Ravage   ● Archief    ● Overzicht 1988    ● Overzicht #13

UIT: NN #13 van 20 OKTOBER 1988



KRITIEK OP HET RADIKALE BLOK

Omdat er bij ons veel kritiek was op het radikale blok, geïnitieerd door 'Verzetsgroep Oktoberrevolutie' tijdens de FNV-demo van 8 oktober in Amsterdam, hebben we besloten een aantal dingen op papier te zetten die volgens ons fout gingen, of niet goed (of helemaal niet) georganiseerd waren. Het is niet de bedoeling dit stuk als kritiek te zien maar evengoed als discussiepunt óver die kritiek.

Daarbij doen we tevens een aantal suggesties van de hand die in het vervolg eventueel opgenomen kunnen worden bij een volgende soortgelijke demo. We hopen dat hierop enige reaxie ontstaat zodat er wat meer over gediscussieerd wordt. De kritiek is opgedeeld in drie stukken, van aanvang van de demo tot het einde op het Museumplein.

De demo van 8 oktober in Amsterdam was te kort! Het begin was mat. Halverwege begon het pas goed te lopen en los te komen, maar toen er eindelijk vaart in begon te komen waren we al bij het Museumplein. Voordat we er erg in hadden was de demo al voorbij! Bij aankomst viel er ineens de totale leegte. Het radikale blok viel binnen enkele minuten totaal uiteen, en zonder te weten wat er eigenlijk nu ging gebeuren stond iedereen maar in kleine groepjes af te wachten of er nog iets gepland was!

Toen het idee geopperd werd het podium te bestormen werd dit door enkelen 'voor later' afgedaan, en eerst maar 'ns af te wachten. Die besluiteloosheid (en doordat maar een kleine groep dit probeerde) heeft er voor gezorgd dat dit later ook is mislukt. De demo was toch afgelopen, nu maar ontspannen en feesten? Was er eigenlijk van tevoren wel iets voor op de manifestatie zelf afgesproken?

De axies bij de banken onderweg. Dit sloeg alles! Deze waren chaotisch en gedeeltelijk zelfs blind. Prima was het dat er automatisch bij de banken gestopt werd door het blok, doch wat meer aansluiting zou niet slecht zijn geweest, vooral later bij het Weteringcircuit. Bij de banken (en El Al) werden leuzen gekalkt, ruiten ingegooid en verfbommen gegooid.

Er werd niet gekeken of er mensen in de buurt liepen of stonden. Dit had tot gevolg dat argeloze voorbijgangers onder de verf kwamen te zitten door boven hun ontploffende verfbommen. Stenen die rakelings bij mensen voorbij vliegen of neerkomen door idioten die zonder overzicht te houden ruiten ingooien op de 3de verdieping. Vooral later bij het Weteringcircuit kregen voorbijgangers rakelings stenen om hun oren. Zijn jullie blind? Hier werd wel op gereageerd door middel van schelden, maar niemand die ingreep.

Suggesties van onze kant, zorg ervoor dat een groepje van tevoren ervoor zorgt dat de mensen vóór het gebouw en vlak daarnaast weggaan. Dit kan gewoon rustig gedaan worden. Dat er gezegd wordt dat de mensen afstand moeten nemen. Als dit gebeurd is kan een groepje van 5-10 man uit het blok met knuppels (en niet met stenen!) alle ruiten in meppen, daarna wat leuzen of verfbommen. Ga dit niet allemaal tegelijk doen!

De rest van het blok moet ervoor zorgen dat de politie, stillen en ME, op afstand gehouden worden, en moeten de mensen die bezig zijn beschermen. Dit hoeven niet steeds dezelfde mensen te zijn, er kan gewisseld worden maar dit moet van tevoren afgesproken worden. Hoezo was er ook niemand met een megafoon die bijvoorbeeld de stand van zaken doorgaf en alles wat bij elkaar hield?

