Ravage   ● Archief    ● Overzicht 1988    ● Overzicht #13

UIT: NN #13 van 20 OKTOBER 1988



DE RODE TETTER

Zeven jaar geleden kraakten de 'verenigde kraakgroepen' uit de Kinkerbuurt in Amsterdam de toen net leeggekomen voormalige machinefabriek/lettergieterij 'Tetterode'.

De kraak op 17 oktober 1981 kwam voort uit de breed gedragen afkeer die de Kinkerbuurt-bewonersters/gebruikersters hadden tegen de plannen die de plannen die de toenmalige eigenaar de, Bataafse Aannemings Maatschappij, met het complex voorhad. Buurtgroepen, wijkopbouworgaan en krakersters besloten uit protest de oude fabriek in bezit te nemen. Nu, zeven jaar verder is ons 'Boeh!' tegen de betongigant uit de hand gelopen tot een ministaatje tegen de verdrukking in.

Toen ik 3,5 jaar geleden geflipt op m'n studie en verknipt door m'n totaaldienstweigering aanklopte bij de bewonersters-commissie van Tetterode, wist ik niet waar ik aan begon. Ik had nauwelijks geld, nooit gekraakt en überhaupt niet eerder 'op mezelf' gewoond. Zo'n groot pand waar mensen samen iets nieuws, anders en hopelijk beter probeerden op te bouwen sprak me wel aan. Temeer daar men de huur nivelleerde naar inkomen, twee illegaal in Nederland verblijvende mensen een pand-inkomen werd verschaft (hoezo art. 140?) en de 'maatschappelijke orde' vanuit een positief destructieve hoek werd begluurd.

Onze (ik was met drie anderen samen) taak in Tetterode was een betonvlakte van ruwweg 800 kw.m² te ontdoen van zeven uit hout en vodden geïmproviseerde en uit prehistorische kraaktijden stammende hutten. Leuk werk, totdat onze eerste mokerslagen uitwezen dat twee hutten nog bewoond waren. Dit was kenmerkend voor de chaotisch vrolijke vrijblijvendheid van Tetterode: alles kon, als je 't maar zelf deed. Zodoende vond iedereen 't prachtig als we nieuwe kamers wilden bouwen, maar we moesten zelf stenen bestellen, zelf meedraaien in de pand-uitleen waar 't gereedschap vandaan kwam en zelf vervangende woonruimte zoeken voor de beide hutbewoners.

Tijdens onze bouwperiode werd Tetterode aangekocht door de gemeente Amsterdam en in erfpacht uitgegeven aan woningbouwvereniging 't Oosten. Speculant GW Bakker, die via 't pensioenfonds PGGM eigenaar was geworden, wist bij die verkoop 1 miljoen te vangen, 2x zoveel als het hem gekost had. Erger was dat deze parasiet van de zwarte lijst met besmette makelaars werd geschrapt en zodoende was ons 'ja' tegen aankoop niets meer dan een 'ja' tegen de wederopstanding van dit addergebroed.

De kraak van de Grote Wetering had 'm bijna genekt en met Tetterode hadden we hem misschien de genadeslag kunnen geven. We hebben in Tetterode met een moral majority te kampen die er iedere keer als puntje bij paaltje komt erin slaagt elementaire beslissingen te blokkeren. De principes van 't gros van de Tetterode bewonersters/gebruikersters blijken keer op keer niet opgewassen tegen de minimaalste druk die er, bij het tegen de stroom in ten uitvoer brengen van je idealen, altijd op je wordt uitgeoefend.

Nu is dit slechts het topje van de ellende-ijsberg die we aan onszelf te danken hebben en toch woon en werk ik nog steeds in Etterode. Dat komt omdat we naast ons bevlekte zevenjarig verleden ook nog een dertienjarige toekomst hebben. Ons huurcontract met WBV 't Oosten brengt ons tot in de volgende eeuw. Ik geloof in de mogelijkheden die 60 woningen, 25 woonateliers en 35 bedrijfsruimtes voor een gemiddelde huur van f 3,50 per kw.m² per maand kunnen bieden. Zelfbouw en -beheer in een pand met meer als 200 betrokken mensen en een begroting die de drie ton per jaar ruim overschrijdt is een uitdaging.

't Probleem is alleen dat wij met onze anarchistische grondslag onderworpen zijn aan een elementaire natuurwet: alle systemen (dat zijn structuren waarbinnen diverse componenten noodgedwongen interactie vertonen, bijvoorbeeld een woon/werk-pand) streven naar een toestand waarbinnen een zo laag mogelijk enthalpie-niveau (=energie-niveau) wordt bereikt tesamen met een zo hoog mogelijk niveau van entropie (=chaos).

Met andere woorden: bewonersters en gebruikersters van een woon/werk-pand zullen er van nature naar streven om 't liefst slapend een zo groot mogelijke puinhoop te creëren. De vooral psychische energie die het kost om dit proces tot de evolutie van een revolutionaire vrijstaat om te buigen is onvoorstelbaar groot. De gigantische doorstroming die continu plaats heeft spreekt wat dit betreft voor zich.

We hebben inmiddels het meeste praktische werk zoals 't bouwen van kamers achter de rug. Ik vertrouw er nog steeds op dat we, nu we niet meer door tijdsdruk worden gehinderd en onze aandacht niet meer nodig is voor 't loodrecht op elkaar stapelen van stenen we een aantal fouten uit 't verleden kunnen rechttrekken. Daar wil ik nu op één punt wel vast op vooruitlopen.

In '85 hebben we ons gedistantieerd van een onder meer ook tegen 'onze' woningbouwvereniging gerichte kraakaktie. Aangezien de direktie dit blad ook leest en ik voldoende draagvlak (geen 100%) in 't pand aanwezig weet, trek ik bij deze die distantiëring in. 't Was een grove fout van de WBV om van ons te vragen ons van het kraken te distantiëren terwijl we zelf nog aan het kraken waren. En 't was een onbegrijpelijke dwaling van ons dat we daar op in zijn gegaan.

Rein

 

 

.Terug naar boven