● Ravage   ● Archief    ● Overzicht 1988    ● Overzicht #7

UIT: NN #7 van 4 AUGUSTUS 1988

RARA-BROCHURE: FRONTVORMING IN PARADISO

"De kunst is niet kennis te nemen van de feiten, maar deze te kombineren en te interpreteren." René, juli 1988. Woensdag 10 augustus begint het proces tegen René, de laatste 'RARA' verdachte. Uit solidariteit met René en om de diskussie over revolutionaire strijd nieuw vuur te geven is er een brochure verschenen en wordt op 9 augustus in Paradiso een manifestatie georganiseerd. Hieronder vind je een bespreking van de brochure.

Twee valkuilen willen de organisatoren van de manifestatie, aan de vooravond van het 'RARA' proces, vermijden: parlementarisme en isolatie. Daarom doen ze een voorzet voor een diskussie tussen georganiseerde 'autonome' groepen. Doel van de diskussie en de manifestatie in Paradiso op 9 augustus is het oprichten van een platvorm om te kunnen praten over 'frontvorming' in het 'revolutionair verzet'. Frontvorming is niet alleen noodzakelijk maar ook mogelijk 'omdat we allen strijden tegen hetzelfde systeem', staat in veel van de diskussiebijdragen aan de brochure.

Het systeem waartegen we strijden wordt volgens de brochure door drie hoofdtegenstellingen bepaald: kapitalisme (kapitaal-arbeid), patriarchaat (sekse- en homo/hetero verschillen) en racisme (zwart-wit). Mensen die: zich verzetten tegen onderdrukking op grond van een van de aspekten van het ('imperialistiese') systeem kunnen eigenlijk de andere aspekten ervan niet verwaarlozen. En als we dan in wezen dezelfde tegenstanders hebben waarom dan niet proberen tot een gezamenlijke analyse en op grond daarvan tot akties te komen? Dat kan best! Neem nu de aktie van Rote Zora tegen Adler. Dat was een voorbeeld, van een effektieve aktie, lezen we in de brochure.

'Rote Zora is een groep revolutionaire vrouwen in West-Duitsland. Het Westduitse koncern Adler had een deel van zijn produktie gevestigd in Zuid-Korea, om zo de winst te vergroten door middel van zeer lage lonen voor de Zuidkoreaanse arbeidsters. Het verzet van deze vrouwen werd beantwoord met bedrijfspolitie en ontslagen. Rote Zora stichtte brand op 15/5/87 in 9 Adler filialen in West-Duitsland, uit solidariteit met en als ondersteuning van de eisen van de Zuidkoreaanse vrouwen. Het koncern ging overstag, de ontslagen werden ingetrokken en de lonen verhoogd.'

Bij de RZ-aktie is zowel de multinational aangepakt op zijn ekonomies beleid, als de uitbuiting van mensen in landen van de drie kontinenten (voorheen 'Derde Wereld' red.) onder de aandacht van een westers publiek gebracht en is aan de internationale solidariteit van vrouwen inhoud gegeven.

Solidariteit

Solidariteit is een kernbegrip in de brochure. Het moet niet beperkt blijven tot steun aan..., maar impliceert volgens de schrijvers/*s een eigen gevecht tegen de heersende elite. Wat dat betreft heeft het kapitaal het ons gemakkelijk gemaakt door een geforceerde herstrukturering van de wereldekonomie door te voeren. Door het opgelegd krijgen van imperialistiese produktiestrukturen worden we gedwongen overal dezelfde tegenstander te bestrijden, om het recht op zelfbeschikking over lijf, leden en produktiemiddelen te verwezenlijken.

Dezelfde tegenstander betekent nog niet dezelfde middelen. De Nederlandse situatie is immers nogal wat verschillend van die in bijvoorbeeld Zuid-Afrika. Maar net zomin als de strijd voor een onafhankelijk Azania gelijkgesteld kan worden met streven naar invoering van de parlementaire demokratie aldaar, kan het verzet in Nederland zich gebonden achten aan parlementaire grenzen.

De brochure-schrijvers kiezen met andere woorden voor een anti-parlementaire veranderingsstrategie. Samenwerking met groepen die zich wel richten op het parlement en het veranderen van de machtsverhoudingen daarbinnen, wordt niet uitgesloten. Maar 'het mag niet een samenwerking worden waarbij we onze eigen politiek in het kompromis verliezen. Doel blijft het propageren en in uitvoering brengen van een militante en revolutionaire politiek', aldus de brochure.

Aanleiding voor manifestatie en brochure zijn de 'RARA' arrestaties van 11 april. Dus is het logies dat de manifestatiegroep ingaat op diskussies tussen gevestigde anti-apartheidsorganisaties (AABN/KZA) en RARA. Wat in de eerste plaàts in de reakties op de Makro-branden opvalt is de morele verontwaardiging. Het lijkt er veel op dat klein links en KZA/AABN vinden dat je óf met hun akties mee moet doen óf nix mag doen.