Bij het Weteringcircuit werd het een grote puinhoop. Een groepje mensen viel een paar ME'ers aan die rechts meeliepen. Terwijl dit gebeurde liep de kop van het radikale blok gewoon door en werden verderop ruiten ingegooid van een bank vlak naast mensen die links aan kwamen lopen. Terwijl dit gebeurde liepen de mensen vooraan gewoon weer door zodat er grote gaten vielen. Er werd van alles door elkaar geroepen, stoppen, aansluiten, doorlopen. Hadden we haast? Op een gegeven moment liep iedereen weer door en werd er verder gesukkeld naar het Museumplein, waar het snel een bekeken zaak was.

Die ME'ers hadden gelijk weggejaagd moeten worden, in plaats daarvan bleef het bij wat trekken en schoppen door een kleine groep Het blok had moeten stilstaan totdat de ME'ers weg waren en daarna door moeten lopen. Een confrontatie had er zowiso niet in gezeten daar het nog geen 10 ME'ers waren, en we hadden er zowiso niet op uit moeten zijn geweest.

Wat ook opviel was dat er bijna niet gepraat werd tussen de mensen onderling, de noodzaak staat boven wantrouwen! Ook al kenden de meesten mekaar niet, je loopt in een blok. Er werd absoluut niet gesproken over wat te doen, bij kritieke punten werd er alleen geschreeuwd en dan ook alleen nog tegenstrijdig.

Manifestatie. Niemand wist meer wat. Hoezo is er dáár geen plan voor gemaakt? Het podium bestormen was een goed idee, alleen, waarom ter plekke en dan nog met weinig mensen? Is van tevoren de FNV benaderd voor een eigen spreker? Er was er wel een die het probeerde, maar die werd geweigerd. Daarna werd besloten het podium te bestormen aan de voorkant en aan de zijkant bij de trap. De mensen werden zo weggeslagen door de FNV-ordedienst en mensen van het PA-verhuurbedrijf.

De reden dat het niet lukte was omdat we met te weinig mensen waren, zo'n 50-60. Daarna werd alleen nog om AXIE geschreeuwd en wat op het podium gegooid. Dit alles gaf de presentatrice en het FNV de kans de zaak totaal anders over te laten komen dan het was. Er werd gezegd dat er een relletje aan de gang was, en verder: 'Waar maken jullie je druk om? Wij zijn niet jullie tegenstanders maar medestanders', en allemaal onder groot applaus van het publiek. De zaak droop daarna snel af. Wat wilden we nu eigenlijk? Dat was voor onszelf ook al helemaal niet meer duidelijk. Waar waren al die andere 'honderden autonomen' uit het radikale blok? Biertje tappen, zoals de hele FNV-aanhang, en naar de muziek luisteren?

We hadden de kans om ons stempel op de hele manifestatie te zetten door met z'n allen het podium te bestormen (niet te mollen!), iemand van ons een speech te laten houden en vervolgens gewoon weer weg te gaan. Dan was alles ook duidelijk overgekomen naar die 150.000 dagjesmensen! Dit bleef nu allemaal achterwege. Dit heeft de FNV in de kaart gespeeld.

De reaxie van de media nadien was dan ook één grote propagandastunt voor het FNV met z'n reformistische gelul. Precies zoals ze wilden. De manifestatie zelf was net een feest. Het FNV zegt ook alleen maar het kan anders, beter. Wij ook, hoe lullig het ook klinkt, organisatie is een must, publiciteit en duidelijkheid ook. Absoluut geen domme fouten want die worden tegen je gebruikt. Geen kleine zelfstandigen aanpakken (hoezo werd die coffeeshop eigenlijk vol gekalkt?), de banken hebben voorrang.

Er zijn veel vragen gesteld, veel vragen zijn ook gericht aan de 'verzetsgroep oktoberrevolutie'. We willen hiermee de diskussie openen en verwachten enkele antwoorden. Laten we de dingen beter en eerder afspreken (linksaf?) zodat we de volgende keer niet half voor jan lul lopen.

Enkele axievoerders uit Venlo

persoonlijke reaxies; postbus 1274, VENLO, we prefereren andere reaxies via,de bladen, openlijk!

