Ravage   ● Archief    ● Overzicht 1989    ● Overzicht #20

UIT: NN #20 van 12 JANUARI 1989



RENÉ IS VRIJ! (OM EEN LANG VERHAAL KORT TE HOUDEN)

Tja, het kan raar lopen. Zo krijg je een absurde straf van 5 jaar aan je broek, zo sta je weer op straat. René, de RARA-verdachte, is weer thuis. Vreugde en verbazing alom. Mazzel, verdomd veel mazzel. Gerechtigheid, niks anders dan gerechtigheid. Opzet, dit moet doorgestoken kaart zijn. Uiteenlopende meningen over de uitspraak van het Hoger Gerechtshof, vorige week 3 januari op de Amsterdamse Prinsengracht. René zelf begrijpt er niets van, voor hem nog te vroeg om te reageren. Probeert weer te wennen aan een leven zonder slot en grendel. Wel in staat voor reakties waren Jansen & Janssen: een samenvatting van het Hoger Beroep en hun bedenkingen. We hebben tevens een sfeerbeschrijving van een publieke tribune-klant. En kritiek van iemand die de publieke tribune niet op kwam.

Dinsdag 3 jan '89. Kom vandaag m'n bed niet uit, verstop me, verschuil me nog dieper onder de lappen. Hoef René's defeat niet mee te maken, bovendien heeft onze *leiding* niet opgeroepen tot enig verzet. Geen pokkeherrie op de Prinsengracht en de ruiten mogen ook niet in. Dus meuren maar en hopen dat de wereld stil staat. Maar echt pitten doe je natuurlijk niet. Het -wordt het meer of minder?- houd je wakker.

Uren. Niks op de radio. Geen Stad, geen Vara (zeker op het matje geroepen vanwege de vorige prima uitgevoerde verslaggeving, je weet wel toen de hele dag met de radiobus in de Lange Leidse). Blijf me steeds nerveuzer keren totdat... Rond de middag Veronica scoopt met haar beautiful 'Wereld in een 1 uur': "mogelijke dramatiese wending." Wa, wat, watte? Hè!

Zo snel heb ik nog nooit van zenders pogen te wisselen. Bel vergeefs wat gabbers. Door het gerecycle van Veronica komt gelukkig binnen hun half uur de bevestiging: (Hoofdjurk) 'Cremer vindt de bewijzen betrekkelijk en acht een andere interpretatie van de feiten zeer wel mogelijk'... Waauw. Broek aan. Er naar toe en natuurlijk een lekke band, gdvrrr, kan me niet schelen en trap door. Mag van de smeris de publieke tribune niet op, ram op de deur, of ik maar op wil rotten. Verbaas me dat ik de enige ben die (op dat moment) voor de deur sta?

Slenter de Leidsestraat in, de Ila, en ja hoor in de vroege editie van Het Parool staat het ook: 'Mogelijk komt R. binnenkort op vrije voeten'. Blijf in een soort kring rond het gerechtsgebouw slingeren. Kom anderen tegen die hetzelfde doen. "Vol, er is nog niemand uitgekomen", wordt ons steeds toegesnauwd. Op de Lijnbaansgracht staat de ME 'verdekt' opgesteld. Na 5 uur mogen we dan eindelijk naar binnen. Na weer stevig in het kruis getast, klauteren we de benauwde tribune op.

Een bank minder dan de vorige keer, vandaar! René en de verdediging moet nog beginnen, nog niet veel gemist dus. Het onaangename befgajes (vrij naar Martin van Amerongen) lijkt dit keer niet te slapen. René heeft nu zelfs een eigen tafel, dus de burgerlijke pers kan niet weer zijn veters laten zien. Bovenop zijn paperassen herken ik 'Straf blust brandende zaken nooit'.

René begint aan zijn schitterende 70 min. durende wereldcollege (afgedrukt in de Zwarte #118), ik probeer hem aandachtig te volgen wat me niet de hele tijd lukt, het schommelt voor mij tussen elitaire prietpraat of een ver van mijn bed show en de hoogste bewondering. Zijn tempo ligt hoog, maar ik zou er zo graag wat meer van willen smullen. Denk aan een liedje: 'Something inside so strong - he wants to do it anyway - he knows that he can make it!'. En doe een gebedje dat déze rechters geen Shell-aandelen hebben.

Van alle pleidooien doet die van Adèle mij het meeste en kennelijk (?) geldt dat ook voor het hof. Eigenlijk is het heel gewoon, de manier waarop ze ieders aandacht opeist en simpel niet veel meer dan de wet uitlegt. Aan haar rechterkant weet ze de bewonderende toegeknepen blik van Ties, als zijnde haar pupil die cum laude examen doet. Achter haar links een steeds heviger knikkende Pieter. Wat een team. Op de schouders met ze, verdomme.

