Ravage   ● Archief    ● Overzicht 1989    ● Overzicht #28

UIT: NN #28 van 18 APRIL 1989



BLIJ DAT IK SNIJ!

Op 19 februari sneed 'Blij dat ik snij' de slangen door van een Shellpomp aan de Europaboulevard. Hierbij werden drie omstanders opgepakt en veroordeeld tot een maand straf. De bedoeling van de aktie was tweeledig: Protest tegen Shell en de publiciteit rond de aktie zou gegeven worden in de vorm van een hoorspel. Een hoorspel met live-opnames van de aktie, aangevuld met fotomateriaal. Het liep anders wegens spelonderbreking. Toch is het een en ander over de aktie op papier gezet, persoonlijke ervaringen en een interview met de pomphouder en reparatieteam.

Wij wilden ook wel eens slangen snijden. Iets doen tegen Shell. Shell moet uit Zuid-Afrika, maar als je nou goed kijkt naar de motivaties, zie je dat die heel verschillend zijn en zelfs mijlenver uit elkaar kunnen liggen. De één wou over die verschillende motivaties een hoorspel maken, de ander wou Shell schade toebrengen en vond deze manier leuk, weer een ander vond dat aktievoeren niet 'leuk' was maar deed toch mee in deze vorm, nog iemand was meer gericht op filosoferen over het fenomeen slangen snijden, het rituele, en dan was er ook nog iemand die vond dat het in de krant moest, die wilde een fotograaf mee etc. etc. De groep groeide, volgens de politie waren we met z'n tienen. En dat was waar, wij hadden ook het gevoel met meer te zijn.

Wat we gemeen hebben is de afkeer van lang vergaderen en alle risico's tot in den treure doorspreken. Liever 'gewoon dóen', niet van dat 'zware'. Enkelen waren van tevoren gaan kijken, hadden een vluchtweg bedacht, gekeken of de nachtbus daar langs kwam enz. We hadden de taken verdeeld. Waar we de fietsen neer zouden zetten kwamen we niet uit, dat zouden we wel zien.

Ik ben de spuitbus, de lijmtube en ijzerzaagjes aan het schoonmaken, komt opeens iemand die toevallig op bezoek is vertellen hoe 'zij' het aanpakten: "Wij hadden lange regenjassen aan, plastic handschoenen, plastic zakken om de schoenen want je krijgt geheid benzine aan je kleren." We kijken elkaar aan, over een kwartier zouden we weggaan. "Ow, zie je wel, daar hebben we niet bij stilgestaan." 'Aktievoeren is niet leuk', hoor ik in mijn hoofd. Maar het heeft ook wel iets, spontaan iets doen, geen moeilijk gedoe, we zijn in een goede stemming, het gaat niet mis.

We fietsen naar de plek toe, iemand vindt het nog te vroeg (het was 3 uur), er rijden nog teveel auto's. Zonder overleg rijden we allemaal door en gaan aan de Amstel op een bankje zitten. De fotograaf neemt een foto en ik krijg de slappe lach omdat ik moet denken aan die foto voorop de 'verradersbrochure': met bivakmutsen aan het water, er staat zelfs een molen! Het lachen vergaat me echter als ik denk aan hoe het benzinestation erbij ligt. Was ik maar van tevoren gaan kijken! Ik kan alleen maar denken en zeggen: "Die flat! Heb je gezien hoe dichtbij die is!"

Iemand is gaan kijken hoe druk het nog is. Volgens haar kunnen we wel beginnen. Nog steeds hebben we niet afgesproken waar we de fietsen neerzetten, maar we fietsen ernaar toe, zetten de fietsen tegen de kiosk en sommigen zijn al begonnen terwijl de uitkijk de fiets nog moet wegzetten. Ik zou gaan spuiten: 'Stop olieleveranties Shell aan Zuid-Afrika'.

Na een halve 'S' stopt de spuitbus ermee en er komt een mikrofoon naast me: "Hoe gaat het?" "De spuitbus doet het niet", fluister ik. Er wordt veel lawaai gemaakt maar het is als een film, ik zie al veel slangen op de grond liggen, iemand sleept de slangen achter het gebouwtje. "Een auto!" We duiken weg achter de kiosk. Als de auto voorbij is komen we weer tevoorschijn en gaan door waar we mee bezig waren. "Weer een auto", roept de uitkijk. Terug achter de kiosk. Tijdens het wachten probeer ik m'n spuitbus nog. Dan gaat alles plotseling snel.

"Plat tegen de muur", wordt er geroepen. Goed plan, maar aangezien de muur volstaat met onze eigen fietsen drukken we ons maar dáár tegenaan. 'Stomme plek voor die dingen', denk ik. Razendsnel volgt dat de gesignaleerde auto een politieauto is en zo snel mogelijk wegkomen de volgende stap. Van ieder op een fiets springen is geen sprake nu ze zo op een kluitje in elkaar gebreid staan. Van erom bekvechten of netjes op je beurt wachten ook al niet.

'Stomme plek', denk ik voor de tweede keer en neem niet mijn fiets maar de benen richting weg van dat station. De pomp was me bekend van een keer langsrijden maar alles om die pomp heen is mij volslagen vreemd. Geen déja vu ook, deze nacht. Ik heb geen idee wat de volgende bocht die ik om ren me zal brengen. Geen tijd voor aarzelen, moet snel beslissen en voor ik het zelf door heb, lig ik al op de grond. Tussen twee auto's en heftig proberend me onder één van hen te proppen. Ik prop en duw, houd m'n adem in en probeer met het middenrif tegen m'n nieren aan nog eens.