* * *



DE VERZETSGROEP REAGEERT

Als één van de mensen v.d. Verzetsgroep Oktoberrevolutie wil ik hierop reageren. Laat ik, voordat ik op het verloop v.d. dag zelf in ga, eerst samenvatten wat onze plannen waren.

Het was in eerste instantie juist niet de bedoeling om een radikaal blok à la de anti-apartheidsdemo een aantal maanden eerder te organiseren. De bedoeling was om de FNV'ers die demonstreerden te konfronteren met onze ideeën. Juist vanwege onze ervaringen in het verleden, waaruit blijkt dat een saaie stadswandeling en/of een blok niet echt aanspreken bij een hoop mensen, wilden we dat eens op een andere manier dan normaal proberen. De optiek: dat als we maar lang genoeg blijven blokken er op een gegeven moment weleens een geslaagd blok uit voort kan komen, was dus niet de onze. (Zelfs als het over een paar jaar zou lukken, wat kopen we er nu dan voor). Onze andere manier had drie onderdelen: een eigen demonstratie, een verzetsmarkt en een diskussieavond in Vrankrijk, waarvoor we op de markt stencils hebben verspreid.

Op de laatste twee onderdelen hoef ik het hier verder niet te hebben: ze zijn niet ter diskussie geweest en als redelijk succesvol ervaren. Anders ligt het met de demonstratie. Het plan was, om slechts een klein stukje (Beursplein-Munt) met de FNV-demo mee te lopen en dan linksaf te slaan om bij de AMRO-bank en de Nederlandsche Bank wat symbolische akties uit te voeren: symbolisch voor onze wens tot verdergaand verzet. Zo zouden we niet achter de FNV-leiding aanlopen. Door duidelijk te maken waarom we dit deden (stencils, geluidswagen) wilden we bereiken dat de mensen die rechtdoor liepen na zouden denken over hun redenen daarvoor.

Het gaat er hier niet om nog eens de diskussie over te doen welke van beide plannen nu het beste was (rechtdoor en bloc, of linksaf). Volgens mij hadden ze allebei hun voors en tegens. Maar belangrijker dan een plan is of mensen buiten de voorbereidingsgroep aktief willen meewerken om het tot een succes te maken. Het idee voor een eigen inbreng in de FNV-demo sloeg echter nauwelijks aan. Vanaf begin sept. werden vergaderingen belegd, die ook werden aangekondigd en waarvoor groepen werden uitgenodigd. De reaktie, vooral van buiten A'dam, was echter minimaal.

De reden daarvoor ligt denk ik in het ontbreken van een visie over de verhouding tussen de 'beweging' en de arbeidersstrijd: iets wat ook nog nauwelijks ter diskussie is geweest. Na enkele weken vergaderen werd het linksaf-plan ontworpen en de eerst stencils het land doorgestuurd. Hierop kwam dan opeens een week voor de demo reaktie van de 'Haagse autonomen', die opriepen om toch in blok rechtdoor te gaan en daarvoor een aktieve lobby opzetten. Logies, dat de voorbereidingsgroep daar stevig van baalde.

Hoewel ik alle begrip kan opbrengen voor de Haagse redenen, kan ik toch moeilijk begrijpen dat je op zo korte termijn, na eerst niks van je te hebben laten horen, nog eens een initiatief om wilt gooien. Bovendien kwam ook op de Haagse reaktie weinig weerklank. Uiteindelijk werd, om de eenheid te bewaren, besloten de definitieve beslissing uit te stellen tot de avond van 6 okt.

Een (slecht bezochte) landelijke vergo besloot toen om rechtdoor te gaan. Een dergelijke zigzagkoers roept toch wel enkele vragen op over je struktuur als 'beweging'. Voor een aantal van ons was de motivatie ook wel verdwenen om er nog eens tegenaan te gaan om het blok-rechtdoor goed te laten verlopen. Tot onze verbazing waren de mensen die het nieuwe besluit hadden doorgedrukt na de vergo ook weer pijlsnel verdwenen en zagen we die pas op zaterdag weer. Blijkbaar werd van ons verwacht dat we als uitvoerend komitee de besluiten verder zouden uitvoeren. Wij hebben voor de demo alleen nog gezorgd voor het minimale (spullen, spandoeken nieuwe stencils, vervoer; een geluidswagen was wel geregeld maar viel op het laatste moment door omstandigheden weg) en richtten de energie verder vooral op de markt en de avond.