Ties leest de les met art. 140 en stampende Pieter komt met een terechte uitval naar de hypoos van de officiële anti-apartheids clubs. Heerlijk om 's op die schijtluizen te schijten. Schandelijk zoals ze zich rond René's processen gedroegen. Waarom, of juist daarom geen Klaas de Jonge als getuige-deskundige?!

Uit een ghetto-blaster (hoe toepasselijk voor een rechtszaal) klinkt de in Paradiso uitgelokte reaktie van de nieuwe ANC-man en de lovende adhesie (wat klonk als de allermooiste acid in je oren), eindelijk, uit donker jong Zuid-Afrika. Hoera voor jullie, Cape African League. Daar hebben ze vanachter de toonbank niet van terug en Schut eist onmiddellijke in vrijheidsstelling. Schorsing. Ze zeggen over circa 20 min. terug te komen.

René wordt direkt afgevoerd. Vertel op de tribune aan een paar die al de hele dag het proces volgen de reaxies in de pers van hedenmorgen en mijn gevoel daarbij, word voor gek uitgemaakt, terecht. Stop nu iedere opkomende hoop zo diep mogelijk weg. Djiezus wat duurt het lang. Het deurtje van de verloskamer gaat na een dik uur eindelijk open. Wat een gelatenheid. Niks is er van hun gezichten te lezen. Nog witter wordt René weer voorgeleid. Sumud jongen.

Heel de boventribune ligt nu aan de dikke ruit die stinkt als het opperhoofd begint: "Gezien het feit... (of woorden van gelijke strekking)..." We juichen en zweven. Krijg een stevige por, ssssst, tuurlijk, iedereen wil het zeker weten. Ties lijkt van boven gezien de eerste die het beseft, als Michelangelo's schepper rijkt ze over haar tafel naar voren en roert met haar linkerhand René's rechterschouder en wordt door zijn dierbaarsten bestormd. Wij stormen de trap af naar benee. Er is nog maar één smeris die stuntelt met sleutels en de deur naar onze smaak niet snel genoeg open krijgt. Als het hem wel lukt wordt hij letterlijk door ons platgewalst en dat doet hem wonderlijk genoeg toch lachen. Sommigen die elkaar nog nooit omhelsden doen dat nu, oh heerlijke tranen.

René gaat op weg naar de Bijlmer om afscheid te nemen. Ik bots in de Leidsestraat tegen L99 op, echt waar hoe is het mogelijk? Dus nu is hij niet veilig achter het glas, maar 'het' is wel een kop groter en er bolt wat onder z'n jas (waarom was hij niet door de verdediging opgeroepen?) Aarzel zelfs even of ik hem niet moet knuffelen vanwege al zijn gemaakte fouten en die van de RC. Bah, pleur op engert, ga je weer verstoppen in je Haagse hol.

Terwijl ik me verheug op Wiltinks gelul in de morgen, botsen twee ME-bussen op elkaar, joepie. Wat kan er nog stuk vanavond? Een vreugdevuur wordt ontstoken voor A'dams grootst gekraakte wachtlokaal. Billboarden nodigen uit 'om een lang verhaal kort te maken': RENE = VRIJ.

K.

 

SOLIDARITEIT? HA!

Dinsdag 3 januari stonden wij om ongeveer 6.00 uur op (daar wij niet in A'dam wonen) om ons naar het hoger beroep van René te begeven. Om ongeveer 8.30 bevonden wij ons bij de rechtbank. Pas om ongeveer 10.00 mochten de eerste 35 mensen naar binnen. Niet iedereen kon dus naar binnen, maar er was afgesproken om elke 2 uur te wisselen, zodat iedereen de kans zou krijgen om René te zien en een stukje van het proces te kunnen volgen.

Elke 2 uur zou er door één van de wouten een telling worden gehouden en zouden er mensen naar binnen kunnen als er minder als 35 mensen aanwezig waren. In de zaal werd dus al door een aantal mensen gezegd dat het handig zou zijn om 5 min. voor de telling weg te gaan zodat andere mensen naar binnen konden.

Om vijf voor twaalf gingen welgeteld VIJF mensen naar buiten, de rest bleef gewoon op de goed verwarmde tribune zitten. Behalve die 5 zijn er voor zover ik weet tot ong. (?) uur helemaal geen mensen meer naar buiten gekomen. Hierdoor bleef de buitenploeg niet alleen verstoken van info (niemand had een radio) maar kon er ook niemand meer naar binnen. Dit leverde, zowel lichamelijke (kou) als geestelijke (is dit nou solidariteit??) teleurstellingen op. Steeds meer mensen zijn daardoor af genokt.

Hoewel de uitspraak (die we overigens pas de volgende dag hoorden) natuurlijk fantastisch was (René vrij!!) voelen we ons nog steeds erg rottig over het feit dat dat mensen van wie je toch wel solidariteit verwacht dit dus niet blijken te geven doch een stelletje egotrippersters zijn die niet aan de mensen buiten denken. We hopen dat zulke situaties zich niet meer voor zullen doen binnen de beweging. BAH!!!

 

 

 

.Terug naar boven