontruiming en de vele die nog moeten volgen enigzins tegen te kunnen houden. Op het feest waren sprekersters, trommelaarsters, akrobaten, video's, eten, drinken en een fanfare aanwezig.

 

De Tesselschadestraat is een voormalig gemeentepand wat i.v.m. gemeentelijke bezuinigingsdrang, de heropbouw van de stad en het vergroten van de economische aantrekkelijkheid/konkurrentiepositie van de stad is verkocht om verbouwd te worden tot luxe appartementen. De nieuwe eigenaar is projektontwikkelaar Boudewijn Etienne de Court-Onderwater. Deze man werd pas vereerd met een bezoek van de Utregse aktiegroep BRAVO, die het bronzen lijk van burgemeester Reiger voor zijn huis/kantoor in de gracht dumpte.

 

Tesselschadestraat 7/9 zijn de eerste panden die door de gemeente anoniem gedagvaard werden voor het maken van winst. Voorheen kon dat alleen in 'noodgevallen', zoals de Conradstraat die plaats moesten maken voor sociale woningbouw. Rond de Tesselschadestraat is de herbouw van de stad in volle gang, Vlak ernaast wordt Byzantium qebouwd. wat het meest luxueuze woon- en koopoord van de stad moet gaan worden. Aan de overkant van de Stadhouderskade, richting Leidseplein, wordt zeer veel gebouwen is een groot deel van de oude bebouwing verdwenen. Daar moet o.a. een casino komen, met Byzanthium en Vondelpark verbonden met een loopbrug.

 

Naast het Vondelpark ligt het hart van de VPC-buurt, de Amsterdamse goudkust met winkelstraat PC. Hooft. Naast die buurt ligt het Museumplein, waar ook al luxe bouwplannen voor zijn. Dat wordt een lint van luxe, geld, en juppen. Daarmee is tevens duidelijk waarom de Tesselschadestraat moet verdwijnen: omdat een pand vol strijdbare, niet koopkrachtige. mensen op die plek niet gewenst is. Net als dat de Nijmeegse goudkust de Waalkade tot in de omtrek kraakjunk- en vandalismevrij moeten zijn.

 

Op het straatfeest werd met praatjes van verschillende mensen andere aspekten van het Amsterdamse beleid toegelicht. Het ging over de IJ-boulevard (GoudkustNoord en 4-baans snelweg) en het Heinekenterrein in de Pijp waar een Joop van den Ende musicaltheater moet komen. Naast die lokatie werd onlangs Stadhouderskade 82/83 (zonder verzet) ontruimd.

 

Elders in deze NN wordt middels twee stukken over de bedreigde panden in de Tesselschadestraat een diskussie gevoerd over het (gebrek aan) verzet voor bedreigde panden. Een groep mensen uit de Kinkerbuurt distantieert zich nogal luidkeels van de Tesselschadestraat. Bewoners reageren middels een stuk dat voorgelezen werd op de themadiscussie over cityvorming in Den Haag rond het E.92 gebeuren.

 

Dat bedreigde panden zonder slag of stoot ontruimd kunnen worden is al lang duidelijk. Dat de slinkende A'damse scene zich liever in laat met roddel en andere weinig constructieve bezigheden ook. Enfin, tot een zinvolle diskussie over verzet is het nog steeds niet gekomen. Nog even en het hoeft ook niet meer, want zoveel valt er niet meer te verdedigen. Solidariteit is beperkt gebleven tot een geliefd item voor spandoeken en verklaringen. In werkelijkheid komt de scene geen stap verder dan zich druk maken over eigen belang en persoonlijke conflicten. Weinig verheffend dat alles.

 

Ik schrijf dit stukje omdat ik me bedacht met welk een genoegen onze onderlinge ruzies op de burelen van de gemeente, projektontwikkelaars en spekulanten gevolgd zullen worden. Het zal niet de eerste keer zijn dat onze tegenstanders profiteren van onze onderlinge twisten. Misschien dat aan de hand van deze twee stukken en de aktuele situatie rond kraken in het algemeen en de Tesselschade.straat in het bijzonder weer eens een poging gedaan kan worden om het verzet (in theorie en praktijk) tegen de plannen van de gemeente en andere eigenaren een nieuwe, breed gesteunde, impuls te geven.

 

NIETS GEPROBEERD IS ALTIJD VERLOREN. TWEEDRACHT IS ONMACHT. JACK.

 

 

.Terug naar boven