De kritiek uit Venlo op de organisatie van het blok is volkomen terecht en de reden voor die slechte organisatie mag nu ook wel duidelijk zijn. Zelf vind ik dat als je op zo korte termijn een geheel nieuw besluit doordrukt, er ook wel wat meer van je verwacht mag worden dan met een spandoek de kop van het blok te nemen. Van een idee om het podium over te nemen was mij overigens niets bekend.

Wat voor perspektief zit er na 8 okt. nog in een radikaal blok? Mensen, van wie je het toch mag verwachten, kunnen niet de discipline opbrengen om bij elkaar te blijven. Een vrolijke chaos wordt door mensen toch meer gewaardeerd dan een krachtige hechtheid. Over de bivakmutsen zal ik verder maar zwijgen. Belangrijker is dat mensen, die wel goede ideeën hebben, toch niet de verantwoordelijkheid nemen om daar iets mee te doen en mee te helpen organiseren. En bijzonder geërgerd heb ik mij aan diegene, die ons kwam vertellen dat we omwille van de eenheid rechtdoor moesten, maar verklaarde zelf niet omwille van de eenheid linksaf te zullen staan.

8 oktober roept een hoop vragen op. We denken er alleen iets positiefs van te maken door over de antwoorden na te gaan denken. En door ons verder af te vragen, wat de relatie kan zijn tussen onze strijd als 'beweging' en de arbeidersstrijd.

 

OVER KLASSENSTRIJD

Een aantal notities van een diskussieavond. Wat hebben de verschillende groepen werkenden en baanlozen met elkaar gemeen? Hoe kijken ze tegen elkaar aan? Dit stond ter diskussie op de door de Verzetsgroep Oktoberrevolutie op 8 oktober in Vrankrijk georganiseerde avond.

Een gemengd gezelschap kwam bijeen en luisterde eerst naar een aantal (mannelijke) sprekers. Eén van hen, studentenleider Maarten van Poelgeest, werd al snel zwaar onder vuur genomen. Terecht, want hij stelde dat zijn bond alleen iets kon doen als de meerderheid van de studenten meedeed: anders hield het op. Erg radikaal klonk het allemaal niet.

Veel interessanter dan hem, of de kolleges van een aantal internationale socialisten over Parijs '68 en de alliantie tussen studenten en arbeiders, waren de praatjes van twee aktivisten uit de havens. De Amsterdammer Hans Hekking is nog wel aktief binnen de FNV maar vroeg zich duidelijk af waarom. Maar de meeste havenarbeiders zijn nu eenmaal lid van de bond. Volgens zijn Rotterdamse kollega Jim Stavinga omdat dat lidmaatschap zijn financiële voordelen heeft (bv. stakingsgeld). Hij zag niets meer in de FNV. En passant verwierp hij ook de mythe van het arbeidsethos onder de arbeiders: je werkt omdat er brood op de plank moet komen, niet omdat je het zo leuk vindt. (Het ziekteverzuim in de havens is 20%).

Over de band tussen arbeiders en baanlozen had Stevinga ook zo zijn ideeën. Die band is enerzijds duidelijk: als arbeider sta je straks ook op straat. Anderzijds probeert de regering die band te doorbreken: ontkoppeling van lonen en uitkeringen. Solidariteit niet in woorden maar in daden is mogelijk. Alleen al het eigenbelang vormt een band tussen arbeiders en baanlozen, die allen in dezelfde afhankelijke positie zitten. Studenten vallen daar volgens sommige aanwezigen duidelijk buiten: voor hetzelfde geld zitten ze straks zelf op hoge posten.

Helaas kwam de zaal niet toe aan een konkrete invulling van de solidariteit. Stof dus voor een volgende diskussie: misschien op het komende kongres van de Onderkrant?

 

 

.Terug naar boven