Ravage   ● Archief    ● Overzicht 1988    ● Overzicht #1

UIT: NN #1 van 13 MEI 1988



DE ZEEPBEL DEEL 8

Op 11 mei vond het kort geding plaats van René (arrestant in 'de zaak RaRa') tegen (de vazallen van) de staat. Hij wordt nu al een maand lang elke dag van zijn brits gelicht voor een urenlang verhoor, waarvoor hij vaak naar diverse politieburo's in den lande wordt gereden. René beroept zich ingevolge art. 29 WvS op het recht om te zwijgen, en eist dat hij niet langer bloot hoeft te staan aan het dagelijks urenlang tegen hem aanzeiken door rechercheurs van het Landelijk Coördinatie Team (LCT). Een bloemlezing uit zijn ervaringen van de afgelopen weken.

"Dinsdag 26-4 werd ik verhoord in Amstelveen. Mijn beleid op dat moment was om wel over algemene dingen te praten en te zwijgen wanneer het over 'zaken' of over politiek ging. Het verhoor begon met de mededeling dat ik niet tot antwoorden verplicht was (art. 29 WvS). Naast ditjes en datjes werd ik gevraagd naar de visa die in mijn paspoort stonden en daarin aangebrachte veranderingen.

Eén vraag had betrekking op 'vermeende politieke aktiviteiten' toen ik een kursus Spaans volgde in Spanje. Het bleek te gaan over het meelopen in een 1 mei demonstratie in Salamanca in 1985. De vragen m.b.t. de zaken gingen over een brand bij Van Leer's Vaten, een aanslag op het Van Heutz-monument in Am*dam en een MAKRO-brand in Duivendrecht.

Andere vragen hadden betrekking op persverklaringen. Of ik Lin Piao en H. Marcuse kende. Op indringende wijze werd mij verhaald over een spelend jongetje dat gewond was geraakt bij het Van Heutz-monument, en wat ik daarop te zeggen had. Dit alles, en variaties erop, kwam regelmatig terug. Er werd in mijn bijzijn niets opgeschreven en ik heb niets ter ondertekening voorgelegd gekregen.

Wo. 27-4. Vragen aan de hand van een tekst, die vermoedelijk een samenvatting van een tekstanalyse bevatte: 'RaRa-verklaringen werden gekoppeld aan Lin Piao, de No Pasaran-verklaring (gelijktijdig met poging tot brandstichting bij KEP/ELBA drukkerij in Dordrecht) werd in verband gebracht met Herbert Marcuse. Verder gebruikelijk gepest over 'het zwarte gat' waar ik 'in zou vallen als blijkt dat' mijn platform toch niet luisteren wil'. "Daar kun je niet tegen, dat is op het kongres ('Solidariteit en verzet' in Arnhem) gebleken." (dat heeft de politie dus óók gevolgd! Typ.). Ook nu niks opgeschreven of ter ondertekening voorgelegd.

Do. 28-4. "Art. 29 is niet van toepassing, dus je kunt rustig over algemene dingen praten. Dat je niet over zaken wilt praten begrijpen we, maar je kunt toch wel over gewone dingen antwoord geven?" Verder pesterijen over platforms, gebrek aan lef en voortdurend gehamer over 'de scheiding tussen politiek en krimineel'.

Vrijdag 29-4. Als donderdag. Ik heb ze ook nu gezegd dat ze hun tijd zaten te verdoen, me beroepen op mijn zwijgrecht, en gezegd dat ik terug naar m'n cel wilde.

Za./zo. 30-4/1-5 niet gelicht.

Ma. 2-5 zie vr. 29-4.

Di. 3-5 hetzelfde stramien. Ik verwachtte bezoek, dus moest op tijd in de Bijlmerbajes terug zijn. Ik werd op tijd teruggebracht, maar niet zonder pesterijen ("Nu mag het dank zij onze welwillende medewerking, maar de volgende keer komt je bezoek maar later.") Om het relatieve karakter van hun welwillendheid te tonen reden ze expres een kwartier om toen ze me terug brachten.