De eerste politieauto op zoek naar snijders rijdt op nog geen twee meter afstand langs. Gelukkig nogal gehaast. Ze kijken niet goed en zien me niet. Kon me vroeger zo vaak zó verstoppen. Is vroeger dan al zó lang geleden? Of zouden het die katalysatoren van Nijpels zijn die me dwarszitten? Er passeert nog zo'n auto en nog één. Het licht van de koplampen in mijn ogen en op driekwart van m'n lijf, want meer dan anderhalf been, een stuk buik en schouder krijg ik niet weggewerkt. Politie is alom. Ze maken er werk van.

'Alweer een auto!', denk ik geërgerd als we ons voor de tweede keer schuil houden achter het pompwinkeltje. Daar stop ik nog wat vulpistolen in een vuilniszak. "Politie!", roept iemand. Rennen! Na 150 meter duik ik een tuintje in. Meteen wordt er een halogeenlichtbak aangestoken door de één of andere maffe Wickesinbraakalarmset. Snel het volgende tuintje in. Dat is niet meer dan een betegeld vierkantje met 10 cm hoge conifeertjes eromheen. Mét tuinameublement. Ik verstop me achter een soort serveerwagentje. Daar kon je dwars doorheen kijken.

'Ik heb nog een vuilniszak in mijn jas!', bedenk ik me opeens. Ik heb het ding nog maar net zo'n beetje voor me uit gehouden of er verschijnt een agent ten tonele die een tijdje met z'n zaklamp tegen mijn vuilniszak staat te schijnen. Vervolgens stapt hij op. Een uur later komt er nóg een, die staat wel een minuut lang vruchteloos te schijnen. In het tussenliggende uur was het een komen en gaan geweest van stillen, fietsende smerisjes, lopende smerisjes en naar ik achteraf hoorde zelfs een smerishond. 'Klootzakken', dacht ik en denk ik. Om een uur of half 6 die ochtend ben ik achter m'n serveerwagentje vandaan gekomen. De wandeling naar huis was prettig.

 

TIJDENS DE AKTIE

(vraag:) "Wat gaat er nu door je heen?" Antwoord van slangen snijdende aktievoerster: "Benzine".

DE POMPBEDIENDE

(vraag:) "Goedemorgen, U komt hier werken?"

(pompbediende:) "Ik moet nu werken, ja".

"Ik kom even met je meekijken want er is het één en ander gebeurd, hè?".

"Waar?"

"Hier".

"Hiero?! Nu? Potverdomme..."

(Door het nu volgende gesprek klinkt de hele tijd een pieptoon)

(vraag:) "Wat is dat?"

(pompbediende:) "Komputer. Ik bel eerst effe dat ze het moeten maken".

"Maar wie moet dat dan maken?".

"Coppens. Als het goed is. Goedemorgen! Ik zit met problemen hier... Hoezó? Nou, de slangen zijn doorgesnejen en alles... En 't is Shell, ja. Europaboulevard Amsterdam... Hoe krijg ik die d'r af?! … Nee nee dat doet ie niet. Nee, alles stop... Nee, nou? Ja ja! .. Oh, allemaal uitzetten... Goddomme, allemáál, geloof ik! 2, 4, 7 en ik zie er daar nog wel één hangen, 9. Doe maar 10. Doe maar alles, want ik weet niet zeker, ik heb niet goed gekeken. Ah, en een Smerina ook, ook weg. 11... Hee. Alles, álles weg! D'r ligt niet eens wat op de grond."

KOMMENTAAR VAN EEN KLANT

(klant:)- "Ja, het is zo vreselijk moeilijk, hè? Begrijpt u wat ik bedoel? Het is zo vreselijk moeilijk. D'r zijn allemaal mensen, die verdienen toch hun brood hiermee. Gewoon, normale mensen allemaal, hè? Die allemaal hun brood ermee verdienen... Ja, dat ze met dit soort akties... Het is altijd hier ook in Nederland, hè? Dat ze het doen, hè? Speciaal in Nederland altijd! Ongelooflijk".

(pomphouder:) "Ik heb er geen goed woord voor over. Die gasten moeten ze écht apart hangen. Die moeten echt weg gewoon!"

REPARATIETEAM

(Niet Coppens zoals de pompbediende zei maar fa. Allan Rohé te A'dam.)

(reparateur:) "Ik ben de slangen weer aan het vervangen."

(vraag:) "Dat is de ouwe slang, die daar?"

"De helft."

"En de Andere helft is verdwenen?"

"Die is weg. Met de pistolen."

"Is dat een probleem, dat de pistolen weg zijn?"

"Ja kijk, zonder pistolen ken je niet draaien, dus d'r is nou iemand vanuit Den Haag onderweg met spul."

"Hoe lang denkt u dat u nodig heb om te repareren?"

"Een half uur per slang."

"10 slangen; dat is een halve werkdag, hè?"

"Ja. En het is toch je reinste kolder wat er gebeurt? Nou voor mij hoeft het niet, voor de maandagmorgen."

"U heeft het vaker gedaan hè?"

"Ja"

"U heeft er zelfs een boterham aan, kun je zeggen."

"Ja zeker wel."

"Heeft u nou weleens angst als u dit werk moet doen?"

"Zoals u ziet rij ik dus helemaal zonder reklame."

"Oh, dat ze uw auto aanpakken?"

"Ja. onder andere."

"Dus dat is wel gebeurd?"

"Ja."

"Ziet u nou overeenkomsten tussen deze aktie en eerdere akties?"

"Weet ik niet. Maar ik ben een beetje voorzichtig geworden, want kijk, die RaRa-bende heb je en daarbij heb je een soort sympathisanten die d'r eigenlijk niks mee te maken hebben, hè? Die het meer voor de sensatie doen. Dus het lijkt me niet, hoor, dat het van RaRa is, dit."

"Waarom niet?"

"Nou, die doen het gemener..."

 

 

 

.Terug naar boven