Angst voor onkontroleerbare groepen spreekt ook uit de afkeurende woorden der officiële apartheidsbestrijders. Vervolgens wijzen zij op de brede beweging tegen apartheid die Nederland kent en die door RARA in diskrediet zou zijn gebracht, net nu het parlement onder druk staat komen jullie de regering te hulp, klinkt het zelfs. Verdachtmakingen aan het adres van RARA als zou de BOSS (Zuidafrikaanse veiligheidsdienst) er wel eens achter kunnen zitten, blijven in de brochure ongenoemd, maar werden rond de Makro-branden wel gehoord en liggen maar even verder op deze lijn van kriminalisering of verwijten van verraad.

Krantenwijkjes

Voorjaar 1987 reageerde RARA op de kritici. Volgens RARA sloeg Sietse Bosgra (KZA) de plank niet helemaal mis met zijn opmerking dat RARA Zuid-Afrika niet als aktieterrein koos vanwege de apartheid maar omdat "daar het onmenselijke gezicht van een deel van het westerse bedrijfsleven het duidelijkst zichtbaar wordt." In de brochure lezen we dat RARA het liever anders zou zeggen dan Bosgra en wel als volgt: 'Gezien de specifieke historiese banden tussen Zuid-Afrika en Nederland, gekonfronteerd met de beestachtige onderdrukking van de zwarte bevolking in Zuid-Afrika door het witte minderheidsbewind, en vanuit de opvatting dat het apartheidsbeleid niet slechts gezien moet worden als een witte superioriteitswaan, maar als een lange tijd zeer winstgevend onderdrukkingsmechanisme, funktionerend binnen kapitalistiese verhoudingen als onderdeel van het wereldwijde net van politieke en zakelijke belangen is voor anti-imperialisten hier, het verzet daartegen een onontkoombaar en wezenlijk onderdeel van de strijd.'

In de RARA-verklaring van begin 1987, die in de brochure aangehaald wordt, staat ook dat RARA wilde laten zien dat 'in een tv-demokratie als de Nederlandse meer mogelijk is dan je schikken in je lot of dringend maar vooral beleefd vragen om verandering.' Het vertrek van SHV uit Zuid-Afrika toont, zo lezen we verder, aan 'dat we niet machteloos hoeven te zijn'.

Als algemene opmerking aan AABN/KZA geven de radikale anti-racisten het volgende mee: 'Zolang kommitees en links ontkennen dat er een autonome strijdende beweging bestaat, die meer is dan een incident, zolang er geen bereidheid is op een gelijkwaardige manier de diskussie aan te gaan zonder daarbij de verschillende uitgangspunten, strategie en, perspektief te ontkennen, zólang zal het geheel zich blijven afspelen op het nivo van twee krantenbezorgers die het niet eens kunnen worden over de grenzen van hun wijkje.'

Luisteren

En daarmee zijn we weer terug bij het doel van de brochure: 'vorm geven aan solidariteit door naar elkaars analyse te luisteren'. Voor analyses is nogal wat ruimte gemaakt in de brochure, die tegen de tachtig pagina's telt. Herstrukturering van het kapitaal op wereldnivo en in Nederland, schuldenpolitiek van banken en IMF, flexibilisering van arbeid en toename van thuiswerk en sweatshops, sectie 28 en Thatcherisme, genenpolitiek, anti-vluchtelingenbeleid en Europese Eenwording, legitimatieplicht en anti-terrorisme samenwerking in Trevi worden allen onder de loep genomen.

Veel nieuws valt er daarbij niet te lezen voor wie bewegingsblaadjes met lange stukken volgt, maar ach kwaad kan het niet alles nog eens op een rijtje te zetten. Hoewel de titel het niet direkt doet vermoeden is het stuk 'Geen bevrijding zonder vrouwenbevrijding' wel een nieuwe welkome analyse. Met name de positie en achtergronden van vluchtelingenvrouwen worden door de schrijfsters, het Vrouweninformatiecentrum in Amsterdam, haarfijn verklaard uit ontwikkelingen in imperialistiese-, patriarchale-, en racistiese politiek.

Het meest konkrete voorstel om de inhoudelijke diskussie te struktureren komt van 'enkele ex-BONK-aktivisten'. Zij komen met een zeven punten program en stellen voor een werkgroep in te stellen die een voorstel voor een 'programma' over frontvorming moet maken. De manifestatiegroep ziet wel wat in dat idee, of de aanwezigen in Paradiso er 9 augustus ook brood in zien blijft de vraag. Maar ook als er van een diskussieplatvorm niets mocht komen is de brochure het waard, op aspekten, bediskussieerd te worden. Hoe dat plenair in Paradiso moet blijft vooralsnog onduidelijk, maar ja groepen vormen kan altijd ook nog. De 'Tegenstander' tenslotte zal ook wel wat uurtjes zoet zijn met deze oproep tot zuur aan de wortels van de demokratie.

Erik

.Terug naar boven