Wo. 3 mei. Na advokatenbezoek weer gelicht. Ik deel de bewakers mee dat ik niet mee ga, en toen ze me kwamen halen heb ik me passief verzet. Ik ben in handboeien afgevoerd en overgedragen aan het LCT. Daarna heb ik me aktief verzet, met name toen ze me in een auto wilden proppen. Met z'n 2en lukte hen dat niet, en ze gaven het op. "Wij laten ons niet provoceren", in elk geval niet zonder instrukties.

Toegesnelde bewakers werden weggewuifd en ik ter afkoeling opgesloten in de dagcel. Na bellen kwamen ze m'n handboeien afdoen. 'Is dit je nieuwe opstelling? Je gaat verliezen, nou hebben we je waar we je hebben willen, nou komt je ware aard naar boven.' Na een uur stond ik weer in m'n cel, ik ben nauwelijks beschadigd."

Meester Asscher zal maandag spreken over het sollen met René's zwijgrecht. We zijn benieuwd.

 

ZWIJGEN IS GOUD

Woensdag, 11-5, 13.30, de zaal vol met ons. Smeris everywhere. Rechter Asscher vraagt of de eiser ook komt? (Absurde vraag, of dacht ie soms dat we voor zijn show kwamen?) Advo Pieter Bakker Schut bevestigt. Deurtje gaat open. Bijna wordt te vroeg gejuicht als eerst een smeris verschijnt, maar dan... we staan op en juichen: 'Reneeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee.'

Te gek om even in de buurt te zijn bij iemand die het klaar gespeeld heeft te blijven zwijgen, al 30 dagen lang. Schijt te hebben aan de systematiese treiteringen van de LCT-koppels. Daar gaat het kort geding om. Het 5-uur-per-dag-getreiter moet stoppen. Het juridies gebla-bla is te lang, voor dit stukje, trouwens wie zou het lezen? Pieter schittert en René mag niet meer naar zijn geliefden omkijken. De absoluutheid van art. 29, het mogen zwijgen, het niet tot antwoorden verplicht zijn, maakt iedere verdere 'ondervraging' een misbruik van gezag (en is dus strafbaar!).

Asscher komt er niet uit en moet daarom op hemelvaartsdag 'op de borrel' bij de rechter-commissaris. René krijgt nog een open doekje als Pieter benadrukt dat vanaf de lste dag zijn cliënt al duidelijk verklaarde: 'Ik heb niets te verklaren' en dus zwijgt in alle talen, behalve dat hij wel eens bedankt voor een kopje koffie. Uitspraak maandag 16-5, 13.30. We rennen naar voren en knuffelen onze 'gevangene' een paar minuten, totdat oom agenten hem 'bevrijden'.

MET HET LCT OP VAKANTIE

Op 11 april vonden de invallen plaats in A*dam waarbij 8 mensen werden opgepakt en spullen in beslag genomen. Nee, nu waren ze er toch van overtuigd de Enige Echte Harde Kern van de RaRa-terroristen in handen te hebben. Maar ja, het lot wilde toch anders beslissen. De één na de ander moest worden vrijgelaten behalve ééntje dan: anders zouden die LCT-ers (landelijk coördinatie team voor de minder ingewijden onder ons) helemaal in hun katoenen hempjes staan. Acht arrestanten terwijl ze negen cellen hadden vrijgemaakt. Maar de negende hebben ze, ondanks de 'wekenlange achtervolgingen', net die dag over het hoofd gezien!

Deze 'voortvluchtige' spande onlangs een kort geding aan met als eis dat hij niet zomaar kon worden opgepakt, want met die ongemuilkorfde LCT'ers ben je als burger je leven niet meer zeker. Vandaag, 11 mei, was de uitspraak over deze zaak (een half uur na het kort geding van René, die nu nog vastzit). De uitspraak was negatief. Alle eisen werden afgewezen. Dat wil niet zeggen dat die ene die ze eerst o zo graag wilden hebben, nu elk moment kan worden opgepakt. Maar zodra ze weer wat hebben verzonnen, staan ze zonder te bellen weer in de keuken...

 

 

.Terug naar boven